Vaardig gemaakte popplaat
Het maken van goede kitsch is ook een kunst.
En sommige artiesten doen dat weer zo goed en zo serieus, dat je geneigd bent die kitsch echt goed te vinden. Niemendallerlige pophitjes kunnen heerlijk zijn: Aqua's
Barbie girl, The Farms
All toghether now en Arthur Baker & Al Greens
The message is love, maar in die sferen is ook muziek te maken die net wat slagen serieuzer en beter is. Dan kom je in de buurt van Scissor Sisters en Tiga.
Mika is zo'n artiest.
Life is cartoon motion lijkt veel op het debuut van Scissor Sisters. Met die band heeft Mika gemeen dat er kwistig wordt gestrooid met popclichés, dat daardoor veel herkenbaars te horen is (Bee Gees, Elton John, Robbie Williams), maar ook komt overeen dat de muziek retegoed in elkaar zit. En fijn aan deze plaat van Mika is dat het zo verzorgd klinkt. Pophitjes worden goedkoop in elkaar gedraaid, liefst met zo veel mogelijk electronica zodat er op manuren bespaard kan worden. Op
Life in cartoon motion daarentegen klinken goede stemmen, echte trompetten en echte strijkers.
Op die manier zorgt Mika voor een mooi contrast: wegwerpmuziek gemaakt alsof het bloed- en bloedserieus is. Maar hét fijne aan de plaat is de enorme aanstekelijkheid van de liedjes. Bijna de hele plaat swingt de pan uit. Alleen de hidden track na afsluiter
Happy ending is een echte ballad en daarmee ook totaal anders dan de overige nummers.
Mika maakt je vrolijk. Door het tempo en de vrolijkheid is het een echte autoplaat. Kunstig gemaakt en ook nog met hitpotentie (blijkens de hit
Grace Kelly in Groot-Brittannië). Diepgang heeft de muziek niet. Of Mika echt blijft hangen, is dan ook zeer de vraag. Ook nu zet ik nog af en toe Scissor Sisters op, maar dan vooral om nog even dit of dat nummertje te horen, niet om het hele album weer eens te beluisteren.