menu

Bruce Springsteen - Tunnel of Love (1987)

mijn stem
3,84 (532)
532 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Ain't Got You (2:11)
  2. Tougher Than the Rest (4:35)
  3. All That Heaven Will Allow (2:39)
  4. Spare Parts (3:44)
  5. Cautious Man (3:58)
  6. Walk Like a Man (3:45)
  7. Tunnel of Love (5:12)
  8. Two Faces (3:03)
  9. Brilliant Disguise (4:17)
  10. One Step Up (4:22)
  11. When You're Alone (3:24)
  12. Valentine's Day (5:10)
totale tijdsduur: 46:20
zoeken in:
avatar van Snakeskin
3,5
in de titelsong gebruikt Springsteen "Tunnel of Love" als metafoor voor het vrouwelijk geslachtsdeel. "we'll ride down baby into this tunnel of love" Heerlijk toch.

avatar van itchy
4,0
Snakeskin schreef:
in de titelsong gebruikt Springsteen "Tunnel of Love" als metafoor voor het vrouwelijk geslachtsdeel. "we'll ride down baby into this tunnel of love" Heerlijk toch.

"Snakeskin” is ”slang” voor condoom toch?

avatar van Arrie
Snakeskin schreef:
in de titelsong gebruikt Springsteen "Tunnel of Love" als metafoor voor het vrouwelijk geslachtsdeel. "we'll ride down baby into this tunnel of love" Heerlijk toch.

Dan is het wel een beetje raar om het in de eerste persoon meervoud (ipv enkelvoud) te zingen. Of was het een triootje?

avatar van Snakeskin
3,5
Dat noemt men nu een dubbele bodem.

avatar van Funky Bookie
3,5
Een wat meer ingetogen plaat van Bruce die ik toch redelijk goed kan waarderen. De speelduur helpt daarbij. Leuk plaatje.

avatar van Minneapolis
Dankzij "Western Stars" bedacht ik me dat ik deze weer eens wilde horen.
Waarschijnlijk denken zijn meeste echte fans er anders over, maar ik waardeer het meest de Boss van de wat rustige, of zelfs broeierige nummers a la "I'm on fire", en niet zo zeer de rockers. Bij deze (relatief rustige) plaat hoor ik het liefst All That Heaven Will Allow, One step up en Two faces.
Nu op naar Western Stars.

avatar van aerobag
2,5
Mume top 1000 - Nr. 770

Ken je dat gevoel dat een artiest zulke treffende liedjes maakt dat je denkt: Dit lijkt wel speciaal voor mij gemaakt, een comfortabel muzikaal stulpje éxact op maat om heerlijk in weg te kruipen? Nou dat heb ik dus niet met Bruce. In ieder geval niet met dit album. Nu ben ik ook geen Amerikaan die net verwikkeld is geraakt in een kersverse scheiding, dus ik ben waarschijnlijk de doelgroep niet. Het is wel een comfortabel album, maar misschien iets te comfortabel. Bruce is wel wat pit verloren. Het kabbelt wat voort als een rustig beekje, waar het van mij nog wat onstuimiger mag. Ik plak er een 2,5* op, de 2,5 van ‘Zit wel aardig in mekaar, maar doet me gewoon zo weinig’. Ik zal wel eens terugkomen na mijn eerste scheiding.

Thekillers87327
Redelijke midden plaat van Bruce. Iets te weinig pit zoals aerobag hierboven ook aangeeft. Ben het voor het grootste gedeelte met hem eens, en toch geef ik een 3,5 ipv een 2,5. Waarom? Bruce bewijst hier toch dat hij niet hoeft te rocken om goede liedjes te schrijven. Oke, braaf hier en daar maar het zit allemaal zo goed in elkaar. Zoetsappig? Een beetje ja. Geeft dat? Nope.

Sounds of Purpose
Snakeskin schreef:
in de titelsong gebruikt Springsteen "Tunnel of Love" als metafoor voor het vrouwelijk geslachtsdeel. "we'll ride down baby into this tunnel of love" Heerlijk toch.


Hij zingt: "It's easy for two people to lose each other in this tunnel of love"
Dat moet dan wel een vrouwelijk geslachtsdeel zijn van gigantische proporties
Misschien heb je Hitchcock's North by Northwest (waarin het einde precies weergeeft waaraan jij refereert) één keer teveel gezien?

