menu

The Rolling Stones - Bridges to Babylon (1997)

mijn stem
3,32 (267)
267 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Virgin

  1. Flip the Switch (3:28)
  2. Anybody Seen My Baby (4:31)
  3. Low Down (4:26)
  4. Already over Me (5:24)
  5. Gunface (5:02)
  6. You Don't Have to Mean It (3:44)
  7. Out of Control (4:43)
  8. Saint of Me (5:14)
  9. Might as Well Get Juiced (5:23)
  10. Always Suffering (4:44)
  11. Too Tight (3:37)
  12. Thief in the Night (5:16)
  13. How Can I Stop (6:53)
totale tijdsduur: 1:02:25
zoeken in:
avatar van loneranger
3,5
3,5 ster voor dit album.

avatar van rkdev
4,0
Ik ben niet zo'n kenner in de albumdiscografie van de Stones, dus ga en kan dit niet met de klassieke albums vergelijken. Kon dit album onlangs tegen een zacht prijsje kopen en aangezien ik een fan ben van 'Anybody Seen My Baby' was ik wel benieuwd naar de rest. Nou, daar heb ik geen spijt van!

11 van de 13 nummers zijn echte toppers. Heerlijke vuige gitaren zoals ik de Stones graag hoor maar ook wat vernieuwing zoals op 'Anybody...', 'Saint of Me' en 'Might as well get juiced'. Alleen twee van de Keith nummers doen me niks, namelijk tracks 6 en 13. 'Thief in de Night' vind ik overigens wel veel lijken op een ander Keith nummer, maar kom niet op de titel.

Maar overall een super album van de Stones.
Voodoo Lounge wordt gezien als 'return to form' en Bridges to Babylon als mindere opvolger. Ben ik het niet mee eens... deze is beter imo.

Toch maar eens écht in de band gaan verdiepen, helaas nog steeds niet gedaan maar met wat recente aankopen moet dit goedkomen

avatar van bikkel2
2,5
Dan kun je je lol nog op rkdev.
Er zijn nogal wat albums van The Stones die dit werkje met gemak overtreffen.
Maar zonder dollen; Gouden periode 1968/1972.
Die zou ik zeker onder de loep nemen.
Daarna wordt het wat wisselvalliger, maar hun 70's albums zijn over het algemeen ok.
De periode voor "68" is interessant, maar nog niet overal even stabiel.
Tattoo You (1981) vind ik hun laatste echte voltreffer.

Veel luisterplezier.

avatar van RuudC
2,0
Aanvankelijk vond ik dit album duidelijk een klasse beter dan de voorganger. Er wordt niet spectaculair gemusiceerd, maar de teksten zijn niet zo klef en er is niet veel te ergeren. De poprockkoers wordt doorgezet en dat Mick even probeert te rappen, vergeef ik hem dan ook wel. Halverwege slaat de toon wat om en begint de Stones weer echt zeikerig te klinken. Even twijfel ik nog tussen 2 en 2,5*, maar met de afgrijselijke afsluiter (3 nummers met Keith achter de microfoon... ) weet ik voldoende. De jaren negentig waren artistiek wel erg zwaar voor deze band.


Tussenstand:
1. 12x5
2. Sticky Fingers
3. Their Satanic Majesties Request
4. Aftermath
5. The Rolling Stones
6. The Rolling Stones No. 2
7. Some Girls
8. Out Of Our Heads
9. Tattoo You
10. Between The Buttons
11. Undercover
12. Dirty Work
13. Exile On Main St.
14. Emotional Rescue
15. Goat Head Soup
16. Beggars Banquet
17. It's Only Rock n Roll
18. Let It Bleed
19. Steel Wheels
20. Black And Blue
21. Bridges To Babylon
22. Voodoo Lounge

avatar van lennert
4,0
De titel van dit album heb ik toentertijd veelvuldig voorbij zien komen en Anybody Seen My Baby heb ik toen zeker weten ook vaak op de radio gehoord. Op het moment dat ik dit nummer nu ook hoor denk ik meteen 'ja, zo'n kraker ontbrak er echt op Voodoo Lounge'. Ook al vind ik de band als complete albumband vaak tekort schieten, het valt me toch wel op dat ze qua hitsingles altijd behoorlijk sterk materiaal geleverd hebben. Lekker mysterieuze groove en een catchy refrein dat ik nog de rest van de dag in mijn hoofd zal hebben. Ik heb mezelf nu dan ook echt voorgenomen om buiten een paar reguliere albums zeker nog een verzamelalbum aan te schaffen zodat ik de 'beste' songs toch lekker compact heb.

