menu

Gavin Friday & The Man Seezer - Each Man Kills the Thing He Loves (1989)

mijn stem
4,13 (149)
149 stemmen

Ierland
Pop
Label: Island

  1. Each Man Kills the Thing He Loves (3:51)
  2. Tell Tale Heart (5:54)
  3. Apologia (4:05)
  4. Dazzle and Delight (4:04)
  5. Next (3:09)
  6. You Take Away the Sun (4:09)
  7. Death Is Not the End (6:06)
  8. He Got What He Wanted (5:52)
  9. Man of Misfortune (4:52)
  10. Rags to Riches (5:01)
  11. The Next Thing to Murder (3:35)
  12. Love Is Just a Word (2:04)
  13. Another Blow on the Bruise (6:58)
totale tijdsduur: 59:40
zoeken in:
avatar van aerobag
4,0
Mooie ontdekking. Het zogenoemde Dark Cabaret is ook een stijl die mij goed ligt. Ik hou wel van die drukkende sfeer en zware thematiek, terwijl de jolige muziek een ironisch contrast biedt. Het zet de luisteraar op scherp. Each Man Kills the Thing He Loves is hier een prachtig voorbeeld van. De meer ingetogen nummers zoals Apolegia, Death Is Not the End en The Next Thing to Murder vind ik ook sterk. De nummers doen me wat denken aan Matt Elliott met een rock achtergrond en als Matt niet een totale droeftoeter zou zijn. Ik vind niet alles op dit album even geslaagd, maar in de breedte spreekt mij de stijl dusdanig aan, dat ik mijzelf wel vaker terug zie keren bij Gavin.

avatar van aerobag
4,0
dix schreef:
Deze plaat heb ik op een bizondere wijze verkregen.

Voor een medisch expirement heb ik mezelf voor zes weken laten opsluiten, vergezeld van een stapel boeken en wat casettes.... Het instituut kon ik niet af, en binnen de hekken was geen platenzaak ...


Ik vind dit ook wel een album die perfect past bij een (vrijwillige) opsluiting in een medisch instituut

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Gavin Friday & The Man Seezer - Each Man Kills The Thing He Loves - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Gavin Friday & The Man Seezer - Each Man Kills The Thing He Loves
Vergeten albums ..... Op de krenten uit de pop bespreek ik tot dusver uitsluitend nieuwe albums (en af en toe nieuwe reissues), maar vanaf nu sta ik ook zo af en toe stil bij een 'vergeten album' uit mijn collectie. Het zijn albums die lang niet altijd in brede kring bekend zijn, maar die de tand des tijds wat mij betreft verrassend uitstekend hebben doorstaan. Het zijn meestal albums die ik zelf ook al tijden niet meer had beluisterd, maar die sinds de herontdekking weer met enige regelmaat uit de speakers komen. Deze week is mijn vergeten album het debuutalbum van de Ierse muzikant Gavin Friday uit 1989.

De Ierse muzikant Gavin Friday verruilde de cultstatus aan het eind van de jaren 80 heel even voor de sterrenstatus met het nog altijd wonderschone en bijzondere Each Man Kills The Thing He Loves
Gavin Friday maakte in de jaren 80 deel uit van de Ierse cultband The Virgin Prunes. Terwijl zijn jeugdvrienden Bono en The Edge met U2 wereldberoemd werden, werd de muziek van The Virgin Prunes vooral niet begrepen. Toen het doek voor de band was gevallen leek het gedaan met de carrière van Gavin Friday, maar in 1989 verraste hij vriend en vijand met het prachtige Each Man Kills The Thing He Loves. Het is een inmiddels vergeten album, dat echter niets van zijn kracht heeft verloren. Het theatrale maar ook intense en emotievolle album verdient ruim 30 jaar later de klassieker status. De muziek is prachtig, de songs kruipen stuk voor stuk onder de huid en Gavin Friday zingt alsof zijn leven er van af hangt. Bijzonder indrukwekkend.

