menu

Dire Straits - Brothers in Arms (1985)

mijn stem
3,78 (1442)
1442 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Vertigo

  1. So Far Away (5:12)
  2. Money for Nothing (8:26)

    met Sting

  3. Walk of Life (4:12)
  4. Your Latest Trick (6:33)
  5. Why Worry (8:31)
  6. Ride Across the River (6:57)
  7. The Man's Too Strong (4:40)
  8. One World (3:40)
  9. Brothers in Arms (6:59)
totale tijdsduur: 55:10
zoeken in:
avatar van vielip
4,0
Behoorlijk eens met bovenstaande opmerkingen over Money for nothing en So far away. Het intro van Money for nothing is fenomenaal! Ik weet nog dat ik dat als klein ventje ergens voor het eerst hoorde. Ik was behoorlijk onder de indruk. Om niet te zeggen betoverd. Die drums! Maar het verdere verloop van het nummer is in de albumversie veel en veel te lang. Dan is de single versie een stuk beter te behappen vind ik. Wat So far away betreft; ik vind het nummer best prima. Alleen is het geen opener van een album. Had het nummer wat beter gepositioneerd op het album en het was veel beter tot z'n recht gekomen voor mijn gevoel.

avatar van little lion man
4,0
Heer Hendrik schreef:
Volgens mij heb ik So far away hier al eens bestempeld als de saaiste opener ooit.

Nog saaier dan Calling Elvis?

avatar van gaucho
3,5
Ik heb het geloof ik al eens eerder geschreven: ik vind veel nummers op de CD-versie van dit album sowieso te lang. Met name Money for nothing, wat ik verder een prima rocknummer vind, en Why worry. Die laatste is in aanleg een mooie ballade met een fantastische instrumentatie, maar door het uit te rekken tot acht minuten, wordt het echt slaapverwekkend.

Het was natuurlijk een tijdsbeeld: om de koper van het ontluikende fenomeen compact disc nog meer waar voor hun geld te geven, stonden hier enkele nummers op in aanmerkelijk langere versies dan op de LP. Maar voor mij werkt dat hier niet. Ik verkies van BIA echt de LP-versie, al is die verder nooit op CD verschenen. Maar daarop komen de nummers, juist door hun kortere en dus puntiger uitvoeringen, beter tot hun recht dan op de uitgesponnen CD-versie.

Ride across the river was aanvankelijk een nummer dat ik een beetje over het hoofd heb gezien. Maar sommige andere nummers, met name de singles, heb ik inmiddels zo vaak gehoord dat ze gaan vervelen. En kijk, inmiddels ben ik zover dat Ride tot mijn favorieten van dit album is gaan behoren, samen met het nog altijd onverwoestbare titelnummer.

avatar van Heer Hendrik
3,5
little lion man schreef:
(quote)

Nog saaier dan Calling Elvis?


Jawel hoor...Calling Elvis vind ik helemaal niet saai.

avatar van west
4,0
Lang vond ik dit populaire Brothers In Arms een net wat mindere plaat van Dire Straits. Over het geheel genomen dan. Een aantal nummers vond ik namelijk of (net) te poppy of (net) te saai. Ik gaf toch de voorkeur aan een echte Dire Straits song als Your Latest Trick. Inmiddels vind ik de poppy nummers toch wel aardig en de wat saaie nummers best wel mooi. Misschien omdat ik een ouwe lul ben geworden?

Er staan natuurlijk flink wat goede nummers op dit album. Zoals Money for Nothing met die fantastische opening en eindelijk weer een rockende Sting. Het prachtige Your Latest Trick, het mooie Why Worry, het fraaie Ride Across the River en de klassieker en titelsong Brothers In Arms. Het wordt allemaal weer fraai gespeeld en mijn LP uit 1985 klinkt als een klok. Dus toch een prima album van Dire Straits concludeer ik nu, heel wat jaartjes later. Ik zie dat ik niet de enige ben: dit album steeg de afgelopen 14 jaar alleen maar in waardering hier op MM.

avatar van Funky Bookie
3,5
Funky Bookie schreef:
Misschien toch wel mijn favoriete DS album dankzij de grote hits. Het titelnummer en Money For Nothing zijn m.i. de beste DS tracks, daarom 4*.


