menu

alt-J (∆) - Relaxer (2017)

mijn stem
3,33 (290)
290 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Electronic / Pop
Label: Infectious

  1. 3WW (5:00)

    met Ellie Rowsell

  2. In Cold Blood (3:26)
  3. House of the Rising Sun (5:20)
  4. Hit Me Like That Snare (3:37)
  5. Deadcrush (3:52)
  6. Adeline (5:50)
  7. Last Year (6:06)

    met Marika Hackman

  8. Pleader (5:48)
totale tijdsduur: 38:59
zoeken in:
avatar van Rufus
4,5
OscarWilde schreef:
Ik ben een van die weirdos die This is all yours beter vindt.


Evenals Slowgaze ben ik het hiermee eens.
Hoewel ik hun 1e erg goed vind, vind ik hun 2e echt geweldig.
Wat een pracht nummers staan er op.
Ieder zijn eigen mening natuurlijk.
Ik kijk uit naar hun 3e "Relaxer".

avatar van west
4,0
Alt-J presteert het om voor de derde keer met een goede plaat aan te komen zetten. Dit Relaxer klinkt vaak inderdaad relax. Mooie en/of pakkende melodieën vormen de basis van het album. Maar toch zit er deze keer wat meer afwisseling in. Om te beginnen met het best wel pittige gitaarnummer Hit Me Like That Snare, waar hun toch wat onverwachte voorliefde voor Ty Segall in doorklinkt. En dan heb je nog House of the Rising Sun, waar ik best aan moest wennen, maar eigengereid klinkt het. Ook met fraai orgeltje.

Last Year heeft in het begin - ook door de samenzang - weer iets van jawel (!) Simon & Garfunkel. De song neemt dan een andere wending door de mooie zang van Marika Hackman. Pakkende popsongs zijn 3WW en In Cold Blood. Adeline is erg mooi en Deadcrush klinkt weer wat vlotter, met een fijne beat. Slotsong Pleader wordt gelardeerd met stijkers, piano en meer. Eigenlijk is het ondanks de vaak aanwezige relaxte muziek, best wel afwisselend, dit prima album van Alt-J. Het is weer een heerlijke zomerplaat.

avatar van WoNa
4,0
Hoe controversieel kan een plaat zijn? Heel erg, zo blijkt. In tegenstelling tot de rest van wereld kon ik niets met 'An Alternative Wave'. Vijf jaar later heb ik er op zijn best naar leren luisteren, maar nog altijd niet met heel veel plezier. Dat was wel het geval met 'This Is All Yours', de plaat die ik in 2015 zeker het vaakst gedraaid heb en nog steeds regelmatig voorbij komt.

Dat maakte dat ik met belangstelling naar 'Relaxer' uit zag. De impact die de voorganger had, die wordt, natuurlijk, niet gehaald, maar wat is alt-J lekker bezig op de nieuwe plaat. Hij is iets minder extreem in een aantal nummers, waardoor de onderliggende componenten ook tot hun recht komen. Dat levert een aantal prachtige songs op en een paar waar een experiment niet geschuwd wordt. Een orkest en een kerkkoor in 'Pleader'? Toch echt een hoogtepunt. Hoe dat live moet, wens ik de band succes mee, maar op de plaat werkt het volkomen.

Het begint al zo lekker, met dat typische alt-J gitaar riffje, waarna zich een spannend nummer ontwikkeld (waar een prachtige, maar heel rare videoclip bij hoort). Die lijn trekt 'In cold Blood' door. Dat geldt ook voor de cover 'House Of The Rising Sun'. Bijna onherkenbaar, maar heel spannend. Waarom zou een band in 2017 zo'n nummer uit 1840 of wie weet hoe oud, niet door mogen geven, zoals Dylan en The Animals dat begin jaren 60 deden en Frijid Pink in 1970? Zeker als het totaal is omgebouwd tot een alt-J song.

De plaat is op vinyl in huis en heeft al menige draaibeurt gehad in de afgelopen dagen. Ogen dicht en luisteren maar, naar alle merkwaardige wendingen, het rare stemgeluid van Joe Newman, de geluiden en stemmen die invliegen, de structuur, de afwijking van vrijwel al het andere. De muziek van alt-J is een avontuur. Ik ben fan.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

avatar van Maartenn
3,0
Maartenn (crew)
Nadat Steven Wilson het geniale Hand Connot Erase uit had gebracht, had hij nog een paar nummers liggen uit eerdere opnamesessie die goed genoeg waren om uit te brengen als volledig album, maar te zwak, naar zijn eigen interpretatie, om als zijn vijfde soloplaat te zien. Hij noemde de plaat dan ook 4 ½.

Dat is precies het gevoel wat me bekruipt bij dit album. De nummers die op de plaat staan variëren van aardig tot goed, maar als geheel weet het niet te imponeren. De cohesie de alt-J eerder wist te creëren op hun platen ontbreekt volledig op dit album. Eerder slaagden ze daarin door op An Awesome Wave gebruik te maken van Interludes, door je op This is All Yours mee te nemen op reis naar het dromerige Nara en door een brug te slaan tussen hun twee platen met het schitterende Bloodflood Pt.II.

Het klinkt als een haastklusje, hoewel de titel anders zou doen verwachten. Dat is jammer, want ik ben er van overtuigd dat als alt-J zichzelf meer ruimte had gegeven om na te denken over een opvolger, ze met iets veel sterkers op de proppen waren gekomen. Ik beschouw dit dus maar als hun 2 ½.

3,0*

Toen ik 2 jaar geleden de eerste twee albums hoorde van alt-J was ik verkocht en kon ik niet wachten tot het 3e album. De eerste keer dat ik het hoorde was ik zwaar teleurgesteld. De enige goede nummers vond ik die ze als single hadden uitgebracht (3WW, In Cold Blood & Adeline) en dat waren ook de enige nummers ik luisterde. In de loop van de tijd kon ik andere nummers zoals Hit me like that snare en Deadcrush ook heel erg waarderen, maar dit album is niet het replay album geworden waar ik op had gehoopt. Dit album werd overal de hemel in geprezen door verschillende critici en ik dacht dat het aan mij lag, maar het ligt mij nog steeds niet. Ik luister nog wel vaak een aantal nummers tussendoor, maar ik grijp toch vaak naar An awesome wave en This is all yours die me tot nu toe altijd zijn blijven boeien.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:34 uur

geplaatst: vandaag om 06:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.