menu

Marillion - Radiation (1998)

mijn stem
3,10 (191)
191 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Velvel

  1. Costa del Slough (1:27)
  2. Under the Sun (4:10)
  3. The Answering Machine (3:47)
  4. Three Minute Boy (5:59)
  5. Now She'll Never Know (4:59)
  6. These Chains (4:49)
  7. Born to Run (5:12)
  8. Cathedral Wall (7:20)
  9. A Few Words for the Dead (10:32)
  10. The Space [Live] * (4:12)
  11. Fake Plastic Trees [Live] * (4:57)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 48:15 (57:24)
zoeken in:
avatar van crosskip
3,5
Lonesome Crow schreef:

Pas na 6 minuten begint de afsluiter een beetje op een song te lijken, daarvoor denk je steeds wanneer begint het nou eens ?


Prachtig opgebouwd nummer inderdaad, denk niet dat ze dat ooit beter hebben gedaan
Juist dat steeds uitstellen van die climax zorgt voor een spanningsboog van heb ik jou daar. Werkelijk prachtig nummer op deze toffe cd

avatar van lennert
4,0
Ik heb dit album uiteindelijk in een tweedehands platenzaak gevonden, mailorders hadden er wat moeite mee om hem te vinden en ik wilde toch echt de albums in chronologische volgorde reviewen. Ik zou de review kunnen samenvatten in een zin: teveel Beatles, te weinig Radiohead. Ja, de Radiohead invloeden werken heel goed, maar er zit een overkill aan Beatles flowerpop, waardoor het album helemaal in het middenstuk een groot gaapfestijn is om uit te zitten.

Toch jammer, want met Under The Sun gaat men goed van start met een lekkere rocker. The Answering Machine lijkt wat chaotisch, maar heeft zo zijn charme, terwijl Three Minute Boy zeker ook niet verkeerd is. Wat daarna voor zeker drie nummers komt is oersaai en blijft maar matig hangen. Cathedral Wall, waar de band ineens wat stevige stonerrock er doorheen gooit is dan weer erg lekker te noemen, maar helaas doet A Few Words For The Dead het bij mij ook niet helemaal. Zeker geen slecht nummer, maar het blijft allemaal wel erg zweverig en komt niet tot een echte uitbarsting waar ik op had gehoopt.

Radiation is een vreemd album waarbij het wel lijkt alsof de band het naar zijn zin heeft, maar tegelijkertijd komt het hierdoor vooral over als een groot jamsessie. Als men de stijl van Under The Sun en Cathedral Wall had gehandhaafd over het complete album, dan was ik er waarschijnlijk best over te spreken geweest, nu is het hem echter vooral net niet. Desalniettemin ook weer geen straf om naar te luisteren, maar tot nu toe zeker wel de grootste tegenvaller in de collectie.

De voorlopige tussenstand:
1. Afraid Of Sunlight
2. Brave
3. Clutching At Straws
4. Seasons End
5. Fugazi
6. Script For A Jester's Tear
7. This Strrange Engine
8. Misplaced Childhood
9. Holidays In Eden
10. Radiation.

avatar van rkdev
3,5
Opvallende ontwikkeling met betrekking tot dit album. Marillion heeft dit album opnieuw uitgebracht in een dubbel-cd versie, waarbij 1 cd het originele album is en de andere cd een door Mike Hunter opnieuw geremixte versie.

Although very proud of this album as a collection of songs we have often debated whether it might not benefit from an updated mixdown.. so, following his sterling and much-lauded work on Sounds That Can't Be Made we asked our (increasingly resident) sonic wizard, Mike Hunter to apply his ears, hardware, software and talent to it. This turned out to be anything but staightforward as the original source recordings had to be oven-baked and transferred from their original somewhat dodgy digital format before the remix could begin.

Ik ben erg benieuwd of het album kan profiteren van een nieuwe mix. Die van mij is in ieder geval al onderweg

avatar van Jumpjet
2,5
Opvallende keuze om juist van Radiation een remix album uit te brengen. De band zelf mag er dan trots op zijn, voor mij is en blijft dit het zwakste Marillion-album. Ik vrees dat een geremixte versie daar geen verandering in gaat brengen, daarvoor zijn de songs gewoon niet sterk genoeg.

avatar van vigil
3,5
Het is niet echt een remix album, het is enkel opnieuw gemixed (zeg maar geproduceerd). Ik kan me er bij dit album wel iets bij voorstellen, ik denk dat Three Minute Boy er wel van op kan knappen.