Goed, het album was nog niet klaar toen ik de eerste alinea schreef. Naarmate het geheel vordert valt het me vooral op dat niet alleen de sound nu klopt, maar ook de songs gewoon een stuk beter zijn dan op de voorganger het geval was. Low Down en Gunface rocken behoorlijk goed. Als ik op You Don't Have To Mean it Richards weer hoor zingen en de rockende sound vervangen is voor middle of the road reggae-poprock slaak ik echter wel weer een zucht. Mijn mening over zijn zang-'kwaliteiten' zijn nu in de tussentijd wel duidelijk. Als Out Of Control wordt ingezet ben ik dan ook weer blij dat Jagger weer zingt. Dit nummer heeft ook een laidback vibe, maar ook een opbouw naar iets stevigers. De andere single Saint Of Me kende ik dan weer nog niet, maar ook hier hoor ik wel weer een bevestiging van mijn statement dat de band in dat departement gewoon vaak het beste werk levert. Goede vibe in het nummer en een toffe tekst. Ook een fijne gitaarsound.

Bijna had ik dit album een 4.5 gegeven. En dan gooit de band twee verschrikkelijke eindtracks erin en wil ik het album al afzetten. Zonder die twee afsluiters was het album voor mij een absoluut pareltje geworden, nu vind ik het alsnog wel een van de beste albums van de band, maar blijft dat 'verdomme, wat jammer'-gevoel echt nog even hangen. Goed, als ik hem in de winkel vind schaf ik hem gewoon aan en zet ik hem wel op tijd uit. Voor wat de band in 1997 had kunnen uitbrengen voor mij een flink geïnspireerd en afwisselend album!

Tussenstand:
1. Sticky Fingers
2. Their Satanic Majesties Request
3. Bridges To Babylon
4. Goat Head Soup
5. Steel Wheels
6. Undercover
7. Let It Bleed
8. Dirty Work
9. Beggars Banquet
10. It's Only Rock N Roll
11. Some Girls
12. Aftermath
13. Exile On Main St.
14. Tattoo You
15. Between The Buttons
16. Voodoo Lounge
17. 12x5
18. Out Of Our Heads
19. Emotional Rescue
20. The Rolling Stones No. 2
21. The Rolling Stones
22. Black And Blue

avatar van Jelle78
4,0
Het wordt bijna eng, want je verwoordt weer bijna letterlijk wat ik van dit album vind lennert.

Op Bridges To Babylon klinken de Stones een stuk moderner dan op Voodoo Lounge. Het album komt in de eerste zes nummers wat hortend en stotend op gang. Enkele goede nummers (Gunface, Already Over Me, Anybody Seen My Baby) worden afgewisseld met minder materiaal. Als Keith zijn reggaeliedje You Don't have To Mean It inzet moet gevreesd worden dat het net als op de tweede helft van Voodoo Lounge de verkeerde kant opgaat.
Gelukkig gebeurt het tegenovergestelde en ontbrand het album pas echt met het fantastische Out Of Control. Een heerlijk funky nummer met een explosie van energie in de refreinen en de solo. Saint Of Me is het volgende hoogtepunt. Door de productie van de Dust Brothers klinkt het erg modern, maar dat draagt juist bij aan de kwaliteit van het nummer. Op Might As Well Get Juiced wordt de moderne productie nog een stukje verder doorgetrokken. Een nummer waarop elektronica zeer prominent aanwezig is. Hierdoor verguisd door vele Stonesfans, maar ik vind het een geweldig nummer. Feitelijk is het gewoon een bluesnummer in een modern jasje (inclusief mondharmonica), dus zover zaten de Stones niet van hun wortels af in dit nummer.
Met Always Suffering komen we bij de tweede ballad en net als Already Over Me is het een mooi gevoelig nummer geworden. Gelukkig geen sentimenteel geneuzel meer zoals op Voodoo Lounge nog wel het geval was. Too Tight is een weinig opzienbarend rocknummer, dat door het strakke spel van Charlie toch wel behoorlijk swingt. Geenszins vervelend om naar te luisteren, maar echt bijzonder is het ook niet.
En dan komen we bij de twee afsluitende, door Keith gezongen nummers. Thief In The Night is een nummer zonder enige richting. In vergelijking met de hoge kwaliteit van de eerdere nummers is het eigenlijk ongelofelijk dat dit op het album terecht is gekomen. Het jazz achtige How Can I Stop sluit het album af. Een ballad met een sfeer die helemaal niet bij de rest van het album past. Misschien dat het daarom om de één of andere manier toch goed werkt.

