menu

Fra Lippo Lippi - In Silence (1981)

mijn stem
3,77 (22)
22 stemmen

Noorwegen
Rock / Pop
Label: Uniton

  1. Out of the Ruins (3:24)
  2. A Moment Like This (3:40)
  3. In Silence (4:43)
  4. Recession (6:26)
  5. The Inside Veil (4:31)
  6. I Know (4:22)
  7. Quiet (3:40)
  8. Lost (7:38)
totale tijdsduur: 38:24
zoeken in:
avatar van freddze
4,5
Wat was 1981 toch een schitterend muziekjaar!!!

Deze Noorse band debuteerde met niet meer of minder dan een prachtplaat!! Vreemd dat de post-punk/gothic garde op MuMe schijnbaar nog nooit van deze schitterende mix van Joy Division en The Cure gehoord hebben?!

Alle ingrediënten zijn aanwezig... de onheilspellende baslijnen, de strakke percussie, de sombere synths en de sinistere Ian Curtis-achtige vocalen. De opvolger van dit album, Small Mercies uit 1983 was ook nog in dezelfde gloomy stijl. Vanaf hun derde album Songs maakte de gloom en doom van de post-punk meer plaats voor poppy'er klinkende new wave genre Icehouse, Big Country, The Lotus Eaters e.a.,...

In de lage landen genoten ze amper bekendheid, maar in hun thuisland stonden ze gedurende de hele jaren '80 regelmatig in de hitparade en met het nummer 'Shouldn't have to be like that' (van het bovengenoemde album Songs), braken ze ook door in het buitenland.

avatar van orbit
3,0
Ik heb me nu een aantal keer hiertoe gezet, want een makkelijke plaat is dit niet. Wat op zich weinig negatiefs hoeft te betekenen.. Dit is een soort doomversie van Joy Division, dat zegt op zich al genoeg denk ik. Erg zwaar en ijl.. je huiskamer vult zich met een soort wanhoop en zwaarmoedigheid die de katten snel een verdieping hoger opjagen Maar toch is hier weer veel opmerkelijks te vinden, het laatste nummer bijvoorbeeld is echt een nummer om verliefd op te worden.. met afstand ook het beste nummer op de plaat. Verder valt op dat er veel synthesizer wordt gebruikt die later bands als The Cure en The Chameleons nog meer tot hun voordeel zouden gebruiken. Maar qua gevoel blijft dit het dichtst bij Joy Division hangen, mede door de zanger. Vooral een nummer als In Silence zou zo door Joy Division op hun Closerplaat gezet kunnen zijn. Echoeënde vocalen en die herhalende akkoorden. Wat ik eigenlijk mis, is een soort barokheid, een soort duivelse bombast, iets waar Joy Division ook zeer scheutig mee is. Het lijkt allemaal een beetje op elkaar en veel nummers houden erg lang een slotakkoord aan. Een aanrader voor liefhebbers van de klinische sound van Joy Division (laatste keer dat ik ze noem!), maar voor de wat meer krullerige sound die new wave ook in zich had met Echo en The Cure is dit wat kaal. Een 3,5* derhalve. Sorry, freddze

avatar van freddze
4,5
Eerst en vooral bedankt voor de beluisteringen en voor dit commentaar, orbit

En ik vind 3,5* toch zeker nog geen slechte score, hoor... In mijn boekje is dat nog altijd goed tot zeer goed, maar niet uitstekend. Kan ik zeker mee leven. En je hebt Juju al met een halfje verhoogd, dus dat is dan toch al een stukje mission accomplished voor mij

Ik verwachtte ook wel een beetje dat jij dit zeker niet bij je top-albums ging scharen, want in tegenstelling tot sommigen hier die een blinde adoratie hebben voor JD (including me), weet ik wel dat jij toch wel iets gereserveerder staat tegenover die band. En daar de kale sound van JD toch wel heel veel raakvlakken vertoont met dit album van FLL, maar ook voor mij net een trapje lager staat, zou het ook onlogisch zijn dat je deze plaat een score zou geven die even hoog is als die die je voor pakweg Closer over hebt.

