Net binnen: Voor 17 Euro de heruitgave (2015) op twee 180-grammers en nog wel gewoon op de Columbia label, da's een mooie aankoop. Erg blij mee!
Nu kende ik deze al van vroeger bij vrienden thuis af en toe een kantje en ik zal hem vast nog wel ergens op MP3 of zo hebben.
Maar nu heb ik eigenlijk voor het eerst de plaat als geheel een paar keer intensief beluistert en kan ik eindelijk na al die jaren sterretjes geven
Kijkend naar de muzikanten valt Chick Corea mij direkt op. Toch eens wat gaan verdiepen in die man want hoe hij hier speelt vind ik geweldig en zijn elektrische piano heeft een geweldige sound.
Van wat ik gehoord heb van het spel van John Mclaughlin ben ik nooit zo onder de indruk geweest.
Als Jazz gitarist vond ik hem altijd wat,..tja, identiteitsloos?, maar waarschijnlijk heb ik niet genoeg van die man gehoord (alleen zijn bijdrage aan Al Di Meola / John McLaughlin / Paco de Lucía - Friday Night in San Francisco (1981) en af en toe een ander nummertje) want ik vind hoe hij hier speelt geweldig; intens doch subtiel mooi passend in het geheel.
Natuurlijk voert de toeter van Davis de boventoon; met een schitterende timing is elke noot raak. Ook dat experimenteren met die echo's is mooi.
Wat ik alleen niet begrijp is dat iedereen het hier over "Rock" heeft. Een term als Funk zou toch net iets beter van toepassing zijn als subgenre?
Vooral de drums vind ik behoorlijk funky.
Maar goed hoe je het beestje ook noemt, het blijft een klassieker en een mijlpaal.
Had ik al gezegd dat ik erg blij was met deze plaat? Ja? Bij deze dan nog een keer
