menu

Kaiser Chiefs - Yours Truly, Angry Mob (2007)

mijn stem
3,33 (591)
591 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: B-Unique

  1. Ruby (3:25)
  2. The Angry Mob (4:48)
  3. Heat Dies Down (3:57)
  4. High Royds (3:19)
  5. Love's Not a Competition (But I'm Winning) (3:17)
  6. Thank You Very Much (2:37)
  7. I Can Do It Without You (3:24)
  8. My Kind of Guy (4:06)
  9. Everything Is Average Nowadays (2:44)
  10. Boxing Champ (1:31)
  11. Learnt My Lesson Well (3:54)
  12. Try Your Best (3:42)
  13. Retirement (3:53)
  14. Admire You * (3:41)
  15. I Like to Fight * (4:06)
  16. From the Neck Down * (2:29)
  17. The Angry Mob [Live in Berlin] * (5:05)
  18. Everything Is Average Nowadays [Live in Berlin] * (3:24)
  19. Ruby [Live in Berlin] * (3:57)
  20. Retirement [Live in Berlin] * (4:18)
  21. Heat Dies Down [Live in Berlin] * (4:47)
  22. Highroyds [Live in Berlin] * (4:37)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 44:37 (1:21:01)
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
3,5
Januari 2005 (bij het debuut):

aERodynamIC schreef:
De single "I Predict a Riot" belooft al veel goeds. Vrolijke up-tempo rock. Niks nieuws onder de zon, maar gewoon lekkere muziek a la bv. Dogs Die in Hot Cars.
Het zou mij niet verbazen als dit goed gaat scoren


Ik wil zelfs terug naar ergens begin december 2004. User titan zei me toen eens naar 2 clips te luisteren van ene Kaiser Chiefs. Hij was net als ik liefhebber van bandjes als Franz Ferdinand en Dogs Die in Hot Cars en dacht dat ik dit wel leuk zou vinden. Hij zei me ook nog te vermoeden dat dit wel eens groot zou kunnen gaan worden.
Altijd gevaarlijk dit soort uitspraken, maar ik was het volledig met hem eens. Bij Franz Ferdinand voelde ik het ook (wat uitkwam) en bij Dogs Die in Hot Cars idem (wat dus weer niet uitkwam, en dat laatste komt natuurlijk ook veel vaker voor, ik ben geen waarzegger).
Ik wachtte af totdat ik het album kon toevoegen om vervolgens nog even geduld te hebben tot aan de release.
Employment werd één van de leukste plaatjes van dat jaar......

Januari 2007:

aERodynamIC schreef:
Als het album zo slecht is als het artwork haak ik af
Ik moet eerlijk zeggen dat het debuut erg leuk was, maar ik heb hier niet echt heel veel belangstelling voor.
Ik laat het wel van de berichten hier en in andere media afhangen of die belangstelling er alsnog gaat komen.


En dit moest ik even later ook maar eens verantwoorden. Tja, soms heb je van die bands waar één album genoeg van is en dan is de nieuwsgierigheid naar een tweede niet of nauwelijks aanwezig.
Maar zoals misschien te verwachten: Ruby mag dan geen wereldwonder zijn, het is wederom een aanstekelijk nummer, dus dan toch ook maar eens naar het hele album luisteren dat dus gelijk al opent met deze frisse gitaar-pop. Niks nieuws onder de zon (alweer), maar misschien is het juist wel wachten op de zomerzon, want ik zie me toch wel in de auto zitten op weg naar het strand met de raampjes open, in de file tussen al die andere strandgangers en dit nummer dan lekker luid draaien.
En verdikkeme, ik ben toch wel wat snel met oordelen geweest, want ook het volgende nummer The Angry Mob doet me glimlachen. Het is weer net zo vrolijk als op het debuut. Wederom niks nieuws, maar wel weer lekker te horen.
Heat Dies Down huppelt vrolijk door en toont aan dat de heren het schrijven van catchy songs niet verleerd zijn en vooral nog niet vies zijn van oeh en aah koortjes.
Dat zelfde koortje oeht er al flink op los in het intro van High Royds. Het is een iets 'ruiger' gitaar nummer. Beetje raggen zeg maar, zonder het catchy geluid uit het oog te verliezen.
Love Is Not A Competition (But I'm Winning) is wat rustiger. Britpop zoals ook Blur in vroegere tijd wel eens maakte. Niet een heel sterk nummer, maar zeker niet beroerd. Op de één of andere manier wel catchy, maar ik mis een beetje spanning. Thank You Very Much hakt er weer in. Ook dit is uitstekende britpop, misschien iets minder pakkend als een aantal nummers van het debuut, maar daar stonden dit soort nummers ook wel op dus het maakt eigenlijk niet zo veel uit. Dit is muziek waar ik gewoon vrolijk van kan worden.
I Can Do Without You is een nummer dat heerlijk meegezongen kan worden tijdens live-shows. Zo'n publieksparticipatie-lalalalala-ding. Niet negatief bedoeld: ik lalalala namelijk heerlijk mee, en ik vind dit eigenlijk wel een mooi nummer.
My Kind Of Guy probeert wat meer op avontuur te gaan hier en daar. Het lukt ze niet echt, want ook dit blijft weer zo'n typisch Kaiser Chiefs-liedje. En Kaiser Chiefs liedjes zijn gewoon leuk.
Toch loert het gevaar van verveling. Dat merk ik bij Everything Is Average Nowadays. Nu begin ik een beetje het gevoel te krijgen van 'alweer zo'n springerig rockliedje'. Hier was ik een beetje bang voor toen ik het album nog niet eens gehoord had en de uitspraak deed dat ik er niet zo naar uitkeek. Het is dat de nummers van prima kwaliteit zijn....
Gelukkig horen we Boxing Champ op piano openen. Tijd voor even wat anders dus. Het blijkt maar een kort liedje wat op zich niet stoort omdat het ook niet zo veel voorstelt.
Op naar de drums van Learnt My Lesson Well die een nummer inluiden dat lekker swingt en de Britpop traditie keurige in ere weet te houden.
Try Your Best wil dan opeens even heel gek gaan doen in het intro. Verrek: geen drums, geen gitaar. Dus toch het experiment opzoeken???
Het valt mee, ook hier wil ik weer een lijntje naar Blur leggen die altijd sterk zijn geweest in het maken van midtempo-nummers. Kaiser Chiefs doorstaat de vergelijking met glans op dit nummer. En dat is een compliment te noemen. Niks nieuws? Klopt, maar daar zouden we het maar niet meer over hebben.
Aan alles komt een einde, zo ook aan de nieuwe Kaiser Chiefs. Hier met Retirement. Na employment nu dus retirement. Aardig nummer, meer niet.

Daarmee moet ik dus weer terug naar mijn opmerking aan het begin bij dit album. Ik keek er niet naar uit. Ik kon me niet bedwingen. Ik heb toch geluisterd. Ik concludeer daar geen spijt van te hebben. Ik geef toe dat deze tweede helemaal niet tegenvalt (wat vaak het geval is bij dit soort bandjes).
Dit zal bij mij wel een beetje gaan als met de tweede Fanz Ferdinand die ook helemaal niet tegenviel: flink wat draaien in het begin, daarna stof laten vergaren en misschien later nog eens met een glimlach opvissen. Voor nu is dat niet erg, want ik vind het eigenlijk toch wel plezierig ze weer te horen.

avatar van pim556
1,5
Allemaal toch iets volwassener en minder over de top. Een constant album, maar de ongeïnspireerde pop-rock gaat na een tijdje toch vervelen.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:41 uur

geplaatst: vandaag om 09:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.