Verder ben ik nog altijd benieuwd naar de commentaren van enkele andere MuMeters die ik deze plaat heb aangeraden. Persoonlijk vind ik Recession en I Know en ook het reeds door orbit aangehaalde Lost de topnummers van deze plaat... Maar ook Out of the Ruins en The Inside Veil mogen er zeker zijn...

avatar van orbit
3,0
Ehm.. ik zie nu dat ik 'scheutig' heb ingetoetst waar ik 'karig' mee bedoel.. het is namelijk iets wat zowel JD als deze band beiden missen. Mij te kaal dus. Maar dat is nog heel wat anders dan slecht

Nadat ik deze naam in de Juju topic zag vallen, dit toch ook maar ff opgezocht. Zware plaat met lekkere drums, maar het blijft wel allemaal in de atmosfeer hangen zeg maar. Er had hier en daar nog wel een luider reverb gitaartje doorgemogen van mij voor wat afwisseling. Iets wat ik bij Closer van JD WEL meer hoor. Die klinken sowieso iets fanatieker denk ik. Ik zal het wat meer tijd geven, maar dit gaat richting de 3* a 3,5* denk ik.

avatar van the viking
4,0
Op welke zanger lijken deze vocalen het meest? Zou zomaar een onnozele quizvraagje uit de categorie audio van een of ander fraai muurbloempje uit zo'n irritant belquizje van de tv kunnen zijn.Toch zijn de verschillen wel degelijk significant: waar Ian Curtis vocalen doorspekt zijn van een geweldige drive waar de energie en desperaatheid van afdruipt,is de stem van de zanger van Fra Lippo Lippi eerder nasaal klinisch te noemen. Het komt op mij allemaal meer over als een Ian Curtis die net een zenuwbehandeling bij de tandarts achter de rug heeft,een soort Harrie Nak onder de New Wave zangers dus.

Tot zover de kritische noten: de muziek is namelijk echt schitterend en heeft een heilzame werking op mij,Lekker strak drumwerk(superieur aan bv The Cure) in combinatie met heerlijk rollende gitaarlijntjes en een fleurige synthesizer(helaas sporadisch aanwezig) als de krenten in de pap .Echt wel een aanrader dus ondanks dat de muziek hier en daar allemaal wat verzand.freddze bedankt!

Favoriete tracks: A Moment Like This,I Know,Out Of the Ruins, en The Inside Veil


4*

avatar van Alicia
4,0
Mijn commentaar komt eraan, freddze. Ik ben vanavond even op zoek naar een bosje rode rozen. Het heeft ook iets met Joy Division. Wat is dat toch tegenwoordig met JD. In mijn tijd (oudje) kende bijna niemand Joy Division....deze bende is volgens mij nieuw en klinkt echter iets minder kaal. Echter Fra Lippo Lippi stamt ongeveer uit dezelfde periode als JD. Dit heeft zeker mijn aandacht dadelijk, ook bedankt voor de tip, freddze.

avatar van deric raven
Grappig die link met Joy Division, als je het album Songs hoort en dan vooral "Shouldn't Have To Be Like That"dan lijkt de zang juist op Bernard Sumner van New Order.

avatar van freddze
4,5
the viking schreef:
Het komt op mij allemaal meer over als een Ian Curtis die net een zenuwbehandeling bij de tandarts achter de rug heeft,een soort Harrie Nak onder de New Wave zangers dus.

Leuk beeld, van Ian bij de tandarts. Maar, forgive me for asking... wie is Harrie Nak eigenlijk?

the viking schreef:
Echt wel een aanrader dus ondanks dat de muziek hier en daar allemaal wat verzand.freddze bedankt!

Graag gedaan! Tof dat je het album blijkbaar wel kan smaken! Net nog naar A Moment Like This geluisterd en dat nummer ga ik toch ook verhogen naar 5* hoor... straks ga ik deze plaat nog 5* moeten geven wegens enkel 5* nummers.

Alicia schreef:
Mijn commentaar komt eraan, freddze. Ik ben vanavond even op zoek naar een bosje rode rozen. Het heeft ook iets met Joy Division. Wat is dat toch tegenwoordig met JD. In mijn tijd (oudje) kende bijna niemand Joy Division...

Ik kijk uit naar je commentaar, Alicia JD is inderdaad heel populair geworden de laatste tijd. Eind jaren '90 zocht ik eens via Google (of was het toen nog Yahoo dat ik gebruikte) naar "Joy Division" en ik vond er amper iets over terug, terwijl nu het internet vergeven lijkt van de JD tribute sites.

deric raven schreef:
Grappig die link met Joy Division, als je het album Songs hoort en dan vooral "Shouldn't Have To Be Like That"dan lijkt de zang juist op Bernard Sumner van New Order.

