menu

Oasis - Heathen Chemistry (2002)

mijn stem
3,32 (294)
294 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Big Brother

  1. The Hindu Times (3:46)
  2. Force of Nature (4:51)
  3. Hung in a Bad Place (3:28)
  4. Stop Crying Your Heart Out (5:03)
  5. Songbird (2:07)
  6. Little by Little (4:52)
  7. A Quick Peep (1:17)
  8. (Probably) All in the Mind (4:02)
  9. She Is Love (3:09)
  10. Born on a Different Cloud (6:08)
  11. Better Man / The Cage (38:03)
  12. The Cage * (4:50)
  13. (You've Got) the Heart of a Star * (4:51)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:16:46 (1:26:27)
zoeken in:
avatar van Darkzone
4,0
The Hindu Times en vooral ook Stop Crying Your Heart Out zijn een van de beste Oasis-songs in mijn ogen.
Nummers die gewoon grote hits horen te zijn, ook in ons koud kikkerlandje.
Op de single van Little By Little staat trouwens een erg lekkere cover van My Generation. Super.

zicos
Leuke rockplaat met een aantal vette uitschieters. Force of Nature is prachtig gezongen, Noel bewijst dat hiermee dat hij ook een prima rockstem heeft. Om daarna met Little by Little een prachtig rustig nummer te zingen. Wat een held is die man toch!

avatar van Robbie Keane
4,0
Songbird is toch wel het mooiste nummer door Liam geschreven.
Ook geniaal uitgevoerd.

avatar van Wickerman
4,0
Demo is in mijn herinnering nog beter!

avatar van Robbie Keane
4,0
Die demo is inderdaad fraai

avatar van Robbie Keane
4,0
Heel fraai stukje van de gebroeders over Songbird met een aantal legendarische quotes van Noel

YouTube - Oasis - Noel & Liam about Songbird

avatar van bart1989
3,0
Vernieuwend is deze plaat wel niet. Ik heb het gevoel dat ze gewoon voortborduren op hun eigen sound en daar dan al de clichés uit bovenhalen en dat geeft soms een bedrogen gevoel bij mij. Een perfect voorbeeld hiervan is Little By Little. Alhoewel ik het stiekem ook nog wel een goede plaat vind.
Soms heb ik het gevoel dat Oasis hier meer de ultieme boysband dan rockband aant uithangen is.
Een 3 maar ik weet het niet zo goed, het is niets noemenswaardig maar het is wel lekker..

Yann Samsa
Oasis - Heathen Chemistry (2002)

In 2002 kwamen de olijke gasten van de Britpopband Oasis met hun vijfde album. De nimmer volwassen broertjes Gallagher, dat gespuis die iedere minuut een f*ck of tien erdoor draait, hadden een status hoog te houden. Met hun debuut Definitely Maybe (1994) en de opvolger, immers ook doorbreekalbum, Morning Glory (1995) werd de naam 'Oasis' een heus begrip. Samen met rivaal 'Blur', die er iets vroeger bij was (cf.1991), hadden ze zich gevestigd als één van de grootste bands uit de jaren '90.

En de groep had iets goed te maken. Want de vorige twee albums werden, desondanks hun meer variërend en vernieuwend imago, niet zo warm onthaald. De bandleden dachten dus logisch na en beslisten een meer 'basic-sound' aan te nemen, terug in de lijnen van hun (wel geapprecieerde) eerste albums. Dit leidde tot deze Heathen Chemistry, waarvan de naam is afgeleid van een tweedehands T-shirt die Noel in Ibiza op de kopt tikte.

Heathen Chemistry, die oorspronkelijk voor het grootste deel instrumentaal zou zijn, wordt door de broertjes wel 'es beschreven als één van hun beste werken. Is dit ook zo?

Voor mij blijft dit album een eeuwige twijfelaar. Een net niet volledig ontplooid sterk staaltje pop. Er zijn capaciteiten die de plaat laten wegzweven van deze miezerige aarde, maar de dompers zorgen ervoor dat ze niet de bestemming bereikt: een andere wereld, dromerig en poppy.

