0
geplaatst: 10 november, 19:00 uur
deric raven schreef:
Lazarus heeft weer die soberheid van het titelnummer, een zalvende werking.
Lazarus is het waken bij een dierbare; de laatste uren samen, hopend dat hij of zij zal ontwaken uit een rustgevende coma.
De nachtelijke uurtjes, waarbij geobserveerd wordt of de ademhaling het tikken van de klok nog kan bijbenen.
Niet zo sterk als Blackstar, maar die komt dan ook van een andere planeet, en legt de lat wel erg hoog, toch zeker een van de mooiere Bowie songs.
Een klassieker?
Nee, dat weer niet, maar als liefhebber van The Cure hou ik wel van dat sfeervolle gitaartje op het eind, alsof Robert Smith als Engel Des Doods binnen komt om de stervende verder te begeleiden.
Lazarus heeft weer die soberheid van het titelnummer, een zalvende werking.
Lazarus is het waken bij een dierbare; de laatste uren samen, hopend dat hij of zij zal ontwaken uit een rustgevende coma.
De nachtelijke uurtjes, waarbij geobserveerd wordt of de ademhaling het tikken van de klok nog kan bijbenen.
Niet zo sterk als Blackstar, maar die komt dan ook van een andere planeet, en legt de lat wel erg hoog, toch zeker een van de mooiere Bowie songs.
Een klassieker?
Nee, dat weer niet, maar als liefhebber van The Cure hou ik wel van dat sfeervolle gitaartje op het eind, alsof Robert Smith als Engel Des Doods binnen komt om de stervende verder te begeleiden.
Ik schreef mijn recensie al voordat bekend was dat hij stervende was.....
1
geplaatst: 10 november, 19:40 uur
Het maakt mij niet duidelijk waarom het volgens jou duidelijk over berusting en acceptatie gaat.
0
geplaatst: 11 november, 02:35 uur
In de tekst staat te lezen dat hij in de hemel is, in gevaar is en niets over houdt om te verliezen, dat hij zo high is dat zijn brein er van wervelt. Aangezien hij op dat moment nog niet gestorven is zou hij high kunnen zijn van de pijnstillers. Het hemelse gevoel van de roes roept misschien herinneringen op aan vroeger, inclusief het verlangen vrij/bevrijd te zijn. I'll be free wordt vervolgens herhaald als een soort mantra. Of hij ook werkelijk een staat van berusting en acceptatie heeft verwezenlijkt zou ik niet kunnen zeggen. Volgens Ivo Van Hove wilde hij niet sterven en dat hij tot aan zijn dood bleef strijden en werken, waar ik niets dan respect voor heb, lijkt ook in die richting te wijzen. Maar goed, dat is hoe ik het ervaar.
0
geplaatst: 11 november, 02:39 uur
In het eerste gedeelte kan ik mij helemaal vinden.
Angst en acceptatie wisselen elkaar af, maar veelal is er op het laatst berusting, iets wat ik op mijn werk als nachtbroeder in de zorg met regelmaat heb ervaren.
Angst en acceptatie wisselen elkaar af, maar veelal is er op het laatst berusting, iets wat ik op mijn werk als nachtbroeder in de zorg met regelmaat heb ervaren.
* denotes required fields.
* denotes required fields.