Dat komt omdat het hier om twee verschillende zangers gaat. Hun hit Shouldn't Have To Be Like That werd gezongen door Per Øystein Sørensen, terwijl dit debuutalbuum werd ingezongen (meer ingewauweld eigenlijk - but I like it!) door Bjørn Sorknes. Die trapte het 'm in 1981 af en met hem verdwenen de The Cure en Joy Division invloeden geleidelijk aan. Vanaf het album Small Mercies was het al Per Øystein Sørensen die op zang kwam.

Tja, in een review las ik ergens "By their second album (Small Mercies), FLL had acquired a putatively better singer and morphed into a more polished outfit". Dat Sørensen een betere zanger is dan Sorknes zal zeker waar zijn, maar toch vind ik hun debuut precies die rauwe sound hebben waar ik zo van hou...

Ik heb trouwens net The Early Years binnen gekregen wat een compilatie is van dit album en van Small Mercies, aangevuld met nog twee instrumentale pianostukken vanop de single Now And Forever (1982). Na eerste beluistering constateer ik al een hemelsbreed verschil tussen beide albums. Niet alleen dus een andere zanger, maar de muziek is ook helemaal anders. Small Mercies is ook nog altijd een droefgeestig album, maar 't is helemaal niet meer te vergelijken met dit debuut hier. Piano is het centrale instrument geworden, maar meer daarover later bij het album zélf...

Op youtube heb ik trouwens ook een nummer (zijnde: Later) gevonden van hun laatste album In Brilliant White, uitgebracht in 2002 na een stilte van 10 jaar sinds hun voorlaatste album en dat is dan weer helemaal mijn kopje thee niet. Het doet me zelfs aan Glenn Medeiros of andere zeemzoeterige zangers denken

avatar van deric raven
Maar je bent het wel eens met mijn conclusie?

jean maurice
heb dit een uurtje geleden op een disc gezet en ben meteen gaan luisteren, ik ben bang dat ik het na een eerste keer geluisterd te hebben niet meteen goed vind! maar slecht zeer zeker ook niet ik heb het gevoel dat de band de hele tijd aan het repeteren is!! je denkt iedere keer nu komt er wat maar er komt niks, misschien opzettelijk gedaan??

de zanger is niet of nauwelijks te verstaan, misschien moet ik dit vaker beluisteren om tot een positiever oordeel te komen, het kan best zijn dat ik na een volgende luisterbeurt er anders over denk. maar mijn eerste indruk is dat het allemaal wat saai en eentonig is, zeker geen slechte plaat en het past ook precies in mijn straatje kwa genre en ook de dromerige sfeer spreekt me erg aan maar liever luister ik dan naar de Belgisch Limburgse band Siglo XX dat naar mijn mening hier nog het dichtst bij komt. In ieder geval heel erg bedankt freddze voor de mp3's ik heb er toch weer een album bij dat bij mij misschien nog een beetje moet groeien, wie weet, voorlopig een 3,5

avatar van freddze
4,5
deric raven schreef:
Maar je bent het wel eens met mijn conclusie?

Mja, ik hoor wel wat gelijkenissen tussen de stem van Sörensen en die van Bernard Sumner ... Maar ze lijkt dan ook wel op die van sommige andere typische jaren '80 new romantic stemmen, zoals die van Peter Coyle (The Lotus Eaters) om er een te noemen...

jean maurice
freddze schreef:
Leuk beeld, van Ian bij de tandarts. Maar, forgive me for asking... wie is Harrie Nak eigenlijk?

is een typetje van André van Duin!!!

avatar van the viking
4,0
Was een radioprogramma van de NCRV: Dikvoormekaarshow

Harrie Nak viel op door zijn sloom nasaal stemgeluid.

avatar van Alicia
4,0
Wat mijn commentaar betreft moet ik mij een klein beetje aansluiten wat orbit hier boven al zo prachtig verwoord heeft. Ik heb deze mpdrietjes nu ook even op de harde schijf geplaatst en ik zet voorlopig deze overigens best wel interessante plaat op een dikke 3.5*

jean maurice
ik heb dit album nu een paar keer beluisterd en jawel mijn waardering gaat toch omhoog naar een 4! omdat ik het eigenlijk een moedig en gedrurfd album vind, vooral als je bedenkt dat dit stamt uit 1981! het is zo minimaal en schraal dat daarin nu juist de schoonheid ligt, er wordt geen enkele poging gedaan om "lekker"in het gehoor te liggen, volgens mij is de zang met opzet haast onverstaanbaar gemaakt zodat je als luisteraar de vrijheid krijgt om de tekst zelf in te vullen!! eigenlijk is dit album een droom waarvan de inhoud door ellke luisteraar zelf ingevuld mag worden dit album ontbeert elke vorm van wat voor een boodschap dan ook!!! nogmaas bedankt freddze voor de mp3's

