Sparks - Hippopotamus (2017)
mijn stem
43 stemmen
Verenigde Staten
Pop
Label: BMG
-
Probably Nothing (1:21)
-
Missionary Position (4:18)
-
Edith Piaf (Said It Better Than Me) (4:32)
-
Scandinavian Design (4:10)
-
Giddy Giddy (3:10)
-
What the Hell Is It This Time? (4:03)
-
Unaware (3:54)
-
Hippopotamus (3:47)
-
Bummer (3:58)
-
I Wish You Were Fun (4:04)
-
So Tell Me Mrs. Lincoln Aside from That How Was the Play? (4:00)
-
When You're a French Director (2:45)
met Leos Carax
-
The Amazing Mr. Repeat (2:59)
-
A Little Bit Like Fun (3:57)
-
Life with the Macbeths (4:12)
-
You Earned the Right to Be a Dick * (3:40)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur:
55:10
(58:50)
0
geplaatst: 6 oktober 2017, 22:53 uur
Er is vandaag een heerlijke Disco Trance mix uitgebracht van Edith Piaf (Said It Better Than Me) - Whatever/Whatever Remix
1
geplaatst: 8 oktober 2017, 13:10 uur
Sparks - Unaware | Listeners Project - YouTube
Een korte 'film' van 2 minuten rond het nummer Unaware
Een korte 'film' van 2 minuten rond het nummer Unaware
0
geplaatst: 20 november 2017, 17:36 uur
Op Black Friday, dat blijkbaar deze vrijdag is, kom er een speciale release uit van de heren met een nieuw nummer: Check Out Time 11 AM naast Edith Piaf (Said It Better Than Me) op de b-kant
1
geplaatst: 29 november 2017, 21:46 uur
Deze band was ik lang uit het oog verloren maar dit album heb ik op goed geluk aangeschaft omdat ik nog weinig van deze band bezit (een compilatie 2CD en Kimono My House).
Er wordt teruggegrepen naar de jaren '70 met die typische ingrediënten: het kitschgehalte (en dat is niet negatief bedoeld), de grappige teksten, de hoge stemmen ... The Sparks hebben zichzelf heruitgevonden zonder uit het verleden te kopiëren. Heel leuke hoes ook.
Er wordt teruggegrepen naar de jaren '70 met die typische ingrediënten: het kitschgehalte (en dat is niet negatief bedoeld), de grappige teksten, de hoge stemmen ... The Sparks hebben zichzelf heruitgevonden zonder uit het verleden te kopiëren. Heel leuke hoes ook.
0
geplaatst: 30 november 2017, 00:00 uur
Veel nieuwe zieltjes zullen ze niet meer winnen, maar de broers zijn al decenia lang een vrij constante factor.
Ga deze eens beluisteren. Met name hun 70's werk vind ik sterk, dus de nieuwsgierigheid is gewekt.
What The Hell Is It This Time? stemt bij bijzonder vrolijk. Hele fijne track.
Ga deze eens beluisteren. Met name hun 70's werk vind ik sterk, dus de nieuwsgierigheid is gewekt.
What The Hell Is It This Time? stemt bij bijzonder vrolijk. Hele fijne track.
0
geplaatst: 1 december 2017, 00:37 uur
De broertjes Mael flikken het gewoon weer en met dit Hippopotamus lijkt het of de tijd stil heeft gestaan.
Het is duidelijk een plaat geworden waar je als het ware teruggeworpen wordt naar midden jaren 70.
Toen was het duo nog hot ook, met bijhorende hitjes en grote concerten.
Die tijd is voorgoed voorbij, maar dat ze een behoorlijke fanbase hebben, staat wel vast volgens mij.
De 70's vibe dus; theatraal, bij vlagen bombastisch, maar ook met sfeervol slower materiaal.
Maar wel heel fris en de Sparks sound klinkt nog altijd verrassend en valt absoluut niet uit de boot in deze tijd.
Ach, laten we wel wezen, nieuwe acts halen hun inspiratie ook regelmatig uit de 60's, 70's en 80's.
Uiteraard klinkt dit album als een plaat die nu is gemaakt qua produktie. Helder, goed in balans, hier en daar wat eigentijdsere soundjes, maar de structuren van de liedjes, en de altijd aanwezige humor van de heren, is nogmaals wel degelijk gebaseerd op hun art-pop periode.
Vermakelijke plaat. Russel zingt het ondanks dat zijn stem wat ouder klinkt, nog prima weg en het zijn een stel lekkere songs hier.
Hoogtepuntjes voor mij zijn, de titelsong, Edith Piaff, What The Hell Is It This Time en When You're A Fench Director.
Goed dat ze er nog zijn!
Het is duidelijk een plaat geworden waar je als het ware teruggeworpen wordt naar midden jaren 70.
Toen was het duo nog hot ook, met bijhorende hitjes en grote concerten.
Die tijd is voorgoed voorbij, maar dat ze een behoorlijke fanbase hebben, staat wel vast volgens mij.
De 70's vibe dus; theatraal, bij vlagen bombastisch, maar ook met sfeervol slower materiaal.
Maar wel heel fris en de Sparks sound klinkt nog altijd verrassend en valt absoluut niet uit de boot in deze tijd.
Ach, laten we wel wezen, nieuwe acts halen hun inspiratie ook regelmatig uit de 60's, 70's en 80's.
Uiteraard klinkt dit album als een plaat die nu is gemaakt qua produktie. Helder, goed in balans, hier en daar wat eigentijdsere soundjes, maar de structuren van de liedjes, en de altijd aanwezige humor van de heren, is nogmaals wel degelijk gebaseerd op hun art-pop periode.
Vermakelijke plaat. Russel zingt het ondanks dat zijn stem wat ouder klinkt, nog prima weg en het zijn een stel lekkere songs hier.
Hoogtepuntjes voor mij zijn, de titelsong, Edith Piaff, What The Hell Is It This Time en When You're A Fench Director.
Goed dat ze er nog zijn!
0
geplaatst: 19 december 2017, 19:26 uur
Absoluut een fijne plaat geworden.Klinkt allemaal prima en misgaat zeker niet in deze tijd.Staat ook bij hoog bij een aantal medewerkers van de Mania keren.Mij kunnen ze er voor wakker maken,maar ik ben van ook al van sinds Kimono.Ook live staan de "oude" knarren nog steeds hun mannetje.Hij concert in het Paard in Den Haag van jl. September was prima.Het nijlpaard is een troeteldier geworden!
0
geplaatst: 8 mei, 12:13 uur
De Japanse release van dit album heeft een bonustrack You Earned The Right To Be A Dick, die wordt nu ook op streaming site aangeboden als losse single.
Wat geluid en stijl betreft klinkt als een overblijfsel van hun FFS project.
Wat geluid en stijl betreft klinkt als een overblijfsel van hun FFS project.
0
geplaatst: 19 mei, 00:06 uur
Ook Check Out Time 11am is als digitale single verschenen
Ik meen oorspronkelijk een Record Store (only) Release van vorig jaar.
Ik meen oorspronkelijk een Record Store (only) Release van vorig jaar.
* denotes required fields.
* denotes required fields.