Dit neem ik terug. Ik was verblind door de hits.
Making Movies is sowies beteren Communiqué minimaal gelijkwaardig.
Half puntje aftrek.

nissenmikemmp
Heel mooi album. van Begin tot eind.
Mijn favoriete nummers zijn Your Latest Trick en Why worry.

avatar van Minneapolis
Ik wist wel dat er veel controverse was omtrent de tekst van Money for nothing, maar laatst hoorde ik zelfs een versie waarbij er hele coupletten gemute zijn. Is de wereld nu helemaal gek geworden en kan men echt geen onderscheid maken tussen een quote/ verhaal over een karakter en een werkelijke mening? Als Dire Straits achter deze censuur stond vind ik dat werkelijk erg slap.

avatar van Running On Empty
3,0
Funky Bookie schreef:
Making Movies is sowieso beter en Communiqué minimaal gelijkwaardig.

Exact. Het titelnummer is echt prachtig maar als geheel vind ik Brothers In Arms een hele matige plaat, enorm gehyped door de CD introductie destijds.

avatar van teus
4,0
Ik hou het maar bij het album Dire Straits ('78) de meest spontane en het sterkst

avatar van Running On Empty
3,0
teus schreef:
Ik hou het maar bij het album Dire Straits ('78) de meest spontane en het sterkst
Die is wat mij betreft ook zeer sterk, hoort voor mij bij de 3 beste Dire Straits platen.

avatar van Reijersen
N.a.v. dit topic beluisterde ik dit album.

Dit is er wederom eentje in de rij van m’n vaders platenkast. Dit is typisch zo’n album dat ik associeer met autoreizen richting vakantieadressen in Frankrijk, Spanje of Italië. Alsof hij dan vooral deze cd’s meenam. De luisterervaring die ik nu had bij het beluisteren van dit album klopt nog steeds wel met de herinneringen die ik aan de muziek van Dire Straits heb. Het is allemaal prima, luistert prima weg, maar is ook zo saai. Het is bijna belegen muziek. Het kabbelt maar voort. Het zal allemaal heel knap zijn wat er met de gitaarsolo’s gebeurd en Knopfler heeft eigen best een prettige stem. Maar er lijkt verder zo weinig te gebeuren. Alleen Money for Nothing laat me nog enigszins opveren.

avatar van Robje1968
4,0
Toen deze CD in 1985 uitkwam was ik wat teleurgesteld. Ik vond het niet slecht, maar vond het op de één of andere manier wat te commercieel en te glad.

Nu zo'n 36 jaar later en een luisterbeurt verder, sta ik er wat anders in. Oké, er zitten een paar slechte en nietszeggende nummers op, zoals: "So far away" en "Walk of life".

Maar de overige nummers trekken het album aardig op. Uitschieters in positieve zin zijn voor mij: "Ride across the river", "The Man's Too Strong" "Your Latest Trick" en "Brothers in Arms".

Alle plussen en minnen bij elkaar opgeteld, kom ik uit op een krappe 4 voor deze CD.

avatar van Wandelaar
3,5
Dit is een uitvoerig beschreven en becommentarieerd album en ik wil er wat over schrijven, in de wetenschap dat alles al een keer gezegd is.
In 1985 dit album snel gekocht, nog gewoon op vinyl, hoewel ik datzelfde jaar mijn eerste CD-speler in huis haalde: de Philips CD150. Ik noem de naam al van de electronica-gigant, toen nog gevestigd in het Zuiden des Lands. Want label Vertigo hoorde bij PhonoGram en dat was volledig in handen gekomen van die bekende lampenfabriek. Ik zal het kort houden: Dit album Brothers In Arms moest het platen kopende volk overhalen toch ook zo'n apparaat in huis te halen. Want, wow! wat klonk dat goed zeg ...