Springsteen heeft zoveel albums gemaakt die allemaal weer hun sterke (en soms minder sterke) songs hebben dat het moeilijk is om er één album uit te pikken als zijn beste. Desondanks benadert Tunnel of Love dat voor mij toch het meest. Hoewel ik persoonlijk niet zo gecharmeerd ben van nummers zoals Ain't Got You of Spare Parts (die desondanks toch nog steeds erg goed zijn) is de rest van het album puur goud. Zelden heb ik een artiest zo goed horen zingen over de (schaduwkanten van) de liefde, familie, mensen die moeite hebben om zichzelf te geven of die iets in henzelf lijken te zijn kwijtgeraakt. En het verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid, of eenzaamheid te midden van anderen (zelfs geliefden).

Meer ingetogen en donker dan bijvoorbeeld albums zoals Born to Run of Born in the USA is dit een album dat zeker niet iedere fan meteen zal bekoren. Maar wie blijft luisteren wordt beloond met muzikale schatten en inzichten van een artiest op het toppunt van zijn kunnen. En iemand die moedig genoeg is om, zelfs tijdens een emotioneel zware periode in zijn leven, in de spiegel te kijken - Tunnel of Love werd opgenomen nadat Springsteen's huwelijk met actrice Julianne Philips op de klippen was gelopen, en hij tevens besloten had niet verder te gaan met de E-Street Band.

Dit is een album dat iedere keer dat je het beluistert blijft geven, en met je meegroeit. Pure klasse, en voor mij een onvervalst meesterwerk.

avatar van spinout
4,0
Aan je top 10 te zien houd je wel van jaren 80 muziek. Misschien is het iets om een lijst in te dienen in het "spelletje" De MuMe Top 40 (2021): 80s ?

avatar van fish
4,0
Sounds of Purpose schreef:
(quote)


Hij zingt: "It's easy for two people to lose each other in this tunnel of love"
Dat moet dan wel een vrouwelijk geslachtsdeel zijn van gigantische proporties
Misschien heb je Hitchcock's North by Northwest (waarin het einde precies weergeeft waaraan jij refereert) één keer teveel gezien?

Springsteen heeft zoveel albums gemaakt die allemaal weer hun sterke (en soms minder sterke) songs hebben dat het moeilijk is om er één album uit te pikken als zijn beste. Desondanks benadert Tunnel of Love dat voor mij toch het meest. Hoewel ik persoonlijk niet zo gecharmeerd ben van nummers zoals Ain't Got You of Spare Parts (die desondanks toch nog steeds erg goed zijn) is de rest van het album puur goud. Zelden heb ik een artiest zo goed horen zingen over de (schaduwkanten van) de liefde, familie, mensen die moeite hebben om zichzelf te geven of die iets in henzelf lijken te zijn kwijtgeraakt. En het verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid, of eenzaamheid te midden van anderen (zelfs geliefden).

Meer ingetogen en donker dan bijvoorbeeld albums zoals Born to Run of Born in the USA is dit een album dat zeker niet iedere fan meteen zal bekoren. Maar wie blijft luisteren wordt beloond met muzikale schatten en inzichten van een artiest op het toppunt van zijn kunnen. En iemand die moedig genoeg is om, zelfs tijdens een emotioneel zware periode in zijn leven, in de spiegel te kijken - Tunnel of Love werd opgenomen nadat Springsteen's huwelijk met actrice Julianne Philips op de klippen was gelopen, en hij tevens besloten had niet verder te gaan met de E-Street Band.

Dit is een album dat iedere keer dat je het beluistert blijft geven, en met je meegroeit. Pure klasse, en voor mij een onvervalst meesterwerk.


Met heel veel eens, behalve dat ik Ain't got you een allerbelabberst nummer vind, met een beschamende thematiek; kijk mij eens hoe rijk ik ben, als ik jou nou ook nog eens had... Een soort Gatsby zonder finesse en diepgang. Ik heb het vermoeden dat Justin Townes Earle het met mij eens was toen hij Ain't got no money schreef voor wat zijn zwanenzang bleek; zelfde ritme en opbouw, maar dan wel met een Spingsteenwaardige tekst.

