shame - Songs of Praise (2018)

hahaha, die laatste zin van je (Maar....opmerkingen) raakt de kern van mijn bestaan als leraar
Bloke-rock; weenie, zelf verzonnen, ik zie een paar bleke Engelse vrienden samen de studio ingaan met een pint om een pot herrie te maken....
Oh, en dat het muzikaal niet vernieuwt vind ik geen enkel probleem. Muzikaal vind ik het vaak best nog wel aardig. En de energie (h)erken ik ook absoluut. Zo snap ik ook volkomen dat mensen hier aardig mee uit hun plaat kunnen gaan.
Misschien mis ik dan wel de tong in de wang, de knipogen. Iets wat bijvoorbeeld de Police ver uit deed stijgen boven de "boze" punkbandjes van die tijd. Ik denk dat het een persoonlijke kwestie is. Van genregenoten schiet me nu de inhoud "I'm not much fun to look at, etc" te binnen en dat, inderdaad gekoppeld aan een algemene boze toon, spreekt mij niet aan. Daar haak ik op af. En daarnaast heb ik twijfels bij de oprechtheid van sommige bands in dit genre en dat vind ik in deze muziekcategorie fnuikend. Maar nogmaals; ik denk dat het een smaak-kwestie is en of je dit wel of niet aanspreekt.
Maar leuk, dat bericht hierboven. Weinig leukers dan zo over muziek te lullen.

Angie is een fijne afsluiter maar ook heel erg Oasis. Niet dat dat zo erg is maar de hype is me ook ontgaan eerlijk gezegd. Live geloof ik overigens wel dat het een feestje kan zijn.

Was ruim een jaar geleden nog best een hype,dit debuut van het Engelse Shame.Ben er toen bewust niet aan toegekomen alhoewel ik ze,dacht ik,nog wel op het Down the rabbithole festival van de zomer gezien heb.En nu ze in de startblokken staan met hun tweede album,kom ik met één.
En alhoewel er wel erg veel wordt geciteerd uit de Britse popgeschiedenis is Songs of Praise een erg fijn en lekker plaatje geworden.Met flink wat enthousiasme en een 'Sturm und drang' mentaliteit komt het vijftal uit Londen met een kleine 40 minuten intense post punk/rock op de proppen.Misschien niet altijd even origineel maar ze vliegen er wel in en dat is zeker anno 2020 ook wat waard.De zang doet me soms aan Shaun Ryder van de Happy mondays denken en diverse uitwaaiende gitaarpartijen hebben nogal wat raakvlakken met Cold play hebben.Zo zijn er nog wel meer invloeden hoorbaar maar dat doet uiteindelijk niks af aan het feit dat (vooral) Gold Hole,Dust on Trial ,Friction en One Rizla gewoon heerlijke songs zijn.
Conclusie ; goed eerste album en ik ben benieuwd of Shame er ,met de dit jaar te verschijnen opvolger nog een schepje bovenop kan doen.

Wat een energiebom is deze plaat toch! Laat dat tweede album maar snel komen.

Nieuw album 'Drunk Tank Pink' vandaag aangekondigd.

shame - Water in the Well (Official Video)

Vlak voor het beluisteren van het nieuwe album dat vandaag is uitgekomen nog is terug gegaan naar dit album. Ik wil het album heel graag een stuk beter vinden dan dat ik het vind. Een aantal singles zijn ijzersterk, maar er staan toch nog een paar fillers op voor mij en dat is voor mij iets teveel voor dit relatief kort album.

De singles zijn wel echt goud! Wel echt benieuwd naar de nieuwe plaat.

Wat een overhypete brol is me dit zeg… Bah! Working class punk van den Aldi.

Nee, dan pluk ik liever die The Jam-verzamelbox nog eens uit mijn platenkast.