Leonard Cohen - You Want It Darker (2016)

Ik weet niet. Al vrij snel na het verschijnen hoorde ik al mensen roepen: 'Behoort tot zijn beste werk.' Van die mensen vroeg ik me af of die z'n oeuvre echt goed kennen. Ik vind deze plaat in elk geval niet in de buurt komen van Cohens werk uit de jaren zestig en zeventig, platen die ook veel langer meegaan. Was hier vrij snel op uitgeluisterd, terwijl ik naar de beste Cohen-platen. Daarom vond ik die opmerkingen a la 'Behoort tot zijn beste werk' - twee of drie dagen na verschijning van het album - onzinnig.

Vind dit trouwens wel de beste van Cohen sinds Ten New Songs.

Mja maar de vraag of je dit album uit de context kunt halen van de stervende Cohen is sowieso een beetje onzinnig. Dat is gewoon onderdeel van de betekenis, de gevoelswaarde van deze plaat, net als bij Blackstar. Zoiets wordt onderdeel van de beleving van de luisteraar. Eisen dat elk kunstwerk/ creatieve uiting volledig los van zijn context wordt beoordeeld, leidt op zijn best tot hypocrisie, denk ik.

Ja weet je, Sander, ik word daar altijd wat kriegel van. Blackstar gaat tekstueel gezien niet zo heel vaak over de dood, maar van alle kanten wordt naar me geroepen: 'Dit gaat over David Bowie die doodgaat, dit gaat over David Bowie die doodgaat.', terwijl dat voor mijn gevoel wel hard meeviel. Ik kon de plaat er in elk geval niet meer om waarderen.

Mja met 'betekenis' bedoelde ik meer de betekenis die de aan een plaat wordt gegeven dan de bedoeling van de artiest. Desondanks kun je moeilijk ontkennen dat beide platen uitermate geschikte zwanenzangen zijn.

Mwa, zijn beste sinds Old Ideas vind ik. Dat dan weer zijn beste was sinds The Future, wat dan weer inderdaad zijn beste was sinds Songs of Love and Hate. Wat niet wil zeggen dat You Want It Darker geen mooie, bijzondere plaat is, maar meer dat Leonard zo goed als non-stop fantastische albums heeft afgeleverd. Hulde!

Gelukkig, toch 1 zinnige mens in de zaal.

Om een hele lange beoordeling kort te maken;
Een ontroerend, fantastisch mooi album.
Het heeft me diep geraakt en dat is ook de bedoeling van muziek en tekst in dit geval van Cohen.
hoogterpunt vind ik het nummer It seemed the better way, met die violen .
Maar Traveling light is ook van wonderschone mooiheid.
Jammer dat Leonard Cohen er niet meer is, ik zal het missen.
Voor mij een volmondige 5*

De titeltrack is genomineerd voor de Grammy's beste rock song.

mooi omschreven essentie. dit album heb ik lang gemeden om meerdere redenen. met geduld heb ik het in de loop van dit jaar op waarde leren schatten. aanvaarding brengt troost. en onthult schoonheid.

Ik behoor tot de categorie die het oude werk van Cohen niet echt bijzonder vond. Niet slecht en ook niet goed, verdween altijd weer naar de achtergrond ook al heb ik het wel een paar keer geprobeerd. Ik wist dat Ian McCulloch van The Bunnymen Leonard Cohen altijd als een grote invloed heeft ervaren en in hindsight zie/hoor ik dat nu ook al kon ik er in de jaren 80 helemaal niets mee. Deze laatste Cohen plaat sloeg bij mij recent echter in als een bom. Wat een prachtig album en die stem! Het is voor mij (als Leonard noob) een perfecte match tussen Gavin Friday, Roger Waters en Tom Waits. Muziek... met.... heel... veel... SFEER. Ook mooie productie, dus een waardige afsluiter van de oude meester. Heb ook meteen de 5 voorgaande albums besteld, ook allemaal prima. Mea Culpa..

Een heerlijk album van de beste man. Niet al teveel poespas, maar een heerlijke stem en heerlijke muziek. Dit album is genieten.

Voor het eerst nu 2 keer gedraaid.
Vind stem van Leonard Cohen niet zo mooi meer klinken, tja de ouderdom.
Muzikaal vrij vlak.
Teksten natuurlijk in orde.
Jammer dat ik mijn van oudsher favoriete artiest toch slechts 3 sterren toe-ken. Voorlopig wel.

Prachtige hoes! En de muziek is zoals van LC te verwachten is. Heb geen tijd om zijn teksten te beluisteren maar de sfeer zit er wel in. Het is ook duidelijk dat LC hier op hoge leeftijd is want zijn stem klinkt vaak nogal krasserig. Van zingen is niet echt sprake. Om die reden verkies ik toch het werk uit zijn jongere jaren.

De A-kant heb ik al menigmaal met veel plezier op donkere avonden opgelegd. De B-kant daarentegen vind ik iets minder en een beetje teveel van hetzelfde, waardoor de lp vaker niet dan wel wordt omgedraaid

De plaat was het ideale afscheid van Cohen niet lang voor zijn overlijden. We zijn ondertussen enkele jaren verder en dan kan je zo'n album beter beoordelen. 5 jaar geleden kwam het album wat meer binnen. Dit was misschien ook wel het afscheid van de zanger. In elk geval een afscheid met opgeheven hoofd.

You want it darker heeft een eigen sound waarin Cohen duidelijk klinkt, maar dat ook met zijn tijd is meegegaan. Het nadeel is dat het echt wel vermoeiend klinkt. Alsof hij het hele album vanuit zijn sterfbed heeft gezongen met zijn laatste (lange) adem. Cohen was ook altijd meer een poëet dan een zanger, en dat is hier niet anders.

De latere Cohen spreekt ook mij meer aan, zijn stem op de allerlaatste is toch wel bijzonder aangenaam. Prijsnummer voor mij is Treaty, gelukkig in 2 variaties te beluisteren. De nummers met de achtergrondzangeressen liggen mij minder, komt wat melig over. I wish there was a treaty…

Muziek van een bijzondere schoonheid. De stem van Leonard Cohen is prachtig, de nummers stuk voor stuk sterk. Rust en eenvoud, helder en oprecht, nostalgisch zoet en zacht, maar nergens cheesy of saai. Staat bij mij nog steeds vrijwel elke zondag op, en het verveelt nooit. Van 4,5 naar 5.