Nu ga ik me even richten op de inhoud van het gebodene. Vers in het geheugen lag immers nog het overdonderende Love over Gold(1982) en het werd na een grootse wereldtournee tijd voor een studio-opvolger. Dire Straits was een gevestigde band geworden.

Daar gaan we; De eerste drie nummers sla ik over, want dat zijn geen albumnummers maar hitsingles, die destijds van een 'forthcoming album' werden 'getrokken' zoals dat heette: duidelijk bedoeld als radiosingle voor de airplay.
Dan komen we bij Your Latest Trick: een fijn nummer, met mooi meanderende sax en interessante tekst. Waarom Why Worry uitgerekt moest worden naar 8 minuten, begrijp ik nog steeds niet. De magie van het slaperige getingel ontgaat me. Oorlogssong Ride Across the River boeit me dan weer wel. Er zit een mooie opbouw en spanning in. (En hoe actueel!) Country/folksong The Man's Too Strong is prachtig. Ook veldslagen en misdaad hier. Zwart en vol dynamiek.

One World is een song die goed past in het rijtje van de eerste drie en verveelt me snel. Tenslotte het hoofdgerecht: de titelsong. Brothers in Arms heeft eigenlijk wel overeenkomsten met Fool's Overture; de zwaar aangezette oorlogsthematiek; het sacrale, eerbiedige, emotionele. Hier durf je niet doorheen te praten. Best zwaar dus.

Ik zie de begeleidende beelden al als ik het journaal aanzet. Prachtige melodie. Al hoor ik er steeds Bird of Paradise van Snowy White in, dat je er bijna 1 op 1 overheen kunt leggen. Gitaar en Hammondorgel stuwen de song tot een emotioneel hoogtepunt, dat best lang mag duren, maar helaas al een minuut voor het einde in de fade-out gaat.

Een, voor mij, wat topzwaar en onevenwichtig album. Misschien hinkend op twee gedachten. Als puur concept-album over de Falklandoorlog en oorlog in het algemeen had er meer ingezeten. En eerlijk gezegd, begon de Dire Straits -moeheid toe te slaan. Bij mij althans. Even genoeg weer. Een ervaringsfeit, geen eindoordeel.

avatar van bikkel2
3,0
Goed stuk!

Op de 2e plaatkant is er ruimte voor meer diepgang, zowel tekstueel als muzikaal.
One World vind ik als compositie matig, maar in thematiek is het al een aanzet tot het fraaie titelstuk.
Moeilijk te bepalen wat er nu precies in Mark Knopfler's hoofd om ging toendertijd.
Ik vermoed dat de groepsnaam een bepaalde druk op hem legde om vooral het commerciële aspect niet uit het oog te verliezen. Dat zegt ook misschien wat over het contrast betreft side 1 en side 2.
Dire Straits was immers een grote band geworden die ook live bijzonder populair was en het zal mij niet verbazen als de antister die Knopfler eigenlijk was, al in het achterhoofd een solocarrière aan het plannen was.
Composities maken waar hij echt achter stond, zonder nog echte bewijsdrang.
Nogmaals, ik vermoed het. Geen feit.

avatar van Wandelaar
3,5
Zoals je heel terecht schrijft: Knopfler was een antister die het optreden met een superband niet echt ambieerde. De jaren hierna bleek ook wel dat hij in hobbybandjes zichzelf weer opnieuw kon uitvinden. Gedeeltelijk gelukt, want ook solo kon hij zich niet meer losmaken van de status die hij had opgebouwd. Is daarin creatief, ondanks een grote productie, in blijven hangen, zoals ik het zie.

avatar van bikkel2
3,0
Eerlijkheidshalve ben ik niet bekend met al zijn solowerk, maar wat ik gehoord heb is meer laidback met een country en folk vibe.
Ik vind de samenwerking met Emmylou Harris wel geslaagd.

avatar van Roxy6
5,0
Het is zeker zo dat op zijn solo werk Mark Knopfler meer laidback is, met lichte uitstapjes naar diverse genres: country-folk-rock/blues- singer songwriter....

