The Analogues - Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band (2017)

Hoe enthousiast ik over de live-uitvoering van Sgt. Pepper ook ben, het op een cd uitbrengen lijkt mij een minder goed plan. Dat moet natuurlijk een dvd worden, met die documentaire erbij over het ontstaan van het briljante idee en het heidense werk van de realisering ervan.
Dan komt het ontzag voor het vakmanschap van The Analogues en de emotie, euforie en ontroering, die de griezelig volmaakte uitvoering van het beste album van The Beatles teweeg brengt.
Ontzag, voor het uitspitten van de manier waarop de muziek gemaakt werd en het schatgraven om te ontdekken hoe die geniale muziek inelkaarsteekt, tezamen met het muzikale vakmanschap zowel instrumentaal als vocaal. Juist omdat The Analogues The Beatles niet zijn, er helemaal niet op lijken, krijgt de muziek de volle aandacht.
Euforie en ontroering, wanneer de muziek echt klinkt als The Beatles, de herkenning van de diversiteit, het veelzijdige, meerlagige en het revolutionaire van dit album. Ook nu nog. Daarmee is Sgt. Pepper in de canon van de klassieke muziek gekatapulteerd.
En aangetoond dat muziek niet stil staat, maar groeit. De Beatles worden steeds beter.
En The Analogues hebben de tijd overwonnen, zeker vijftig jaar.
Een meesterlijke prestatie.

Ze hopen stiekem dat al die Beatles completists, die zo lekker uit de maat mee zaten te klappen in de zaal (alleen al daarom waren die oortjes met de juiste maatsoort een briljant idee), denken, ach, dan moet ik die er ook nog even bij hebben, anders heb ik toch niet "alles". Hun aantal is aanzienlijk, kijk maar naar de verkoopcijfers van iedere volgende Beatles uitgave....

En geef ze eens ongelijk, die Analogues, want wat moet daar een geld in omgaan, in dat project. De aanschaf van al die zeldzame instrumenten, echt niet allemaal voor €150,- euro van een veiling geplukt omdat iedereen zat te slapen, inhuur van muzikanten, die trucks. Petje af hoor.

Maar ik kan me voorstellen dat zakenmannetje Fred, na het consequent vasthouden aan zijn mission statement, het bloed kruipt Fred..., wel weer eens wat ouderwetse ROI wil zien. Waar ie bij Hilfiger altijd zo'n enorme...., nee, zo blij van werd. Een paar CD-tjes verkopen, geholpen door de juiste campagne en het momentum van 50 jaar, is een van de KT marketingstrategieën die hem daarbij gaat helpen.

Ergens in de documentaire zegt de technicus van het origineel: "Als je je ogen dicht doet, is het net of je het album hoort." Dat was nou precies de bedoeling, gefeliciteerd en welgemeend respect daarvoor, maar het dan vervolgens op CD uitbrengen? "Haha, you must be joking? Right?" Dat laatste commentaar van de technicus hebben ze toch maar uit de documentaire geknipt.

'Sgt. Pepper's' is wat mij betreft een 5 sterren-plaat, maar deze uitvoering vind ik vrij zinloos. Een haast perfecte imitatie inderdaad, vooral qua instrumentatie. Vocaal is het echter nogal magertjes, ik mis de zeggingskracht van de originele stemmen (is natuurlijk ook absoluut niet na te maken). En het waarom van deze release ontgaat mij volledig, als we het origineel in vele gedaanten tot ons kunnen nemen, nu zelfs in een sterke remix van Giles Martin. Een goede tribute act, maar het blijft een tribute act, ondanks de Grachtengordeliaanse hype die er omheen hangt.

Ik vond het knap wat de band deed, maar niet bijzonder. Maar wat is een grachtengordeliaanse hype?

Het is een hele knappe prestatie om de muziek helemaal uit te pluizen en zo getrouw mogelijk na te spelen. Als muzikant kan ik me die uitdaging nog wel voorstellen, als luisteraar minder. Dat maakt het namelijk ook wel erg steriel en voorspelbaar. Op cd zie ik er geen toegevoegde waarde in, het origineel komt al niet eens zo vaak in de cd-speler. De documentaire vind ik leuker om te zien.

Ze vergelijken zichzelf met orkesten die het werk van grote componisten in leven houden, maar daar is het nog wat te vroeg voor. Maar ze trekken volgens mij volle zalen, dus er zal vraag naar zijn.

De heren hebben goede contacten met de Randstedelijke media, volgens mij, want ze werden in o.a. Trouw en de Volkskrant flink opgehemeld, alsmede in DWDD. Terwijl ze eigenlijk niks meer (en ook niet minder) doen dan iets perfect naspelen.
Ik wil niet de Calimero gaan uithangen, maar wij hebben in Eindhoven een Johnny Cash tributeband -Def Americans- die echt de geest van de man probeert te ontleden (en niet slechts een artificiele imitatie brengt), maar die krijgt op voornoemde platforms geen of weinig aandacht.

