menu

Electric Light Orchestra - A New World Record (1976)

mijn stem
3,95 (292)
292 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: United Artists

  1. Tightrope (5:06)
  2. Telephone Line (4:40)
  3. Rockaria! (3:12)
  4. Mission (A World Record) (4:25)
  5. So Fine (3:55)
  6. Livin' Thing (3:32)
  7. Above the Clouds (2:17)
  8. Do Ya (3:45)
  9. Shangri-La (5:35)
  10. Telephone Line [Alternate Vocal] * (4:39)
  11. Surrender * (2:34)
  12. Tightrope [Instrumental Early Rough Mix] * (4:52)
  13. Above the Clouds [Instrumental Rough Mix] * (1:12)
  14. So Fine [Instrumental Early Rough Mix] * (4:13)
  15. Telephone Line [Instrumental] * (4:51)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 36:27 (58:48)
zoeken in:
avatar van vanwijk
5,0
Mijn eerste ELO plaat (eigenlijk cassettebandje, gekocht bij de lokale platenboer van den Broek), aangetrokken door het prachtige Livin’ Thing. Ook vond ik de hoes intrigerend, , had als 15 jarige iets mysterieus..en toen ik het openingsnummer hoorde was ik verkocht.
Samen met Eldorado, Face The Music (Fire On High!) en Out Of The Blue heeft ELO in onmiskenbaar invloed gehad op mijn muzikale ontwikkeling.
Het leuke is, ik draai het nog wel eens, zoals nu .
Dat ik er, nu als 59 jarige anders naar kijk doet niets af aan het feit dat het geweldige platen zijn, ze brengen met terug naar de jaren ‘70, mijn teenage years. Hoe mooi kan muziek zijn!

avatar van Dibbel
4,5
Iedereen had die plaat toen ook he.
Stond toch wel op dezelfde hoogte als Hotel California en Rumours.
Heel veel gedraaid met het vriendenclubje.

Afgelopen week deze puntgave LP nog eens 2 keer gedraaid, maar de muziek heeft wat mij betreft nog niets aan kracht ingeboet.
Alles herken je meteen weer en het zit gewoon muzikaal heel goed in elkaar. Genoten weer.
Livin' Thing en Tightrope blijven mijn favorieten.

Dibbel schreef:
Iedereen had die plaat toen ook he.
Stond toch wel op dezelfde hoogte als Hotel California en Rumours.
Heel veel gedraaid met het vriendenclubje.

Afgelopen week deze puntgave LP nog eens 2 keer gedraaid, maar de muziek heeft wat mij betreft nog niets aan kracht ingeboet.
Alles herken je meteen weer en het zit gewoon muzikaal heel goed in elkaar. Genoten weer.
Livin' Thing en Tightrope blijven mijn favorieten.


Mmm, moet ik toch misschien eens checken. De laatste ELO die ik kocht was Eldorado. Ik draai die eigenlijk niet zoveel. Voor mij is Out of the blue nog altijd hun beste. Maar aangezien deze net voor Out of the blue werd gemaakt, is het toch misschien meer mijn ding. Uiteraard ken ik Livin' Thing .

5,0
Dit is m.i. hun beste album. Out of the Blue vind ik helaas teveel versingeld. Ook Face the Music is een sterk album. Later is het per album veel minder geworden.

Neal Peart schreef:
Dit is m.i. hun beste album. Out of the Blue vind ik helaas teveel versingeld. Ook Face the Music is een sterk album. Later is het per album veel minder geworden.

Net gekocht. Ik moet je gelijk geven. Het is een enorm sterk album en mag gerust naast Out of the blue staan ( was altijd mijn favoriet album, omdat dat mijn eerste kennismaking was met ELO ).

avatar van Germ
Germ (crew)
Ik ben eigenlijk helemaal niet bekend met het werk van ELO, maar ik hoor zojuist Livin' Thing langskomen op de radio. Dit is wel heel duidelijk de blauwdruk van de latere sound van de Wilburys en Tom Petty's Full Moon Fever. Toch maar eens meer van ELO gaan opsnorren...

5,0
zeker hun eerste paar albums zijn top!

avatar van Tony
5,0
Germ schreef:
Ik ben eigenlijk helemaal niet bekend met het werk van ELO, maar ik hoor zojuist Livin' Thing langskomen op de radio. Dit is wel heel duidelijk de blauwdruk van de latere sound van de Wilburys en Tom Petty's Full Moon Fever. Toch maar eens meer van ELO gaan opsnorren...

