menu

Laura Marling - Semper Femina (2017)

mijn stem
3,67 (90)
90 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Folk / Pop
Label: More Alarming

  1. Soothing (4:16)
  2. The Valley (5:40)
  3. Wild Fire (4:50)
  4. Don't Pass Me By (5:09)
  5. Always This Way (4:33)
  6. Wild Once (4:22)
  7. Next Time (4:01)
  8. Nouel (4:53)
  9. Nothing, Not Nearly (4:31)
  10. Soothing [Live] *
  11. The Valley [Live] *
  12. Wild Fire [Live] *
  13. Don’t Pass Me By [Live] *
  14. Always This Way [Live] *
  15. Wild Once [Live] *
  16. Next Time [Live] *
  17. Nouel [Live] *
  18. Nothing, Not Nearly [Live] *
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 42:15
zoeken in:
avatar van stoepkrijt
Zo te zien heeft Laura Marling haar eigen platenlabel opgericht. More Alarming (of Maura Larming) lijkt namelijk verdraaid veel op haar eigen naam.

avatar van Gele Stift
4,0
Laura Marling stelt nooit teleur, de twee uitgebrachte singles zijn beiden weer geweldig. Met name Soothing verrast met een soort onderliggende spanning die we van Laura Marling gewend zijn. Het hypnotiserend bass geluid werkt hier uitstekend wat uitmond tot een soort Bond-achtige soundtrack.

avatar van muziekobsessie
3,5
wild fire klinkt goed!

avatar van stoepkrijt
Wild Fire klinkt oubollig. Dit is niet wat ik van Laura Marling had verwacht op basis van haar laatste album. Natuurlijk, daar staan ook wat 'klassieke' folkliedjes op, maar wel allemaal met een frisse, moderne twist. Die mis ik op Wild Fire volledig.

Next Time is ook al te beluisteren.

Leuk om te zien dat Laura Marling nu haar eigen label heeft en haar eigen videoclips regisseert, dat soort initiatieven waardeer ik wel. Mijn interesse in haar muziek neemt echter met iedere nieuwe single verder af, dus ik koester Short Movie en laat Semper Femina beter links liggen.

avatar van stoepkrijt
...en als ik dan zie dat ze nóg een liedje heeft vrijgegeven kan ik het toch niet laten om daar even vierenhalve minuut van mijn tijd aan op te offeren. Nothing, Not Nearly heeft gelukkig weer een beetje vaart. Had ik de deur al dichtgedaan? Nee hoor, die staat nog op een kier.

avatar van wexxel99
3,0
Nou Stoepkrijt de 'm dan snel weer dicht. Dit album is meer van hetzelfde, maar dan zonder de memorabele songs. Slecht is het niet, eerder een herhaling van zetten.

avatar van muziekobsessie
3,5
ik vind 'm wel mooier. De strijker arrangementen zijn best goed gedaan, subtiel doch verrassend.

Rudi1984
Volgens Oor gaat ze juist een andere kant op. Maar ja, da's Oor.

ohmusica
6 albums en pas 27 jaar! (1990), dat is knap en er is een duidelijke ontwikkeling merkbaar, zeer persoonlijke liedjes met een feministische invalshoek, In een begeleidend perbericht schrijft ze: “I started out writing Semper Femina as if a man was writing about a woman. And then I thought, it’s not a man, it’s me – I don’t need to pretend it’s a man to justify the intimacy of the way I’m looking and feeling about women.” Muzikaal en qua vorm vind ik veel te genieten, karaktervol en met stijl. Boeiend album.

avatar van muziekobsessie
3,5
Groeiplaat. Tokkelen en vooral de gedurfde strijkerarrangementen hebben 'n hoog nick drake gehalte

Vento Vivimus
muziekobsessie schreef:
Groeiplaat. Tokkelen en vooral de gedurfde strijkerarrangementen hebben 'n hoog nick drake gehalte
Idd de nick drake invloeden zijn vaker niet ver weg. Wat actueler, door diezelfde arrangementen dwaalt op dit album ook vaker de geest rond van Beck's Sea Change & Morning Phase. Terwijl een nummer als 'Wild Fire' - en misschien wel het hele album - een rustiger, 'unplugged', variatie lijkt op haar vorige albums, maar 100% unplugged wordt het nergens.