avatar van crosskip
3,5
Op de site zijn al samples te horen van de remixes. Vindt het per nummer zeer sterk verschillen als ik deze samples zo luister. Three Minute Boy lijkt een stuk beter te klinken, maar Under The Sun (vooral dat drumgeluid) en The Answering Machine klinken weer afschuwelijk

avatar van symforock
3,0
Vandaag de remaster Radiation 2013 in de bus en wat een verademing !!! Radiation is nooit mijn favoriete album geweest mede door de vreselijke originele eindmix uit 1998. Hoe is het mogelijk dat ze die CD ooit hebben kunnen uitbrengen met zo'n mix. Gelukkig blijken de originele opnames wel van goede kwaliteit te zijn en is er dit keer een prachtig resultaat geboekt ! hulde !!! ik ga er nog eens even lekker voor zitten

avatar van vigil
3,5
Klinkt idd als een klok! Erg transparant en wat warmer als de eerste versie

woordenaar
Toch eens naar op zoek gaan dan, Radiation is mijn favoriete Marillion plaat.

3,0
Na twee prima platen (Seasons End en Holidays in Eden) brengt Marillion met hun tweede zanger Steve Hogarth hun tweede meesterwerk 'Brave' uit (de eerste is 'Misplaced
Childhood'). Daarna kan het eigenlijk alleen nog maar bergafwaarts gaan. Afraid of Sunlight vond ik nog wel redelijk goed (voornamelijk door het prachtige hitje 'Beautiful'), maar 'This Stange Engine' was voor mij een absolute tegenvaller. En toen ik eind jaren negentig 'Radiation' beluisterde vervloog alle hoop. Toen schreef ik Marillion af. Een tijdje nadat 'Anoraknophobia' was uitgekomen besloot ik deze plaat toch maar eens te gaan beluisteren, en toen ook gelijk 'Marillion.com' maar even. De hoop keerde gedeeltelijk terug. Ik hoorde nog steeds het 'oude', symfonische geluid in bepaalde nummers. De verwachtingen voor 'Marbles' waren hoog gespannen en menigeen beweerde dat het een superplaat zou gaan worden. Nou, dat werd Marbles wat mij betreft niet. Maar slecht was hij ook zeer zeker niet. Toch heb ik de draad met Marillion nooit meer echt opgepakt. De meer pop-achtige liedjes die ze tegenwoordig schrijven raken me eigenlijk nauwelijks, en bovendien vind ik Steve Hogarth's stem er nogal op achteruitgegaan.

1. Misplaced Childhood
2. Brave
3. Seasons End
4. Clutching at Straws
5. Afraid of Sunlight
6. Holidays in Eden
7. Script for a jester's tear.
8. Marillion.com
9. Anoraknophobia
10. Fugazi

En de rest valt buiten mijn top tien.

avatar van vigil
3,5
gentle38man schreef:
. De meer pop-achtige liedjes die ze tegenwoordig schrijven raken me eigenlijk nauwelijks, en bovendien vind ik Steve Hogarth's stem er nogal op achteruitgegaan.

1) popliedjes? Nou ja op Somewhere Else staan er een paar maar niet veel en op de laatste 2 (HitR tel ik dan als 1) staan er toch erg weinig. Sowieso minder als het meest popalbum wat ze ooit maakte HiE (citaat: "prima plaat"). Bovendien is Beautiful het enige echte popliedje op AoS dus ik weet niet of "popliedjes" dan wel het probleem is.

2) Huh?!? Nu ben je toch een beetje in de war vrees ik, misschien verwar je Hogarth met Fish. Zo niet dan zou ik graag wat meer uitleg willen.

avatar van Brunniepoo
3,5
Ook ik ben erg positief over de mix van Michael Hunter en verhoog mijn score. Sowieso staan er toch zo'n vijf prima nummers op dit album (2-4, 8-9) dus alle negativiteit die rond deze plaat hangt is wel wat overdreven.

avatar van Casartelli
3,5
Casartelli (moderator)
En dan is These Chains ook nog heel behoorlijk...

Eigenlijk is dit na de top en de subtop (d.w.z. de eerste vijf, Brave, Afraid of Sunlight en Marbles) gewoon Marillions beste. Hij is alleen wat weinig karakteristiek...

avatar van daniel1974nl
3,5
Toen deze cd uitkwam in 1998 was ik behoorlijk teleurgesteld. This Strange Engine lag nog wel in het verlengde van Afraid Of Sunlight, maar Radiation trok ik maar met vlagen. Teveel 13 in een dozijn nummers en niets bijzonders. Een band dit schippert tussen Radiohead en Portishead maar geen keuze kan maken tussen de twee. Een pleister op de wond was wel dat het concert in Ahoy wat hier op volgde wel erg goed was, ook al denk ik dat Marillion veel beter tot z'n recht komt in kleine zalen en kon ik destijds niet begrijpen waarom ze het concert begonnen met het beste nummer 'A Few Words From The Dead' en leek 'Cathedral Wall' wel heel veel op een herhaling van 'King'.