Jeff Lynne maakte deel uit van en heeft zijn productiestempel gedrukt op zowel de Traveling Wilburys als Full Moon Fever, dus dat heb je goed gehoord.

avatar van Roxy6
5,0
Dit is zo'n heerlijk album! In zijn totaliteit, met een geweldige openingstrack, waarin je het ruimteschip symbolisch hoort aankomen en landen onder een super strijkers arrangement...om over te gaan in een gaaf rock nummer.

De opera zangeres in Rockaria en Shangri-la levert ook een significante en belangrijke bijdrage aan de sfeer.
Dit album heb ik grijsgedraaid en zal altijd weer tevoorschijn komen..

Zo fijn dat Jeff Lynne in 2015 een goed geslaagde come back heeft gemaakt.

avatar van Wandelaar
5,0
Roxy6 schreef:
Dit is zo'n heerlijk album! I
Daar kan ik alleen maar een dikke streep onder zetten. Aan inspiratie geen gebrek en ook na 45 jaar nog ijzersterk.
Het ruimteschip zie ik hier eerlijk gezegd nog niet vliegen, al heeft het logo alvast wel buitenaardse trekken.
Hierna zouden nog een paar puike albums volgen.

Laten we niet onderschatten dat de Musicland Studios in München destijds een ideale werkomgeving vormde. Lynne kon het uitstekend vinden met technicus Reinhard Mack en het is niets teveel gezegd als we deze Mack als co-producer hier noemen.

Ook ik ben blij tenslotte met de come-back van Jeff Lynne's ELO in 2015, maar duidelijk is wel dat hij het helemaal alleen moet doen en dat inspiratie nu wél een probleem geworden is. Heel veel hoop heb ik niet dat er na From Out of Nowhere (2019) een werkstuk van het kaliber A New World Record zal volgen. Dat hoeft ook niet trouwens, want geslaagde ELO-albums zijn er genoeg.

avatar van teus
4,5
Ook voor mij blijft dit album de mooiste van ELO
mss vreemd bij velen die Out of the Blue op een voetstuk hebben gezet en dat het ELO meesterwerk vinden
Maar mijn beoordeling is gebaseerd op het totaalplaatje en komt dus hoger uit dan OOTB die mss te lange speelduur heeft,dan heb je al snel een paar flllers
Ook hierop het meest briljante ELO
nr..Livin' Thing ..Top!
daarna ook aangevinkt... Tightrope
Een heerlijk album

5,0
20 jaar geleden op vinyl verkocht nu voor 8 euro weer op vinyl op de platenspeler. Klassiek met nog echte violen. Nog steeds niets aan kracht verloren.

avatar van gaucho
5,0
teus schreef:
mss vreemd bij velen die Out of the Blue op een voetstuk hebben gezet en dat het ELO meesterwerk vinden. Maar mijn beoordeling is gebaseerd op het totaalplaatje en komt dus hoger uit dan OOTB die mss te lange speelduur heeft, dan heb je al snel een paar fillers.

Ik heb Out of the blue geruime tijd in mijn top 10 gehad, maar dat komt vooral door de diepe indruk die het totaalpakket - zo'n indrukwekkende dubbelaar in zo'n al even indrukwekkende klaphoes - destijds op mij als tiener maakte.
Ik vind Out of the blue nog steeds een uiterst aangename luistertrip, met vooral veel variatie. Maar ik neig ook steeds meer naar de gedachte dat dit album juist doordat het iets compacter is, misschien wel de ultieme ELO-plaat is. Ik vind per saldo niet zo heel veel filler op Out of the blue, maar bij dit album is werkelijk elk nummer raak. Dat maakt dat ik toch ook hier vijf sterren aan toeken.

Livin' thing steekt hier boven alles uit, maar het tweede sterretje dat ik weg mag geven, is wat lastiger. Ook ik heb Tightrope altijd een ijzersterke opener gevonden, en ook So fine en het heropgenomen Do ya zijn erg goed. De titeltrack is een nummer dat bij meerdere luisterbeurten sterk groeit. Dat geldt ook voor de afsluiter, die ik uiteindelijk vanwege de mooie melodie als tweede favoriet heb aangevinkt. Maar die keuze kan van week tot week verschillen, want vrijwel alles is sterk. Eigenlijk vind ik alleen Rockaria! (destijds de tweede single) iets achterblijven bij de rest. Eigenlijk is dat gewoon Jeff Lynne's eigen variant op Roll over Beethoven. Zeker niet slecht, maar ondanks de operateske intermezzo's vind ik het nummer toch iets te eenvormig doordenderen.