De Ierse muzikant Gavin Friday werd geboren in 1959 in Dublin als Fionán Martin Hanvey. Toen in 1977 de Britse punkgolf de Ierse hoofdstad bereikte, zette Gavin Friday zijn eerste stappen in de muziek. Een van zijn eerste wapenfeiten was het formeren van de band The Lypton Village. De band bestond vooral uit de jeugdvrienden waarmee Gavin Friday was opgegroeid, onder wie ook ene Paul Hewson en ene David Evans.

The Lypton Village werd nooit een serieuze band, maar kreeg een vervolg als The Virgin Prunes. Paul Hewson en David Evans waren op dat moment al niet meer van de partij en begonnen hun eigen bandje. Een paar jaar later zouden ze als Bono en The Edge wereldberoemd worden met hun band U2.

The Virgin Prunes zouden uitgroeien tot de lievelingen van de critici, maar hun mix van postpunk, new wave en avant garde was aan het begin van de jaren 80 zijn tijd te ver vooruit. The Virgin Prunes gingen na een paar jaar dan ook roemloos ten onder en Gavin Friday keerde de muziek de rug toe.

Aan het eind van de jaren 80 keerde hij samen met pianist Maurice Roycroft, beter bekend als The Man Seezer, terug aan het muziekfront met het werkelijk prachtige Each Man Kills The Thing He Loves (ontleend aan een quote van Oscar Wilde). Het album werd lovend ontvangen door de critici en even ging het Gavin Friday voor de wind. Opeens stond hij in een stijf uitverkocht Paradiso en een paar maanden later zelfs in Carré, waar de Ierse muzikant liet horen dat zijn debuutalbum als solomuzikant geen toevalstreffer was.

Na Each Man Kills The Thing He Loves volgde in 1992 Adam 'n' Eve waarop de Ierse muzikant koos voor een wat aanstekelijker geluid, waarna in 1996 het uitstekende Shag Tobacco volgde. Vervolgens werd het stil rond Gavin Friday tot in 2011 het fraaie Catholic verscheen. Sindsdien is het helaas weer stil rond de Ierse muzikant. Gavin Friday maakte geen slecht album, maar de magie van zijn debuut heeft hij wat mij betreft nooit meer geëvenaard.

Each Man Kills The Thing He Loves bevat een aantal ingrediënten uit het werk van The Virgin Prunes, maar heeft zich ook laten beïnvloeden door het Berlijnse cabaret van Berthold Brecht en Kurt Weill uit de jaren 30 van de vorige eeuw, door het werk van Jacques Brel (wiens Au Suivant hij prachtig vertolkt als Next), door David Bowie in zijn Berlijnse jaren en door de wat theatrale muziek die Marc Almond aan het eind van de jaren 80 maakte. Het is op hetzelfde moment een album met een uniek eigen geluid.

The Man Seezer tekent voor prachtig pianospel, maar het debuutalbum van Gavin Friday is ook met enige regelmaat voorzien van een rijke orkestratie en van een wat broeierig geluid. De Ierse muzikant nam het album op in New York, waar de nodige topmuzikanten aanschoven, onder wie Marc Ribot en Bill Frisell.

De grootste kracht van het album schuilt echter in de karakteristieke stem van de muzikant uit Dublin en in zijn expressieve en emotievolle manier van zingen. Naast een song van Jacques Brel vertolkt Gavin Friday ook Bob Dylan’s Death Is Not The End, maar de twaalf songs van zijn eigen hand doen hier niet voor onder. Het zijn songs voor songs die je stuk voor stuk bij de strot grijpen, zoals alleen de allerbeste songs dat doen.

