Wilco - Star Wars (2015)

Zelfs met een knipoog snap ik niet hoe dat dure woorden zijn.

Mensen proberen vaak wat 'erudiet' over te komen denk ik.

Dan zou ik wel academisch of muzikaal jargon gebruiken. Ik begrijp absoluut niet hoe een woord als 'conventioneel' door een native speaker als duur kan worden opgevat. Daarbij heeft nu eenmaal niet iedereen het vocabulaire van een volkszanger.

Anyway, het is nu wel duidelijk. Terug naar het album.

Rare opmerking. Conventioneel en obligaat zijn heel vaak gebruikte woorden in de Nederlandse taal. Als je nooit een krant of boek leest zul je ze misschien niet kennen, zou kunnen. Geen schande, wel jammer. En waarom plaats je erudiet tussen aanhalingstekens? Ook een heel gangbaar woord.

On-topic: dit album heb ik slechts eenmaal gehoord. Nog een paar maal luisteren voordat ik oordeel.

Hardste diss op de site in tijden. Prachtig dit.

Je neemt jezelf een tikkeltje te serieus.
Nu weer over het album. Prachtige opzwepende tracks. De hoes is ook erg leuk, zal ook vaker moeten luisteren voordat ik een oordeel wil geven. Leuk plaatje voor in de auto of een zonnige dag.

Kijk, dit is nou wel een tamelijk hooghardige reactie

Wie voelt zich hier geroepen om de Jedi te zijn en wie Darth Vader? Fight!

Opnieuw zette Wilco mij op meesterlijke wijze op het verkeerde been. Bij deze eerste luisterbeurten dacht ik heel even dat ik luisterde naar een tussendoortje. Obligaat zo u wilt Dit album blijkt gelaagder en intelligenter dan het zich in eerste instantie deed aanhoren. Als geheel luistert dit album zeer aangenaam weg. Het vormt een welkome aanvulling in de Wilco discografie. Ik vermoed dat de nummers live bijzonder fijn klinken. Vermeldenswaardig is het slotnummer Magnetized. Het is alweer even geleden dat ik zo'n perfect popliedje hoorde.

In een interview van een tijd geleden drukte Tweedy zijn gevoel over de vorige Wilco-plaat uit als: 'We kinda took it for granted.' Een sentiment waar ik me wel bij kan aansluiten. Hoewel de laatste twee albums allebei hun pareltjes bevatten, begon de band (althans op plaat) bij vlagen gevaarlijk dicht langs de randjes van de gezapigheid te scheren. In Tweedy's woorden klonk een mooi voornemen voor een meer ambitieuze volgende plaat door, deze verzameling van 11 ontstuimige liedjes, waarvan er slechts één de grens van vier minuten passeert, was dus niet direct wat ik had verwacht.

Je kunt ook zeggen: deze aanpak is juist weer een goed tegengif voor de breedsprakerige seventies-rock-neigingen die het geluid van de band steeds meer gingen bepalen. Een nieuwe scherpte, die vooral op het conto komt van de band (met name Nels Cline). Bandleider Tweedy zelf lijkt als zanger en songwriter een beetje te zijn blijven hangen in de zondagmiddag-garagerockatmosfeer van zijn hobbyproject met zoon Spencer. Wat als eerste opvalt zijn niet de liedjes, maar de effectpedalen, de subtiele variaties in ritme, de kleine noiseuitbarstingen die bijna elk liedje niet alleen inkleuren, maar vaak een complete belevingslaag toevoegen die me doet uitkijken dit album te beluisteren in een fatsoenlijke kwaliteit.

Het is juist de beknoptheid van het album waardoor zulke details makkelijk te missen zijn. Net als dat de meeste liedjes goed beklijven, na een week in de rotatie. Eén kritiekpunt blijft desondanks wel overeind: er lijkt vooralsnog niets op 'Star Wars' te staan dat zo goed is als 'Via Chicago', 'Poor Places', 'One Sunday Morning', of een van de andere absolute hoogtepunten van deze band. De tijd zal leren of één van deze liedjes toch weet te verrassen in dat opzicht. Zo niet, dan is de conclusie dat we een lekker beknopte, heerlijk ingespeelde, sympathieke plaat erbij hebben zonder echte uitschieters.