De rechtstreekse Beatles-verwijzing in Shangri-La (Fadin' like the Beatles on Hey Jude) onderstreept weer eens de bewondering die Lynne koesterde voor het viertal uit Liverpool. Bewondering die overigens wederzijds was. Want was het niet John Lennon zelf die eens iets zei dat, wanneer de Beatles waren doorgegaan, ze muziek hadden kunnen maken die in de lijn van ELO zou liggen? Zelfs een kwaliteitskrant als The Guardian onderkent dat er een muzikale lijn te trekken valt tussen die twee bands.

avatar van gaucho
5,0
teus schreef:
Ook hierop het meest briljante ELO nr. Livin' Thing ..Top!

Ik had vorig weekend weer eens een single-avondje, waarbij ik een bak met singles van de zolder haal en er daar willekeurig een stel van draai. Daarbij kwam ook Livin' thing weer eens langs. Die heeft als extraatje dat-ie de fantastische instrumental Fire on high (van het voorgaande album Face the music) als B-kant heeft, dus dat was weer dubbel genieten.
Maar wat een geweldig nummer blijft dat Livin' thing toch, ook na 45 jaar. Het heeft een onweerstaanbaar catchy refein dat je meteen pakt, maar in de coupletten, bruggen en intermezzo's gebeurt zóveel dat het toch best een complex nummer is. Voeg daarbij de bewust vaag gehouden tekst, die werkelijk over van alles kan gaan, en je hebt een perfecte popsong.

Toch nog eens even gegoogled naar uitleg over de tekst van dat nummer. Op de altijd interessante website Songfacts.com laten luisteraars hun licht erover schijnen, en het vermakelijke is dat de meningen alle kanten opgaan: van een anti-abortus-song tot een nummer over zelfmoord. Ik vind dat er voor veel van die uitleggen wel wat te zeggen valt, maar naar het schijnt heeft Jeff Lynne zich eens laten ontvallen dat het nummer over een verloren liefde ging. De oorsprong van het ontstaan is blijkbaar nog minder esoterisch: een voedselvergiftiging die hij in Spanje had opgelopen. Je luistert nooit meer op dezelfde manier naar dit nummer in de wetenschap dat het gaat over een slecht gevallen paella...

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Ik herinner me nog hoe blij ik was met deze plaat na het teleurstellende Face the music, en aan welke contrasten ik die opgetogenheid ophing: waar Fire on high een geforceerd aandoende poging was om een grootse plaatopener te schrijven had Tightrope de vanzelfsprekendheid van een instant-klassieker, en terwijl afsluiter One summer dream van een doordreutelende meligheid was is Shangri-La ondanks al z'n uitwaaierende strijkers bijna compact te noemen, met vrij weinig tekst, een mooie ingetogen gitaarsolo en na het valse einde een grootse finale die toch nergens uit de bocht vliegt.
        De sound van het album is vol en perfect uitgebalanceerd, de disco-invloeden en de hoge stemmetjes gaan hier nog niet over de top, en het niveau van de composities is consistent zeer hoog. Uitzondering voor mij is het stompzinnige Do ya, dat ik ondanks een paar aardige elementen in het arrangement (een mooi rustige brug na het tweede couplet, Bev Bevan die na het tweede refrein opeens in z'n eentje vier maten moet volslaan, een elegante afronding) altijd heb beschouwd als een onbehouwen blokkade op de rails van een verder soepel doorstomende trein.
        Hoogtepunt daarentegen is voor mij Mission (a world record), dat in tekst èn muziek een mooi beeld schetst van een soort kosmische eenzaamheid op zowel de aarde als ver daarboven zoals gezien door de ogen van ?God? een kosmonaut? een alien? "Watching all the days go by / Who are you and who am I?" Wie of wat de observator dan ook is, het drama in het arrangement geeft de afstand tussen hier en daar prachtig weer. "How's life on Earth? What is it worth?" – bijna een soort isolement à la Major Tom.
        Overigens heeft het me altijd verbaasd dat bij de eerste CD-release die ik onder ogen kreeg (EPC 468880 2) Above the clouds van de tracklisting was verdwenen, hetgeen niet alleen niet nodig was bij een plaat van een kleine 37 minuten, maar ook nog eens zonde was omdat het hier zo'n sympathiek "klein" nummer betrof. Pas kortgeleden ben ik er via Discogs achter gekomen dat het nummer zelf wel op de CD stond, maar dan om de een of ander onnaspeurbare reden vastgeplakt aan het einde van Livin' thing (dat nu dus ineens geen 3½ maar bijna 6 minuten duurde). Weer een mysterie opgelost.

avatar van gaucho
5,0
BoyOnHeavenHill schreef:
...waar Fire on high een geforceerd aandoende poging was om een grootse plaatopener te schrijven...