avatar van ArthurDZ
5,0
Heerlijk nummer toch dat Ain't Got You, vind het net heel luchtig en speels en lijkt me absoluut niet serieus bedoeld. Bruce is anders ook niet pocherig met zijn geld en roem dus het nummer heb ik ook altijd benaderd als een van zijn vele 'in de huid van een ander'-nummers. Daar was hij nog niet helemaal vanaf gestapt deze periode, zie bijvoorbeeld ook Spare Parts.

avatar van fish
4,0
ArthurDZ schreef:
Heerlijk nummer toch dat Ain't Got You, vind het net heel luchtig en speels en lijkt me absoluut niet serieus bedoeld. Bruce is anders ook niet pocherig met zijn geld en roem dus het nummer heb ik ook altijd benaderd als een van zijn vele 'in de huid van een ander'-nummers. Daar was hij nog niet helemaal vanaf gestapt deze periode, zie bijvoorbeeld ook Spare Parts.


Nee, de ironie ontbreekt. Dan toch liever Justin Townes Earle's versie (als zodanig).

avatar van Ataloona
4,0
Tsja, waar ontbreekt de ironie precies dan? Het 'alle materiële rijkdommen ter wereld kunnen krijgen, maar échte liefde niet kunnen kopen'-adagium is zo'n beetje het klassieke voorbeeld van ironie.

Elk couplet bevat zin na zin waarin de verteller beschrijft wat voor een rijkdommen hij wel niet heeft en hoe geweldig hij wel niet is en juxtaposeert dat vervolgens aan dat ene slotzinnetje; ''But the only thing I ain't got, honey, I ain't got you''. Lijkt mij nogal duidelijk dat hij, door in de huid te kruipen van een soort pocherig figuur, juist het idee afschiet dat je met alle rijkdommen en roem alles hebt wat je maar hebben wil. Hetgeen ook contrasteert aan zijn privéleven destijds; onvoorstelbaar veel succes en roem na Born in the USA, doch heimelijk lijdend aan een fikse depressie en verwikkeld in een scheiding.

Verder overigens niet zo'n heel boeiend of ingewikkeld nummer. Gewoon een aardige country-style rockabilly.

Sounds of Purpose
fish schreef:
Met heel veel eens, behalve dat ik Ain't got you een allerbelabberst nummer vind, met een beschamende thematiek; kijk mij eens hoe rijk ik ben, als ik jou nou ook nog eens had... Een soort Gatsby zonder finesse en diepgang. Ik heb het vermoeden dat Justin Townes Earle het met mij eens was toen hij Ain't got no money schreef voor wat zijn zwanenzang bleek; zelfde ritme en opbouw, maar dan wel met een Spingsteenwaardige tekst.


Ik denk dat het verstandig is een onderscheid te maken tussen de songs die muzikanten zingen, en de levens die zij werkelijk leiden. Dus als je suggereert dat dit nummer werkelijk over Springsteen gaat zit je er wat naast, vrees ik.

En je vergelijking met Gatsby gaat in zoverre mank dat hij iemand was met finesse, maar zonder diepgang. Dat is juist de ironie van Scott Fitzgerald's roman en zijn observatie tov de nieuwe rijken: finesse kun je je aanmeten, cultivering niet.
Gatsby dacht dat hij, met voldoende geld, zelfs het verleden kon terugdraaien ("Can't repeat the past? But of course you can!").Ten onrechte, zo bleek.

Begrijp me niet verkeerd: ik probeer je niet neer te sabelen. Maar het kan natuurlijk ook gewoon zo zijn dat je het nummer van Justin Townes Earle bevoorkeurt om redenen die niets met de tekst te maken hebben. En dat is natuurlijk prima, we hebben allemaal een emotionele (dus niet-rationele) reactie op en relatie tot muziek.

Verder moet ik, in alle eerlijkheid, bekennen dat ik onvoldoende bekend ben met het werk van Justin Townes Earle om een vergelijking te kunnen maken tussen zijn muziek en die van Springsteen.
Maar we hebben allemaal zo onze voorkeuren, en daar is helemaal niks mis mee.

avatar van fish
4,0
Sounds of Purpose schreef:
fish schreef:
(quote)


Ik denk dat het verstandig is een onderscheid te maken tussen de songs die muzikanten zingen, en de levens die zij werkelijk leiden. Dus als je suggereert dat dit nummer werkelijk over Springsteen gaat zit je er wat naast, vrees ik.

