menu

The National - Boxer (2007)

mijn stem
4,25 (1606)
1606 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Beggars Banquet

  1. Fake Empire (3:26)
  2. Mistaken for Strangers (3:31)
  3. Brainy (3:18)
  4. Squalor Victoria (3:00)
  5. Green Gloves (3:39)
  6. Slow Show (4:08)
  7. Apartment Story (3:33)
  8. Start a War (3:16)
  9. Guest Room (3:19)
  10. Racing Like a Pro (3:24)
  11. Ada (4:03)
  12. Gospel (4:33)
  13. Blank Slate * (3:17)
  14. Santa Clara * (4:07)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 43:10 (50:34)
zoeken in:
4,5
Vooral de rauwere sound, het klinkt een stuk minder gelikt en meer analoog. Daarnaast behoren 'Daughters Of The Soho Riots', 'City Middle' en 'Geese Of Beverly Road' tot mijn favoriete nummer van the National (naast: 'Squalor Victoria', 'ADA' en 'Vanderlyle Crybaby Geeks').

avatar van IllumSphere
4,0
Klinkt stukken beter dan High Violet, maar dat kan ik en mag ik niet met zekerheid zeggen. Ik heb High Violet al in tijden niet meer gehoord, iets wat ik door deze plaat zeker wel nog een keer zal doen. Veel meer kan ik eigenlijk nog niet echt kwijt, maar deze plaat zal de komende tijd nog een paar keer gedraaid worden.

avatar van ArthurDZ
5,0
De Arthur-Recensies 16: muziek is een vreemd iets

The National is zonder twijfel de meest gerespecteerde alternatieve rockband van de laatste jaren, samen met misschien Arcade Fire. En van al hun albums wordt deze Boxer dan ook nog eens het hoogst gewaardeerd, althans op musicmeter. High Violet ken ik al, en vind ik een erg tof album, maar vooralsnog ontbreekt die echte klik met The National bij mij, in tegenstelling tot het eerder genoemde Arcade Fire. Zal Boxer daar verandering in kunnen brengen?

Het meest in het oor springende kenmerk van deze plaat is toch wel de bariton van zanger Matt Berninger. Zijn diepe stem geeft de nummers van The National iets zwaarmoedigs, en ook de muziek en teksten gaan hierin mee. Tegelijkertijd zorgt het opzwepende drumwerk ervoor dat het allemaal nog leuk om naar te luisteren blijft. Die wisselwerking tussen de energieke drums en de zware stem van Matt is de kracht van dit album en van de muziek van The National in het algemeen. Dit is best wel zware kost, dat zeker, maar dit is ook geen album waar je alleen maar naar kan luisteren als je een depressie hebt. Een beetje zoals Joy Division, maar dan toch nog iets anders eigenlijk. Muziek is een vreemd iets.

Bovendien is het songmateriaal ook gewoon van hoog niveau. Hier staat geen slecht nummer tussen, het is allemaal erg aan elkaar gewaagd. Dit lijkt me echt zo’n album waar iedereen zijn eigen favorietje heeft, waar geen song uit de boot valt. Zelf geniet ik voor het moment overigens het meeste van Fake Empire, Squalor Victoria en Apartement Story. Ook nog een pluspunt voor de teksten. Die zijn meestal heel mooi, en passen perfect bij zang en muziek.

Maar goed, het mag duidelijk zijn dat ik dit een erg mooi album vind. Zeker geen tijdsverspilling om naar te luisteren!

5,0
De favorieten wisselen bij mij ook regelmatig. Fake Empire is natuurlijk een parel. Een die minder vaak genoemd wordt, maar bij mij niet stuk kan is Ada. Het pianospel (verzorgd door Sufjan Stevens) maakt dit nummer net even anders dan de rest. Hoogtepunt hier zijn de geweldige teksten en de subtiele opbouw (aanzwellende trompetten) en het instrumentale deel nadat Berninger zingt: "Ada I can hear the sound of your life through the wall." Op dat moment ben ik betoverd. Zo kan ik over ieder nummer wel een ode schrijven.

avatar van Snoeperd
4,5
Ada is ook een van mijn favorieten, samen met het nóg betere Brainy

avatar van hallo!
4,0
Brainy is echt ongelofelijk goed.. Het drumwerk contrasteert erg met de rustige muziek en toch past het erbij. En dan zijn er nog de lyrics.

avatar van woutorrmusic
4,5
Luister eens Fake Empire en meteen daarna naar Dweller On The Treshold van Van Morrison

avatar van Cor
4,5
Cor
Het blijft een prachtige plaat. Organische klank, melancholische inzet. Met schitterende inzetten van piano en blazers. Soms ruikt 'ie de 5*****

2,0
Muzikaal spreekt dit me zeker aan. Draai deze plaat ongeveer om het half jaar een paar keer, maar ik blijf de stem van de zanger verschrikkelijk vinden.

