The Smashing Pumpkins - Mellon Collie and the Infinite Sadness (1995)

halfje deraf

vind hem wel goed maar anno 2009 na nummer 15 begint het me toch wat te vervelen en beginnen de nummers wel erg veel op elkaar te lijken, en lijkt het niet meer dan een truukje

bij de rustigere nummers vin ik dat niet het geval en vooral het laatste gedeelte van de plaat bevalt me weer beter dan de herrie

Na heel veel luisterbeurten kom ik tot een eerste beoordeling. Mellon Collie and the Infinite Sadness is een zeer sterk project, maar toch niet volledig geslaagd denk ik. Waar de genialiteit van deze band bij nummers als Tonight, Tonight, Jellybelly (wat een ongelooflijke knaller!), Here is No Why, Love, Cupid de Locke, Galapagos en Porcelina (prachtig) heel duidelijk naar buiten komt, daar word ik ook nogal eens teleurgesteld met vrij ongeïnspireerd klinkende kopieën van zichzelf zoals in Bullet With Butterfly Wings, An Ode to No One en Where Boys Fear to Tread. De tweede plaat duurde even om te waarderen, maar ik begrijp nu dat het hier meer moet komen van de rustigere nummers. Het hoogtepunt op deel is toch weer een rocker, nl. Through the Eyes of Ruby. Heerlijk gewoon. Misschien had dit een perfect project kunnen worden als het 2 albums met 11 nummers waren geweest. Dan kun je net een paar van die overbodige inspiratieloze nummers filteren zoals XYU wat ik echt verschrikkelijk vind. Maar goed, zo is het nu eenmaal niet. 4* is het oordeel.

Siamese Dream vind ik echt een geweldige plaat. Ten opzichte van siamese dream klinkt dit gekunstelder, en minder met een bite en minder met de groove van siamese dream. Al is Tonight zeker een geweldig nummer.

De meest succesvolle cd van de Pumpkins is niet hun beste, dat is Siamese Dream. Het is ook niet dat, zoals veel mensen zeggen, er te veel opvullertjes op dit album staan. Vrijwel alle songs zijn sterk. Hoogtepunten te over.

Maar op een of andere manier is het album niet goed aan elkaar gelast. Ik slaag er nooit in een van de 2 cds in zijn geheel te beluisteren. Meer een soort White album dus: een collectie prachtsongs die zonder enige logica aan elkaar gekoppeld zijn.

Tenslotte vind ik de productie op dit album de warmte missen die Siamese Dream wel heeft.

Een groots meesterwerk van Smashing Pumpkins waarop voor de Rock/ Shoegaze liefhebber genoeg moois is te vinden. Wel is aan te raden om de 2 schijfjes niet in één keer te draaien. Mellon Collie And The Infinite Sadness is een echte classic.

Ik vind dit een uiterst sterke, mooie plaat! Natuurlijk staan er enkele mindere nummers op, maar minder is een groot woord. Met minder bedoel ik in vergelijking met de andere nummers die er op staan, dat is nog steeds vrij goed! De hoogte punten zijn voor mij: Tonight, Tonight, Zero, Bullet With Butterfly wings, An Ode To No One, 1979, X.Y.U, We Only Come out at Night, Beautifull en Bodies.
Natuurlijk is iedere song favoriet, maar er moeten toch uitblinkers zijn!
Op naar de nieuwe CD! (ze zijn begonnen in September!)

Die stem! Als nagels op een schoolbord. Onlangs op Marktplaats goedkoop wat 90s CDs gescoord waaronder dit. Ik kende ze helemaal niet, zat altijd met mijn kop in 60s/70s. Daarmee zal ik wel een oude lul zijn, en inderdaad is grunge en nu-metal en weetikveel hoe het allemaal heet volkomen langs me heen gegaan destijds, maar heb sindsdien toch wel weer veel smakelijks "ontdekt" - Nirvana, Screaming Trees, White Stripes. Dacht dat dit me mogelijk ook wel zou aanspreken. Not! Kwam tot 2x toe tot ongeveer track 8. Daarna snel uit de CD speler gewipt. Koppijnverwekkend. Geef geen stem hiervoor, is duidelijk mijn muziek niet. Weer wat geleerd. Wie wil er een Mellon Collie voor 5 Euro?

