menu

Amy Winehouse - Back to Black (2006)

mijn stem
3,88 (1199)
1199 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Soul / Pop
Label: Island

  1. Rehab (3:34)
  2. You Know I'm No Good (4:17)
  3. Me & Mr. Jones (2:33)
  4. Just Friends (3:13)
  5. Back to Black (4:01)
  6. Love Is a Losing Game (2:35)
  7. Tears Dry on Their Own (3:06)
  8. Wake Up Alone (3:42)
  9. Some Unholy War (2:22)
  10. He Can Only Hold Her (2:46)
  11. Addicted * (2:45)
  12. Valerie * (3:39)

    met Mark Ronson

  13. Cupid [Deluxe Edition Version] * (3:21)
  14. Monkey Man * (2:53)
  15. Some Unholy War [Down Tempo Version] * (2:25)
  16. Hey Little Rich Girl * (3:35)

    met Zalon en Ade

  17. You're Wondering Now * (2:33)
  18. To Know Him Is to Love Him [Live] * (2:26)
  19. Love Is a Losing Game [Demo] * (2:34)
  20. Close to the Front * (4:36)
  21. You Know I'm No Good [Remix] * (3:22)

    met Ghostface Killah

  22. Back to Black [The Rumble Strips Remix] * (3:48)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 32:09 (1:10:06)
zoeken in:
MrMusic
Zo werkt het bij mij wel.Als artiest moet je een toevoeging zijn aan wat er al is.
Amy is totaal geen toevoeging aan het Soul/Pop genre (terminste dat vind ik)

Ze is een aparte verschijning natuurlijk,rare levensstijl,maar ook niet nieuw natuurlijk.
Maar het gaat om de stem en melodieeen.

avatar van Gloeilamp
4,5
MrMusic schreef:
Zo werkt het bij mij wel.Als artiest moet je een toevoeging zijn aan wat er al is.
Amy is totaal geen toevoeging aan het Soul/Pop genre (terminste dat vind ik)

Ze is een aparte verschijning natuurlijk,rare levensstijl,maar ook niet nieuw natuurlijk.
Maar het gaat om de stem en melodieeen..


Dan vind ik het toch wel erg bijzonder dat je haar (peetnichtje?) wel goed vind, want haar stem lijkt heel erg op die van Amy.

Smaken verschillen natuurlijk, maar ik ben het met geen van je punten eens.

Oja, ze was een aparte verschijning

avatar van Ronald5150
3,5
Mooie soul en jazz gedreven plaat. Ik ben vooral onder de indruk van de instrumentatie. Wat een klasse muzikanten. Winehouse heeft een prima stem, maar zo uniek of bijzonder vind ik het ook weer niet. Het is meer dat ze met haar stem een bepaalde feel en sfeer meegeeft. De eerste twee nummers zijn voor mij direct de hoogtepunten. Sterk begin van een prima retroplaat met hedendaagse invloeden. De sound is lekker vol en vet. Jammer dat Winehouse niet de kans heeft gekregen om haar talent verder te benutten. Aan de andere kant heeft Winehouse weer eens bewezen dat persoonlijke ellende lijdt tot pijnlijk mooie muziek.

avatar van Jean Renault
2,5
Ik wordt wel een beetje moe van al dat gedoe rond Amy's vader. Biografie hier, hologram daar, nog wat ongepubliceerde frutsels er tussen gooien...
Het is zeker zijn manier van de dood van haar dochter verwerken.

avatar van Mjuman
Als regelmatige NSJ-ganger werd ik in 2004 verblijd met een optreden van de totdantoe in NL relatief onbekende zangeres Amy Winehouse - voor mij een absolute must see. De venue kennende, Paulus Potterzaal, in de kelder van het congrescomplex - laag plafond, beperkte capaciteit - wist ik dat er vroeg bij moest zijn - en dat was ik en het was memorabel; haar verscheiden heeft me diep geraakt, een zangeres met zoveel emotie en diepgang in haar stem: Amy's got soul; check this:

YouTube - Amy Winehouse - You Sent Me Flying (North Sea Jazz 2004)

Toen ik - door mijn abstinentie alhier - erover nadacht, kon ik niets anders dan ook deze onder de aandacht brengen:

YouTube - Amy Winehouse - You're Wondering Now [feat. The Specials] 22/08 V Festival 2009

avatar van IbenDB
4,0
Amy Winehouse, een zangeres waarvan ik eigenlijk niet veel van af wist. Ik kende wel de bekende liedjes als Valerie en Rehab en zong die ook telkens luidkeels mee, maar ik heb nog nooit een volledig album van Winehouse gehoord. Tot nu dan.

Ik ben erg blij dat ik deze plaat heb aangeschaft. Ik vind de sfeer best donker. Iets wat me wel bevalt. Winehouse weet ook erg veel emotie in haar nummers te steken. De lyrics zijn ook geweldig met een kern van waarheid/achtergrond. Dat spreekt me nu erg aan. Tuurlijk, het is niet mijn genre. Ik ben eerder een Jazz-man. Toch heb ik erg genoten van dit Soul/Pop-album. Dit smaakt zeker naar meer.

Een paar echte toppers zijn hier Love is a Losing Game, Tears Dry on their Own. Het beste nummer is natuurlijk Back to Black zelf. En single waar ik écht niks mee had. Het ging te traag en leek erg saai. Nu kijk ik er heel anders naar. Het is een echte topper. Ook de rauw- en puurheid van dit album is geweldig. Precies wat ik verwachtte van Winehouse.

Nu, er zijn ook minpunten. Zo lijken veel liedjes erg op elkaar. Ze zijn niet erg afwisselend ook. De mindere liedjes waren Some Unholy War (fantastische lyrics, dat wel) en Addicted. Ik kom uit op een erg mooie 3,5*.

R.I.P. Mrs. Winehouse.

avatar van Vinck
Ik wil niet trollen ofzo, maar dit is weer een voorbeeld van een steengoede plaat met afgrijselijke productie. Krijg er gewoon koppijn van.

avatar van west
4,5
Ik was aanwezig bij één van haar laatste concerten, die in de HMH. Dit haalde zelfs het nieuws, omdat de bezoekers een email kregen, dat het concert WEL doorging. Amy had het toen al moeilijk, want soms vluchtte ze tussen de gordijnen naar haar vriend die daar stond. Wij zaten precies zo, dat we dat konden zien. Steeds werd ze opgepept en kwam ze weer terug om met haar prachtige stem en een volgend mooi nummer de zaal te overdonderen.

Want dat heeft ze zeker op deze plaat: veel, heel veel mooie soulnummers. Het varieert van echt mooi tot prachtige muziek. Natuurlijk zijn alle hits erg goed, maar ook de kleinere liedjes. De muzikale begeleiding is om door een ringetje te halen. Dat was ook goed te zien tijdens dat concert: wat een klasse band, die ook nog eens erg goed op elkaar ingespeeld was. Al deze ingrediënten leveren uiteindelijk een - naar mijn mening - soulklassieker op. Back To Black is fantastisch!

4,5
Zaterdagavond getuige geweest van een onvergetelijke film over het leven van Amy... deze vrouw had zo ongelofelijk veel talent....

4,5
Een aanrader deze film voor elke muziekliefhebber... een intens portret van Amy Winehouse met onthullende beelden.... zelden zoveel mensen een filmzaal zo zwijgend en in gedachten verzonken zien verlaten

MrMusic schreef:
Zo werkt het bij mij wel.Als artiest moet je een toevoeging zijn aan wat er al is.
Amy is totaal geen toevoeging aan het Soul/Pop genre (terminste dat vind ik)

Ze is een aparte verschijning natuurlijk,rare levensstijl,maar ook niet nieuw natuurlijk.
Maar het gaat om de stem en melodieeen.