Daarmee een mooie aanvulling op haar nu al imposante back catalogue. Ik ben het dan ook niet eens met Hester Carvalho die in de NRC van 6 maart schreef dat de stijl van Laura Marling (een beetje) stagneert, die indruk kreeg ik zelf eerder bij haar vorige album 'Short Movie' uit 2015, zeker niet haar sterkste album tot dat moment. 'Semper Femina' lijkt vooral een mo(nu)ment voor haarzelf of zoals de reclame het zei 'een moment voor moccona'.

avatar van HugovdBos
4,0
Ze is pas 27 jaar oud, maar Laura Marling heeft nu al een muziekcarrière achter de rug om u tegen te zeggen. In 2008 debuteerde ze als soloartiest met het verfrissende folkalbum “Alas, I Cannot Swim”, vooral op het inhoudelijke gebied groeide ze daarna uit tot een graag geziene muzikante. Haar feministische kant liet ze tussen haar releases door blijken met haar podcast serie “Reversal of the Muse: An Exploration of Femininity in Creativity”. Deze vrouwenwereld deed haar inspireren om haar zesde album vanuit het standpunt van een man te beschrijven, maar naarmate het opnameproces vorderde koos ze juist om het album vanuit haar eigen kijk op andere vrouwen te schrijven. De titel Semper Femina verwijst dan ook naar “altijd vrouw”, in de originele context gebaseerd op de Romeinse poëet Virgil’s ‘varium et mutabile semper femina’. Het gehele album staat dan ook in het teken van het begrijpen van zowel de vrouwen om haar heen als haar eigen standpunten.

Haar standpunt wordt direct ingenomen in het donker aandoende Soothing. De dubbele baspartijen dansen rond elkaar heen als de inhoudelijke sensuele spanning toeneemt. Laura’s zang voert je van de lust naar het verlangen om onafhankelijk te zijn. Wanneer de strijkersarrangementen in volume toenemen doet ze een stap terug van de relaties met mannen en geeft ze zich over aan haar innerlijke kracht. De donkere klankzetting beweegt zich via onderhuidse spanningen naar het verfrissende The Valley. De folkmuziek brengt een vriendschap in beweging, waarbij het tokkelende gitaarspel en de aangrijpende kracht van de strijkers de jaloezie laten opkomen. De harmonieën in zang doen de aantrekkingskracht van het geheel versterken, terwijl de ware schoonheid vooral in de tekstuele uitingen zit. Adoratie en spijt gaan in hand in hand in de beweging van Laura’s zang en muzikale ondersteuning. De constante stroom aan genot smijt ze keer op keer tegen de vlakte in de onderliggende boodschap, zo ook in Wild Fire. Een nummer waarbinnen vooral de vraag naar boven komt zetten wie je eigenlijk bent en of je, je niet anders voordoet dan je innerlijke zelf eigenlijk zegt.

Misschien nog wel het meest aangrijpende nummer is het op de ruwe gitaarklanken en een flauwe beat gevestigde Don’t Pass Me By. De relatie is verbroken en de vraag rijst op of de liefde ook nog overwint wanneer het vrouwelijke personage de ruzie opstookt. De galmende klanken bieden ruimte voor reflectie en tonen met het zwoele karakter aan dat de diepere intensiteit verscholen ligt in het geheel. De creativiteit van de vrouw breekt met Always This Way naar de onderlinge relatie tussen vrouwen en de manier waarop spijtovertuigingen naar voren komen. De akoestische gitaarklanken voeren het leed verder naar Wild Once, waar de beeldspraak tot volle glorie komt. Het is de muzikale schoonheid waarmee ook een nummer als Next Time een grote impact heeft. Haar diversiteit in zang doen de nummers aanvoelen alsof ze vanuit verschillende karakters naar de gebeurtenissen om haar heen kijkt. Haar beperkingen als vrouw zijnde zingt ze van haar af in het intrigerende Nouel, waar ze in het gitaar getokkel haar bewustzijn van wie ze is verbreedt. Het rootsy slotstuk Nothing, Not Nearly is opgebouwd rondom de felle uithalen op de gitaar. Haar woorden stromen langs een halfvergeten romance, waarbuiten de liefde voor de personen om haar heen de wereld weer een stukje vrolijker maken. Ze verlaat het podium in het gezang van vogels om de vroege morgen te omarmen.

De constante stroom aan creatieve vooruitgang maken van Semper Femina een succesvol nieuw hoofdstuk binnen de muzikale wereld van Laura Marling. Het is een album waarin de nodige passages van onzekerheid als vrouw door haar persoonlijke kracht en ervaringen de zelfverzekerdheid doen vergroten. De complexiteit ligt verborgen in de combinatie tussen de tedere klanken van strijkers en akoestische gitaar en de kritische ondertoon van haar songteksten. Zangtechnisch laat ze de veelzijdigheid van haar muzikale bereik zien, de ene keer aangeslagen en op het andere moment loepzuiver en wonderschoon. Haar begrip voor het vrouwelijke geslacht groeit met Semper Femina gestaag en toont aan dat ze op haar jonge leeftijd relevante en kwalitatief hoogwaardige muziek blijft afleveren.

