Dire Straits - Brothers in Arms (1985)

Behoorlijk eens met bovenstaande opmerkingen over Money for nothing en So far away. Het intro van Money for nothing is fenomenaal! Ik weet nog dat ik dat als klein ventje ergens voor het eerst hoorde. Ik was behoorlijk onder de indruk. Om niet te zeggen betoverd. Die drums! Maar het verdere verloop van het nummer is in de albumversie veel en veel te lang. Dan is de single versie een stuk beter te behappen vind ik. Wat So far away betreft; ik vind het nummer best prima. Alleen is het geen opener van een album. Had het nummer wat beter gepositioneerd op het album en het was veel beter tot z'n recht gekomen voor mijn gevoel.

Nog saaier dan Calling Elvis?

Ik heb het geloof ik al eens eerder geschreven: ik vind veel nummers op de CD-versie van dit album sowieso te lang. Met name Money for nothing, wat ik verder een prima rocknummer vind, en Why worry. Die laatste is in aanleg een mooie ballade met een fantastische instrumentatie, maar door het uit te rekken tot acht minuten, wordt het echt slaapverwekkend.

Het was natuurlijk een tijdsbeeld: om de koper van het ontluikende fenomeen compact disc nog meer waar voor hun geld te geven, stonden hier enkele nummers op in aanmerkelijk langere versies dan op de LP. Maar voor mij werkt dat hier niet. Ik verkies van BIA echt de LP-versie, al is die verder nooit op CD verschenen. Maar daarop komen de nummers, juist door hun kortere en dus puntiger uitvoeringen, beter tot hun recht dan op de uitgesponnen CD-versie.

Ride across the river was aanvankelijk een nummer dat ik een beetje over het hoofd heb gezien. Maar sommige andere nummers, met name de singles, heb ik inmiddels zo vaak gehoord dat ze gaan vervelen. En kijk, inmiddels ben ik zover dat Ride tot mijn favorieten van dit album is gaan behoren, samen met het nog altijd onverwoestbare titelnummer.

Jawel hoor...Calling Elvis vind ik helemaal niet saai.