David Bowie - ★ (2016)

Tijd is wat mij beteft geen enkele factor hier.

En wat was die beste ook alweer?☺

Station to Station

Voor mij inmiddels de beste geworden (was altijd Ziggy Stardust).

Berichten verplaatst naar Muziek > Toplijsten en favorieten > Toplijsten (centraal topic)

Hij staat in de Top 250.

Terrecht inderdaad

Al weer bijna 2 jaar geleden dat Bowie ging.
Van vreugde ( de Vrijdag ervoor release )en de donderslag bij donkere hemel toen de Maandag er op het schokkende nieuws binnen kwam.
Had ie ons toch mooi tuk.
Anderzijds is het wel een vaarwel die past bij Bowie.
Deze staat al weer een dag of twee op.
In de loop der tijd voor mij niet een veel gedraaide cd.
Zal ook niet veel verandering in komen vrees ik.
De schoonheid van het album blijft echter onmiskenbaar.
" Where The Fuck Did Monday Go."

Voor mij ook.

Misschien is dit eerbetoon aan Blackstar interessant voor jullie. Nieuwe arrangementen door orkestcollectief s t a r g a z e met zangeressen Anna Calvi, Laetitia Sadier (Stereolab) en Anja Plaschg (Soap&Skin). Eerder was deze show (met nog veel meer gasten) te zien op de BBC. De stukken die daarvan op youtube te vinden zijn klinken vele malen interessanter dan de gemiddelde tributeband.

Volgens producer Tony Visconti werkte Bowie al aan de opvolger van Blackstar toen hij toch nog plotseling werd overvallen door de man met de zeis.
Volgens diezelfde Visconti, in een interview vlak na de dood van Bowie, zou het laatste werk van Bowie worden afgemaakt door alle betrokkenen en postuum in 2017 worden uitgebracht.
Nooit meer iets van gehoord.
Misschien is zijn weduwe Iman ervoor gaan liggen, die wil voorkomen dat er van alles van haar man op de markt wordt geschopt zonder de toestemming van de overledenen, want die is immers dood, voorbeelden genoeg van necrofilie in de muziekwereld.

Vandaag weer eens in zijn geheel gedraaid, wat een schitterend slotakkoord blijft dit toch.

Wat een fantastische plaat is dit toch. Vooral de eerste twee nummers vind ik echt geweldig.

Ik vind dit niet het beste Bowie album. Maar dat zit hem vooral in de genialiteit van de vroegere albums en doet niets af aan dit album. De singles Blackstar en Lazarus steken er wat mij betreft bovenuit maar elk nummer haalt een goed niveau. Deze artiest is er in geslaagd om in een doodzieke toestand alweer vernieuwend te zijn en daar heb ik diep respect voor. Tot aan zijn dood is hij er in geslaagd mij op een positieve manier te verbazen, eeuwig respect hiervoor.
Dikke 4 sterren voor deze legende!

Veel platen zakken naar verloop van tijd in mijn waardering. Dat ze stijgen zoals deze komt minder voor. De nummers die ik in het begin moeilijk vond; Blackstar, 'Tis a Pity She Was a Whore, Sue, zeg maar de wat 'grimmige' songs begrijp ik steeds beter. Ze geven steeds meer van hun diepere lagen bloot en daar zit ook meer gevoel in dan ik in het begin vermoedde. Is de 'whore' misschien gewoon 'de tijd' die je van je jeugd en je vitaliteit berooft?

Is imo een verwijzing naar 'Time':

Time, he's waiting in the wings
He speaks of senseless things
His script is you and me, boys
Time, he flexes like a whore
Falls wanking to the floor
His trick is you and me, boy

Alweer drie jaar oud. Maakt nog steeds veel indruk op mij, misschien wel meer dan drie jaar terug. Ik heb desondanks wel moeite om naar losse nummers van dit album te luisteren, maar in de loop van het album heb ik daar totaal geen moeite mee. Lazarus is nog steeds mijn favoriet.