Handig medium, dit. Hij is al verkocht.

Dat is snel.
Het is dat ik hem al heb; sterker nog: ik heb het doosje al eens vervangen, omdat het was versleten van het vele draaien.

He jammer, te laat.
Leuk om te zien dat je nu nog Nirvana ontdekt. Onder het mom: beter laat dan nooit.

Psst, vertel hem maar niet dat Cobain al dood is. Dat moet ie nog ontdekken.

Wát? En dat zo kort nadat ik vernam dat Buddy Holly verongelukt is.

Ik heb het allang weer door.

Als ik deze plaat eenmaal door heb dan heb ik het Daydream Nation effect weer te pakken.

Een punt waar ik wel door heen moet bijten zijn de teksten. Op sommige punten is het me net iets te veel een tienerproblemenzoekmedelijdenalbum. Maar muzikaal zit het zo super goed in elkaar. Het staat allemaal perfect in harmonie met elkaar.

Dat ik eerst zo erg over deze band zat te zeuren... :

Wat een variatie! Dit album heb ik tot mijn spijt veels te laat ontdekt omdat ik geen geduld had om dit een paar luisterbeurten te gunnen. Dan ben je toch gauw een uurtje of 10 verder. Maar nu ik hier eenmaal van geproefd heb ben ik óm. Dit is een meesterwerk en dan met name compositie-technisch gezien. Ik kan me namelijk helemaal vinden in bovenstaande reactie van Raymond dat de teksten niet altijd de kwaliteit van de muziek hebben. Bij sommige artiesten is dit juist het omgedraaide en dat is prima zo. 4 dik verdiende sterren en wellicht komt er nog wat bij.

Prachtig album van the Smashing Pumpkins.

Fantastisch album om naar te zitten luisteren. Niet als achtergrondmuziek, maar gewoon als entertainment!

Vanavond volledig beluisterd. Heerlijke plaat toch. Met zeer sterke uitschieters maar, hier en daar toch wel wat minder goeds op te vinden. Ze hadden beter de beste songs samen gegooid. Amai, wat voor plaat ging dat niet worden.

Maar toch, een zeer verdienstelijke 4.5

Prachtig, 6 kanten vol prachtig vinyl met prachtig artwork (is daar geen goed hollands woord voor?), van bombastisch symphonish (bah) zelfs to liefelijk, tonight is grandioos, wat een impact en er is veel meer. Staan op de vorige platen ook meesterwerkjes zoals Rhinoceros maar blijft natuurlijk arbitrair Mellon Collie is voor mij verreweg hun magnum opus.
Loei en loeihard moet je deze eigenlijk draaien
HULDE

Dubbelalbums, of je geniet er van of je zit heel de tijd op de Skip-button te rammen omdat er te veel nummers op staan. Geslaagde dubbelalbums zijn The White Album van The Beatles, Songs in the Key of Life van Stevie Wonder en Stadium Arcadium van Red Hot Chili Peppers. Maar nu kan ik daar ook Mellon Collie and the Infinite Sadness van de Smashing Pumpkins aan toe voegen, want wat is dat een geweldig album!

Ik kende de band al wel van de bekendere nummers en ik heb Teargarden by Kaleidoscope Vol.1 op CD en heb dit album dus gedownload. Ik dacht: Dit is een lang album en hier zul je alle gezichten van de band wel zo´n beetje kunnen horen, want 2 uur heel de tijd rocken is bijna onmogelijk. Mooie opening en dan gelijk Tonight, Tonight, geweldige drumpartijen van Jimmy Chamberlin die zijn snare drum op dit nummer zeker niet onberoerd laat. En dan komt er compleet het omgedraaide, namelijk Jellybelly. Het begin klinkt net alsof een metalband aan het werk is en het beukt echt enorm! Dit dubbelalbum heeft echt extreem veel variatie en heeft ook geen last van fillers, ik hoef niks te skippen.