En je vergelijking met Gatsby gaat in zoverre mank dat hij iemand was met finesse, maar zonder diepgang. Dat is juist de ironie van Scott Fitzgerald's roman en zijn observatie tov de nieuwe rijken: finesse kun je je aanmeten, cultivering niet.
Gatsby dacht dat hij, met voldoende geld, zelfs het verleden kon terugdraaien ("Can't repeat the past? But of course you can!").Ten onrechte, zo bleek.

Begrijp me niet verkeerd: ik probeer je niet neer te sabelen. Maar het kan natuurlijk ook gewoon zo zijn dat je het nummer van Justin Townes Earle bevoorkeurt om redenen die niets met de tekst te maken hebben. En dat is natuurlijk prima, we hebben allemaal een emotionele (dus niet-rationele) reactie op en relatie tot muziek.

Verder moet ik, in alle eerlijkheid, bekennen dat ik onvoldoende bekend ben met het werk van Justin Townes Earle om een vergelijking te kunnen maken tussen zijn muziek en die van Springsteen.
Maar we hebben allemaal zo onze voorkeuren, en daar is helemaal niks mis mee.


Ik leg geen relatie tussen wie Springsteen is en wat hij hier zingt. Verre van. De thematiek van dit desbetreffende nummer is simpelweg Springsteen onwaardig.
Wat betreft Gatsby, ja, er is ironie, maar de ironie zit hem niet, alleen, in jouw aangehaalde deel. Eerlijkheid gebiedt te zeggen, dat het niet hier de plek is om daar op in te gaan. Gatsby staat symbool voor veel, en veel daarvan is corrupt, maar in het hart zit hoop. De figuur in Ain't got you mist wat mij betreft de puurheid, daarvoor ontbreekt de finesse in de lyrics.
Ik sta achter Steve Van Zandt die Springsteen de maat nam m.b.t. juist dit lied.

4,5
Heel goed album van the Boss , met o.a. het prachtige tougher than the rest

avatar van Dirkrocker
4,0
Goed album van the boss. All That heaven Will allow, brilliant disquise, two faces en tunnel of love allemaal prima nummers. Cautious man vind ik en prachtig nummer, hoe hij dat brengt en zingt dat kan alleen the boss. Thougher than the rest vind ik sowieso een van zijn mooiste nummers. Maar ook het stevigere spare Parts vind ik heerlijk en een van me favoriete van deze plaat.

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Bruce Springsteen - Tunnel Of Love (1987) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Bruce Springsteen - Tunnel Of Love (1987)
Na het succes van Born In The U.S.A. koos Bruce Springsteen op Tunnel Of Love voor een duidelijk ander geluid en maakte hij ons ook nog eens deelgenoot van zijn uit elkaar vallende huwelijk

Bruce Springsteen is nog lang niet klaar voor een plekje achter de geraniums met een nieuw album en een wereldtour op komst. In tegenstelling tot de meeste van zijn generatiegenoten brengt hij bovendien nog altijd met enige regelmaat albums uit die er toe doen, maar zijn wat mij betreft beste album is deze week alweer 35 jaar oud. Tunnel Of Love volgde op jaren van grote successen, maar werd ook gemaakt in een tijd waarin het verse huwelijk van de Amerikaanse muzikant langzaam maar zeker uit elkaar viel. Tunnel Of Love is een behoorlijk ingetogen album zonder het spierballenvertoon van de E-Street Band (al zijn ze wel van de partij). Voor mij een van de mooiste breakup albums aller tijden.

Volgende maand verschijnt een nieuw album van Bruce Springsteen. Het is een album waar ik op basis van de songs die het album zijn vooruit gesneld zeker niet met hele hoge verwachtingen naar uit kijk (Nightshift vind ik echt tenenkrommend), al waren de vorige twee albums van de Amerikaanse muzikant echt uitstekend. Een ander Bruce Springsteen album vierde deze week zijn 35e verjaardag. In oktober 1987 verscheen immers Tunnel Of Love. Het is een album dat volgde op de triomftocht van Born In The U.S.A. uit 1984 en dat gevolgd zou worden door een hele zwakke periode in de carrière van Bruce Springsteen, die eigenlijk pas eindigde met de release van The Rising in 2002.