Ik heb de reacties van 3 jaar geleden nog eens zitten nalezen net, hoe lyrisch (bijna) iedereen was over de vrijgegeven nummers en uiteindelijk die vrijdag over het hele album, de omslag in de teneur van de berichten toen we op maandagochtend dat vreselijke nieuws hoorden en hoe we daarna over elkaar heen rolden om verwijzingen naar zijn naderende dood in zijn teksten te vinden, de speculaties over wel/niet euthanasie, over Whitestar, het album met de resterende opnames dat 4 dagen na zijn dood (het Lazarus verhaal) zou gaan verschijnen, maar nooit kwam. En dat is goed; de rollercoaster die Blackstar en Bowie's overlijden teweegbrachten is hoe dan ook ongeëvenaard in mijn muzikale leven tot nu toe en ik denk dat dat zo zal blijven. Blackstar luister ik nog af en toe, maar iedere keer met veel ontzag voor de mooie muziek en heel veel respect voor een van mijn absolute muzikale helden.

3 jaar geleden, pfff, wat een gemis.
Dus zet ik deze lp van David op, vind de waardering hier (veel) te hoog, staan fantastische tracks op bv de meest bekende Lazarus en Blackstar maar niet alles vind ik (zo) goed.
Maar op zijn leeftijd en in zijn fysieke situatie dit nog te kunnen is fantastisch.
However Station, Hunky Dory, Ziggy, Low, Heroes, Stage vind ik toch een stuk beter.

Mee eens, kom ook niet verder dan 3.5 sterren, het album vind ik bijzonder omdat het zijn zwanenzang was en er een zeer groot artiest heen is gegaan. Het nummer Lazarus vind ik dan weer wel grandioos. Geniet meer van zijn postume dubbelaar Glastonbury 2000. Wat een setlist ! en David zeer goed bij stem.

Tja , wat moet ik zeggen over dit album , nu heb ik sowieso een zwak voor afscheidsalbums , dat heeft toch een andere lading , je luistert er toch anders naar dan een album wat ergens in het midden van zijn carrière is gemaakt , Made in Heaven van Queen is ook zo'n voorbeeld.
Of ik dit album daardoor een hoger cijfer zou moeten geven , nee dat zou niet eerlijk zijn , Bowie was een grootheid in de muziekwereld , dat is absoluut een feit , maar dit album geef ik net een voldoende , er staan geen klassiekers op , maar enkele redelijke nummers

Niet een liedje hoog in de top 40 van deze plaat, je hebt dat goed gezien, maar David was vroeger wel goed, scherp gezien dat Made in Heaven daar niet eens gemaakt is, de laatste van Leonard Cohen komt in de buurt

Het wrange is nog wel dat dit laatste album van Bowie zelfs zijn beste is, in ieder geval naar mijn mening.
Intrigerend, bezwerend, bedrukkend, maar bovenal continue spannend. Heerlijke muziek.

Het niveau wat hij nog wist te halen is inderdaad heel bijzonder. Ook voor mij met gemak Bowie top drie.

Het wrange is dat dit album, itt zijn voorganger, je weer iets teruggaf van de oude Bowie, de man die zichzelf regelmatig wist te hernieuwen/opnieuw uitvond. Valt The Next Day nog redelijk binnen een rock-gericht verwachtingskader, dat doet dit album geenszins. Heeft natuurlijk ook te maken met de musici die hij hiervoor heeft weten te strikken, zoals Mark Guiliana.

Dit is typisch zo'n album waarvan je je afvraagt wat hierna had kunnen komen, als …

De 'opgewarmde kliekjes' die nu als pimpsels in de verschenen/te verschijnen boxen worden gefrut dienen alleen de bevrediging van de traditionele completist. Wat dat betreft zijn de onofficiële releases van Bedroom Productions zoals deze David Bowie - Ear Heal I Ng (Vinyl, LP, Compilation, Unofficial Release) | Discogs interessanter.

Mee eens Mjuman. The Next Day was zijn eerste album sinds jaren en achteraf zou je het kunnen beschouwen als een warming up. Even inkomen weer. Geen slecht album, zeker niet, maar wel één die niet echt verrast of overrompeld.
Blackstar heeft muzikaal interessante vondsten en natuurlijk de nodige lading.
Wat als.....Hij had nog wel wat platen gemaakt denk ik. Niet heel frequent, maar toch.

Deze plaat toont inderdaad een artiest die zichzelf durft te vernieuwen. Je merkt vaker bij artiesten van een zekere leeftijd dat hun muziek hunkert naar vroegere dagen; het welbekende been there, done that. Dat ontbreekt hier gelukkig. Zelfs de allures naar Major Tom in het titelnummer zijn smaakvol.

Toen ik deze compositie nog vóór het overlijden van Bowie beluisterde, hoopte ik stiekem nog op een (kleine) reeks mooie albums in die stijl. Het mocht helaas niet zo wezen.