Ferre Clabau schreef:
Bij Hung In A Bad Place bijvoorbeeld. Een rockend, maar niet echt noemenswaardig nummer. Net als Better Man, die wat in dezelfde lijnen ligt. 'I'm gonna be a better man' zingt Liam, maar ik geloof er geen snars van. Of dit ligt aan z'n imago of aan de feit dat z'n stem emotie en eerlijkheid mist, laat ik open voor interpretatie.
Beide nummers zijn juist erg lekker, vind ik. Ze zijn smerig. De gitaren klinken schallend en vet. Liams sneer klinkt ontzettend goed. De teksten zijn weliswaar niet om over naar huis te schrijven, maar ze zijn dan ook niet door Noel geschreven (hoewel die zelf ook tekstuele draken kan verzinnen). Juist doordat Liams zo goed naar voren komt, in combinatie met de gitaren, maken dit in mijn ogen juist twee sterke nummers.
Ferre Clabau schreef:
De vorige twee nummers vind ik de minste van het album. Iets beter zijn Songbird en She Is Love, die tappen uit hetzelfde vaatje. Hoewel het qua tekst meer te vergelijken valt met een eenvoudig liefdesgedichtje, die op muziek werd gezet, is het vooral de muzikale aankleding die hier voor beterschap zorgt. Een zeer vredelievende sound.
Elders heb ik deze plaat een keer de donkerste van Oasis genoemd en dat is 'ie ook. Op de twee akoestische liefdesliedjes neemt de plaat even adem. Even rust, om daarna snel wel onder te duiken in het donkere. Dit houdt geeft de plaat een mooie structuur, het narratief is uitstekend in elkaar gezet.
Voor de rest heb ik weinig aan te merken op jouw recensie. Neemt niet weg dat ik deze plaat het beste 'album' van Oasis vind. De structuur van dit album zit zo goed in elkaar. Hard en donker begin. Dan een drietal rustigere nummers, waarbij Songbird de nodigde adempauze geeft. Dan weer snel naar het donkere met A Quick Peep en (Probably) All In The Mind, even weer een adempauze en dan naar de finale. Met Better Man als uitstekende ruige afsluiter na het dromerige Born On A Different Cloud.