De eerste ontmoeting tussen The National’s frontman Matt Berninger en Ramona Falls’ Brent Knopf dateert alweer uit het jaar 2003. Echter duurde het nog jaren voordat hun samenwerking vaste vormen begon aan te nemen. Na het vele toeren na National’s album Trouble Will Find Me vond Matt eindelijk de tijd om de muziekscene van zijn jeugdjaren in Cincinnati in beeld te brengen. Inspiratie haalde hij uit het werk van Minutemen, waar de personages in Return to the Moon op twee van de bandleden gebaseerd zijn. De muzikale setting stelt zich wat breder op met de honderden ideeën die Brent Knopf’s voorschotelde aan Matt. Het album kan daarbij op de hulp rekenen van Matt’s onderliggende humor, die in de teksten van de nummers ruimschoots aanwezig is.
Return to the Moon voert met zijn melodieuze baslijn en keyboardspel het leven van Cincinnati in. Waar Matt met zijn bariton zangstem de wereld van zijn jeugdjaren bezingt. De zonnige klanken van de gitaren en synths zoeken steun in de achtergrondzang in het refrein. Na de terugkomst in zijn thuisstad voert I’m the Man to Be zich door de funky klanken van de gitaren en het ritmische drumspel heen. Het trage spel brengt Matt als rocker terug naar zijn eenzame hotelkamer, waarbinnen de groene kleuren in het klokkenspel tot uiting komen. Met Paul Is Alive zijn het de Beatlemania waar zijn moeder haar gedachtegang mee vormde en Matt’s muzikale helden die de toon van het nummer zetten. Op muzikaal vlak leunt het nummer tegen de synthpop aan met zijn melodielijnen die gevormd worden door de gitaren, keyboards en percussie.
I had a sugar-coated childhood,
The stars were in my soup.
But given the opportunity,
I’d start over and change it all.
Need a Friend kent zijn klank in de harmonieën in zang en de terugkeer van de popmuziek. De vriendschap die ontbreekt in het nummer wordt gevormd door het eenzaam roken van wiet en wandelingen langs de rivier. Waar Matt zich kenmerkt in zijn vocale werk zijn het de klanken van gitaren en keyboards die Knopf in het zonlicht zetten. Op Silent Ivy Hotel weten de kermisklanken van het orgel zich te vermengen met het gebrek aan liefde. De liefde die zich vormt door geluidsloze momenten, waarin de stilte zich als het kwaad over de personen heenbuigt. Het pianospel van No Time to Crank the Sun voert zich meer het arrangement van The National in, al liggen de opbeurende klanken nog altijd op de loer. Waar de emoties de overhand krijgen weet Knopf het positieve naar voren te toveren in zijn palet aan instrumenten. In het nummer staat hij Matt bij in zijn vocale werk, waarin de warme gevoelens zich langzaam aan loslaten. Op It’s a Game sleept de akoestische gitaar zich door een samenkomen van synths en percussie heen. De eenzaamheid versterkt zich wanneer Matt leest dat de Minutemen voor dood zijn verklaard. Zijn jeugd volstrekt zich in het gemis van zijn muzikale helden en het gebrek aan de benodigde vriendschap.
Didi, I just saw the wildest thing
Watched the sun just walk into the ocean
Nothing I could do
Gone before I knew
Waar de bellen en keyboards zich herenigen weet Sleepin’ Light je met zijn trage ritme in slaap te sussen. Berninger voert zich bij vlagen af van zijn volle stemgeluid om alle eenzaamheid van tafel te wissen. De muzikale samenhang ontbreekt echter bij vlagen door de melodielijnen die zich kruisen in het nummer. Sad Case weet zich in toenemende mate te onthullen in de gitaarpartijen en het hevige drumspel. Het nummer ontwricht wanneer niemand Matt en zijn vrouw in de stad van hun jeugd herkent. Vergeten herinneringen doemen op en laten de emoties los wanneer het krachtige klankenspel zich ontvouwd. De doorgang wordt gevonden naar Happiness, Missouri waar de vervreemde gitaarklanken en herhalende teksten de vrolijkheid al snel in een ontspoorde gedachtegang omzetten. Het nummer weet zich echter in al zijn hevigheid los te maken van de muziekstructuren waar de mannen in hun bands sterk door zijn omringt. Het slotstuk wakkert de emoties aan met zijn akoestische gitaarklanken waarbinnen The National niet ver weg is. De vriendschap die zich vormt door een jarenlange samenwerking stuwt zich de angsten in wanneer de wegen zich splitsen. Het gitaarspel vindt hierbij de hulp van de orgelklanken en synths, je achterlatend in twijfel over de toekomst.
Didi, are you lost?
A Cadillac for your thoughts
Where do you go?
I don’t wanna know
Op Return to the Moon van EL VY ontwikkelen de karakters zich sterk in hun vriendschapsvormen en emotionele jeugdherinneringen. Waar Matt Berninger in zijn vocale werk veelvuldig met warmte en bezieling zijn verhalen tentoonspreid wordt de muzikale ondergrond van Brent Knopf af en toe te breed opgezet. Verdieping is er echter genoeg met de gitaarpartijen, keyboards, orgels en percussie en zijn muzikale talent voert dan ook meermaals de melodielijnen aan. De potentie als duo is zeker aanwezig, maar de blikken staan nog teveel naar hun huidige projecten gericht. Met genoeg materiaal voor handen zou een tweede album zomaar eens het samenzijn doen versmelten tot grootse muzikale paden.
3,5*
Afkomstig van
Platendraaier.
Hoogtepunten: Return to the Moon, No Time to Crank the Sun en Happiness, Missouri.