Wilco speelde het album onlangs op het Pitchfork Festival integraal. De band heeft een geweldige live reputatie en ook dit album komt live nóg beter uit de verf. You Satellite is een instant klassieker en komt live nog meer tot leven. Het speelgenot straalt van het gezicht van Tweedy af na het nummer.

Link naar optreden: Wilco - Star Wars - YouTube

Dank Theunis, fantastisch zeg

Theunis:

You Satellite is inderdaad geniaal!

Ja ik heb dat optreden ook zitten bekijken gisteren naar aanleiding van de link. Mijn dank, zeer tof optreden.

Dank voor de link Theunis

En daar is, ineens uit het niets, de nieuwe Wilco. Inclusief een hilarische album-cover én titel. Hoewel het al wel weer eens tijd was voor een nieuwe Wilco (The Whole Love is al weer van 2011), is dit waarschijnlijk voor iedereen een verrassing. Kennelijk had de band er zin in, zeker getuige de (slechts) 35 minuten aan pretentieloze en pure speelvreugde die op Star Wars is te horen. Ik had er in ieder geval ook zin in: Wilco is een van de vindingrijkste bands van de laatste pakweg 20 jaar, en stelt nimmer teleur.

Star Wars is een mengelmoes van experimentele Wilco liedjes, met de wat meer straight-forward luisterliedjes zoals die op de solo-plaat van vorig jaar van frontman Jeff Tweedy. Enkel één nummer passeert de 5 minuten, de rest klokt allemaal onder de 4 minuten; ongewoon voor de recente Wilco platen. Nu moet ik wel meteen zeggen: dat ene langere nummer is You Satellite, en die is simpelweg en zonder twijfel het prijsnummer. Heerlijke Velvet Underground achtige dissonantie en heerlijk meanderend gitaarwerk van de hele band, Tweedy en Nels Cline voorop. De rest van de 13 nummers is wat "simpeler", maar de schijn bedriegt de eerste luisterbeurten. Waar je eerst simpele song-structuren denkt te horen, staan de meeste nummers bij nader inzien bol van de pakkende ritmes, subtiele instrumentaties en het bijna jazzy drum-spel van Glenn Kotche. Zo zijn Taste The Ceiling en Magnetized bijna perfecte popliedjes met experimentele hooks, en is Cold Slope een soort korte versie van Spiders (Kidsmoke) met een bijtende beat. Jammergenoeg begint Star Wars wel uitermate zwak. Het openings-salvo, met het rare 1 minuut durende introotje EKG gevolgd door het saaie More..., doet in eerste instantie vermoeden dat Star Wars een slap tussendoortje gaat. Gelukkig bewijst Wilco de rest van de plaat het tegendeel en bovenal hun kracht: pakkende songs en zoals altijd een subtiel vernieuwend geluid.

Wilco verrast iedereen met een onaangekondigd album (iets wat natuurlijk ondertussen niet meer zó verrassend is, maar dit is Wilco). Met Star Wars leveren ze een ijzersterke plaat af, waarbij ze bij vlagen weer de losbandigheid en spontaniteit leveren van hun vroegere albums. Maar wat vinden we stiekem het leukst aan deze album-release? Dat de beste live-band op aarde waarschijnlijk binnenkort weer gaat touren.

Album Wilco - Star Wars (2015) - pat-sounds.blogspot.nl

Om nog even terug te komen op dat optreden, ben ik de enige die vaak met open mond zat te kijken naar Glenn Kotche? Wat een geweldige drummer blijft dat toch!

Ik heb het bewuste optreden niet gezien maar ik kijk vaak met open mond naar Glenn (en Nels).

