Bruce Springsteen - Tunnel of Love (1987)

Ik vond Tougher than te rest altijd een beetje de Dancing in the Dark van deze plaat. Echt zo'n nummer dat er op moest om een singel uit te kunnen brengen. Het verrast mij aangenaam dat er mensen zijn die dit nummer geweldig vinden. Het stomme is dat Tougher wel de enige singel is die ik toendertijd heb kunnen scoren. Tja was 13 en had niet zoveel centjes he, daarnaast moest je het toen doen met wat de platenzaak had liggen.

Al met al ben ik meer een voorstander van zn jaren 70 werk. Maar van alles dat Springsteen na 1980 heeft uitgebracht vind ik deze plaat (op Live 75-85 na) wel de fijnste...

Ik kijk daar toch wel anders tegen aan. Los nog van het feit dat Brilliant Disguise het 1ste nummer van het album was dat uitgebracht werd en tevens ook een hogere notering behaalde als Tougher than the Rest dat i.i.g. hier in Nederland als 4de singel verscheen na Tunnel of Love en One step up. Het album werd destijds toch enigszins als een teleurstelling ervaren doordat de verwachting hoog geschapen waren door de opleving in zijn populariteit bij Born in the U.S.A....de zogenaamde spierballenrock en zijn live reputatie van 75''/'85. Dit was ook terug te zien in de ontvangst van de liedjes die mondjesmaat een notering behaalde in de Top 40. Daarna is het eigenlijk ook nooit meer 'goed' gekomen, wat "hits" betreft op Streets of Philadelphia en Human Touch na. Niet dat het er ook maar ene jota uitmaakt, Springsteens populariteit is voor 99% gebaseerd op zijn legendarische live optredens. Verder vind ik Tougher Than the Rest, juist door de hakketak van de drums en de zang die een onderhuidse spanning teweeg brengt een van de betere nummers van het album.

We hebben het er hier volgens mij al eerder over gehad maar Tunnel of love was zo'n afwijking ten opzichte van Born in the USA! Achteraf bewonder ik Bruce dat ie deze keus toen durfde te maken. Hij had heel simpel een Born in the USA deel 2 kunnen opnemen en nogmaals vet kunnen scoren (zowel in hitlijsten als z'n portemonnee) maar nee, dat deed ie niet. Zo uit m'n hoofd was Tougher than the rest de enige single van dit album die het predikaat 'hit' mag dragen met een 10e plek als hoogste positie. Al de andere singles bleven boven de 20 hangen volgens mij. Maar goed, Tougher is inderdaad het meest commerciële nummer van het album en daarom ook zo verdomd gaaf!

Nou Madjack, ik had wel eens willen zien wat er was gebeurd als hij niet had meegedaan aan USA for Africa. Dancing in the Dark was al lang en breed de hitparades uit, maar het grote publiek was na USA for Africa ineens geinteresseerd geraakt in die schreeuwlelijk met dat leren jasje (ik evenzo). Toen werd Dancing in the Dark opnieuw uitgebracht en de rest is geschiedenis. Ik ben er van overtuigd dat anders geen enkele andere plaat van Spingsteen ooit nog in de top 40 was gekomen. Dat overkomt de de meeste grote artiesten. Hoe goed ze live ook zijn. Ik heb zoveel leuke bands en artiesten live gezien die nooit of nauwelijks een hit hebben gescoord.

Tougher than the rest ontbeert juist gehakketak qua drums en spanning mis ik totaal in het op zich leuke melodieuze nummer. Verder moet mijn kritiek op de drumcomputers nou ook weer niet te groot gemaakt worden. Het is voor mij alleen opvallend dat niemand het er nog over gehad had en ik vind het gewoon een beetje jammer in zo'n ingetogen album. Werkt zijn vaste drummer zo nadrukkelijk mee, doet hij niks anders dan programmeren. Maar het is en blijft een prima album hoor.