De metafoor met een raket is bewust gebruikt: bij vlagen klinkt deze plaat zeer dromerig. Ook komen op de één of andere manier associaties met verlichte maar verlaten, grote steden in me op. Een onplaatsbaar, maar aangenaam gevoel.

Het album heeft dus z'n troeven. Sterke popnummers met een eigenzinnig, zoekend en spacy sfeertje. Sporadisch een geweldige one-liner, en hier en daar sublieme instrumentatie.

Maar er zijn ook tegenvallende zaken. Zo ben ik niet echt te vinden voor de iets te voor de hand liggende composities die - zoals bart1989 zei - wat doorspekt zijn met clichés. Verder hoefde die ommedraai naar meer simplistische nummers niet, de vorige albums hadden interessante aspecten te bieden. Ook de stem van Liam klinkt bij vlagen zeer zeurdiger en irritant.

Bij Hung In A Bad Place bijvoorbeeld. Een rockend, maar niet echt noemenswaardig nummer. Net als Better Man, die wat in dezelfde lijnen ligt. 'I'm gonna be a better man' zingt Liam, maar ik geloof er geen snars van. Of dit ligt aan z'n imago of aan de feit dat z'n stem emotie en eerlijkheid mist, laat ik open voor interpretatie.

De vorige twee nummers vind ik de minste van het album. Iets beter zijn Songbird en She Is Love, die tappen uit hetzelfde vaatje. Hoewel het qua tekst meer te vergelijken valt met een eenvoudig liefdesgedichtje, die op muziek werd gezet, is het vooral de muzikale aankleding die hier voor beterschap zorgt. Een zeer vredelievende sound.

Het instrumentale A Quick Peep, die het tweede deel van het album inluidt, is compositioneel het meest dominant. Valt te situering onder het vroege Pink Floydgeluid, en het mag er zeker wezen. Het rockend aspect, het orgeltje, de trippy sfeer. Ook de hidden track The Cage is een verdienstelijke instrumentale.

The Hindu Times, Force Of Nature en Little By Little zijn voorbeelden van wat deze plaat een twijfelende tussenslag maakt. Force Of Nature heeft een zeer krachtig refrein, en de opener weet direct de aandacht te trekken met een dreigend sfeertje. Maar voor de rest staan ze wat in de shaduw van eerdere Oasis-klassiekers. Little By Little is, ondanks het glazuur, een mooie track. Het verschil tussen de ingetogen, zoekend gezongen strofes en het refrein met een hoog meezinggehalte pakt goed uit.

Stop Crying Your Heart Out, (Probably) All in the Mind, Born on a Different Cloud
De hoogtepunten van het album. De dromerige sferen, die ik eerder vermelde, vind ik vooral terug bij deze nummers.

Met Stop Crying Your Heart Out op was het net, toen ik doolde door de koude straten, wel genieten. Beginnend pianoriedeltje doet denken aan Malle Babbe van Rob De Nijs, en wanneer de 'geëchoode' stem erbij komt is Moby niet ver weg.

All In The Mind doet me deels euforisch achterblijven. Deels, want de prachtige tekst 'The life I tried to find, is probably all in the mind doet stil worden.

Born On A Different Cloud. Mijmerend. Doelloos zoekend door de straten. Zich anders voelend. Topnummer. Alweer subtiele spacy-sounds die het nummer naar hogere sferen brengen. (bijna) Kippenvel bij die riff op het laatste, die altijd een noot later komt dan verwacht.


Twijfelend tussen 3 en 3.5. Ach, het voordeel van de twijfel: 3.5*

avatar van Wickerman
4,0
Mooie review, hoewel ik het er niet geheel mee eens ben.

avatar van BB King
toch wel de minste plaat van Oasis naar mijn mening. helaas.

avatar van Ducoz
2,5
Vind hem toch wel erg cool, begon met een 3,5 maar heb hem een halfje omhoog gegooid. Persoonlijk vind ik Standing on the Shoulders of Giants het minste, toch

Yann Samsa
Wickerman schreef:
Mooie review, hoewel ik het er niet geheel mee eens ben.
Thnx, maar vertel nou waarmee je niet akkoord gaat Kunnen we beiden van elkaar opsteken...

avatar van hpdewin
5,0
Ferre Clabau schreef:


Voor mij blijft dit album een eeuwige twijfelaar. Een net niet volledig ontplooid sterk staaltje pop.

