menu

Grimes - Art Angels (2015)

mijn stem
3,74 (206)
206 stemmen

Canada
Electronic / Pop
Label: 4AD

  1. Laughing and Not Being Normal (1:47)
  2. California (3:18)
  3. Scream (2:20)

    met Aristophanes

  4. Flesh Without Blood (4:24)
  5. Belly of the Beat (3:25)
  6. Kill v. Maim (4:06)
  7. Artangels (4:07)
  8. Easily (3:03)
  9. Pin (3:32)
  10. Realiti (5:06)
  11. World Princess, Pt. II (5:05)
  12. Venus Fly (3:45)

    met Janelle Monáe

  13. Life in the Vivid Dream (1:27)
  14. Butterfly (4:12)
  15. Realiti [Demo] * (4:19)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 49:37 (53:56)
zoeken in:
avatar van Jeanneman
Ben wel benieuwd naar deze. Ik zet nog regelmatig Oblivion op, maar dat nummer vind ik zo vet dat ik bang was dat de rest tegen zou vallen. Dat nummer in combinatie met een geweldige sfeervolle clip is echt een gouden combinatie voor mij.
Maar goed. Onzin om de rest te laten leggen natuurlijk. Ben nu zo ver dat ik het gewoon ga proberen met deze plaat. Lees her en der hooggespannen verwachtingen, maar ik ben vooral nieuwsgierig of deze dame een boeiend album in huis heeft of dat het een hit & miss verzameling van potentiële singles wordt.

avatar van Gretz
5,0
Ik kan er voorlopig ook niet aan wennen. Ik heb de demo dan ook wel ruim 150x gehoord it jaar, maar het lijkt erop dat deze ongemasterde versie van REALiTi gewoon de beste is.

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Grimes - Art Angels - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Visions van Grimes intrigeerde ruim drieënhalf jaar geleden mateloos. Het alter ego van de Canadese muzikante Claire Boucher begon bij de muziek van Cocteau Twins, maar sleepte er vervolgens van alles bij, waarbij Enya en Lady Gaga de uitersten aangaven.

Deze week verschijnt de nieuwe plaat van Grimes en ook dit is weer een buitengewoon fascinerende plaat geworden.

Op de diverse muziekfora wordt vooral gediscussieerd over de vraag of Grimes op Art Angels niet teveel mainstream is geworden. Ik begrijp die discussie eerlijk gezegd niet.

Grimes flirt op haar nieuwe plaat geregeld met lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar dat deed ze op Visions ook al. Ik heb persoonlijk niets tegen lekker in het gehoor liggende popliedjes en al helemaal niet als het popliedjes met een twist zijn. Grimes is een meester in het maken van popliedjes met een twist.

Claire Boucher is op Art Angels helemaal niet vies van aanstekelijke refreinen, dansbare beats en aanstekelijke electropop, maar ze doet ook continu dingen die je niet verwacht. De grotendeels elektronische instrumentatie zit vol verrassende wendingen en tegendraadse elementen. Hierdoor kan een hitgevoelig popliedje zomaar omslaan in een doos vol verrassingen of een vat vol tegenstrijdigheden.

Vergeleken met Visions is het geluid van Grimes zeker toegankelijker geworden, maar aan deze toegankelijkheid ontleent de plaat ook een deel van zijn kracht. Zeker bij beluistering met de koptelefoon verdwaal je makkelijk in afwisselende en overvol klinkende instrumentatie, die meer dan eens klinkt als een eigentijdse versie van Phil Spector’s Wall Of Sound.

Claire Boucher krult haar aangename vocalen hier prachtig omheen, soms als een echte popprinses en soms als de onderkoelde ijsprinses die ze een paar jaar geleden nog was. Mainstream of niet, ik vind ook Art Angels weer een buitengewoon aangename en buitengewoon intrigerende plaat. Erwin Zijleman

avatar van ArthurDZ
4,5
Belofte maakt schuld!