Dit is aardig als souvenir als je bij een show van The Analogues bent geweest misschien, maar voor mij persoonlijk geen reden om over te gaan tot aanschaf.
Def Americans is inderdaad geweldig, Philipstown.

Bij The Beatles - Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band:


Ik was daar ook bij, in Ziggo Dome. Prachtig optreden. Onvoorstelbaar hoe goed zij de muziek van The Beatles lieten klinken. Dit album werd geweldig in het zonnetje gezet.

Op tv kwam t ook goed over,maar waarom ze er dan een cd van moeten uitbrengen vind ik dan weer volstrekt onbegrijpelijk. Als je die wilt koop je t origineel lijkt me?

Leuke Docu van The Analogues ,interessant om te zien oa hoe ze die zelfde klanken uitpuzzelen en daarvoor oa ook dezelfde instrumenten gingen opsporen

En over een CD van The Analogues
Je heb gelijk wat mij betreft
De meeste mensen zijn als het er op aankomt een beetje ...proberen je zakken te vullen

en teus

Dat was mijn idee eigenlijk ook en toch. Ik denk dat dit de toekomst is. Waarom? Veel van de artiesten waarmee ik ben opgegroeid spelen niet meer (samen) of zijn overleden. Net als bij klassieke opnames, waar het volkomen normaal is dat orkest X of Y weer een opname van symfonie #zoveel uitgeeft, gaat dit ook met popmuziek gebeuren. The Analogues zijn een van de eersten, al zijn er al DVDs van "nepbands" in omloop. Een plaat met hun interpretatie van het origineel.

Er is natuurlijk één elementair verschil met de klassieken: van hen bestaan geen opnames. Van The Beatles wel. Ik vind het prima, maar mij zal je het niet zien kopen. De ervaring om er bij te zijn, is genoeg. Komende winter 'The White Album'. Iets om naar uit te kijken.

Wat wel interessant kan zijn, is dat The Analogues een eigen album gaan maken, t.z.t. Met Diederik Nomden in de gelederen hebben ze in ieder geval een heel goede singer-songwriter aan boord, die een aantal jaren geleden een prima soloplaat uitbracht onder de naam Royal Parks.

En zo ontkracht je je zelfverzonnen voorspelling dat populaire muziek de nieuwe klassieke muziek zal worden helemaal tot de bodem. Ben het dus met je eens... Dit is een compleet zinloze release, net als iedere andere coverband die een zorgvuldig nagespeelde klassieker onder eigen naam gaat uitbrengen in welke toekomst dan ook.

Om dit live mee te maken is natuurlijk best uniek.
Ik neem mijn pet af voor het doorzettingsvermogen en ook de uitvoering.
Zeker met de wetenschap dat The Beatles dit zelf live nooit hebben gespeeld.
Dit had in 1967 ook niet uitvoerbaar geweest, teveel studiovernuftheid en nog te weinig mogelijkheden daarvoor.
The Analoques komen heel aardig in de buurt, al vind ik de zang niet altijd in de buurt komen en net even te anoniem.
Jan v. der Meij zet een goede McCartney neer, maar dat heeft hij van nature al.
Denk er om dat dit een opgave is hoor, vergis je niet.
Dit is continue opletten( alle leden spelen met een click-track) en enige spontaniteit is verboden in het spel.

Ik deel overigens de mening dat deze cd overbodig is.
Een dvd is het enige juiste.
Niet zozeer door het visuele, maar gewoon verdomd interessant om te zien welke instrumenten er gebruikt worden ( dat zijn er nogal wat) en hoe de mannen er mee om gaan.

Maar hoe dan ook knap wat hier geprestreerd wordt.

Een lastig album om te beoordelen... een soort novelty project.

Het is natuurlijk een hele prestatie om elke noot van elk instrument en de correct instrumenten en stemmingen daarvan uit te zoeken. Een enorme puzzel die waarschijnlijk nergens (volledig) gedocumenteerd is en waar vooral een scherp oor voor nodig is.

Okay dan kan je dat uiteindelijk ook muzikaal reproduceren en ook nog eens live, en dat is inderdaad een hele prestatie. Zeker met enorm veel fans die allemaal meeluisteren en elke afwijking kunnen herkennen. Maar ja, het zijn niet The Beatles en dat hoor je meteen aan de stemmen want John, Paul, George en Ringo zijn daarin veel minder te herkennen. Als alles precies zoals op het album moest waarom dan er niet een paar zangers bij halen die echt dicht in de buurt van die originelen stemmen komen?

Verder is het wat steriel uitgevoerd, als je in de zaal zit dan kan ik me voorstellen dat er nog wat valt te beleven aan wat er op het podium gebeurd maar op CD hoor je alleen het applaus tussen door. Maar bij een optreden hoop je op een stukje interactie tussen de bandleden en het publiek. En dat hoor ik nergens terug. De warmte van de originele stemmen mis ik en de teksten komen daardoor maar matig tot leven. Verder komen sommige nummers juist tot leven in een (afwijkende) live uitvoering, hier dus niet.

