menu

Wilco - Schmilco (2016)

mijn stem
3,62 (196)
196 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: ANTI-

  1. Normal American Kids (2:47)
  2. If I Ever Was a Child (2:55)
  3. Cry All Day (4:16)
  4. Common Sense (3:24)
  5. Nope (3:02)
  6. Someone to Lose (3:20)
  7. Happiness (3:00)
  8. Quarters (2:50)
  9. Locator (2:18)
  10. Shrug and Destroy (2:52)
  11. We Aren't the World (Safety Girl) (2:53)
  12. Just Say Goodbye (2:45)
totale tijdsduur: 36:22
zoeken in:
avatar van deric raven
3,0
Bij Wilco heb ik steeds meer het gevoel dat we hier met solo albums van Jeff Tweedy te maken hebben, maar dan wel op een geweldige manier begeleid.
Steeds meer krijg ik na een album van Wilco de behoefte om een album van Ryan Adams te draaien.
Niet dat ze zo op elkaar aansluiten, maar misschien is dat ook wel het geval.
Bij beide vraag ik mij af welke richting een nieuw album op gaat; meer lo-fi, country, singer songwriter of toch een rock album.
Sterker nog, als ik van Wilco een plaat in de aanbieding zie liggen, dan kijk ik vervolgens automatisch bij Ryan Adams, terwijl die in de winkel wel een eind uit elkaar liggen.
Schmilco is geen verkeerd album, best rustig, en past ook prima tussen hun overige albums, maar ik heb meer met hun vorige Star Wars, die rockte meer.
Al denk ik dat deze het bij de puristen op langer termijn beter blijft doen, die zien Star Wars en Tweedy’s solo album (Tweedy) als leuk tussendoortje, en deze meer als waardige opvolger van The Whole Love.

avatar van freakey
3,5
Ik vind zowel deze als Star Wars geen waardige opvolgers voor The Whole Love eerlijk gezegd, ik vind het mooie onderhoudende platen met een typische Wilco feel, maar mis wel een fantastisch bevreemdend nummer als Impossible Germany, Art of Almost, Spiders, I Am Trying to Break Your Heart of Via Chicago.... om er maar een paar te noemen....

ohmusica
Wilco heeft een prima reputatie opgebouwd, de liedjes zijn wel aardig maar voor mij ontbreekt hier de magic en urgentie.

Vandaag op Radio 1 een nummer van deze nieuwste telg mogen horen, beviel me wel.
Reeds 3 albums van deze band in huis, een aandikking zit niet meteen in de lift maar dat betekent niet dat we dit album geen eerlijke kans gaan geven.

avatar van zoppo
3,5
Aardig album, maar het wordt nergens spannend. Dit is hier eerder gezegd, ik val in herhaling.
Ben benieuwd hoe het live klinkt (Tivoli in november ) .

avatar van Maestro B
4,0
Ik vind zowel deze als Star Wars geen waardige opvolgers voor The Whole Love eerlijk gezegd, ik vind het mooie onderhoudende platen met een typische Wilco feel, maar mis wel een fantastisch bevreemdend nummer als Impossible Germany, Art of Almost, Spiders, I Am Trying to Break Your Heart of Via Chicago.... om er maar een paar te noemen....


Vergeet het 'sublieme' At least that's what you said niet ...
halfweg neemt de groep Wilco het knap van Jef over.
Totaal mee eens ... eerder een betere "Jef Tweedy begeleid door Wilco"-plaat.

avatar van oceanvolta
3,5
Jef neemt het vooral van zichzelf goed over in At Least, althans als je doelt op de gitaarsolo.

avatar van freakey
3,5
Maestro B schreef:
(quote)


Vergeet het 'sublieme' At least that's what you said niet ...
halfweg neemt de groep Wilco het knap van Jef over.
Totaal mee eens ... eerder een betere "Jef Tweedy begeleid door Wilco"-plaat.

Ik noemde er maar een paar die zo in me op kwamen, er zijn er idd veel meer...
da's mischien wel een adequate omschrijving ja...

avatar van Maestro B
4,0
oceanvolta schreef:
Jef neemt het vooral van zichzelf goed over in At Least, althans als je doelt op de gitaarsolo.