Bruce Springsteen heeft inmiddels meerdere klassiekers op zijn naam staan: The Wild, The Innocent And The E Street Shuffle, Born To Run, Darkness On The Edge Of Town, The River, Nebraska, Born In The U.S.A., The Rising en, vooruit, Letter To You, maar als ik mijn favoriete Bruce Springsteen album moet kiezen, kies ik zonder enige twijfel voor Tunnel Of Love uit 1987.

Het album volgde zoals gezegd op het enorme succes van Born In The U.S.A. maar werd ook uitgebracht in een roerige episode in het leven van Bruce Springsteen. De Amerikaanse muzikant was in 1985 in het huwelijk getreden met actrice Julianne Phillips, maar toen hij aan het begin van 1987 de studio indook voor zijn achtste studioalbum, waren de eerste scheurtjes in het prille huwelijk al zichtbaar. Hoewel de echtscheiding pas in 1989 officieel werd, moet Tunnel Of Love worden gezien als het breakup album van Bruce Springsteen.

De naam van de E-Street Band was nooit prominent zichtbaar op de albumhoezen van Bruce Springsteen, maar ook op Tunnel Of Love is de band van de partij, net als Patti Scialfa, die de plek van Julianne Phillips zou innemen. Ondanks de aanwezigheid van de E-Street Band is Tunnel Of Love een net wat meer ingetogen album dan Born In The U.S.A., dat het moest hebben van meer spierballenvertoon.

Tunnel Of Love is een album over de liefde en de keerzijde van de liefde, die bijna in chronologische volgorde worden besproken, maar het is ook een album dat rijkelijk is gevuld met Bruce Springsteen klassiekers. Tunnel Of Love is met Ain't Got You, Tougher Than The Rest, All That Heaven Will Allow, Spare Parts, Cautious Man, Walk Like A Man, Tunnel of Love, Two Faces, Brilliant Disguise, One Step Up, When You're Alone en Valentine’s Day een album met wat mij betreft een ruime handvol songs die behoren tot het beste dat Bruce Springsteen heeft gemaakt.

De persoonlijke songs op het album worden met veel emotie vertolkt, waardoor nagenoeg alle songs op het album zich stevig opdringen. De muzikanten rond Springsteen verkeren bovendien in topvorm op een album met een redelijk ingetogen geluid, dat ver verwijderd blijft van het grootse geluid van de E-Street Band en dat de tand des tijds verrassend goed heeft doorstaan.

Ik draai nog heel regelmatig muziek van Springsteen, waarbij de hierboven genoemde klassiekers en toch ook Western Stars er voor mij uit springen, maar ik grijp toch verreweg het vaakst naar Tunnel Of Love. Het is een album waarvan ik iedere noot ken, maar desondanks stelt Tunnel Of Love me nooit teleur.

Het blijft bijzonder dat Bruce Springsteen na Tunnel Of Love zo ver wegzakte en zelfs live een aantal jaren niet wist te overtuigen. De terroristische aanslagen van 11 september 2001 zouden hem inspireren tot The Rising, dat wat mij betreft het eerste echt goede Springsteen album na Tunnel Of Love was. Het is lastig geloven dat het album inmiddels al weer 35 jaar oud is, maar het heeft echt nog helemaal niets van zijn glans verloren. Erwin Zijleman

avatar van Dungeon
5,0
Dit is Bruce zijn Pet Sounds....

avatar van Vert Lin
4,0
Het beste album van bruce, meer dan prima songs. Deze kwaliteit later niet meer bereikt voor een album in zijn geheel.

avatar van erwinz
5,0
Helaas zeer zwak of helemaal niet vertegenwoordigd in de setlists van de huidige tour

4,0
Prachtig, ingetogen album waarin hij zichzelf nergens overschreeuwt. Het songmateriaal leent zich daar ook niet voor. Is ook weleens prettig. 4 sterren

avatar van itchy
4,0
Leonidas55 schreef:
Prachtig, ingetogen album waarin hij zichzelf nergens overschreeuwt. Het songmateriaal leent zich daar ook niet voor. Is ook weleens prettig. 4 sterren

Behalve op Spare Parts dan. Vreselijk nummer vind ik dat.

avatar van vielip
4,0
Eén van de beste nummers op het album voor mij. Heerlijk hoe hij daarop 'los gaat'. Zorgt in ieder geval voor een heerlijke dynamiek met de overige, vtij rustige nummers.

avatar van Rogyros
4,0
Spare Parts is hier ook een favorietje.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:27 uur

geplaatst: vandaag om 08:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.