Visions, het vorige album van artpopper Grimes, was dan misschien net iets te wisselvallig om van een echte topper te kunnen spreken, op Art Angels maakt de Canadese wel dubbel en dwars alle beloftes waar. Wow, wow en nog eens wow, lang geleden dat we nog eens een popalbum op ons bord kregen dat tegelijkertijd even eigenzinnig als consistent geweldig is. Grimes zit vanaf nu officieel in ‘a league of her own’!

Waarom? Wel, Art Angels is gewoon zo’n zeldzaam album dat erin slaagt een eigen wereldje rond de luisteraar op te bouwen. In dit geval: een krankzinnige en duistere (maar neonverlichte) grootstad in het midden van de nacht. Een vrolijk gomorra van drukbezochte dancings, glazen kantoortorens, verlaten industrieterreinen en hordes bizarre voorbijgangers. Voor mensen die ooit Blade Runner gezien hebben, de muziek op Art Angels klinkt zoals Los Angeles er in die film uitziet. Chaotisch, bevreemdend en een tikkeltje futuristisch, maar ook glossy en stijlvol.

Grimes zet op haar vierde album dan wel duidelijk een volgende stap in de mainstream pop-richting, ze doet het wel op haar eigen manier en onder haar eigen voorwaarden. Aan elk poppy element geeft ze haar eigen crazy draai, en er zijn genoeg gouden refreinen en satijnen zanglijnen aanwezig om het toch allemaal lekker verteerbaar te houden. Het levert een album op dat even waanzinnig als gestileerd is, dat de aandacht vangt en niet meer loslaat. Een paar voorbeelden: na tweede nummer California volgt met Scream een soort manische duiveluitdrijvingsdans dat heerlijk clasht met diens ultra vrolijke voorganger. Verderop de plaat krijgt het al bekende REALiTi een uitstekende make-over, en mag Janelle Monáe, die andere popheldin, Venus Fly van extra kortsluiting en een verassend geslaagde Oosterse outro voorzien. Maar eigenlijk zijn er te veel mooie momenten om op te noemen. Dus wanneer mevrouw Grimes tegen het einde van albumafsluiter Butterfly plots “I’m never going to be your dream girl” zingt, weet dan dat ze liegt. Musically speaking tenminste.

Art Angels is een geweldige nieuwe afgezant van de dark side of pop, en een serieuze kandidaat voor de titel ‘album van het jaar’. Ga dat luisteren, lieve lezer!

(Dit bericht komt van mijn gloednieuwe muziekblog The Irresistibles. Het is zeker niet de bedoeling dat al mijn blogposts op musicmeter terechtkomen, dus wie benieuwd is naar meer mag altijd de facebook-pagina liken. Bedankt!

avatar van Chungking
3,5
Pop van het goeie soort dit!

De invalshoek is helemaal anders (Grimes vertrekt doorgaans van drum n bass achtige ritmes en werkt steevast met stemvervormers), maar ik zie wel wat gelijkenissen met Robyn. Gewoon een griet met een hoekje af maar ook met best wat talent, die vol haar ding doet en er weinig van aantrekt wat anderen daarvan denken. Op het eerste gehoor mss niet zo bijzonder, maar hoe vaker je luistert, des te meer het bevalt. Verduiveld catchy stel je steeds vast uiteindelijk.
Een nummer van hetzelfde niveau als Oblivion (vanop haar vorige) hoor ik nog niet meteen, al vind ik Flesh Without Blood echt wel sterk.

Best coole clipjes ook steeds, leuke boel

avatar van 4addcd
4,5
Ik gaf eerder al een review, en gaf aan dat de live-ervaring doorslaggevend zou zijn; serieus of niet serieus nemen? Ik kan kort zijn; het was uniek in Paradiso. Veel energie, niet té statisch en een positieve vibe. Wat dat betreft een uitstekend stuk vermaak. Maar serieus is het niet voldoende. Onverstaanbaar en druk gebabbel tussendoor, beetje kinderlijke manier van entertainen en vooral kort! Echt puntjes om aan te werken. Maar ik mag haar muziek nog steeds graag horen. Om kinderlijk blij van te worden! Ik hoop dat ze live meer volwassen gaat worden. Een voorwaarde om echt groot te worden....als dat haar doel is uiteraard.