Jav-
Dat vind ik zelf juist een pluspunt van The National.

5,0
Dat vind ik dus ook een groot pluspunt. Past perfect bij de instrumentatie.
Zo`n doorleefde stem. Doet me altijd denken aan het leven zelf, ook een beetje neerslachtig.

Dit is het album dat bij mij de meeste emoties oproept.

Prachtig album.

avatar van woutorrmusic
4,5
Klaploper schreef:
Doet me altijd denken aan het leven zelf, ook een beetje neerslachtig.


Mooie filosofische insteek

avatar van Eveningguard
Jav- schreef:
Dat vind ik zelf juist een pluspunt van The National.


Op de studioalbums wel. Live is het echt niet te harden. Samen met Modest Mouse de meest teleurstellende live band in mijn ogen.

avatar van sierrra
4,0
Wat krijgt Guest Room weinig voorkeurstemmen. Voor mij één van de hoogtepunten van het album.

avatar van Ernie
4,5
Ah eindelijk orgineel terug Zojuist volledig in de file gehoord en blijft een heerlijk schijf!

avatar van The Eraser
5,0
Dit blijft absoluut hun mangum opus! Net als goede wijn blijft dit album maar beter en beter worden. Ik ken het nu al langer dan vier jaar, dus ik kan met recht zeggen dat dit voor mij een moderne klassieker is.
Saai, te monotoon? Neen absoluut niet. Luister maar eens naar de opbouw van Appartement Story, de subtiele climax in Green Gloves of het inventieve drumwerk op Brainy. Op elk detail is gelet.

4,5
Doorbraak- en scharnieralbum voor The National. High Violet en vooral TWFM klinken meer geplijst, uitgekiend en ontdaan van weerhaken. Op voorgaande albums horen we een meer zoekende en uitproberende band.

avatar van LucM
4,5
The National begon ik pas echt te kennen van het prachtige High Violet. Achteraf kocht ik ook de bejubelde voorganger en hoewel ik aanvankelijk wat sceptisch tegenover stond ben ik nu ook om. Ik snap de vergelijkingen met de vroegere postpunk wel door de lage en diepe stem die de songs een donker en melancholiek tintje geeft. Maar écht zwaarmoedig of zwartgallig klinkt het niet, The National brengt eerder pure popsongs met een donker randje en daarin zijn ze een meester. Hier wordt gelukkig ook gekozen voor een natuurlijke productie waarbij de instrumentatie in dienst staat van de sfeer en de songs. Zeker een tijdloos (groei)album.

avatar van Der Jan
5,0
Eerlijk, heel eerlijk? Ok dan maar, The National leerde ik pas kennen toen Bloodbuzz Ohio in 2010 telbare keren op Studio Brussel te horen was. Schandalig eigenlijk, want wat bleek? Hun beste album werd drie jaar terug al opgenomen… Boxer.

Hoe mooi kan een album starten? Voorzichtig pianogetokkel gevolgd door de prachtige bariton van Matt. Fake Empire beschrijft de prille eerste liefdesdagen van een koppeltje. Je bent zo gelukkig als een kind (“Making pies”, “Limonade”, “Tiptoe through the city”) en je maalt helemaal niet om de buitenwereld. Wat gaan ze wel niet van mij denken (“Do our gay ballet on ice”)? Maar na verloop van tijd zwakt dit superieure gevoel toch een beetje af. Matt probeert dit zo lang mogelijk uit te stellen (“No thinking for a little while”). Subliem hoe het nummer halfweg een tikkeltje afremt om daarna nooit meer stil te vallen en te eindigen in een georchestreerde chaos van instrumenten. Een ferme inkomer!

Mistaken for Strangers valt meteen op. Het is veel ruiger en harder dan de andere nummers op Boxer, het klinkt ook donkerder. Matt waarschuwt sommigen onder ons. Velen die de studentenwereld inruilen voor een echte volwassen job, werken zich kost wat kost op (“You do everything that they ask you to”). Het gevaar bestaat er in dat je onopgemerkt je beste kameraden gaat verwaarlozen. Waarop je niet veel later als een “Stranger” door het leven moet…

Brainy, brainy, brainy! Het derde nummer gaat over een intellectueel minderwaardigheidsgevoel tegenover een geliefde. Een gevoel dat hij op verschillende manieren probeert weg te werken (o.a. “Reading the American Dictionary”) om toch maar in de nabijheid van zijn geliefde te kunnen komen. “You’ll never believe me, what i found. Think i’d better follow you around.”