Hier ben ik het niet mee eens. Amy was wel degelijk vernieuwend door jazz en pop met elkaar te combineren. Zoals ze dat op 'Frank' heeft gedaan was dit nooit eerder gedaan.

avatar van lennon
4,0
Jazz en pop nooit eerder gecombineerd? Dan heb je nog een hoop de beluisteren denk ik. Ze was echt niet de eerste.
Amy was uniek door haar stem geluid. Niet vanwege de muziek, want die is gebaseerd en geïnspireerd op artiesten uit het verleden, en dan ook nog volledig verzorgd en gemaakt door derden...

avatar van Droombolus
3,0
lennon schreef:
Jazz en pop nooit eerder gecombineerd?


Ik herinner me eindeloze diskussies tussen mijn vader en mijn oom in de 50s wat er nog wèl jazz was en wat gewoon pop(ulair) ......... Ella ? Sassy ? Ik noem er maar een paar .........

avatar van Rudi S
4,0
Tja die lijst wordt natuurlijk meters lang, van Amstrong tot Sinatra, Miles en Quincy Jones.
Ook Sting, George Benson en dan heb ik het nog niet over de Stax/Volt opnames.
Nee Amy maakte fraaie muziek, maar vernieuwend

avatar van heartofsoul
4,0
Hangt er natuurlijk een beetje vanaf hoe je het begrip "jazz" definieert. Amy's eerste album heb ik grijsgedraaid; daarop hoor je een geweldige zangeres met een zeer soepele stem en een "jazzy" frasering. Nog duidelijker voor mij zijn wat dat betreft haar duetten met Tony Bennett. Dit Back to Black moet ik nu eindelijk maar eens serieus gaan beluisteren, alvorens er een oordeel over te vellen.

avatar van Arrie
lennon schreef:

Amy was uniek door haar stem geluid. Niet vanwege de muziek, want die is gebaseerd en geïnspireerd op artiesten uit het verleden, en dan ook nog volledig verzorgd en gemaakt door derden...

Vergeet niet dat ze ook zelf haar liedjes schreef. En ik vind Amy erg goed, meer nog om haar liedjes dan om haar stemgeluid. Vooral die oprechtheid; ze heeft gewoon écht een kijkje in haar leven. De muziek werd door derden gemaakt maar haar twee albums zijn echt heel erg Amy, echt heel erg wie ze was. Ook had zij zeker wel invloed op de muziek, want juist zijzelf was fan van jaren '60-meidengroepjes (Shirelles enz.) waar die plaat door geïnspireerd is. Er zijn wel meer zangeressen met een bijzonders stem, haar grote talent was het schrijven van liedjes (en die ook nog eens perfect kunnen uitvoeren).

avatar van Arrie
Overigens ben ik het er wel mee eens dat haar muziek niet vernieuwend is.

lennon schreef:
Jazz en pop nooit eerder gecombineerd? Dan heb je nog een hoop de beluisteren denk ik. Ze was echt niet de eerste.
Amy was uniek door haar stem geluid. Niet vanwege de muziek, want die is gebaseerd en geïnspireerd op artiesten uit het verleden, en dan ook nog volledig verzorgd en gemaakt door derden...


Laat ik mezelf dan herformuleren. Jazz en hip-hop (beats). Zoals zij dat op Frank deed is dat op die manier nog nooit eerder gedaan.

FRIPI
@wards schreef:
(quote)


Laat ik mezelf dan herformuleren. Jazz en hip-hop (beats). Zoals zij dat op Frank deed is dat op die manier nog nooit eerder gedaan.


Dat is wel eerder gedaan alleen niet door haar.

avatar van Shelter
4,0
Jazz op hip hop beats werd al gedaan in de jaren 90

FRIPI
Shelter schreef:
Jazz op hip hop beats werd al gedaan in de jaren 90


Zelfs al in de jaren 80

avatar van Shelter
4,0
FRIPI schreef:
(quote)


Zelfs al in de jaren 80


Kijk aan!

avatar van Kronos
4,5
Inderdaad. Maar het vernieuwende was er wel met dit album, waarop een duidelijke referentie te horen is naar de meidengroepen uit de jaren 50. Die muziekstijl wordt zowel muzikaal als tekstueel in een nieuw jasje gestoken. Geen grote vernieuwing, maar wel een kleine transformatie die insloeg als een bom, met veel navolging als gevolg.