4*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Laura Marling - Semper Femina - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het lijkt nog niet eens zo heel lang geleden Laura Marling op 18-jarige debuteerde met Alas I Cannot Swim, maar het debuut van de Britse singer-songwriter was vorige maand echt al weer negen jaar oud.

Twee jaar na het fraaie Short Movie komt Laura Marling op de proppen met haar zesde plaat, Semper Femina.

Ik had de credits bij eerste beluistering van de plaat nog niet bestudeerd, maar dat is ook niet nodig om er achter te komen wie de nieuwe plaat van Laura Marling heeft geproduceerd.

In de openingstrack domineren immers de sobere maar o zo doeltreffende gitaarklanken van Blake Mills. Deze Blake Mills duikt de laatste tijd wel heel vaak op als producer, maar voor Laura Marling is het een geweldige keuze. De hier en daar sobere, maar altijd bijzonder stemmige en donkere klanken, passen immers uitstekend bij de songs van Laura Marling en haar mooie stem.

Voor ik aan beluistering van Semper Femina begon las ik een aantal vrij negatieve recensies over de nieuwe plaat van Laura Marling. Laura Marling zou op haar nieuwe plaat hebben gekozen voor een aantal wat pretentieuze thema’s (vrouwelijkheid en feminisme, filosofie en kunst) en zou het dit keer vooral als songwriter af hebben laten weten.

Ik kan me er persoonlijk niet in vinden, want ik vind Semper Femina een bijzonder mooie plaat met songs die niet alleen wat te vertellen hebben, maar ook nog heel lang aan kracht winnen.

Dat laatste is voor een deel de verdienste van producer Blake Mills, die de nieuwe plaat van Laura Marling heeft voorzien van een bijzonder stemmig, smaakvol en subtiel geluid. De donkere en soms bijna dreigende instrumentatie met een hoofdrol voor het bijna minimalistische gitaarwerk van Blake Mills voorzien de songs op Semper Femina van flink wat onderhuidse spanning en bovendien van heel veel ruimte.

Deze ruimte wordt deels opgevuld met fraaie strijkers, maar de meeste ruimte wordt benut door Laura Marling zelf. De Britse is nog altijd jong, maar klinkt inmiddels een stuk doorleefder dan op haar debuut. Van haar soms bijna gesproken zang is lang niet iedereen gecharmeerd, maar ik vind het op Semper Femina echt prachtig.

Muziek en vocalen versterken elkaar op de nieuwe plaat van Laura Marling op bijzondere wijze en bij mij dringt de plaat zich steeds meer op. Het doet me qua sfeer af en toe wel wat denken aan de platen van Fiona Apple en dat is een associatie die ik nog niet eerder had bij beluistering van de muziek van Laura Marling.

Semper Femina is nog wat verder verwijderd van de Britse folk en klinkt behoorlijk Amerikaans. Hier en daar duiken wat invloeden van Joni Mitchell op, maar Laura Marling laat toch vooral een eigen geluid horen. Het is een geluid dat door de bijzonder fraaie productie en instrumentatie naar een hoger plan wordt getild.

Het levert zoals gezegd niet alleen maar jubelrecensies op, maar persoonlijk vind ik Semper Femina de mooiste plaat van Laura Marling tot dusver en dat zegt wat. Erwin Zijleman

beaster1256
Prachtige plaat, haar beste volgens mij......verleden jaar gezien als voorprogramma van Neil Young maar de zaal was te groot .....

avatar van Slowgaze
4,0
De eerste vier nummers zijn fantastisch - ze behoren tot het allerbeste dat Marling heeft gemaakt -, de drie daarna gewoon uitstekend, maar die laatste twee vind ik behoorlijk tegenvallen. En zo lukt het Marling weer niet om een hele plaat lang op hoog niveau te opereren.

4,5
Haar laatste fantastische plaat is in mijn ogen 'Once I Was An Eagle'. 'Short Movie' was daarna een behoorlijke stap terug en miste het duistere dat haar platen (behalve het debuut) zo kenmerkte. Gelukkig komt ze met 'Semper Femina' weer in de buurt van die voor mij zo overweldigende sound. 'Wild Fire' zou zo maar op 'Once' kunnen staan en is misschien wel haar mooiste song ooit. Wat een sfeer, wat een prachtige melancholieke klanken. Ik moet Semper Femina nog vaker luisteren, want dit is volgens mij echt een groeiplaat. Het blijft echter knap om te horen dat iemand in staat is zoveel goede muziek in zo'n korte tijd (10 jaar) uit te brengen. Ik moet dan zelf denken aan Neil Young in de jaren zeventig, waarvan alleen 'Zuma' mij niet kan bekoren. Laat 'Short Movie' de Zuma van Laura Marling zijn.

