Zoals ik in 2013 en 2014 bezeten was van Ronnie Lane (& Slim Chance), zo fanatiek ben ik momenteel bezig met Gene Clark. Er bestaan vast ergere dingen. De CD
Echoes had ik al. Even ten overvloedde, dat is een remix van
Gene Clark with The Gosdin Brothers uitgebreid met Byrds materiaal en wat onuitgebracht demo en single materiaal. Recentelijk ben ik die weer eens wat vaker gaan beluisteren. Verder heb ik
Roadmaster,
White Light en
No Other aangeschaft. Het laatste album blies mij uit mijn sokken. Een recentie heb ik net geplaatst.
Roadmaster had ik reeds besproken. Nu is
White Light aan de beurt.
White Light bevalt me bijzonder goed. Lekker sobere instrumentatie. Mooie liedjes. Helaas mocht ik maar twee favorieten aanwijzen. Ook de bonus tracks zijn top. Eigenlijk is het geen doen want zoals ik er nu naar luister vind ik alles mooi. Een heleboel hebben aangegeven dat
For A Spanish Guitar hun favoriet is maar ondanks dat ik het mooi vind, steekt ie voor mij niet als zodanig boven de rest uit. Alles is van hoge kwaliteit.
Voor al die mensen die van deze muziek van Gene Clark houden kan ik adviseren om eens naar dit album te luisteren:
Ron Elliott - The Candlestickmaker (1970)
Dezelfde melacncholieke sfeer. Tenminste, voor mij. Tot mijn spijt moet ik constateren dat mijn bijdrage van 12 september 2014 nog steeds de enige is........