Shelter schreef:
(quote)


Kijk aan!


Dat klopt. Maar niet met zang op de manier zoals zij zong op Frank..

avatar van Mjuman
@wards schreef:
(quote)


Dat klopt. Maar niet met zang op de manier zoals zij zong op Frank..


Je bent vasthoudend en hebt het niet in de gaten, maar de stand is inmiddels 7-0 in je nadeel;stop gewoon, met die rare claims en geniet gewoon van de muziek - ga anders naar de film, Amy

Het is mooi, het raakte me - maar vernieuwend is het nergens; ze trekt gewoon de lijn van ee bepaalde traditie (soul met vocale jazz en scat-technieken) door, gesteund door goede musici, ook live - c' est tout!

Je hebt ook gelijk. Als ik er verder over nadenk is er ook een duidelijke invloed van mensen zoals Erykah Badu en Lauryn Hill te horen en op Back To Black zijn alle voorbeelden ook zo in te vullen.

avatar van RockAround
4,5
Amy Winehouse was er plots. Vanuit het niets, leek het wel. En even plots was ze ook een icoon, een personage dat iedereen kende. Gelukkig maakte ze ook goede muziek. Fan-tás-ti-sche muziek, om precies te zijn. Ze bezat de gave om liedjes te schrijven en te laten klinken alsof ze al decennia oud waren, en tegelijk gloednieuw. Love is a Losing Game, het had een standard kunnen zijn die al door iédereen was vertolkt, net als Tears Dry On Their Own uit de hoogdagen van The Ronettes had kunnen komen, of Martha and the Vandellas, of Marvin Gaye of Stevie Wonder. En toch konden ze alleen van Amy zijn, die blanke met haar unieke soulstem die als geen ander kon zingen over gebroken harten en gevulde glazen, verscheurde foto's en doorgespoeld verdriet. Die in één lied, wat zeg ik, in één noot, zowel intriest als opgewekt kon klinken, zowel vurig als uitgeblust, zowel zelfverzekerd als terneergeslagen. Die klonk alsof ze er altijd al geweest was, en toch maar net op het wereldpodium was verschenen, om haar demonen te bezweren en liefde en andere ellende te bezingen. En plots was ze er ook niet meer, terwijl we al die tijd wisten dat ze dronk op een niveau dat ze niet lang zou kunnen volhouden. En toch heeft niemand haar een helpende hand geboden, een schouder om op te huilen. Misschien wilde ze dat ook niet. Ze zei immers dat haar tranen wel vanzelf zouden drogen.

avatar van Mark17
4,5
Naar aanleiding van het tienjarig bestaan van Back to Black gaat DWDD er vanavond wat aandacht aan besteden. Eric Corton en Maan bespreken dit wereldwijde succes.

avatar van deric raven
4,0
Waarom niet?
Eigenlijk heel mooi dat jonge artiesten praten over de invloed van Amy Winehouse, en zo beroerd was haar versie van Back to Black zeker niet.
Blijkbaar is het in Nederland lastig om door te breken zonder talentenjachten.
Denk niet dat het merendeel van de artiesten daar voor het hele commerciële werk vallen, volgens mij was Maan behoorlijk oprecht, al zou ze over Duffy en Adele waarschijnlijk hetzelfde gepraat hebben, over een paar jaar ontdekt ze Janis Joplin en Dusty Springfield; alleen maar mooi lijkt mij.
Dat dit album alweer 10 jaar oud is, had ik niet verwacht, maar ik moet toegeven; de waardering van mijn kant kwam bij Amy helaas pas na haar overlijden, eerder heb ik mij niet echt in haar verdiept.

Rudi1984
Ik bedoelde: wie of wat is Maan? Maar heb het al gevonden.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:58 uur

geplaatst: vandaag om 05:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.