menu

Leonard Cohen - You Want It Darker (2016)

mijn stem
4,07 (445)
445 stemmen

Canada
Pop / Rock
Label: Sony

  1. You Want It Darker (4:44)
  2. Treaty (4:02)
  3. On the Level (3:27)
  4. Leaving the Table (3:47)
  5. If I Didn't Have Your Love (3:35)
  6. Traveling Light (4:22)
  7. It Seemed the Better Way (4:21)
  8. Steer Your Way (4:23)
  9. String Reprise / Treaty (3:26)
totale tijdsduur: 36:07
zoeken in:
avatar van Drs. DAJA
5,0
Onwaarschijnlijk mooi album. Misschien wel de beste plaat die hij ooit gemaakt heeft.

avatar van deric raven
4,0
Vaak wordt er van mannen gezegd dat ze mooier zijn als ze ouder worden, bij Leonard Cohen is dat misschien wel aan de hand met zijn stem.
Als kind leerde je om respect voor ouderen te hebben, dit geluid nodigt je wel daar toe uit.
Er is zoveel tijd en passie gestopt in het begeleiden van de bijna gesproken woorden van dhr. Cohen.
Wat knap om de juiste klanken te vinden om het extra volume te geven.
In eerste instantie dacht ik dat je een vitale man hoorde, met nog veel kracht in zijn performance.
Nu moet ik toch wel tot de conclusie komen dat het breekbare wel degelijk aanwezig is, maar zo prachtig ondersteund door instrumenten.
Vaak vond ik dat wel een minpunt, in het verleden zat het daardoor regelmatig tegen het randje van kitsch aan.
Het intieme, bijna fluisterende was al lang kenmerkend voor zijn sound, maar hier lijkt het alsof hij niet meer anders kan.
Is dat vervelend, tegen het gênante aan; integendeel, het geheel wordt er alleen maar mooier op.
Geen opbeurend album, maar zeker ook geen depressief geheel.
Alsof hij direct mij aanspreekt; You Want It Darker, inderdaad meneer Cohen, dit is het duistere waarvoor ik val.

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Leonard Cohen, wie kent hem niet? Misschien wel ikzelf! Maar dat maakt niet uit want de weinige albums die ik wel gehoord heb stralen allen hetzelfde uit en vertellen hetzelfde verhaal alleen telkens anders. Is een beetje kort door de bocht maar ik ken maar 5 albums en heb er pas op 2 gestemd.

Het verhaal, dat is Leonard Cohen zelf en elke keer vertelt hij hoe met met hem gaat en waar hij nu staat. Bijna alsof je hem tegen het lijf loopt op een wandeling door het park en hij je even bijpraat. Zo komt het over op mij met zijn vertellende manier van zingen, met in elk nummer een verhaal op zichzelf. En net als met een oude vriend wordt je omringt door een warm deken van vriendschap telkens als je hem hoort, oud en vertrouwd. Nu wel erg oud is geworden, dat hoor je nu wel aan de stem.

Het album beoordelen na een paar luisterbeurten is niet wijselijk, het is alsof je whiskey wilt proeven die pas een paar dagen of weken in het vat zit. Zinloos eigenlijk. De nummers moeten rijpen in je hoofd maar er valt wel iets te zeggen na 3 luisterbeurten. Zoals dat het prachtig klinkt, sober muzikaal aangekleed met uitzondering van het titelnummer. Dat is ook mijn favoriet, heb daar iets langer aan kunnen snuffelen, niet dat dit nodig was. Het is het meest toegankelijke nummer, al doet Traveling Light ook een goede poging om ons te verleiden. Klinkt misschien nog het meeste als een nummer van de oude Lenny toen 'ie nog jong(er) was. Ook It Seemed the Better Way heeft een ontboezeming die heel oprecht overkomt en net als op vele andere nummers omlijst wordt met strijkerskwartet en een zacht ronkend orgelje. Zacht neuriede koortje erbij. Heel Mooi.

Goed album voor laat op de avond maar vermoed dat de twee voorgenoemde nummers zich lenen voor willekeurig welk moment van de dag. Misschien alleen niet opzetten als vervanging voor Barry White als je iets anders wilt horen op een ...uh.... romantische moment.

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Leonard Cohen - You Want It Darker - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Leonard Cohen heeft zijn nieuwe plaat flink wat lading meegegeven door onlangs te verkondigen dat hij klaar is voor de dood (een uitspraak die hij inmiddels overigens al weer heeft gerelativeerd).

You Want It Darker ontkomt hierdoor niet aan de vergelijking met David Bowie’s Blackstar en Nick Cave’s Skeleton Tree, maar waar de dood op deze platen zeer nabij was of een voldongen feit, is er bij Leonard Cohen vooral sprake van verzoening met de uiteindelijk onvermijdelijke dood.

De 82-jarige singer-songwriter gaf een paar jaar geleden nog concerten van ruim drie uur, maar oogt inmiddels broos. Stevige fysieke beperkingen hebben Leonard Cohen er niet van weerhouden om nog maar eens een plaat uit te brengen. You Want It Darker is al zijn derde studioplaat dit decennium; alleen in de jaren 70 maakte hij er meer (4).