Zijn soloalbum wat nog het dichtst in de buurt komt van Dire Straits is Sailing to Philadelphia uit 2000, en dan met name de single, What it is, die ik overigens wel brilliant vind, de combinatie met die cello erin.

Ik heb al zijn solo werk en er zit wel enig kwaliteit verschil in, maar all over wel een indrukwekkend oeuvre.
EN ben het met Bikkel2 en Wandelaar eens, hij manifesteert zich als een soort antister, een rol die naamgenoot Mark Hollis naar mijn idee ook op zich nam, ondanks zijn mega grote talent.

Even terug naar Drie Straits: Ik weet nog dat ik volledig flabbergasted was van de titeltrack van het bovenstaande album. Later is er veel over de groep heen gezeken, het was muzak en liftmuziek etc..etc.
Zwaar ten onrechte, ik heb al hun platen altijd graag gehoord en dat zal zo blijven.

En Mark Knopfler mag dan wel geen hot shot pop star zijn, maar ik zie hem veel liever als de grandioze gitarist die hij is en als zodanig door veel van zijn getalenteerde vakbroeders ook wordt gezien, denkend aan al zijn gastbijdragen op heel veel belangrijke albums.

Ik hoop dat we nog wel wat moois mogen verwachten van hem in de komende tijd.

avatar van meneer
Wandelaar schreef:
Waarom Why Worry uitgerekt moest worden naar 8 minuten, begrijp ik nog steeds niet. De magie van het slaperige getingel ontgaat me.

Voor mij is Why Worry juist het beste nummer van dit album. Komt door een ooit vroege mooie zonnige zondagmorgen waar ik in de zon zat, alles om mij heen er tevreden uitzag, de wereld volledig probleemloos voelde en ik hier naar aan het luisteren was. Dat herhalende ‘getingel’ van dit nummer was een soort zen. Nog altijd als ik dit nummer beluister valt de wereld om mij heen stil, gaat de zon schijnen en kom ik tot rust.

avatar van Wandelaar
3,5
meneer schreef:
Voor mij is Why Worry juist het beste nummer van dit album. Komt door een ooit vroege mooie zonnige zondagmorgen waar ik in de zon zat, alles om mij heen er tevreden uitzag, de wereld volledig probleemloos voelde en ik hier naar aan het luisteren was. Dat herhalende ‘getingel’ van dit nummer was een soort zen. Nog altijd als ik dit nummer beluister valt de wereld om mij heen stil, gaat de zon schijnen en kom ik tot rust.
Een mooie ervaring en 'zen' lijkt me wel passen bij het gevoel. Is me bij dit nummer nog niet overkomen, zoals je las. Wie weet ...

avatar van bikkel2
3,0
Misschien eens proberen op een mooie onbezonnen Zondagochtend.
Wel een mooie ervaring meneer.
Bewijst maar weer eens wat muziek kan doen.

avatar van Tony
3,5
Roxy6 schreef:
denkend aan al zijn gastbijdragen op heel veel belangrijke albums.

Weet alleen dat hij voor Steely Dan's Gaucho album zo'n 10 uur gitaarsolo's heeft opgenomen, maar dat ze er slechts zo'n 15 seconden goed genoeg van vonden om het in het intro van een van hun nummers terug te laten komen. Dat is voor mij vreemd genoeg de bevestiging van de absolute grootsheid van de band Steely Dan en hoe "gitaarheld" Knopfler zich daartoe verhoudt.

avatar van Running On Empty
3,0
Iemand toevallig de Abbey Road Half Speed Mastering 2LP van Brothers In Arms in huis ??