Ik kan me ook aansluiten bij de laatste twee zinnen van Norrage

Wilco is zo'n band waar ik af en toe graag aan snuffel, en deze ruikt een beetje naar Accelerator. Helaas bleef díe niet al te lang fris. Maar ik geef het je te doen, om als rockband met een intellectueel publiek op de proppen te komen met een energieke, ééndimensionale plaat. Je fans zullen hoe dan ook op zoek gaan naar dubbele bodems. In dat opzicht heeft Spoon het toch beter getroffen.

En de punten van Nijmegen gaan naar ... Nijmegen.


Met een uitgeverscontract op zak zou je jezelf best eens van Friendly Fire kunnen bedienen, Slowgaze. Voor je het weet wil iedereen je knuffelen en zit je bij DWDD met je blocnote op schoot.

Sowieso is iedere bijdrage op dit fun-forum gedoemd om op z'n best semi-wetenschappelijk te blijken. Maar met drie tautologieën in één zin vraag je toch heus om een diagnose, en die van west was wat mij betreft spot-on. Al was het maar omdat Star Wars een plaat is waar je niet te veel woorden aan vuil moet willen maken.

Vind je? Maar wellicht heeft Monsieur' gelijk als hij zegt dat ik te serieus ben. Snap de humor op dit forum niet altijd even goed. .

Overigens, ik was niet eerder in staat om te reageren, aangezien ik wat computerproblemen had en geen toegang tot mij account had.

Dank je dix.

Is dit nu een algemene 'je' of richt je je, net als in de eerste alinea, tot mij? Want ik vrees dat het hierboven geciteerde gedeelte toch echt betrekking heeft op Stijn_Slayer en niet op mij.

Wie de schoen past, trekke hem aan. Maar het lijkt me niet jou maat. Die schoen dus, hè

Ik ben er nog niet uit. Het is zeker niet slecht, maar dit album mist zeker de kwaliteit van hun vorige plaat. Voorlopig 3*.

Groeit nog steeds. En wat is Random Name Generator toch 'n fijn nummer, met dat gruizige gitaarwerk. Doet niet onder voor het beste van T. Rex

en bijzonder aangenaam om vandaag op Pitchfork te lezen dat er al weer een album in de maak is

" So anyway, that's kind of the starting point for a lot of stuff, and there's a whole other record that we have a working title for that is very different but almost in the similar state of completion to where Wilco started on this record, if that makes any sense."

Leuk cadeau van Wilco, zo maar een gratis download ter beschikking stellen. Maar is het de moeite waard? Ja zeker. Wilco verrast mij, naast het punk funkerige intro, met een aantal songs die zeer direct zijn. Bijna staccato, maar waar de zang of de geluiden die door de muur heen mogen breken voor de broodnodige variatie zorgen. The Beatles koortjes in 'More...', The Velvet Underground gitaar en drum werk. Er valt veel te genieten op Star Wars. Toch zal Wilco nooit echt een favoriete band van me worden. Daarvoor is het net te dwars of beter niet memorabel genoeg. Er is bijna niet een nummer dat ik spontaan kan zingen. Eigenlijk een: 'Wilco' op 'Wilco' van Wilco. De rest komt niet naar boven. Een te beperkt denkraam wellicht? Toch, Star Wars bevalt prima en al vaak gedraaid. Misschien wel een plaat om op LP aan te schaffen. Dat kan pas vanaf midden oktober.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

You Satellite

Instant classic inderdaad.

Waren de laatste albums van het geweldige Wilco steeds te omschrijven als arty rock met veel uitstapjes en zijpaden in de songs, nu maakt de band van Jeff Tweedy recht-toe-recht-aan songs met garage-achtige drive. En dat smaakt ook weer goed. Puntige gitaarsongs, een beetje gruizig geproduceerd om de rauwe insteek van de plaat nog wat te versterken. Hebben de mannen weer heel goed gedaan. 'You Satellite' is weer zo'n Wilco-pareltje, waarvan hun oeuvre inmiddels al aardig begint uit te puilen. Wilco is de naam!