Ziggy Stardust stond altijd op 1 bij mij, nauw gevolgd door nog wat albums.
Deze pakte me gelijk al (het album moest nog officieel uitkomen en Bowie leefde nog). Ik kreeg er gelijk een heel bijzonder gevoel bij. Niet te vergelijken met zijn andere werk. Ik vind dit behoorlijk op zichzelf staand.
Het is ook een album dat ik nog steeds makkelijk op kan zetten en dat is voor dit album denk ik ook wel bijzonder, want zo makkelijk is ie nu ook weer niet.
Een beetje eenzelfde ervaring die ik bij het verschijnen van OK Computer ook had.
Er wordt veel verwezen naar zijn dood, gelijk na release, maar dat heeft op mij persoonlijk nooit invloed gehad in de waardering. Dat het extra lading geeft aan Blackstar is onontkoombaar. Een mooier slotakkoord kan je je als artiest niet wensen denk ik.