Gewoon benieuwd hoe die klinkt.

Heb zelf de SACD en die klinkt erg goed.


avatar van Roxy6
5,0
Tony schreef:
(quote)

Weet alleen dat hij voor Steely Dan's Gaucho album zo'n 10 uur gitaarsolo's heeft opgenomen, maar dat ze er slechts zo'n 15 seconden goed genoeg van vonden om het in het intro van een van hun nummers terug te laten komen. Dat is voor mij vreemd genoeg de bevestiging van de absolute grootsheid van de band Steely Dan en hoe "gitaarheld" Knopfler zich daartoe verhoudt.

Vind je het voorbeeld van 10 uur solo’s opnemen, en dan ongeveer 15 seconden ervan gebruiken om het af te zetten tegen de veronderstelde status en/of grootsheid van Steely Dan zelf niet een beetje blasé?
Ik weet niet welk punt je daarmee wilt scoren?

Mark Knopfler is echt niet van A lower Leaque dan Steely Dan als je dat hier soms insinueert. En.. de grootsheid van Steely Dan, daar zijn de meningen anders wel ernstig over verdeeld. Het is natuurlijk erg bon ton en high brow om al hun werk te bewieroken.

Voor de duidelijkheid: ik vind hun werk zeker goed, maar ik hoor ook stukken langs komen van hun waarbij ik denk: heb ik de koelkast soms wagenwijd open laten staan. Muziek voor op een röntgenafdeling, fijn binnen de lijntjes kleuren en zero emoties.
En de zangstem van Donald Fagen is echt voor de liefhebber van de soort, ik trek hem maar enkele nummers. Dan hoor ik liever de stem van Knopfler die ook geen brilliant zanger is.

Maar om je kennis over samenwerkingsverbanden van Mark Knopfler wat uit te breiden hierbij een beperkt lijstje van heel grote namen: Bryan Ferry (meerdere albums), Kate Bush, Emmylou Harris, Kate&Anna McGarrigle, Sting, David Gilmour, Zucchero, Kris Kristofferson, Midge Ure, James Taylor en vele anderen.

Ik denk dus echt niet dat Mark Knopfler wakker lag dat er maar 15 seconden van zijn 10 uur aan solo's is gebruikt. Zijn werk heeft hem geen windeieren opgeleverd en ik vermoed dat hij de verkoopcijfers van het toch wat obscure Gaucho van Steely Dan met wat uitgebreidere solo's (en achtergrondzang heel wat had kunnen op-leuken.

En ja over smaak valt niet te twisten, daar is meningen op dit fraaie forum wel van doordrongen. Het is wel te ontwikkelen door open te staan voor diverse stromingen en ontwikkelingen.

avatar van Roxy6
5,0
En als ik dan lees over Meneer's ervaring met Why Worry, dan heeft dit album toch bij verschillende mensen wat heel positiefs teweeg gebracht.

En vergelijken van grootheden in de muziek blijft hetzelfde als vergelijken van appels en peren...:-)
Het blijft een kwestie van smaak, sfeer, moment en diverse andere aspecten.

avatar van bikkel2
3,0
Tony zijn opmerking over Knopfler zijn bijdrage op Steely Dan's Gaucho is inderdaad legendarisch.
Dat was me wel een stel die Fagen en Becker. Alles voor de song en het mocht wat kosten kennelijk.
Toch Knopfler zelf is ook niet wars van perfectie natuurlijk.
Alleen al het inhuren van drummer Omar Hakim, omdat vaste drummer Terry Williams niet geschikt werd bevonden alles in te spelen.
Williams, een typische powerhouse rockdrummer moet zich toch ook even achter de oren gekrabt hebben, maar ik begrijp de insteek wel.
Ik vind de 1e drummer Pick Whiters eigenlijk veel beter bij Dire Straits passen dan Williams, veel subtieler en met meer swing.
Alchemy is een prima liveregistratie, maar Williams timmert het behoorlijk dicht met donderende fills en is echt aanwezig.
Maar dat even terzijde.

avatar van Tony
3,5
Roxy6 schreef:
Ik weet niet welk punt je daarmee wilt scoren?

