De
Arthur-Recensies 16: muziek is een vreemd iets
The National is zonder twijfel de meest gerespecteerde alternatieve rockband van de laatste jaren, samen met misschien Arcade Fire. En van al hun albums wordt deze Boxer dan ook nog eens het hoogst gewaardeerd, althans op musicmeter. High Violet ken ik al, en vind ik een erg tof album, maar vooralsnog ontbreekt die echte klik met The National bij mij, in tegenstelling tot het eerder genoemde Arcade Fire. Zal Boxer daar verandering in kunnen brengen?
Het meest in het oor springende kenmerk van deze plaat is toch wel de bariton van zanger Matt Berninger. Zijn diepe stem geeft de nummers van The National iets zwaarmoedigs, en ook de muziek en teksten gaan hierin mee. Tegelijkertijd zorgt het opzwepende drumwerk ervoor dat het allemaal nog leuk om naar te luisteren blijft. Die wisselwerking tussen de energieke drums en de zware stem van Matt is de kracht van dit album en van de muziek van The National in het algemeen. Dit is best wel zware kost, dat zeker, maar dit is ook geen album waar je alleen maar naar kan luisteren als je een depressie hebt. Een beetje zoals Joy Division, maar dan toch nog iets anders eigenlijk. Muziek is een vreemd iets.
Bovendien is het songmateriaal ook gewoon van hoog niveau. Hier staat geen slecht nummer tussen, het is allemaal erg aan elkaar gewaagd. Dit lijkt me echt zo’n album waar iedereen zijn eigen favorietje heeft, waar geen song uit de boot valt. Zelf geniet ik voor het moment overigens het meeste van Fake Empire, Squalor Victoria en Apartement Story. Ook nog een pluspunt voor de teksten. Die zijn meestal heel mooi, en passen perfect bij zang en muziek.
Maar goed, het mag duidelijk zijn dat ik dit een erg mooi album vind. Zeker geen tijdsverspilling om naar te luisteren!