'A Creature I Don't Know' en 'Once I Was An Eagle' zijn singer/songwriter klassiekers, 'Semper Femina' is dat in spe. 4 sterren voor dit moment.

avatar van Slowgaze
4,0
Voor zover ik online zie, heeft nog niemand de link gelegd tussen 'The Valley' en Leonard Cohens 'Hey, That's No Way To Say Goodbye'. Vreemd, want daar lijkt ze daar wel heel duidelijk naar te verwijzen.

avatar van Wickerman
4,0
Ooit heb ik haar gezien in het voorprogramma van Ryan Adams in het concertgebouw. Ik was niet echt onder de indruk en door het prachtige concert van de hoofdact die erop volgde, was ik haar ook snel vergeten. Met deze plaat is ze eindelijk in mijn bewustzijn doorgedrongen. Ik hoor een volwassen geluid die ik niet kan rijmen met mijn geheugen, waarin ik een schuchter, jong meisje terug zie. Dit is een erg sterke plaat. Zowel qua instrumentatie, stem als teksten. Een van de betere van 2017 die niet gaat vervelen.

Ik vind het allemaal voorspelbaarder, wat saaier, vergeleken bij haar eerste platen. Toch ga ik naar het concert in mei.

4,5
Ik heb dit album een redelijk aantal keer beluisterd de afgelopen jaren, zonder dat het kwartje wist te vallen. Maar sinds een paar dagen ben ik behoorlijk om, het is een prachtig album! Ik vind de instrumentatie erg bijzonder en a-typisch, en Laura Marling's prachtige stem blaast de liedjes veel adem in. De instrumentatie van sommige liedjes doet me een beetje denken aan het liedje Swordfishtrombones van Tom Waits, en die duistere+ritmische sfeer doet me veel deugd. De meer standard folk liedjes zijn ook erg mooi (Nouel is een pareltje!). Leuk dat het kwartje na zo lang nog kan vallen!

avatar van overmars89
3,0
De laatste dagen weer even haar hele discografie aan het doornemen. Dit is toch verreweg haar minste album. Muzikaal het minst spannend. Nu zal ze denk ik nooit echt ver onder de grenzen zakken.

avatar van Film Pegasus
3,0
Een mooi album van Laura Marling, al is er weinig avontuurlijk aan. Dat het vergelijk de hele tijd met Nick Drake of Leonard Cohen gemaakt wordt (2 muzieklegendes natuurlijk) laat duidelijk blijken dat ze muzikaal in de schaduw blijft spelen. Iedereen heeft zijn of haar invloeden natuurlijk, maar ik mis hier toch wel de echte Laura Marling. Slecht wordt het nooit, maar het overstijgt het gemiddelde niet helaas. Tenzij men met groeiplaat wil zeggen dat je er eerst wat meer naar moet luisteren.

3,5
Mooi, maar een beetje eenvormig, zoals alle platen die ik van haar ken. Ik vind het wel een mooie vorm; eigenlijk bevalt de ietwat gereserveerde stijl van deze plaat me beter dan het langzame pathos van Once I was an eagle. En daarmee herken ik ook de vergelijking met een band als Eels; de (latere) platen lijken op elkaar, eigenlijk altijd wel goed maar de ee; is misschien net wat beter dan de ander.
De vergelijking met Joni Mitchell snap ik trouwens niet. Wat mij betreft houdt de vergelijking op met het feit dat beide eigenzinnige zangers zijn maar hoogstpersoonlijke teksten en als Laura Marling iets hoger zingt, zoals op Nouel, klinkt haar stem vergelijkbaar als die van Joni, maar het parlando van Marling is toch totaal onvergelijkbaar met de onnavolgbare, jazzy melodieën van Mitchell?

avatar van Minneapolis
Hoewel deze hier te boek staat als haar minste is het juist haar enige album dat (deels) bij mij aansloeg. Maar misschien heb ik niet genoeg geprobeerd.
Waar sommigen de sound hier misschien saai vinden vind ik de nummers als Soothing, Always the way, Don't pass me by en Wildfire juist erg prettig; relaxed en een fijne rol voor de bas (vooral Soothing- de titel vat perfect samen wat ik fijn vind aan deze nummers- op het hypnotiserende af).
Laura Marlin kenners: welk album sluit hier het beste bij aan?

avatar van Slowgaze
4,0
Minneapolis, ik vind dit wel een van haar beste, al loopt de kwaliteit van haar solo-albums niet heel sterk uiteen. Vanaf hier zou je het beste verder kunnen gaan met Once I Was an Eagle, hoewel je ook voor A Creature I Don't Know zou kunnen gaan, of Short Movie. Die liggen allemaal wel in elkaars verlengde; Marling is nooit iemand geweest van de grote veranderingen.

avatar van Minneapolis
Ik ga ze nog een keer proberen Slowgaze!

Gast
geplaatst: vandaag om 23:50 uur

geplaatst: vandaag om 23:50 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.