Het is een plaat die weer anders klinkt dan voorganger Popular Problems uit 2014, waarop Cohen de stampende blues omarmde. You Want It Darker is door de thematiek (sterfelijkheid, afscheid, acceptatie en religie staan centraal) nog wat donkerder gekleurd, maar is ook veel intiemer, intenser en ingetogener dan zijn voorgangers.

Dat hoor je in de instrumentatie die vrijwel over de hele linie uiterst stemmig en sober is, met een hoofdrol voor piano, gitaar en orgel, en dat hoor je in de vocalen die breekbaar, maar ook ontspannen klinken. De songs, die Cohen samen met oudgedienden Patrick Leonard en Sharon Robinson schreef, graven bovendien wat dieper dan de songs op Popular Problems en zijn meer dan eens van een enorme schoonheid.

Voor de productie van zijn nieuwe plaat vertrouwde Leonard Cohen op de kwaliteiten van zoon Adam, die heeft gekozen voor een fraai ingetogen geluid zonder veel opsmuk. Het geeft de fascinerende stem van Leonard Cohen en zijn unieke manier van zingen of voordragen alle ruimte. Cohen klinkt misschien wat kwetsbaarder dan een paar jaar geleden, maar zijn stem is nog lang niet gebroken.

Accenten worden spaarzaam geplaatst door vrouwenstemmen (van onder andere Alison Krauss en Dana Glover), strijkers en dit keer ook door het koor van de synagoge van Montreal. Het geeft de plaat een emotionele lading die varieert van verdriet en weemoed tot rust en bewondering.

You Want It Darker telt negen songs en duurt slechts 36 minuten, maar het zijn 36 minuten vol schoonheid en ontroering. Net als David Bowie en Nick Cave dit jaar en Johnny Cash in zijn laatste jaren, heeft Leonard Cohen gevoelens over de dood kunnen vertalen naar songs die moeten worden gerekend tot zijn beste.

Of You Want It Darker uiteindelijk ook een slotakkoord is zal de tijd moeten leren, maar als het zo is, is het een groots slotakkoord dat recht doet aan de muzikant en dichter Leonard Cohen. Erwin Zijleman

avatar van dix
4,5
dix
Goh, wat een moeilijke plaat om nu te beoordelen. Veel users zien dit al te graag als Cohen's laatste kunstje, maar uiteindelijk heeft hij zelf in de hand of dat ook echt zo zal zijn. Tongue in cheek was Cohen nooit helemaal vreemd en ergens kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat we het openingsnummer op een later moment ook mogen relativeren. Death lijkt mij voor Cohen niet per sé een career-move.

Maar dan, die vogel in het artwork die in zwart/wit het kader verlaat waar hij zélf op de voorzijde nog ontspannen door naar buiten leunt ... dat is hetzelfde vogeltje dat eerder de hoes van 'The Future' sierde. No Future? Cohen lijkt een macaber spelletje met ons te spelen. Terwijl wij met zoveel verwijzingen aan het filosoferen en speculeren slaan, peuzelt hij nog een banaantje op. Wordt vervolgd.

avatar van Slowgaze
4,0
Tja, ik ben toch wel een heel grote fan, maar ik ben minder onder de indruk dan veel anderen. Cohens dood hakte er bij mij zeker in, maar zoiets maakt voor mij een 4*-plaat nu eenmaal geen 4,5*- of 5*-werk. Van de jaren 2010-output vond ik Old Ideas toch wel een vrij behoorlijke plaat; Popular Problems vond ik dan weer tot z'n minste werk behoren door een gebrek aan echt memorabele nummers, maar heb 'm toch op een kleine 4* staan. You Want It Darker heeft een beetje hetzelfde probleem, al spreekt het sobere geluidsbeeld me hier wel veel meer aan. 'Treaty' is van het ouderwetse niveau, en zo'n tekstfragment als dat couplet over de Bijbelse slang heb ik Cohen lang niet meer horen zingen, erg fijn om hem zo weer eens te horen. Daarmee is veruit het beste nummer van de plaat wel genoemd.

Het titelnummer en 'Steer Your Way' zijn ook memorabele nummers, en de afsluiter is erg fraai. Een paar dagen geleden vroeg ik me echter af welke vijf andere nummers ook alweer op het album stonden; kon zo uit mijn hoofd niet pakweg 'On the Level' of 'It Seemd the Better Way' opnoemen. Het zijn nummers die andere artiesten jaloers zouden maken, maar die ik toch tot de onderste regionen van Cohens oeuvre zou rekenen. Die score is evenwel wat hoger dan Popular Problems, maar toch: Old Ideas had - naast een paar mindere broeders - nummers als 'The Darkness', 'Amen', 'Going Home' en 'Banjo' die ik toch veel hoger aansla dan de meeste liedjes van de laatste twee platen.