Bedankt voor de info.
Maestro B kan blijkbaar nog iets bijleren, wist ik dus niet.
Hopelijk brengen ze deze song binnenkort nog eens in den AB ...
benieuwd of Nels Cline de snaren niet zal beroeren.

avatar van WoNa
4,0
Eigenlijk heb ik maar één klacht bij Schmilco: dat er geen 'Schmilco' op Schmilco van Wilco staat. Met 'Wilco' hebben ze die grap wel uitgehaald. Beetje onzin natuurlijk, maar ik vind verder werkelijk niets fouts aan dit album. De band is volledig terug naar de basis van het liedje en heeft alle experimenten buiten gezet. Hierbij toont ze aan dat het in staat is om nummers te schrijven die uitermate aantrekkelijk zijn om naar te luisteren zonder erg moeilijk te doen. De lol zit in de vele kleine details. Een loopje rond de accoordenwisselingen, een korte solo.

De befaamde Wilco treatment komt hier het sterkst naar voren in 'Common Sense'. Het is alsof alle bandleden alleen een e-mail van Jeff Tweedy toegestuurd hebben gekregen en daar mee aan de slag zijn gegaan. Daarna moesten al die ideeën in het nummer gestopt worden. Met wisselend succes, maar wat valt er veel te beluisteren.

Wat mij ook zo goed bevalt aan Schmilco, is de heerlijke weemoed die uit de nummers spreekt. Zelfs als een nummer 'Happiness' heet, zou Sadness een betere titel zijn geweest. Het maakt Schmilco weer net een beetje beter. Een beetje zwelgen in weemoed tijdens het luisteren is vaak gewoon lekker.

Schmilco mag weliswaar een elementair gespeeld album zijn, bij deze geef ik een verklaring van geen bezwaar af. Sterker nog, voor mij zitten ze in een sterke flow met de laatste twee albums. Ook 'Star Wars' was, anders maar ook, heel lekker.

Het hele verhaal kun je hier lezen op WoNo Magazine.

avatar van Cor
Cor
Een echt zusje van 'Star Wars', dit 'Schmilco' van het onvolprezen Wilco. Ook vrij kaal en sober. Maar waar 'Star Wars' meer rockt, ademt deze plaat meer melancholie en overpeinzende ingetogenheid. Maar altijd is er weer dat fijne haakje of artistieke tegendraadsheid dat de band uit Chicago zo kenmerkt.
'Common Sense' loopt ongemerkt van de rails, de nonchalante samenzang in 'Happiness', de lichte versnelling in 'Quarters'. Het lijkt allemaal zo simpel, maar is van een verfijnd ambachtsschap, waar 95% van de muzikale mensheid niet bij in buurt komt.
Lang zal Wilco leven! Hun eerste mediocre plaat moeten ze nog steeds maken.

avatar van BenZet
4,5
Toch weer een erg mooie plaat. Bijzonder ingetogen. Maar veel dynamiek en spanning. Gelukkig maar, Tweedy's soloplaat kon mij niet bekoren en Star Wars nog minder. Ze zijn het niet verleerd.

avatar van captain scarlet
4,0
Typisch Wilco, na 3 a 4 draaibeurten wordt je pas echt geraakt en begint de essentie van de songs langzaam door te dringen. Zeer hoog niveau weer deze plaat. Star Wars was ook goed maar deze smaakt mij persoonlijk beter.

avatar van tristan da cunha
In Common Sense hoor ik de vroege sound van het Belgische Deus terug.

avatar van hobbyrocker
3,0
Misschien had ik meer doorzettingsvermogen moeten tonen, maar na één luisterbeurt vond ik het saai. Het is niet slecht, maar het is aan me voorbij gegleden. Wilco had me bij mijn lurven ten tijde van Hotel Yankee Foxtrot/ A Ghost is Born, maar ze zijn me gedurende de jaren toch een beetje kwijt geraakt.

avatar van chevy93
3,5
Geen uitgesproken fan van Wilco, maar toch wel een redelijke liefhebber. Schmilco is wederom een erg fijne, ietwat ingetogen (en dat vind ik een voordeel) 'alt-country' (of u het wilt noemen) plaat.