Nu, 15 jaar later kan het veel beter aanhoren en zie ik meer waardering in de zoekende sound, de verandering van richting en vooral het andere gitaargeluid van Steve Rothery, die zijn warmte compleet verloor op dit album. Op verschillende live albums, concerten en tournees is Marillion evenmin wel steeds aandacht blijven schenken aan deze cd en dat heeft voor mij in ieder geval positief uitgewerkt. Ik was zowel de titels van sommige nummers al zo ongeveer compleet vergeten waardoor ik soms dacht, wat een lekker nummer dit en er dan achter kwam dat het op Radiation stond. Een goed voorbeeld hiervan is het schitterende Three Minutes Boy, waar vooral live the vlammen vanaf vliegen. Vanuit dit nummer toch maar weer een heel Radiation gaan luisteren, en nu kan ik zelfs de andere nummers ook beter verdragen en luister ik de cd net als anderen bij voorkeur helemaal. Maar 'A Few Words From The Dead' is evenmin nog steeds een prachtige afsluiter en het mooiste nummer.

avatar van Aladdin
3,5
Had dit 'gedrocht' nog nooit beluisterd, beetje ingegeven door de lage score hier. Al gebied de eerlijkheid te zeggen dat ik na Brave ook ben afgehaakt. Een plaat te vroeg blijkt achteraf, Afraid of sunlight is toch nog meer dan een prima plaat.
Nu ben ik me een weg aan het banen door de zogenaamde dieptepunten van deze band, waaronder deze, maar deze klinkt echt prima! Niet direct een hoogtepunt in het oeuvre van deze band, maar echt een prima plaat. En beduidend geïnspireerder dan This Strange Engine. Als .com en Anoraknophobia ook zo meevallen (Marbles ken ik inmiddels) dan is dat een aangename verrassing.

avatar van lennert
4,0
Ik probeer niet te hard de fanboy uit te hangen, maar Radiation is herbeluistering toch echt beduidend beter dan ik me herinner. De vorige keer viel het me op dat het album vooral in het midden stil valt, maar buiten het erg saaie Born To Run heb ik nu toch echt weinig kritiek te leveren. Scheelt misschien dat ik in de tussentijd doorheb dat 'Beatles-invloeden' me beduidend minder ergeren dan The Beatles zelf, waardoor tracks als These Chains en Now She'll Never Know me toch beduidend beter bevallen dan voorheen. Als het album rockt is het namelijk best stevig en met Cathedral Wall hebben we zelfs een soort stonerrock/metal te pakken (en die sound werkt wonderbaarlijk goed). Positieve verassing. Het 'mindere' album is best nog we goed te doen.

Voorlopige tussenstand:
1. Brave
2. Clutching At Straws
3. Fugazi
4. Script For A Jester's Tear
5. Afraid Of Sunlight
6. Seasons End
7. Market Square Heroes
8. Misplaced Childhood
9. This Strange Engine
10. Holidays In Eden
11. Radiation

avatar van bikkel2
4,0
Het lelijke eendje van de groep misschien wel,maar voor mij toch een subtopper in hun oevre.
Beetje een periode van afwegen, proberen en zoeken naar andere stijlen, zonder daarbij een commerciële knieval te maken.
lennert noemt The Beatles, maar Radiohead is ook een inspiratiebron hier.
Het ene komt beter uit de verf dan het andere, maar met de 4 sterren van lennert ben ik het volstrekt eens.
Betere plaat dan de voorganger This Strange Engine vind ik dan weer.

avatar van vigil
3,5
Welke versie heb je opgezet lennert?

Bikkel2 ik zou dit zelf niet het lelijke eendje willen noemen. Dan zou ik bij .com uitkomen. Het erg lage gemiddelde (onder de 3 ) snap ik ook niet. Ze proberen idd een flinke slok Radiohead er doorheen te jagen en dat lukt de ene keer beter dan de andere. Opvallend voor mij is dat de stevigere nummers de beste zijn. Normaal voor mij altijd een discussie punt maar Answering Machine, Under the Sun en Cathedral Wall (of sound) behoren tot het beste van dit album

avatar van Rogyros
3,0
bikkel2 schreef:
Betere plaat dan de voorganger This Strange Engine vind ik dan weer.

Daar ben ik het dan weer volstrekt mee oneens. Die plaat vind ik namelijk veel beter dan de gemiddelde Marillion fan. Hoe dan ook, ik moet dit album toch zeker maar weer eens een draai geven. Ik heb hem laatst weer eens beluisterd toen vigil zijn geweldige Marillion ladder presenteerde. Toen vond ik het wel oké, maar niet meer dan dat. Ik ken het album eigenlijk onvoldoende denk ik.

Wel weet ik dat ik de remaster (van 2013?) beter vond klinken. Die ga ik nog eens opzetten. De hoge waardering van de drie heren boven mij inspireren mij hiertoe.

