Van der Graaf Generator - Still Life (1976)

zonder twijfel (onderzoek loopt nog) de meest gedraaide VDG, dus als je ergens wilt beginnen, begin in my room.

Yeah, ook Still Life is kritisch beluistert en klaar voor een beoordeling.

De beoordeling zit meer dan goed hier, want de opvolger van Godbluff is eveneens een parel.
Een verzorgd, perfect uitgewerkt album die eigenlijk niet onderdoet voor Godbluff.
Godbluff is wellicht wat verrassender, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat dit album een tikkie in dezelfde lijn zit.
Niet helemaal, er wordt hier wat meer gebruik gemaakt van het orgel (Hugh Banton) en daardoor zijn de songs ietsjes rechtlijniger. Het krijgt door die stevigheid een prettige rockfeel mee.
Iets wat op de formidabele opener Pilgrims al gaande is ( al is de opening erg beheerst.)
Is dit de groep's meest persoonlijke album ? Kennelijk wel.
Peter Hammill zat in een dipje door relatie problemen en die pijn hoor je wel terug.
Een journalist die de plaat destijds beoordeelde maakte het af met: '' Heb je problemen ?
luister naar Peter Hammill op dit album, en alles valt dan mee'' .
Het is dan ook wederom een wat zware plaat, maar met genoeg genietbaars.
La Rossa is weer zo'n song waar de gekwelde Hammill weer helemaal los gaat in cynisme en venijn. De man kan van relax ineens een woede aanval krijgen, zo lijkt het.
Prijsnummer voor mij is echter My Room (waiting for wonderland.)
Een klein nummer met een prachtig verloop. Gedomineerd door een heerlijke luie saxpartij en het wat dromerige voordragen van Mr. Hammill.
De zin van het leven wordt aan de kaak gesteld in de indrukwekkende afsluiter.
12 minuten wordt er weer flink uitgepakt met aparte verrassende wendingen, en muzikale hoogstandjes.
Prima te volgen en een meer dan prima einde van Still Life.

Uitstekend album derhalve, en een waardige opvolger van Godbluff.

Leuk om te lezen

Dank je wel. Als een album je bevalt, is het ook leuk om over te schrijven.

Ik ben overigens blij dat ik deze band ontdekt heb. (vanaf vorige week dus.)

Nog steeds keert dit nummer terug in setlists op Hammill concerten. Ook solo zeer de moeite, je moet het doen zonder de sax, maar gevoel is er op en top aanwezig.

Je kunt de band op 24 juni 2013 live zien in de Melkweg! Kaartverkoop begint morgen.

Gecheckt ! Helaas verhindert...... Jammer, ik had deze band best eens live willen meemaken.

De band nu is wel anders dan de band toen. Maar zeker niet minder. En ze gaan 'exclusief' lange stukken spelen volgens de Hammill-website. Zie dit bericht hier: Van der Graaf Generator

"Vroeger" vond ik alleen La Rossa leuk van dit album. Inmiddels merk ik dat ik destijds ietwat kortzichtig ben geweest. Het hele album bevat alleen maar goede nummers. Hoewel de opening van Still Life altijd een beetje een tegenvaller blijft na het einde van Pilgrims, inmiddels is Pilgrims samen met My Room (Waiting for Wonderland) mijn favoriete nummer.

bikkel2 zegt: Deze plaat fundeert inderdaad het cliché dat een kunstenaar moet lijden om tot grote hoogte te komen. Misschien wel de allerbeste Hammill/VDG ooit, vanwege dat persoonlijke gehalte en dito intensiteit. Voor mij is dit deel van mijn platencollectie ook een dierbare herinnering aan mijn vriendschap met een neef van de betreurde sportverslaggever Theo Koomen. Westfriese droogkloot en allergrootste Hammill-fan ooit. Was het niet door zijn missiewerk -want bij Hammill is het wel even doorbijten- dan had ik dit mogelijk nooit ontdekt. Tsja, dan mis je wel even wat!

Still Life , een erg mooi album van deze band van Peter Hammill. Ik heb de vinyl plaat gekocht op het moment dat de cd het vinyl uit de platenzaak verdrong. Platenzaken wilden zo snel mogelijk van hun vinyl af en gooiden het in de uitverkoop. Deze plaat was eerst 23,95 gulden geprijsd, maar ik kon het meenemen voor 2,95 gulden. Het was een heel gewone platenzaak, dus niet echt gespecialiseerd en waarschijnlijk niet veel klanten voor zulke muziek. Ik heb eerst Peter Hammill leren kennen en daarna pas de muziek van Van Der Graaf Generator gaan beluisteren. Van Van Der Graaf Generator eerst de live plaat Vital ooit gekocht, maar dat was niet erg gemakkelijk om door te komen. Wat dat betreft lijkt een nummer als Rosa nog wel op de dynamiek van die live plaat, maar de rest is wat rustiger. Van Der Graaf Generator heeft nooit het grote succes gekend zoals Genesis en Yes. ook niet altijd gemakkelijke groepen, maar hun muziek werd omarmd door grote groepen liefhebbers. Van Der Graaf Generator heeft altijd een kleinere groep hondstrouwe fans gehad, die blind alle platen konden kopen, omdat kwaliteit gegarandeerd was. De groep stond bekend als een zeer intellectuele groep, zowel tekstueel als muzikaal. Een groep zonder concessies , ze maakten enkel wat ze zelf goed vonden en trokken zich weinig aan van de smaak van het publiek. Hoewel Van Der Graaf Generator niet enkel Peter Hammill en consorten was heeft Peter Hammill altijd wel een groot stempel op de groep gezet. Als zanger en schrijver van de meeste nummers was hij wel het gezicht van de groep. Maar ik denk dat de andere leden zeker muzikaal wel wat in de melk hadden te brokkelen. Op deze plaat laat Peter Hammill al horen wat hij zangtechnisch in huis heeft, hoewel ik dit niet altijd erg aangenaam vind. Misschien de leeftijd, maar soms komt het bij mij wat geforceerd over.
Ik heb toen in de jaren 80 deze plaat veel gedraaid. Het was wel wat vreemd, Yes, Genesis en andere prog groepen hadden totaal afgedaan in het wave tijdperk, maar juist Peter Hammill en daardoor ook Van Der Graaf Generator hadden een nieuwe groep fans weten te binden. Misschien door de teksten, die natuurlijk alles behalve vrolijk waren en daardoor goed in deze doem/no future tijd hoorde, maar ook de muziek die niet makkelijk was, maar niet te lang door bleef breien. Nu na al die jaren beluister ik het album met nog steeds veel plezier, interesse en bewondering. Pilgrims, prachtig, My room nog steeds een klassieker.
Mooi album van deze groep die toch te weinig waardering heeft gehad.