2,5
Een tegenvaller. Omdat het toch Grimes is, geef ik geen lagere score. Een matige Grimes is nog altijd beter dan een goeie Madonna. Melodisch opzicht het minst spannende album, te repititief en wat sound betreft het minst prettige ...ze gooit hier ook teveel pep en schreeuwerigheid in. Realiti was een heel lekker nummer maar de albumversie is dan weer minder dan de later uitgebrachte losse (zie de clip). Ik heb geen problemen met de kitscherigheid, de decadentie, het streven door te breken met iets commercielers, de daardoor stevigere vrijage met mainstream pop...maar haar grote kracht blijkt bij dit, wat je natuurlijk evengoed een experiment kunt noemen, te veel te ontbreken en dat is het neerzetten van dromerige sferen en het vernieuwen met oorspronkelijkere klanken (oa vocaal).

avatar van panjoe
4,0
panjoe (moderator)
Door de release van de single Venus Fly is mijn interesse in dit album hernieuwd, en hoewel ik er eerst niet van ondersteboven was vind ik het nu een dijk van een plaat. Misschien staat er geen uitschieter op als het legendarische Oblivion, al beginnen tracks als Flesh Without Blood en Venus Fly die status hier toch wel te krijgen, maar over de hele linie overstijgt dit album zijn voorgangers met gemak. Art Angels wordt met de jaren alleen maar beter, lijkt het wel.

Een prettig gestoorde mix van jaren '90 en '00 hitjes en moderne Aziatische pop, die, ondanks het feit dat het een pastiche is van cheesy muziek, alle cheesiness ontstijgt. Ik kan me voorstellen dat het niet voor iedereen zo werkt, maar voor mij doet het dat wel.

3,5
Verraderlijke muziek, in die zin dat met name het stemmetje van de zangeres je in eerste instantie
doet vermoeden dat dit vooral hapklare muziek voor tieners is. Maar kom je er al gauw achter
dat dit gewoonweg goede, aanstekelijke muziek is. Er staan eigenlijk ook geen zwakke nummers
op.

avatar van TornadoEF5
4,5
Inderdaad toch (nog) iets beter dan in mijn herinnering. Zweeft ook wel tussen 4.5* en 5.0* heen, maar in tegenstelling tot vroeger vind ik dit nu wel iets beter dan Visions, maar ik geef toch net de voorkeur aan Halfaxa en Miss Anthropocene. Het blijft wel zonde van REALiTi natuurlijk. Artangels en Pin toch eens in mijn playlist gezet, want die zijn wel goed, maar de reden dat ik ze weinig had beluisterd vroeger is omdat ze niet op YouTube stonden (kan nu al anders zijn). Dat zijn twee songs waar ik het "verslavende" nog niet bij heb gehad, simpelweg omdat ik ze nog iets minder ken.

Alleen een beetje moeite met de echte switch tegenover haar vroegere albums die vooral donkerder waren. Miss Anthropocene keert in die zin ergens ook wel een beetje terug naar haar roots, hoewel ze veel nieuwe zaken incorporeert. Art Angels is meer het vrolijke poppy album van Grimes, maar met een zeer sterke consistente kwaliteit, maar ik geef de voorkeur aan het meer donkere en depressieve waar ik indertijd meer aan gehad heb. Ook heb ik het idee dat hier iets meer (relatief gezien) "downtempo" nummers bijzitten, in tegenstelling tot het soms hyperactieve van andere albums, hoewel die nummers hier ook tussenzitten (Kill V. Maim).

Gast
geplaatst: vandaag om 11:18 uur

geplaatst: vandaag om 11:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.