Heb overigens wel het idee dat dit redelijk 'what you see it was you get' is. Daarmee een wat minder hardere noot om te kraken i.v.m. andere Wilco-platen, maar daardoor wellicht wat... oppervlakkig?

avatar van LucM
4,0
Hun vorige Star Wars heeft mij niet helemaal kunnen bekoren maar met deze Schmilco revancheert de band zich. Meer ingetogen en akoestische songs, melancholiek en niet zonder spanning. De experimenten zijn hier ver te zoeken, Wilco beperkt zich hier tot de essentie en dat levert een geslaagd album op hoewel niet zo opzienbarend als hun meesterwerken rond de eeuwwisseling.

avatar van Breedbek
4,0
Ik leerde ze een jaar of vijf geleden kennen, maar wat een fraai album en in vergelijk met Star Wars vind ik hier de songstructuur wisselend relaxt - dan weer melancholisch kinken.
Het klinkt een beetje als minimalistische americana met geraffineerde op - en af gaande ritme accenten.
Dit album noem ik dan ook maar een subtiele verrassing.

avatar van heartofsoul
4,5
Muziek luisteren is een vluchtiger ervaring dan vroeger, toen ik nauwelijks geld had om een nieuwe elpee te kopen - daar moest je weken voor sparen. Dan luisterde je ook veel nauwkeuriger en geconcentreerder. Dat moet je bij dit album ook doen vind ik. De eerste indruk was bij mij wel positief, maar toch niet geheel bevredigend. Maar na een maand luisteren blijken de inventieve songs toch beter dan bij de eerste luisterbeurt. De aangename stem van Tweedy (die mij af en toe een beetje aan die van John Lennon doet denken) doet de rest. Ik ben nog niet uitgeluisterd op dit album, dat blijft boeien.

avatar van Wickerman
4,5
Dat van John Lennon hoor ik ook in het retrospectieve karakter van de plaat. Daarnaast had 'Locator' qua geluid zo van hem kunnen zijn.

avatar van Wickerman
4,5
Na het concert van woensdag ben ik nog meer overtuigd van de gedacht dat Wilco Schmilco de beste plaat is van de band. Geweldige, melancholische en breekbare nummers. Perfecte lengte en heerlijke afwisseling qua geluid. Petje af voor het tiende album.

avatar van Johnny Marr
3,0
Pfff, nog saaier dan Star Wars deze Schmilco. Al vond ik die wel nog best leuk, omdat er met You Satellite een briljante song opstond. Wilco is bergaf aan het gaan. Hopelijk gooien ze het binnenkort over een andere boeg. Niet per sé een slecht album ofzo maar wel een eenheidsworst. De uitschieter is Cry All Day.

beaster1256
Al een decennium de trappers kwijt , geef mij maar de eerste Wilco's , dat was klasse , dit is flauwe kost ......

avatar van Johnny Marr
3,0
Bij Wilco - Summerteeth:

Wickerman schreef:
Deze doet het goed in de auto, maar is bij lange na niet zo memorabel als wat hier na komt: YHF, A Ghost Is Born, Sky Blue Sky en Schmilco.

Schmilco memorabeler dan Summerteeth? Dat lijkt me sterk hoor.

avatar van Wickerman
4,5
Johnny Marr schreef:
Schmilco memorabeler dan Summerteeth? Dat lijkt me sterk hoor.


Smaken verschillen, maar Schmilco is als freakyfolk plaat - voor mij althans - toch echt wel van de buitencategorie. Breekbare nummers die hier en daar uit de bocht vliegen. Daarbij kwam Schmilco precies op het goede moment, waardoor het de ‘soundtrack’ van mijn leven op dat moment (herfst 2016) is geworden. Het album heeft daardoor op gevoel een streepje voor.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Groeiplaat deze Schmilco, kruipt na wat meerdere keren draaien onder de huid, korte ingetogen nummers waar ze met If I Ever Was A Child, Cry All Day, Safety Girl en afsluiter Just Say Goodbye indruk maken. Verder vind ik de stem van Tweedy in het begin van het nummer Shrug & Destroy enorm op die van George Harrison lijken, is dit anderen ook opgevallen? Dieptepunt is er ook in de vorm van Common Sense, bloedirritant nummer. Experimenteel,maar niet aan mij besteed.

avatar van Frenz
4,0
deric raven schreef:
Bij Wilco heb ik steeds meer het gevoel dat we hier met solo albums van Jeff Tweedy te maken hebben, maar dan wel op een geweldige manier begeleid.
Steeds meer krijg ik na een album van Wilco de behoefte om een album van Ryan Adams te draaien.
Niet dat ze zo op elkaar aansluiten, maar misschien is dat ook wel het geval............


Grappig, ik draai nu alternerend Wilco & Ryan Adams (met een flinke scheut Daryll-Ann, past er naadloos tussen).

Bij gebrek aan betere term vind ik Wilco toch iets meer sophisticated, maar daarom is het wss zo prettig afwisselen met de pure Adams.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:06 uur

geplaatst: vandaag om 14:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.