Bovendien als The Beatles dit live hadden willen spelen was dat gewoon mogelijk maar de vraag is of ze het op deze manier zouden hebben gedaan. Het grootste probleem was niet de noten of de instrumenten of de bemensing daarvan. Maar de band kon gewoon nergens meer normaal spelen. Gebrekkige versterking / speakers in de zalen en stadions die niet boven die hysterisch gillende meiden uit kwamen, blijkt uit de docu's. Dat was het grootste probleem. Alle studio-spielerei kan je gewoon van een tape halen. In die jaren was dat niet ongebruikelijk, alhoewel vooral door solo-acts gedaan.

Zou The Analogues zeker wel een keer live willen zien, maar ik hou het bij een eenmalige beluistering van dit album. Zal er ook niet op stemmen...

The Analogues live zien spelen is zeker de moeite waard. Niet alleen spelen ze dus met dezelfde instrumenten als the Beatles toen, ze spelen ook echt goed, enthousiast en uitermate professioneel. Ook proberen ze zangtechnisch niet te krampachtig the Beatles na te doen, wat natuurlijk ook onmogelijk zou zijn.

Wat echt bijzonder is, is om deze laatste 4 relatief 'gecompliceerde' platen van the Beatles (reken ik het mindere Let It Be even niet mee) ook live te horen. Iets wat the Beatles nooit zelf gedaan hebben. En live klinkt het toch anders dan vanuit de studio. En dat maakt het pas echt bijzonder (leuk). Dit Sgt. Pepper's is al heel aardig gedaan, maar echt goed worden ze met the White Album en ,kan ik alvast verklappen, Abbey Road. Ik was eergisteren bij de premiere van dat album. Dat heeft zeker ook te maken met het feit dat de plek van Jan van der Meij ingenomen is, door Felix Maginn. De zanger van Moke doet het toch stukken beter in mijn opinie en dat is dus te horen.

Jan van der Meij nog steeds niet terug dus west?

Gelukkig voor hem speelde hij gisteren als gast 3 nummers mee: één voor de pauze op Abbey Road en twee na de pauze. Dat hij door gezondheidsproblemen moest afhaken was natuurlijk heel jammer voor hem, maar woensdag genoot hij zichtbaar bij die 3 nummers.

Waarom zou je een CD van The Analogues opzetten als je naar het origineel kunt luisteren? Om vast te stellen dat het instrumentaal bijna een kopie is van The Beatles zelf, maar vocaal niet echt in de buurt komt? Totaal overbodige CD, dus. Op zich een schitterend project, maar dan om live te zien en te horen.

Weet iemand of de dvd de moeite waard is?

Totaal overbodig... zoals iemand hierboven opmerkt, wanneer het origineel bestaat, waarom dan zo'n naspeel plaat?

vukboemers

The Analogues, het is allemaal heel knap wat ze doen, maar toch voelt het voor mij leeg, er zit geen ziel in de muziek, het is heel knap nagespeeld, tot op de vierkante millimeter, het is bijna te clean, te gladjes.
The Beatles hadden zoveel persoonlijkheid, dat klonk door in de muziek, de stemmen, de gehele sfeer. En dan ontbreekt bij The Analogues, volledig, maar dat kan ook niet anders natuurlijk.
Dan luister ik liever naar de vrije interpretatie van sgt peppers lonely hearts club band door de Flaming lips, dat voegt wel iets toe.

Ik loop ook niet warm voor de audio.
Dan mis je ook de essentie en hoor je alleen een heel behoorlijke coverband. Het is echt iets om mee te maken.
Ik waardeer vooral de manier waarop ze te werk zijn gegaan. Een ware zoektocht door de hele wereld om de authentieke instrumenten op de kop te tikken( kostbaar gebeuren ook) en de Beatles sound opnieuw te creëren.
Live is het best indrukwekkend.
Dit zijn echte fans en liefhebbers en wat dat aangaat hebben ze er hun ziel en zaligheid in gestoken.

Natuurlijk hoor je betreft vooral de zang dat het nooit zo magisch is als de originals. Dat was zo eigen en uniek.
Ik zie dit meer als een experiment en de heren hebben er duidelijk hun handen vol aan.
Dan klinkt het wellicht ook wat minder passievol. Het blijft toch muziek die je niet zelf bedacht hebt.

Ik vind The Analogues echt geweldig. Ik hoor de ziel, de passie absoluut wel. En ik vind de sfeer ook uitstekend. Ik vind het geweldig om naar hun concerten te gaan. Zelfs als ik in maart voor maar liefst vijftig euro ga. Ze waren enkele jaren terug ook bij Royal Park Live. Dat deden ze echt uitstekend. Heel anders, omdat het meer een best of werd.

Maar een album van deze bijzondere coverband is wel andere koek. Ik luister graag naar deze Beatle junkies omdat ze live brengen wat ik verder enkel als studioalbum ken.

Zoals Michel het zegt, ik loop ook niet warm voor de audio.
Maar dus wel voor de live ervaring!