Twijfelend tussen 3 en 3.5. Ach, het voordeel van de twijfel: 3.5*


Ik vindt je eigenlijk vrij positief overkomen. Wat zijn nou de momenten die je laten twijfelen? Hung in a bad place en better man? (Beide heerlijke rock nummers die zorgen voor de fijne afwisseling) Maar zijn het voor jou idd die twee nummers want verder zie ik weinig kritiek

Yann Samsa
Ondertussen is deze duidelijk een 3.5* waard voor mij. Maar een vier zit er niet in. Hung In A Bad Place is te triviaal, Better Man ongeloofwaardig en vervelend. Songbird en She Is Love blijven wel bij, maar zijn niet in staat onder de huid te kruipen.

avatar van hpdewin
5,0
Ik snap wat je bedoeld, juist vindt ik de variatie zoals jij die eigenlijk ook beschrijft mooi aan het album. Het is niet te veel van hetzelfde en ieder nummer heeft iets eigens. Als ik naar Morning glory luister en ik hoor nummers als Some Might Say, Cast No Shadow en She's Electric langskomen dan gebeurd er met mij weinig. Ik kan niet zeggen dat ik Cast No Shadow better vind She's Electric of andersom, je vind de nummers 'leuk' of goed en vindt je de ene niet leuk dan de ander waarschijnlijk ook niet. Maar hoe dan ook het doet niks met me.

Dit album wel, dit album waar niet alleen noel is gaan schrijven, dat er dan betere nummers uit zouden komen zou best kunnen maar wat mij betreft gaat het meer om de vorm dan de inhoud. Dit album wilde de broers iets vertellen, meer dan op andere albums. Songbird en She Is Love kruipen inderdaad niet onder de huid maar het zijn wel de nummers waardoor ik het album gewoon op laat staan, terwijl ik bij morning glory waarschijnlijk al was afgehaakt. Dit is een ontzettend goed album waar wat mij betreft geen vullers op staan, die niet gebonden is aan zijn tijd en waar morning glory(de britpopplaat met van die leuke liedjes) dat wel is.

avatar van Wickerman
4,0
Ferre Clabau schreef:
Bij Hung In A Bad Place bijvoorbeeld. Een rockend, maar niet echt noemenswaardig nummer. Net als Better Man, die wat in dezelfde lijnen ligt. 'I'm gonna be a better man' zingt Liam, maar ik geloof er geen snars van. Of dit ligt aan z'n imago of aan de feit dat z'n stem emotie en eerlijkheid mist, laat ik open voor interpretatie.


Beide nummers zijn juist erg lekker, vind ik. Ze zijn smerig. De gitaren klinken schallend en vet. Liams sneer klinkt ontzettend goed. De teksten zijn weliswaar niet om over naar huis te schrijven, maar ze zijn dan ook niet door Noel geschreven (hoewel die zelf ook tekstuele draken kan verzinnen). Juist doordat Liams zo goed naar voren komt, in combinatie met de gitaren, maken dit in mijn ogen juist twee sterke nummers.

Ferre Clabau schreef:
De vorige twee nummers vind ik de minste van het album. Iets beter zijn Songbird en She Is Love, die tappen uit hetzelfde vaatje. Hoewel het qua tekst meer te vergelijken valt met een eenvoudig liefdesgedichtje, die op muziek werd gezet, is het vooral de muzikale aankleding die hier voor beterschap zorgt. Een zeer vredelievende sound.


Elders heb ik deze plaat een keer de donkerste van Oasis genoemd en dat is 'ie ook. Op de twee akoestische liefdesliedjes neemt de plaat even adem. Even rust, om daarna snel wel onder te duiken in het donkere. Dit houdt geeft de plaat een mooie structuur, het narratief is uitstekend in elkaar gezet.