Dat Knopfler heel graag de veters van Fagen en Becker had willen strikken, maar dat mocht ie dus niet, dat lukt niet in 15 seconden.

Roxy6 schreef:
Ik denk dus echt niet dat Mark Knopfler wakker lag dat er maar 15 seconden van zijn 10 uur aan solo's is gebruikt.

Ech wel. Hij wist niet wat hem overkwam, en dat is volkomen logisch als je denkt een behoorlijk stukje gitaar te kunnen spelen. Ze vonden zijn gitaargeluid op met name Sultans of Swing wel tof. Maar wat hij in die 10 uur liet horen, mwah, dat viel vooral erg tegen. Of hij echt alleen dat ene kunstje beheerste? Ja dus...

avatar van bikkel2
3,0
Op vrijwel elk nieuw album werd het neusje van de zalm gebruikt qua sessiekrachten en niet de minsten bij Steely Dan.
Zowat de hele moderne jazz/fusion scene werd opgetrommeld op een bepaald moment.
Dat zijn dus lui die binnen korte tijd iets inspelen wat de opdrachtgever wilt.
Mark Knopfler is inderdaad later ook als inhuurkracht te bewonderen, maar wel meer in zijn straatje. Bob Dylan bijvoorbeeld. Ik vind hem overigens een kundig gitarist met veel gevoel, maar zie ook niet zo snel een link met "Dan".
Fegan en Becker waren van huis uit jazzcats en dat zit ook in hun muziek verweven.
Misschien dat Knopfler dat niet helemaal kon waar maken.

Anderzijds die 2 waren niet zo'n klein beetje perfectionistisch.

avatar van Roxy6
5,0
Alsof Becker en Fagen zelf van de Olympus zijn afgedaald om met M.K. te werken haha, nou ik dacht het niet....

Dat Knopfler een van de allergrootste gitaristen met een volstrekt eigen signature is, dat hoeft hij niemand op deze aardbol meer te bewijzen.

En al zeker niet aan die twee studio-hobbyiesten die het tot kunst hebben verheven om op die klinische manier albums te produceren waarmee bij lange na niet zoveel geld werd binnengeharkt als met willekeurig welk Knopfler album.

En buiten de artistieke erkenning (die M.K. dus zeker heeft gekregen uit vele hoeken, o.a. van diverse grote andere gitaristen van enige statuur als Clapton, Gilmour e.a.) is zijn bankrekening beduidend beter gevuld door zijn eigen producties, een gegeven waar geen enkele musicus koud onder blijft. (naast erkenning de tweede reden om te produceren

Ik denk dat hij dus met veel meer genoegen terug kijkt op zijn vele andere bijdragen o.a. aan Boys & Girls en Olympia van Bryan Ferry en het samenwerken met Kate Bush, waarbij er in ieder geval sprake was van wederzijds respect en waardering, ook wat waard naast veronderstelde grootsheid.

Maar ik stop mijn betoog tegen dat soort makkelijke vergelijkingen over vermeende grootsheid van wie dan ook, het slaat nergens op. Ik vind het infantiel, waarvan acte.

avatar van Running On Empty
3,0
Mooi om te lezen hoeveel mede Musicmeter leden zelf aanwezig geweest schijnen te zijn bij al die opname sessies en al die muzikanten ook zo goed schijnen te kennen. Prachtig om te lezen.

Eens met Roxy6.

Iets minder zelfdunk mag wel heren.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:25 uur

geplaatst: vandaag om 00:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.