U hoort nog van mij.

avatar van Leptop
3,5
Ook ik heb mijn score aangepast. Met een halfje. De laatste luisterbeurten heb ik er toch echt van genoten. Meer dan vroeger.
Wel vind ik This Strange Engine net iets beter (om dat deel van de discussie ook levendig te houden).

Ik merk dat ik bij het uitkomen van albums vaak een verwachting heb die vele jaren later nog wel eens kan omgedraaid ?.

avatar van bikkel2
4,0
Engine vind ik wat saai en zielloos.
Geen slecht album, maar ik hoor hier meer pit en uitdaging.
Deze zou bij mij op een 3,7 uitkomen. Dus afgerond 4.
Dit is ook zeker geen perfecte plaat, maar zoals ik al eerder aangaf, ik vind het een album waar in ieder geval getracht wordt enigzins andere wegen te bewandelen die hier en daar prima uitpakken.
Het is wat losser en het houdt mij in ieder geval beter bij de les dan de voorganger.

avatar van vigil
3,5
Ik heb ze beide op een 4. Als ik moet kiezen vind ik deze denk ik net ietsje beter. Wat meer 1 geheel. Bij Strange vind ik de drie langste nummers het beste en dan heb je gelijk 32 van de 55 minuten te pakken

avatar van bikkel2
4,0
Eens met vigil. Man Of A Thousand Faces en de titelsong die het album afsluit, zijn tamelijk briljant.

avatar van lennert
4,0
vigil schreef:
Welke versie heb je opgezet lennert?

Bikkel2 ik zou dit zelf niet het lelijke eendje willen noemen. Dan zou ik bij .com uitkomen. Het erg lage gemiddelde (onder de 3 ) snap ik ook niet. Ze proberen idd een flinke slok Radiohead er doorheen te jagen en dat lukt de ene keer beter dan de andere. Opvallend voor mij is dat de stevigere nummers de beste zijn. Normaal voor mij altijd een discussie punt maar Answering Machine, Under the Sun en Cathedral Wall (of sound) behoren tot het beste van dit album


Oef, werkelijk geen idee welke versie ik precies thuis heb (nu op werk), maar het is in ieder geval niet de 2CD heruitgave. Ik kon deze toen echt nergens anders vinden dan in de tweedehandszaak, in de tussentijd ben ik eigenlijk geneigd om hem opnieuw aan te schaffen in de Deluxe editie. Dan zal ik wel de Raw Power uitgave hebben?

Heb Marillion.com gisteren weer geluisterd, maar ik denk inderdaad dat ik deze toch beduidend beter waardeer. Niet proggy meer in de klassieke zin van het woord, maar wel verrassend en afwisselend voor Marillion's doen. Spelen ze hier uberhaupt wel eens nummers live van? Helemaal Under The Sun, Cathedral Wall, The Answering Machine en Three Minute Boy zou ik graag eens horen.

avatar van lennert
4,0
bikkel2 schreef:
Eens met vigil. Man Of A Thousand Faces en de titelsong die het album afsluit, zijn tamelijk briljant.


Denk dat het komt dat This Strange Engine meer uitschieters (voor mij) heeft, dat ik die ook beter waardeer en meer aanzet. Man Of A Thousand Faces maakt me altijd blij, This Strange Engine vind ik een van hun beste epics en Estonia is een van hun mooiste ballads. Ik gok echter dat Radiation wel veel meer gedraaid gaat worden vanaf nu in huize Lennert.

avatar van vigil
3,5
Three Minute Boy best regelmatig nog, verder weinig meer bij reguliere concerten

avatar van vigil
3,5
lennert schreef:
(quote)


Oef, werkelijk geen idee welke versie ik precies thuis heb (nu op werk), maar het is in ieder geval niet de 2CD heruitgave. Ik kon deze toen echt nergens anders vinden dan in de tweedehandszaak, in de tussentijd ben ik eigenlijk geneigd om hem opnieuw aan te schaffen in de Deluxe editie. Dan zal ik wel de Raw Power uitgave hebben?.

Marillion | Radiation 2013 -mediaboo- | 2 CD | 0636551705820 | Sounds.nl
Deze versie moet je dan hebben

avatar van lennert
4,0


Niet duur! Zit er een flink verschil in de mix?

avatar van vigil
3,5
Ja enorm, tenminste relatief gezien. De plaat is er enorm van opgeknapt, warmer en gedetailleerder.

avatar van lennert
4,0
vigil schreef:
Three Minute Boy best regelmatig nog, verder weinig meer bij reguliere concerten


Zit nu Live From Cardigan Hall op blu-ray te kijken en merk net The Answering Machine en Three Minute Boy in fantastische uitvoeringen op!

Gast
geplaatst: vandaag om 12:47 uur

geplaatst: vandaag om 12:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.