Dat is ze wat mij betreft gelukt, maar ik kan me voorstellen dat dat nummer - inclusief de bekende 'backward message' - niet ieders kopje thee is. Verder ben ik het wel met je eens: deze plaat wint het op alle fronten van de voorganger. One summer dream vind ik op zich niet heel vervelend, maar het nummer krijgt wel na verloop van tijd wel een bepaalde eentonigheid over zich. Daar hebben Shangri-la en Mission bepaald geen last van.
BoyOnHeavenHill schreef:
Overigens heeft het me altijd verbaasd dat bij de eerste CD-release die ik onder ogen kreeg (EPC 468880 2) Above the clouds van de tracklisting was verdwenen, hetgeen niet alleen niet nodig was bij een plaat van een kleine 37 minuten, maar ook nog eens zonde was omdat het hier zo'n sympathiek "klein" nummer betrof. Pas kortgeleden ben ik er via Discogs achter gekomen dat het nummer zelf wel op de CD stond, maar dan om de een of ander onnaspeurbare reden vastgeplakt aan het einde van Livin' thing (dat nu dus ineens geen 3½ maar bijna 6 minuten duurde). Weer een mysterie opgelost.

Die eerste CD-versie heb ik nooit in handen gehad, maar ik heb ooit wel deze verzamel-CD gekocht. Waarbij het me bevreemdde dat Livin' thing volgens de tracklist bijna zes minuten duurde. Ik hield het op een zetfout, maar bij beluistering bleek dat Above the clouds hieraan 'vastgeplakt' zat. Wat natuurlijk totaal misplaatst is op een verzamelaar van hun singles. Kennelijk heeft de samensteller die track gewoon van die eerste CD-versie gekopieerd zonder er zelfs maar naar te luisteren. Schokkend slordig!

avatar van dazzler
A NEW WORLD RECORD 1976

Beatles pop met prog streken en dat dan stevig opgesaust met een blik violen. Een snuifje Kraftwerk (Telephone Line), een gastoptreden van Bianca Castafiore (Rockaria!), een verloren gereden politiesirene (Mission (A New World Record)), een exotische cocktail van rock en disco (So Fine), een paar hardrock riffs (Do Ya) en het zo herkenbare doffe drumgeluid (Shangri-La) uit de keuken van Lynn. Kortom: het perfecte recept voor een kitsch gerecht. Smullen maar!

avatar van Roxy6
5,0
Wat fijn te lezen dat veel MM schrijvers en luisteraars de eeuwigheidswaarde in zien van dit voortreffelijke album.

Ook naar mijn smaak het pièce de résistance van het ELO.
Zoals Gaucho hierboven het nummer Livin' thing beschrijft zette mij aan het denken over meer werken uit zijn oeuvre en dan kom ik tot de conclusie (en ja dit is voor velen waarschijnlijk vloeken in de Kathedraal) dat Jeff Lynne echt tot de allergrootste componisten in de popmuziek gerekend kan worden.

Wanneer je de composities onder de loep neemt van willekeurig : Mr. Blue Sky, Livin' thing, Eldorado, al zijn openingstracks van vrijwel al zijn albums dan kun je niet anders opmerken dat hier een ware genius aan het werk is.

In het geval van het ELO vind ik het geheel een surplus, alles valt prachtig same!.
Ik voel ook aan dat vele generaties na ons nog zullen genieten van deze unieke band (zoals ook ABBA, Supertramp, the Beatles en andere groepen met een volstrekt eigen geluid overeind blijven ondanks de tand des tijds).

Het is jammer dat Jeff Lynne nu vrijwel alleen werkt want zijn strijkersensemble mis ik wel...
Edoch toch hoop ik dat de oude maestro ons nog zal verrassen met nieuw werk.

Tot die tijd blijf ik nog lang genieten van dit onvolprezen meesterwerk!

Gast
geplaatst: vandaag om 07:09 uur

geplaatst: vandaag om 07:09 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.