Voor de rest heb ik weinig aan te merken op jouw recensie. Neemt niet weg dat ik deze plaat het beste 'album' van Oasis vind. De structuur van dit album zit zo goed in elkaar. Hard en donker begin. Dan een drietal rustigere nummers, waarbij Songbird de nodigde adempauze geeft. Dan weer snel naar het donkere met A Quick Peep en (Probably) All In The Mind, even weer een adempauze en dan naar de finale. Met Better Man als uitstekende ruige afsluiter na het dromerige Born On A Different Cloud.

avatar van hpdewin
5,0
Wickerman schreef:

Elders heb ik deze plaat een keer de donkerste van Oasis genoemd en dat is 'ie ook. Op de twee akoestische liefdesliedjes neemt de plaat even adem. Even rust, om daarna snel wel onder te duiken in het donkere. Dit houdt geeft de plaat een mooie structuur, het narratief is uitstekend in elkaar gezet.

Voor de rest heb ik weinig aan te merken op jouw recensie. Neemt niet weg dat ik deze plaat het beste 'album' van Oasis vind. De structuur van dit album zit zo goed in elkaar. Hard en donker begin. Dan een drietal rustigere nummers, waarbij Songbird de nodigde adempauze geeft. Dan weer snel naar het donkere met A Quick Peep en (Probably) All In The Mind, even weer een adempauze en dan naar de finale. Met Better Man als uitstekende ruige afsluiter na het dromerige Born On A Different Cloud.


Goed beschreven wickerman & helemaal mee eens.

avatar van Ducoz
2,5
Wickerman schreef:
Demo is in mijn herinnering nog beter!

Die is inderdaad veel beter! Moet je nagaan, deze versie is al goed!

YouTube - Oasis - Songbird (Demo)

avatar van Mctijn
2,5
Stop Crying Your Heart Out is voor mij het meest tenenkrommende nummer van de afgelopen 20 jaar. Afgezien van dat, is dit best een redelijk album. Songbird en Little By Little redden de score nog enigszins.

avatar van captain scarlet
4,0
Fijn album van Oasis, goed opgebouwd en juist door de afwisselende sound een coherent geheel met eigenlijk geen zwakke nummers maar ook geen geweldige uitschieters. Hung in a bad place en Better man zijn momenteel mijn favoriete tracks.

avatar van Gloeilamp
Ik vind Stop Crying Your Heart Out juist een mooi nummer!
Het heeft ook wel een beetje waarde bij mij, het was het lievelingsnummer van een overleden vriend van mijn ouders. Daarom blijft het voor mij wel bijzonder.

avatar van pdonidvie
3,5
Mctijn schreef:
Stop Crying Your Heart Out is voor mij het meest tenenkrommende nummer van de afgelopen 20 jaar.


Waarom?

avatar van Mctijn
2,5
pdonidvie schreef:
(quote)


Waarom?



Noel Gallagher had great expectations for the song: "I hope it does for us what 'Don't Look Back In Anger' did.


Precies het gevoel dat ik er bij heb. Een remake van het "Morning Glory gevoel". Ze zijn geweldig begonnen, maar jezelf vernieuwen/verbeteren vinden de broertjes niet nodig. Ik wel

Daarbij, ik heb zowel Oasis (in '98) als de beide broertjes solo live gezien en die 3 concerten bungelen ergens onderaan mijn waarderingslijst. Vooral Noel maakt een zeer uitgebluste indruk.

avatar van pdonidvie
3,5
Mctijn schreef:
Precies het gevoel dat ik er bij heb. Een remake van het "Morning Glory gevoel". Ze zijn geweldig begonnen, maar jezelf vernieuwen/verbeteren vinden de broertjes niet nodig. Ik wel

Daarbij, ik heb zowel Oasis (in '98) als de beide broertjes solo live gezien en die 3 concerten bungelen ergens onderaan mijn waarderingslijst. Vooral Noel maakt een zeer uitgebluste indruk.