Hoewel Bridges To Babylon enkele overbodige nummers heeft, verrast het me hoe goed ik dit album vind. In mijn hoofd was het altijd een stap terug na Voodoo Lounge en kon ik de moderne productie maar matig waarderen. Nu ik beide platen na elkaar luister moet ik vaststellen dat ik Bridges beduidend beter vind. Het heeft de tand des tijds ook opvallend goed doorstaan vind ik. Dit is toch wel mijn revelatie in deze marathon moet ik zeggen.

Tussenstand:
1. Beggars Banquet: 5*
2. Exile On Main St.: 5*
3. Sticky Fingers: 5*
4. Let It Bleed: 4,5*
5. Aftermath: 4,5*
6. Black And Blue: 4,5*
7. The Rolling Stones: 4*
8. Bridges To Babylon: 4*
9. Their Satanic Majesties Request: 4*
10. Tattoo You: 4*
11. Out Of Our Heads US: 4*
12. Steel Wheels: 3,5*
13. Some Girls: 3,5*
14. The Rolling Stones Now!: 3,5*
15. 12 X 5: 3,5*
16. It's Only Rock 'N Roll: 3,5*
17. Voodoo Lounge: 3*
18. Goats Head Soup: 3*
19. The Rolling Stones No. 2: 3*
20. Undercover: 3*
21. Between The Buttons: 2,5*
22. Emotional Rescue: 2,5*
23. December's Children (And Everybody's): 2,5*
24. Dirty Work: 2*

avatar van lennert
4,0
Leuk om te horen Jelle78! Ik ben nog licht verbaasd over de relatief lage waardering voor dit album, daar ik me meen te herinneren dat de fans en critici hier toen erg positief over waren. Ik blijf het in ieder geval erg knap vinden hoe de band hier toch lekker eigentijds klinkt zonder de eigen sound te verloochenen. Might As Well Get Juiced heb ik niet los genoemd, maar ook die song beviel me prima in ieder geval.

avatar van Jelle78
4,0
In mijn herinnering werd Bridges juist niet zo positief ontvangen, vooral door de modernere koers die destijds door zowel fans als critici als geforceerd werd ervaren. Het was juist Voodoo Lounge dat door fans en critici positief werd ontvangen.

avatar van lennert
4,0
Bizar... nou goed, maakt voor onze ervaring niets uit natuurlijk.

avatar van LucM
2,5
Bridges to Babylon werd door pers en publiek eerder matig ontvangen. Los daarvan vind ik dat ook één van de mindere Stones-albums door de overproductie en het weinig memorabele songmateriaal.

avatar van goldendream
Een minder album (en zo hebben ze er veel), maar wel een magistrale hoes. Mijn verkenning van hun albums loopt op zijn laatste benen.

Mijn voorkeur gaat duidelijk uit naar de jaren '60 en '70. 'Sticky Fingers' beoordeel ik als hun beste album. In mijn afspeellijstjes zijn er 8 van de 10 nummers toegevoegd. Voor deze band is dat heel veel. 'Some Girls' biedt er 7.