@Hendrik68; Klopt wat betreft de hitgevoeligheid kwam er na USA for Africa een geheel nieuwe stroom van belangstelling naar voren. Maar toen had hij al een heel gerespecteerde live reputatie opgebouwd en een trouwe schare fans, na We are the World werd hij alsnog plotsklap een tieneridool op zijn 35ste en door die groep zal Tunnel of Love denk ik toch enigszins gematigd enthousiast ontvangen zijn, na de bouwvakkersrock van Born in the USA.
Springsteen viel ook op in die clip door zijn rauwe schreeuw in het nummer. Hij kwam dan ook rechtstreeks uit een live concert dus zijn stem was nogal aan de schuurpapierenkant tijdens de opname. Daarna werd het kleine hitje Dancing in the Dark opnieuw uitgebracht en de rest is idd. geschiedenis.

De tekst van brilliant disguise is werkelijk briljant. In dat nummer zie ik zo veel dingen, het is zo vaak toepasbaar. Beste versie wat mij betreft is live bij VH1 storytellers.

Het album zelf is prima, zoals we van Bruce gewend zijn. Maar aan ze beste werken komt het toch niet.

Tot en met deze plaat heb ik alle studio-albums van Bruce. Denk je dat je dan bijna alles wel hebt, maar dat is dan dus pas de helft. Hierna komen er nog 8. Als je de eerste 8 hebt, zijn de volgende 8 dan echt de moeite waard of zijn de eerste 8 wel de essentiële Bruce albums, vraag ik me dan af. Echt groot fan kan ik mezelf niet noemen, maar liefhebber zeker wel plus ik heb een zwak voor de uitstraling (het charisma) van deze op mij sympathiek overkomende man.

Tot aan Tunnel of Love heb ik ook alles van The Boss op vinyl...daarna doorgegaan op cd. De periode na Tunnel of Love, is een i.m.o. wat onevenwichtige/zoekende Bruce. Het duurde dan ook tot 1992 voordat de 2 delige HumanTouch/Lucky Town uit kwam. Daarna nog een ietwat matige unplugged...zonder zijn E Street makkers, greatest hits om daarna met een ingetogen minimalistische The Ghost of Tom Joad te komen. Als liefhebber ben ik ook die albums met een glimlach tegemoet getreden. Maar daarna heb ik pas het gevoel dat het echt goed los komt....The Rising...n.a.v. o.a. 9-11(voor het eerst -echt- met de E Street, sinds Born in the U.S.A., het sterke Devils and Dust en het grote succes van The Seeger Sessions en The Seeger Sessions Live. Voor velen is Magic naast The Rising het beste van Springsteen na zijn jaren zeventig periode, of zelfs nog beter, want die periode heeft welhaast een mythische vorm gekregen en heeft Working on a Dream een wat lauwere ontvangst gekregen....maar slecht wordt het nergens. Dit album markeert een omslagpunt voor hem vind ik...scheiding van Juliana Philips en de omarming van Patti Scialfa...de ruwe rocker wordt huisvader en gaat zijns weeg....om na een -te lange- periode zijn ouwe makkers weer te omhelzen. Als je een liefhebber bent, dan loont het m.i. wel de moeite om zeker nog The Rising/Magic en voor de afwisseling het live album van The Seeger Sessions in huis te halen, van deze idd. charismatische, sympathiek ogende houthakker.

De opvolgers Human Touch en Lucky Town zijn zwaar ondermaats, daar is het gros het wel mee eens. Over de rest zijn de meningen zwaar verdeeld. Behalve The Ghost of Tom Joad vind ik de verrassing er wel wat af al in ieder geval. We shall overcome is best wel sympathiek, maar de rest had hij van mij niet hoeven maken. Maar dat vind ik. Bijna niemand zal het hier mee eens zijn. Maar ik vind inderdaad dat wanneer je de eerste 8 in huis hebt dan heb je 90 procent van zijn beste werk in huis.

