Vergeleken bij de prachtige live albums
Living Ornaments '79 (1981) '80 en '81 is dit album maar een matige opvolger. Het is ten eerste een mono-naar-stereo release, als mijn oren mij niet bedriegen. Het kan ook zijn dat het analoge op tape is opgenomen en dat de opname verweerd is geraakt. Het is digitaal wat opgepoetst maar het geluid is erg dof. Dat is jammer want het klinkt alsof Gary goedgemutst bezig was en ook nog eens goed bij stem was.
Muzikale klinkt het wel niet meer zo sprankelend als op die eerste live albums maar de uitvoeringen kunnen er mee door. Gary zat toen in zijn niet heel creatieve Dance Pop periode. Vreemd dat in de bedankjes vlak voor het laatste nummer zijn stem wel een stuk helder klinkt. Misschien is de rest gewoon slecht opgenomen? Ook duidelijk dat zijn live band grotendeels bestaat uit zijn de leden van
Dramatis.
In die periode had Gary nog niet zijn creatieve dieptepunt bereikt maar zat er ook niet ver van verwijdert met
Outland in 1991 na het al even matige
Metal Rhythm uit 1988. Van dat album staan
America en
Devious op dit album en verder
I Can't Stop van
Strange Charm (1986) en
Call Out the Dogs van
The Fury (1985)
Destijds kocht ik nog al zijn albums blind, zeker als ik ze in de afgeprijsde bakken aantrof. De import van zijn albums tussen 1988 en 2000 was bijzonder moeilijk te vinden en bovendien erg prijzig als ze er wel waren. Na het het teleurstellende Outland heb ik nooit meer een album blind gekocht. Maar in hartje Londen in de Hammersmith Odeon kon en kan Gary altijd rekenen op een heel leger aan enthousiaste fans die duidelijk zich goed vermaken tijdens dit optreden in 1989.