the viking schreef:
Het komt op mij allemaal meer over als een Ian Curtis die net een zenuwbehandeling bij de tandarts achter de rug heeft,een soort Harrie Nak onder de New Wave zangers dus.
Leuk beeld, van Ian bij de tandarts. Maar, forgive me for asking... wie is Harrie Nak eigenlijk?
the viking schreef:
Echt wel een aanrader dus ondanks dat de muziek hier en daar allemaal wat verzand.freddze bedankt!
Graag gedaan! Tof dat je het album blijkbaar wel kan smaken! Net nog naar
A Moment Like This geluisterd en dat nummer ga ik toch ook verhogen naar 5* hoor... straks ga ik deze plaat nog 5* moeten geven wegens enkel 5* nummers.
Alicia schreef:
Mijn commentaar komt eraan, freddze. Ik ben vanavond even op zoek naar een bosje rode rozen. Het heeft ook iets met Joy Division. Wat is dat toch tegenwoordig met JD. In mijn tijd (oudje) kende bijna niemand Joy Division...
Ik kijk uit naar je commentaar, Alicia
JD is inderdaad heel populair geworden de laatste tijd. Eind jaren '90 zocht ik eens via Google (of was het toen nog Yahoo dat ik gebruikte) naar "Joy Division" en ik vond er amper iets over terug, terwijl nu het internet vergeven lijkt van de JD tribute sites.
deric raven schreef:
Grappig die link met Joy Division, als je het album Songs hoort en dan vooral "Shouldn't Have To Be Like That"dan lijkt de zang juist op Bernard Sumner van New Order.
Dat komt omdat het hier om twee verschillende zangers gaat. Hun hit
Shouldn't Have To Be Like That werd gezongen door Per Øystein Sørensen, terwijl dit debuutalbuum werd ingezongen (meer ingewauweld eigenlijk - but I like it!) door Bjørn Sorknes. Die trapte het 'm in 1981 af en met hem verdwenen de The Cure en Joy Division invloeden geleidelijk aan. Vanaf het album
Small Mercies was het al Per Øystein Sørensen die op zang kwam.
Tja, in een review las ik ergens "By their second album (Small Mercies), FLL had acquired a putatively better singer and morphed into a more polished outfit". Dat Sørensen een betere zanger is dan Sorknes zal zeker waar zijn, maar toch vind ik hun debuut precies die rauwe sound hebben waar ik zo van hou...
Ik heb trouwens net
The Early Years binnen gekregen wat een compilatie is van dit album en van Small Mercies, aangevuld met nog twee instrumentale pianostukken vanop de single Now And Forever (1982). Na eerste beluistering constateer ik al een hemelsbreed verschil tussen beide albums. Niet alleen dus een andere zanger, maar de muziek is ook helemaal anders. Small Mercies is ook nog altijd een droefgeestig album, maar 't is helemaal niet meer te vergelijken met dit debuut hier. Piano is het centrale instrument geworden, maar meer daarover later bij het album zélf...
Op youtube heb ik trouwens ook een nummer (zijnde:
Later) gevonden van hun laatste album
In Brilliant White, uitgebracht in 2002 na een stilte van 10 jaar sinds hun voorlaatste album en dat is dan weer helemaal mijn kopje thee niet. Het doet me zelfs aan Glenn Medeiros of andere zeemzoeterige zangers denken