Het album maakte in 1989 een onuitwisbare indruk en toen ik het album pas weer eens beluisterde, deed het album dat nog steeds. Ondanks het feit dat ruim 30 jaren zijn verstreken klinkt Each Man Kills The Thing He Loves nog net zo krachtig en urgent als op de dag van de release. Stiekem hoop ik nog steeds op een comeback van Gavin Friday, maar het niveau van zijn debuut gaat hij echt nooit meer halen. Erwin Zijleman

avatar van luigifort
5,0
Eind 2022, uiterlijk begin 2023 komt zijn nieuwe plaat uit...

avatar van erwinz
5,0
luigifort schreef:
Eind 2022, uiterlijk begin 2023 komt zijn nieuwe plaat uit...


Goed nieuws, ik ben benieuwd

avatar van luigifort
5,0
Lizzo, Gavin Friday, Jack White: Hotly anticipated albums being released from the lockdown vault - Independent.ie - m.independent.ie

This is all well and good – but it is not the solo album his fans have been craving. There is some encouraging news on that, though.

“I’m actually in the studio over the next few weeks finishing it off,” he told me. “The working title at the moment is Ecce Homo . It’s full-on electronic with classical instruments. When will it be out? God knows. Maybe late 2022 or definitely early 2023.”


avatar van bikkel2
4,5
Toevallig een paar nummers in een playlijstje gezet en ik weet nu al dat dit album hoogstwaarschijnlijk wel mijn ding zal zijn. Titelsong is waanzinnig.
Typisch weer zo'n gevalletje van " komt wel een keer".
Ik ga er voor zitten.

avatar van luigifort
5,0
O, ik dacht dat je deze al kende. Hier ga je van genieten

avatar van bikkel2
4,5
Heel fraai debuut van de ex frontman van de Virgin Prunes.
Erg onder de indruk geraakt van dit album wat geschaard mag worden onder één van de laatste indrukwekkende albums en laatste stuiptrekking van de jaren 80.
Postpunk meets cabaret. Friday heeft een voordracht die mij doet denken aan Alex Harvey en Next (oorspronkelijk van Brel) werd ook door Harvey en zijn band opgenomen in de mid jaren 70.
Ook Dylan's Death Is Not the End wordt gecoverd, maar juist die twee nummers maken voor mij het minste indruk.
Ik denk ook wel te weten waarom; de eigen composities zijn van een dusdanig hoog niveau, dat deze 2 bewerkingen - hoewel niet slecht gedaan - misschien een tikje als vulling over komen.
Eigenlijk dus een compliment in dat kader.
Heel fraaie pure produktie ook, die de niet al te vrolijke visie van Friday alleen maar kracht bij zet.
De slowers zijn aanstekelijk doorleefd en het melancholieke He Got What He Wanted is een kippenvel momentje van de 1e orde.
De titelsong en het cabareteske Rags to Ritches (nachtclub sfeertje) zijn ook zeer de moeite waard.

Een uitstekend debuut en ook wel wat tijdloze doorleefde plaat van Gavin Friday, die sfeer, theatraiteit, drama en een vleugje postpunk hier treffend vast heeft gelegd.
Voor liefhebbers van Tom Waits en de al eerder genoemde Alex Harvey, een aanrader denk ik.

avatar van luigifort
5,0
Welkom bij de club

avatar van bikkel2
4,5
luigifort schreef:
Welkom bij de club


Dank!

avatar van Mjuman
bikkel2 schreef:
(quote)


Dank!


Hoho - zo snel werkt dat niet - Loetje is junior member; van junioren stemmen heb je er 6 nodig. Bij senioren 4 - ik zal je voordragen bij de komende zitting; moet je wel een deugdelijke VOG kunnen overleggen.

Ontdekte dat ie hier pal naast Freur - Doot-Doot (1983) - MusicMeter.nl - single Doot Doot, met Karl Hyde - staat. Moet ik ook maar weer eens draaien.
Debuut van Virgin Prunes vind ik mysterieuzer.

5,0
dj@
geweldig mooi album. had al de engelse persing elpee, zojuist dito cd gevonden.

avatar van henkiev
5,0
Briljante tijdloze plaat! Jammer dat Friday zelden nieuw werk uitbrengt

Gast
geplaatst: vandaag om 16:43 uur

geplaatst: vandaag om 16:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.