avatar van starsailor
2,5
Ook ik heb het verzoek gehad om als Joy Division fan dit eens te beluisteren.
Ik beschouw dit helaas als een belediging want ik vind dit ronduit lachwekkend.
Orbit omschrijft het goed als zijnde de doem versie van Joy Division. Wat op zich al belachelijk genoeg klinkt.
Het lijkt alsof de zanger ergens in een kelder iets staat te mompelen terwijl de band gewoon 5 meter van je vandaan staat te spelen. Hij klinkt daardoor als een zombie die zich door een kasteel heen sleept (dat verklaart de hoes).
De muziek is nog redelijk te pruimen, maar wordt nergens spannend en laat mij iedere keer weer in afwachting.

Misschien is het omdat ik niet echt een geboren vleermuis ben, maar dit trek ik niet en laten we het alstublieft niet meer vergelijken met Joy Division.

1.5 *

avatar van freddze
4,5
Je haalt het gemiddelde nu wel heel erg naar beneden met je stem (3,95 naar 3,73), maar ik respecteer uiteraard jouw mening We zijn duidelijk allebei fans van Joy Division -dat is een feit- maar waar ik vooral wordt aangetrokken door het sombere en het desolate, zal jij misschien vooral door dat rauwe, energieke vallen, ik weet het niet? Daarmee bedoel ik dus niet dat ik het rauwe, energieke in JD niet weet te waarderen, voor alle duidelijkheid...

Maar toch zal ik blijven beweren dat dit album zo klaar als een klontje geïnspireerd is door de sound van Joy Division. Het mankeert natuurlijk enkele essentiëele elementen die bij Joy Division wel terug te vinden zijn, daar moet ik je gelijk in geven. Maar toch heeft deze plaat ook een geheel eigen sfeer - ja, zoals je het zelfs schijft hierboven, een sfeer van zombies die door kastelen waren. Hierbij bedank ik je trouwens voor deze schitterende metafoor!

Dat van die onverstaanbare stem klopt natuurlijk (dat was ook al opgemerkt in de andere commentaren die hierboven verschenen zijn), maar ik zie die stem meer als een sfeerschepper, een extra instrument. In die zin kan je ze niet vergelijken met die van Ian Curtis, want bij hem zijn de lyrics uiteraard wél meestal een essentieël element. Alhoewel hij op bepaalde nummers toch ook wel opzettelijk redelijk onverstaanbaar klinkt. Maar dat grafkeldertimbre is toch enorm gelijkend in beide stemmen, vind ik. Het is trouwens blijkbaar Rune Kristoffersen op zang en niet Bjørn Sorknes zoals ik verkeerdelijk meldde in een van mijn berichtjes hierboven, bij deze dus rechtgezet!

avatar van starsailor
2,5
Misschien is die 1.5* wat te extreem. Een puntje extra zal ik er dan op basis van de muziek bijvoegen.

Ik houd van Joy Division vanwege de geweldige teksten (die ik overigens prima kan verstaan) in combinatie met de kilte van de muziek waardoor er een unieke sfeer ontstaat.
De stem die ik bij FLL hoor is onverstaanbaar en daar zie ik persoonlijk de charme niet van. Voor de sfeer van zombies door een kasteel maak ik wel een ritje in het spookhuis op de kermis of huur ik een DVD'tje. Die sfeer heb ik namelijk nog nooit geproefd bij JD en is ook niet my cup of tea.
Dat FFL geinspireerd is door JD lijkt mij ook overduidelijk, maar daar houdt het voor mij dan ook op. Het feit dat ik JD geweldig vind betekent niet automatisch dat ik iedere band die iets maakt wat er in de verte op lijkt goed vind.
Van bijvoorbeeld eerder genoemde Siglo XX (gezien als de ultieme JD klonen) krijg ik het ook niet warm.
Voor mij is JD iets unieks en ben ik misschien te weinig 'New Waver' om dit soort bandjes ook te waarderen.
Toch bedankt dat je me met deze band hebt kennis laten maken.

jean maurice
starsailor schreef:
Misschien is het omdat ik niet echt een geboren vleermuis ben, maar dit trek ik niet en laten we het alstublieft niet meer vergelijken met Joy Division.