Uiteraard zijn de meningen dus verdeeld, maar Madjack, bedankt voor je advies. Als ik je geboortejaar nou eens als maatstaf neem is het vast een voor mij betrouwbaar advies.

Maar... The Ghost of Tom Joad ga ik als eerste checken denk ik, ben nl. ook groot liefhebber van Nebraska en heb het idee dat het wel eens in die lijn kan liggen qua minimalisme.

Je blijft het maar proberen hè
Die albums zijn lang niet zo ondermaats als jij iedereen wil doen geloven! En daar is het gros het wel mee eens. Ik durf zelfs te beweren dat iemand die totaal blanco begint aan het werk van Bruce, deze albums fantastisch kan vinden. Het ligt er maar net aan wat je zoekt, wil, goed vindt of juist niet. Met name Lucky town is een prima album!

The ghost of Tom Joad kan in mijn ogen niet tippen aan Nebraska! Weet de aandacht lang niet zo goed vast te houden. Dan vind ik Devil's & dust een stuk beter in die stijl. Veel plezier met je ontdekkingsreis

Ah, dus Devils & Dust ligt ook in die lijn. Goed om te weten. Ik hou wel van een sobere Bruce met gitaar en mondharmonica. Dat grijpt me meer dan het volle rockgeluid met de E Street Band. Hoe gevoeliger hoe beter.

Ja Devils & dust ligt voor het grootste deel wel in de rustige stijl al worden er, net als op Tom Joad, wel drums, bas en orgel gebruikt. Zo rustig en mystiek als op Nebraska wordt het nergens. Wat dat betreft ben je met het sterkste album begonnen in die stijl

Tougher Than the Rest . Het beste van Bruce !!!!!11

Inderdaad een erg gaaf nummer! Ik ga niet zover door te zeggen; het beste van Bruce. Eén nummer van hem aanwijzen die dat predikaat verdiend is wat mij betreft onmogelijk.

Vandaag ook toevallig weer eens beluisterd...geenzins slechte CD.....staan goede nummers op, waarvan Tougher Than the Rest een van de bettere is.

Ook ik had deze vandaag aan op de mp3 speler. Ik beluister hem te weinig, maar als hij aan staat is het weer genieten geblazen. Niet alles kan me even goed bekoren, maar over het algemeen een dikke voldoende. En Brilliant Disguise dingt mee naar een notering in de Bruce Top 10!

Brilliant disguise is een andere absolute topper op dit album inderdaad!! Dat nummer heeft een bijna hypnotiserende werking. Bij mij althans

Brilliant Disguise is een Juweel! Ik MOET meezingen, wanneer ik het maar hoor.

Hier ook! Ik heb altijd een zwak voor dit nummer gehad, muzikaal en tekstueel. Ook hier een mooi verhaal, met een twist aan het einde.

Brilliant Disguise hoort ook bij mij tot de favorieten van dit album. Weet nog goed toen ik die voor het eerst hoorde. Op mijn slaapkamertje zittend op mijn bed, al luisterend naar de radio, zo'n stereoset met platenspeler, cassettedeck en radio ineen, met van die 40watt boxjes, werd het nieuwe nummer van Bruce gedraaid...ik vond het helemaal geweldig.

Schitterend album van Springsteen. Alleen de titeltrack vind ik een ontzettende miskleun.
Ook de productie en de arrangementjes zijn soms net té eighties.
De song op zich daarentegen kunnen zich meten het beste werk van Springsteen,
daarom: 4*

Titeltrack vind ik zo geweldig. Die intro alleen al.

Juist bij het intro voel ik al de behoefte om te skippen

och germ

Ik denk dat dit de eerste plaat van The Boss is die ik 5* ga geven, hij wordt steeds beter...

Pardon?

Dat je bij de intro al behoefte hebt 'Tunnel of Love' te skippen; ik vindt het een meesterlijk nummer. Maar 'och germ' is gewoon een uitdrukking haha, bedoel ik verder niks mee..

Fijne cd
4