Dit album is 2 uur lang genieten, voor iedereen die Rock een warm hart toedraagt zal er zeker wel iets van zijn gading op te vinden zijn. Er zijn namelijk enorme beukers op zoals Jellybelly en Bodies, maar ook nummers met progressieve elementen zoals Porcelina of the Vast Oceans dat 9 minuten lang is! Is dit het beste album van de jaren ´90? Ik denk het bijna wel. En de download wordt natuurlijk vervangen door de originele CD, maak je geen zorgen. 5 sterren en een plek in mijn top 10.

Toen ik dit album voor het eerst opzette, wist ik eigenlijk niets van de muziek af die erop stond. Toen ik dus de prachtige, zeer rustige intro hoorde, dacht ik dat dat wel op de sound van het album zou lijken.

Toen werd ik toch mooi opgeschrikt bij nummer 2: dit is veel harder dan ik had gedacht! Ook de stem van de zanger beviel me niet helemaal. Maar dat gevoel duurde slechts 30 seconden, ik merkte dat het zo nog veel beter was dan het openingsnummer deed vermoeden en de stem paste perfect bij de muziek. Ik heb toen met veel plezier verder geluisterd en nu, een paar luisterbeurten later, ben ik tot de conclusie gekomen dat deze in mijn top 10 hoort. Wát een prachtig album is dit zeg... Het laat je allerlei kanten van muziek zien, van heerlijk rocken op ruige tot zeer ruige nummers tot prachtige, rustigere nummers. Ook zijn er steeds nieuwe dingen te ontdekken door details zoals het panfluitje in het nummer 'To Forgive' (echt prachtig).

Echt genieten dit.

5*

Ik heb deze gisteren gekocht, ik wil nog even zeggen dat de design van het hoesje/de cd's misschien wel de mooiste is die ik ken. Niet dat dat met de muziek te maken heeft, maargoed.

Goed te lezen dat hedendaagse jongeren er ook zo van kunnen genieten

Goede(tijdloze) muziek vindt altijd zijn weg wel naar de jongere generaties.

Ja, maar hopelijk vergeten de hedendaagse jongeren niet dat je ook altijd moet snuffelen aan hele foute muziek. Zo koester ik nog altijd mijn Roxette-fanclub lidmaatschap in de jaren '90 en mijn liefhebberij voor happy hardcore

De ingetogen nummers van Smashing Pumpkins kan ik goed waarderen, de overige nummers vind ik snel al te schreeuwerig worden. Hetzelfde als dat ik op Siamese Dream had alleen vond ik die plaat interessanter en was daar ook meer balans naar mijn mening. Toch kan ik goed naar deze muziek luisteren, enthousiast maakt het me helaas niet.

Met volle teugen.

Als puber sleepte een album als deze mij door de ellendig lange busreizen in Friesland. Voorbijrazende weilanden, met jellybelly op de achtergrond. Toen ik deze draaide van de week voelde ik me enigszins sentimenteel. Een meesterwerk!
Ik dank de meeste muziekkennis toch echt aan deze site. En ook platenmaatschappijen zijn blij, aangezien dit heeft geleid tot een uit de kluiten gewassen muziekcollectie...

Ik heb hetzelfde als niels94,
Ooit heb ik de cd gekocht voor 2 euro op een markt deze zomer.
Ik kende de cover, maar wist niet zoveel van de inhoud. Nu ben ik hem eindelijk aan het luisteren en ik vind hem geniaal! Er staan zoveel fijne en goede nummers op!
Geweldig!

Heb hem net op vinyl gekocht. Helemaal opnieuw ontdekken hoe brilliant deze plaat is.

Waar heb je hem gekocht op vinyl?

Verder: Wat een goede drummer is Jimmy toch. Dit is toch een mooi stuk jeugdsentiment wat ik niet loslaat. He raakt me elke keer weer enorm. Geweldig album

Inderdaad een zeer mooi album, hoewel er ook wel een aantal mindere tracks op staan zoals Take Me Down,We Only Come Out At Night en XYU. Voor het overige bespeel ik graag de loftrompet voor deze uiterst knappe en uitgebalanceerde (zacht vs hard) dubbelaar van Corgan & Co. Persoonlijk vind ik Siamese Dream net iets beter.