Vanaf de jaren '80 daalt het niveau, maar zijn er wel een aantal ijzersterke songs. Hier zijn er wel een aantal albums die slechts 2 of 3 songs leveren voor die lijstjes. 'Tattoo You' (6 songs) en 'Steel Wheels' (6 songs) komen er het best uit. Bij die laatste spelen nostalgische redenen mee.

Het valt me ook op dat de band altijd wist welke nummers singles moesten worden. Zelden zou ik een andere keuze maken als het aan mij lag. 'Memory Motel' is zo'n uitzonderlijk nummer dat wellicht geen single werd, maar het wel mocht zijn.

De solocarrières van de leden boeien me minder. Daarom heb ik wat solonummers chronologisch in de lijstjes geplaatst. Jagger wint daarin het pleit met voorlopig 10 nummers, Richards en Wood halen voorlopig maar 2 nummers en Wyman 1. Let wel, Wood en Wyman heb ik slechts oppervlakkig beluisterd via een verzamelaar die me al snel tegenstak. Bij o.a. The Beatles en Genesis plaats ik de solonummers in aparte afspeellijsten omdat ze gewoon te sterk en uitgebreid zijn.

Eindconclusie: The Stones zijn een heel goede band voor mij, maar niet om in mijn persoonlijke top 10 of top 20 te plaatsen. Ze leggen overduidelijk de duimen voor o.a. The Beatles, Genesis, Pink Floyd, The Cure, Simple Minds, Dire Straits, Steve Hackett, Fleetwood Mac, Chris Rea, Roxy Music en nog anderen. Ze wedijveren bij mij met o.a. Prince.

avatar van Deranged
5,0
Saint of Me zonder enige twijfel al sinds jaar en dag mijn favoriete Stones nummer.

Solootje misschien ook wel het beste wat ik Richards op gitaar heb horen doen.

Hou van die simpele dingen.

Beknopte spot on perfectie.

Zoiets noemen ze ook wel een swagger solo.

Iemand die hier ook heel bedreven in is:

Is natuurlijk Jeff Lynne.

Geef die man een gitaar en ruige dingen staan op het punt te gebeuren.

avatar van west
4,0
bikkel2 schreef:
Er zijn nogal wat albums van The Stones die dit werkje met gemak overtreffen.

Veel luisterplezier.

Wat bijvoorbeeld te denken van Dirty Work bikkel?

Inderdaad: veel luisterplezier!

avatar van west
4,0
Persoonlijk vind ik dit de meest ondergewaardeerde plaat van the Rolling Stones. Ik las ook iets over poprock en modernere koers? Ik hoor vooral lekkere classic Rolling Stones rock. Het was ook opvallend hoe goed de nummers van dit album overeind bleven tijdens de live tour van Bridges to Babylon. Flip the Switch
Out of Control en zeker Saint of Me klonken live ook prima. Verder staan op dit album bijvoorbeeld de echt mooie single Anybody Seen My Baby, het lekkere Low Down, het sterke Already Over Me, de heerlijke rocker Gunface en de goede nummers Might as Well Get Juiced & Always Suffering. Alleen naar het einde toe wordt het net wat minder, maar alles bij elkaar een prima Rolling Stones album dit Bridges to Babylon, met ook mooi artwork op de binnenhoezen van de 2 LP's.

avatar van bikkel2
2,5
west schreef:
(quote)

Wat bijvoorbeeld te denken van Dirty Work bikkel?

Inderdaad: veel luisterplezier!



avatar van ricardo
Anybody Seen My Baby heb ik destijds al regelmatig op de radio gehoord, en klinkt lekker. Op dit album is eigenlijk nog nauwelijks rock te horen, maar vooral radio vriendelijke popmuziek. Op zich geen slecht album, en de meeste nummers liggen lekker in het gehoor, maar ik vind dit toch iets te standaard klinken. De Stones mogen best wat meer rocken, maar anderzijds is het wel weer wat extra variatie in hun al behoorlijke discografie.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:16 uur

geplaatst: vandaag om 01:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.