1.5 *

Ik ben als vleermuis geboren zo rond het jaar 1439 ik werd de nosferatu genoemd en vanaf die tijd schuw ik het daglicht!!! af en toe zing en mompel ik eens wat maar vergeef me ik ben het spreken verleerd na al die eeuwen!!! het liefst bevind ik mij in een kelder hangend aan een vuile muur en ik slaap mijn tijd uit........waiting in silence!!! maar dit plaatje bevalt me wel als vampier!!!

avatar van starsailor
2,5
wat moet ik hier mee???

jean maurice
alle gekheid op een stokje!!

Starsailor, ik kan me jouw kritiek wel voorstellen op deze plaat, dit had ik zelf ook toen ik het de eerste maal beluisterd had, en toch als je de moeite wil doen om eens vaker te luisteren dan is dit zo slecht nog niet! wat mij vooral aanspreekt is de schraalheid en zuinigheid van de muziek, nergens wordt ook maar een poging gedaan om poppy te klinken(wat af en toe wel het geval was bij JD, Atmosphere, Love will tear us apart) deze muzikanten doen geen concessies en doen gewoon hun ding, en dat waardeer ik kan weer. daarnaast vind ik dat elke vergelijking met JD mank gaat. JD was inderdaad uniek, in dat bijvoegelijk naamwoord ligt alles besloten, denk ik.

Fra Lippo Lippi is voor mij een mooie nieuwe ontdekking dankzij freddze, ik vind het hele ingetogen uiterste sombere muziek, maar wel een hele mooie somberheid

Laurora
Atmosphere, Love will tear us apart POPPY ??!!

jean maurice
jawel en uiterst commercieel MAAR daarom niet slecht!!!!

avatar van freddze
4,5
Misschien is de titel van deze plaat ook al geïnspireerd door het nummer Atmosphere van Joy Division - "Don't walk away.... In silence"...

avatar van starsailor
2,5
Laurora schreef:
Atmosphere, Love will tear us apart POPPY ??!!

Met name Atmosphere!!! Allesbehalve poppy!!
Dat nummer wil ik op mijn crematie horen. Dat zal een feest worden dan, zeg. Polonaise!!

jean maurice schreef:
jawel en uiterst commercieel MAAR daarom niet slecht!!!!

Jij begrijpt er niet veel van volgens mij

jean maurice
nee ik snap er niets van!!!

avatar van starsailor
2,5
Het feit dat deze 2 nummers van JD later een commercieel succes zijn geworden staat als een paal boven water, maar muzikaal/tekstueel gezien heeft het geen ruk met commercie te maken en is Atmosphere een van de meest droevige nummers die ik ooit heb gehoord. Ik begrijp jouw bestempeling van poppy dus totaal niet!

avatar van orbit
3,0
Qua originaliteit scoort deze plaat niet hoog, en ben ik het zeker met starsailor eens dat dit een aftreksel is van JD. De onverstaanbaarheid van de zanger stoort me nog niet eens zo erg, wel zijn overdreven pathos af en toe. Het ligt er een beetje dik op zo nu en dan. Ook Bauhaus kent dit euvel. Ik vind de synths hier dan weer beter dan die amateuristisch klinkende toetsjes bij JD, dit is veel vloeiender. Ook het drumwerk klinkt beslist beter. Maar ik heb JD dan ook nooit als goede musici beschouwd Toch zijn ze absoluut origineel en qua composities en teksten natuurlijk wel een stap hoger dan dit Fra Lippo werkje.

Lost Highway
Love will tear us apart is in vergelijking met het andere JD werk veel toegankelijker (ik zou niet persé de term commerciëler gebruiken; daarvoor zit er veel te veel oprechtheid in dat nummer).
Ik denk dat, als Curtis geen zelfmoord had gepleegd, Love will tear us apart een indicatie is voor hoe Joy Division na 1980 had geklonken.
Even platjes als New Order was het waarschijnlijk nooit geworden, maar dat hoekige spokengeluid van JD had het ook geen 10 jaar volgehouden.
Van deze gelegenheid maak ik graag gebruik om Movement aan te prijzen (het eerste NO album); daar staan echt parels op zoals Truth en doubts even here.
Qua waarde zou ik Movement net onder Closer plaatsen, maar wel boven Unknown Pleasures.
Om nog even op die lyrics terug te komen, voor mij is dat niet het belangrijkste bij muziek; trouwens The Sound en The Chameleons vind ik qua teksten nog een tikkeltje hoogstaander dan JD.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:21 uur

geplaatst: vandaag om 23:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.