Hmm, daar ga ik niet meteen mee akkoord. Liam is volledig op, maar Noel toch niet? Zijn concert in de AB vorig jaar was het beste wat ik in 2012 gezien heb. Het feit dat ik best een grote Oasis-fan ben heeft daar natuurlijk ook wat mee te maken .

avatar van Mctijn
2,5
pdonidvie schreef:
(quote)


Hmm, daar ga ik niet meteen mee akkoord. Liam is volledig op, maar Noel toch niet? Zijn concert in de AB vorig jaar was het beste wat ik in 2012 gezien heb. Het feit dat ik best een grote Oasis-fan ben heeft daar natuurlijk ook wat mee te maken .

Het concert op Rock Werchter van Noel met zijn hoogvliegende vogels was niet bepaald een hoogvlieger. Totaal geen aandacht voor het publiek, gewoon zijn setlist afraffelen en weer weg....

avatar van pdonidvie
3,5
Mctijn schreef:

Het concert op Rock Werchter van Noel met zijn hoogvliegende vogels was niet bepaald een hoogvlieger. Totaal geen aandacht voor het publiek, gewoon zijn setlist afraffelen en weer weg....


Ik kan me best inbeelden dat dat een minder concertje was. Ik heb ook bewust geen kaartje gekocht. Hij had beter in de Marquee gestaan. Werchterhoofdpodiumpubliek kent Noel niet goed genoeg. Zeker omdat hij toch wel veel B-kantjes speelt.

Maar goed, vernieuwend zijn ze nooit geweest. Niet iedereen is Pink Floyd. Maar 'Definitely Maybe' blijft toch mijn favoriete album aller tijden. Ongelooflijk hoog niveau.

avatar van pdonidvie
3,5
Nu dat ik hier toch bezig ben. 'Heathen Chemistry' is samen met 'Standing On The Shoulder Of Giants' mijn minst favoriete Oasis-album. Maar toch liever deze dan. De eerste helft van het album vind ik vrij sterk en heb ik destijds toch wel rotgedraaid.

Ik zet er nog steeds graag nummers van op, maar het volledige album zal ik niet snel nog eens luisteren. Misschien ooit eens voor een volledige review.

Tot dat die dag mij misschien van gedacht doet veranderen: 3*.

(Had '(You've Got) The Heart Of A Star' mee op de cd gestaan had ie een halfje meer gekregen)

avatar van Ronald5150
2,0
De puf is eruit bij Oasis. Alles lijkt een herhalingsoefening te worden. Het niveau van hun eerste twee platen wordt op "Heathen Chemistry" nergens gehaald. Het mag er niet eens bij in de schaduw staan. De songs klinken inwisselbaar en van verrassende arrangementen is al helemaal geen sprake meer. De klad begint er echt in te raken. Of het een gebrek aan inspiratie is of gemakzucht durf ik niet te zeggen, maar een plaat als "Heathen Chemistry" kan ik missen als kiespijn. Ok, er zijn slechtere platen gemaakt, en totaal waardeloos zou ik dit ook niet willen noemen, maar Oasis heeft de lat zelf ontzettend hoog gelegd en bij die lat komt "Heathen Chemistry" niet in de buurt.

3,5
De nummers op HC spreken me meer aan dan op 'Be here now' en 'Standing on...'.
Stop crying your heart out en little by little zijn heerlijk prachtig en tonen dat deze band toch nog wat in hun mars heeft.
Ook het begin heeft een goeie basis. Hindu Times zet een een goed openingsnummer neer. De rest zijn niet altijd de beste nummers (Force of nature, hung in a bad place) maar ze luisteren makkelijk weg.

Songbird (Lana Del Rey haar Videogames heeft hier toch wat melodie weg van, niet?), heerlijk die piano... Voor de rest een doodeerlijk, goed, solide nummer (eindelijk) van Liam.

Little by little is voor mij het hoogtepunt van het album... Misschien had het album ook daar moeten stoppen... Met She is love er ergens nog tussen, dan wel...

avatar van Luca Brasi
3,0
hindu times is een oasis opener zoals we kennen, hard en rockend. Daarna Force of Nature gezongen door Noel. Een goed nummer met een zeer pakkend refrein.
Daarna veel matige nummers, weinig boeiends meer. Geef mij maar dont believe the truth of alles wat voor heathen chemistry kwam.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:39 uur

geplaatst: vandaag om 12:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.