Het is ook moeilijk, zelfs voor Cohen zelf, om te tippen aan zijn fantastische werk uit de jaren zestig en zeventig. Tot en met Recent Songs was het echt elk album goed raak; 4,5*- en 5*-werk. Ten New Songs vond ik verrassend sterk, maar verder is het meeste uit de jaren tachtig, negentig en nul toch van wisselvalliger of gewoonweg iets minder niveau - en daar reken ik You Want It Darker toch ook onder. Heb toch het gevoel dat er uit de laatste drie platen een of twee echt fantastische albums samengesteld konden worden; nu moet ik het toch doen met drie goede albums waar toch meer in had gezeten.

Maar al het geklaag ten spijt: ik luister toch graag naar You Want It Darker. Het lijkt me sterk dat Cohen 'm als afscheidsplaat heeft bedoeld, want hij is al decennia beziggeweest met nummers te schrijven over dood en afscheid, en zijn dood kwam toch vrij onverwacht - niet door ziekte, maar door een val (maar afijn, zeker weten doe je als gewone sterveling niet of Cohen toch al stervende was). Dit is zeker een waardige afsluiter van zijn oeuvre.

avatar van HugovdBos
4,5
Net als bij andere artiesten dit jaar bracht Leonard Cohen een album uit dat vol verwijzingen staat naar het einde van het leven. Alleen was dit bij Cohen al vaker het geval, zoals op de eveneens succesvolle plaat Old Ideas. De poëet wist met zijn debuut Songs of Leonard Cohen uit 1967 direct zijn stempel te drukken binnen de steeds veranderende muziekwereld. Zijn muziek stond in het teken van de diepgaande teksten, maar bleek gedurende de jaren ook muzikale vernieuwingen niet uit de weg te gaan. Hij keerde begin deze eeuw terug in de muziekwereld na een financiële tegenvaller en liet opnieuw van zich spreken met zijn politieke, religieuze en seksueel getinte teksten. You Want It Darker zou het slotstuk worden van zijn rijke carrière, donker, meeslepend en bedroevend mooi.

De opener hakt er in met de duistere klanken, de harmonieuze achtergrondzang en de steeds doorlopende beat. Leonard’s bariton zangstem klinkt aangeslagen en zwaar, de teksten voeren hem naar het einde toe met de Hebreeuwse uitingen en een roep aan God (Hineni, hineni, I’m ready, my lord). Op muzikaal vlak doen de orgelklanken, drums en baspartijen de hele gemoedstoestand van een donkere laag voorzien, beangstigend en op productioneel vlak zeer sterk uitgevoerd. De wijze waarop Cohen zijn verhalen verteld zijn aangrijpend en wonderschoon, zo bewijst ook het emotionele Treaty. De pianoklanken voeren je door naar de overeenkomst en de pijn die in het verleden is ontstaan. De strijkers en keyboardpartijen maken de treurigheid van het geheel des te zwaarder. Maar ook een nummer als Steer Your Way weet de wat rustigere klanken een stem te geven. De strijkers voeren je mee door zijn religieuze teksten en melancholische gemoedstoestand. Leaving the Table is veel meer gericht op de gitaarklanken van de pedal steel en akoestische gitaar. De countryklanken sluiten perfect aan bij zijn zware en geleefde stemgeluid, maar ook hier kondigt hij zijn einde aan (“I’m leaving the table/I’m out of the game/I don’t know the people/In your picture frame”).

You Want It Darker is een enerverend en compleet album, waarin de muziek in het teken staat van zijn poëtische teksten. Hij praat open over verlies, verlangen, maar bovenal over de waarheid die zo dicht bij hem ligt. Zijn heilige stem grijpt je nog één keer vast, voordat het tijd is om afscheid te nemen van deze grootse muzikant.

4,5*

Afkomstig van mijn site Platendraaier.

avatar van Film Pegasus
4,0
De plaat was het ideale afscheid van Cohen niet lang voor zijn overlijden. We zijn ondertussen enkele jaren verder en dan kan je zo'n album beter beoordelen. 5 jaar geleden kwam het album wat meer binnen. Dit was misschien ook wel het afscheid van de zanger. In elk geval een afscheid met opgeheven hoofd.

You want it darker heeft een eigen sound waarin Cohen duidelijk klinkt, maar dat ook met zijn tijd is meegegaan. Het nadeel is dat het echt wel vermoeiend klinkt. Alsof hij het hele album vanuit zijn sterfbed heeft gezongen met zijn laatste (lange) adem. Cohen was ook altijd meer een poëet dan een zanger, en dat is hier niet anders.

avatar van Vert Lin
4,0
De latere Cohen spreekt ook mij meer aan, zijn stem op de allerlaatste is toch wel bijzonder aangenaam. Prijsnummer voor mij is Treaty, gelukkig in 2 variaties te beluisteren. De nummers met de achtergrondzangeressen liggen mij minder, komt wat melig over. I wish there was a treaty…

Gast
geplaatst: vandaag om 07:32 uur

geplaatst: vandaag om 07:32 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.