Ik ben een beetje bang dat de meeste mensen deze plaat slecht wíllen vinden. Decibel gaf een vernietigende recentie en de rest volgde gedwee. Het lijkt wel of veel journalisten deze plaat slecht willen vinden, en derhalve niet geheel objectief zijn (dat is ten minste het gevoel wat ik krijg). Ik vind het helemaal geen slechte plaat, oké het is geen Burn my eyes, het is geen Blackening. Ik vind het aan de andere kant ook zeker niet het allerslechtste van Machine Head (die eer laat ik aan Supercharger).
Wat me als eerste opvalt aan deze plaat is het heerlijke vette geluid, een lekker no-nonsense in your face productie. Het song materiaal is simpeler dan we gewend zijn en neigt inderdaad wat meer richting 'the burning red' het heeft een beetje een nu-metal vibe, maar is toch vooral onmiskenbaar Machine Head. Over het geheel genomen vind ik hem lekker weg beuken, en schopt het weer geregeld kont! Niet van dat niveau, maar de plaat doet me geregeld denken aan the more things change...!
De rappende Rob Flynn is mij niet (negatief) opgevallen, maar ik heb de plaat ook pas twee keer geluisterd. Ook hoor ik geen enorme Dropkick Murphy's invloeden of nu-metal dingen, van alles wel een beetje hoor, dat wel, maar ik hoor vooral veel Machine Head. Nu ik er zo over denk hoor ik vooral Machine Head die duidelijk een andere weg aan het zoeken is en daar wat mij betreft redelijk in slaagt. Wat mij wel héél erg stoort is het simplisme in de teksten, dat lijken soms wel sinterklaas rijmpjes.
Al met al kan ik me voorstellen dat men het geen topper vind, het lijkt me ook geen klassieker in wording (zoals the Blackening of Burn my Eyes), maar om de plaat nu zo af te fikken dat vind ik wel wat overdreven. Ik heb voor alsnog geen spijt van de pre-order,en denk dat ik me hier best mee ga vermaken.