Bluebird schreef:
Met de door die vreselijke Turner gezongen radiohitjes werden de meeste suc6en in de States gescoord, wat ook de doelgroep was.
Wat Blackmore ooit in Turner heeft gezien heb ik ook nooit begrepen. T is verreweg de slechtste zanger met wie B in zijn lange carrière heeft gewerkt.
Bonnet kan ik wel waarderen. Ik heb een paar bootlegopnamen van Monsters of Rock (1980) en dat doet Bonnet heel goed in feite - beter dan sommige (maar lang niet alle!) Dio-optredens.
Toch vermoed ik dat Germ inderdaad Bonnet bedoelt, als ik zijn beschrijving van zonnebril en kapsel lees.
Dio - om terug te keren naar het debuutalbum - heeft natuurlijk een enorme scheur, maar is ook een tikje eenzijdig. Catch the Rainbow is hem op het lijf geschreven, maar blues ligt hem niet zo.
Bluebird schreef:
Ik ben het met je eens dat het hitmachineavontuur duidelijk afbreuk heeft gedaan aan de geloofwaardigheid van de muzikale integriteit van het Rainbow ensemble.
Niet echt, want van het topensemble van de jaren 76 en 77 waren er nog maar twee over. Cozy Powell was de andere en ook de had het snel gezien. Zeg liever datde geloofwaardigheid van Blackmore was aangetast. Dat besefte hij zelf blijkbaar ook, toen hij besloot in de moederschoot van DP terug te keren.