Live supersterk: Squalor Victoria! Live krijg je de ellenlange opbouwende intro van drummer Bryan Devendorf, de wonderlijke passage: “This isn’t working you, my middlebrow……(stilte)…... f*cker” en finaal de Matt-schreeuw van “Squalor Victoriaaaaaa”. De Matt-schreeuw gaat live door merg en been, keer op keer. Jammer dat hij dit niet echt op zijn albums doet. Qua tekstuele inhoud krijgen we hier het omgekeerde verhaal van Mistaken for Strangers. Een jonge man heeft het moeilijk om zijn werk te koppelen aan zijn nachtelijke uitstapjes met vrienden: “Raise our heavenly glasses!”. Santé!

In het rusige en vredige Green Gloves probeert Matt iemand te herinneren die hem bijzonder dierbaar is of was. Hij mist hen zo hard dat hij in hun huid probeert te kruipen: “Getting inside their clothes, watching their videos, getting in their bed.”

Wat hierna volgt is een onwaarschijnlijk vierluik. Te beginnen met het fenomenale Slow Show, waar Matt zo graag wil wegvluchten op een feestje. Naar een vertrouwde plaats (“I wanna hurry home”) samen met zijn meisje. Waar hij gewoon dom kan doen (“Put on a slow, dumb show for you”). En vooral waar hij niet hoeft te denken aan hoe hij zich publiekelijk zou moeten gedragen. Het stukje net na het tweede refrein, met strijkinstrument, is van ongekende schoonheid en had een heel stuk langer mogen uitvallen. Vooral omdat wat daarop volgt (het stukje dat hij overnam van het nummer "29 Years" --> debuutalbum) er van mij gerust uit had gemogen, sorry Matt. Umatt?

Apartment Story is voor mij ontegensprekelijk de allerbeste song op Boxer. Muzikaal én tekstueel. Een op tempo nummer mede dankzij de schitterende slagen van Bryan Devendorf. Een verrijking doorheen het ganse album trouwens, het drumwerk. Blijkbaar werd Bryan niks voor niks afgebeeld op de hoes van hun eerste album “The National”: een topmuzikant.

“Everything we did believe is diving diving diving off the balcony”. Dit symboliseert hoe vaak onze idealen en dromen zomaar in rook opgaan bij het volwassen worden. We zitten vanaf dat moment aan zoveel vastgeroest in ons leven, is het niet? “Tired and wired, we ruin too easy”. Een quote die me iedere dag opnieuw bezig houdt en me af en toe eens wakker schudt. Bedankt Matt.

The National gaat ingetogen verder met Start a War. Een heel warm nummer door het lief repetitief guitaardeuntje. Ruzie maken, maar dan toch niet helemaal? “Walk away now and you gonna start a war”. Het lijkt me een soort van figuurlijke oorlog waar er een tijdje niet met elkaar gesproken zal worden, koppige stilte. Maar de warme sfeer van dit uitstekende nummer verraadt me dat het allemaal wel weer goed komt.

Het sluitstuk van dit onwaarschijnlijke vierluik is Guest Room. Een onderschat nummer. Een koppel dat op elkaar is uitgekeken (“We’re starting to stay the same”). Geen bedroom maar een gewone guest room. Ze zijn vreemdelingen geworden voor elkaar, de intimiteit is verdwenen. De verliefdheid en wilde avonturen hebben plaats gemaakt voor geld, vastgeroestheid en stabiliteit.

Racing Like a Pro is voor mij een sterk staaltje van zingende poëzie. Het vertelt het verhaal over hoe een jong gelukkig en losbollig meisje (“One time you were a glowing young ruffian”) succesrijk (“shooting up the ladder”) begint aan haar nieuwe job. Maar door enkel maar te doen wat haar opgedragen wordt, vergeet ze wie ze echt is en waar ze echt voor staat. En blijkbaar maalt ze er niet om: “Oh my god it doesn’t mean a lot to you”. De link met Mistaken for Strangers is dus snel gemaakt.

Een gevoelig nummer met ongelooflijk pianospel is Ada. Tevergeefs (“Leave it all up in the air”) raad en bescherming geven aan iemand die er vandoor is gegaan en die je bijzonder hard mist. Maar op het einde besef je dan dat het met "je" meisje eigenlijk goed gaat “Ada, i can hear the sound of your laugh through the wall”. Een groeier.

Dat brengt ons bij het laatste nummer van Boxer: Gospel. Ook hier de moeilijke overgang van jeugd naar volwassenheid. Eerst de lange zoete avonden tijdens die mooie zomervakanties. Om dan toch plots te ontdekken dat het een van je laatste lange vakanties is en je niet meer van de jongste bent “His angel face is falling”. Een pracht van een lied die er ons stiekem nog eens attent op maakt hoe wondermooi Boxer wel is.

The National, jullie zijn stuk voor stuk heel Grote Meneren. Morgen ongetwijfeld ook, in Vorst. Tot dan.

johannesA
Ook je tweede bijdrage mag er zijn, Der Jan!

Fake Empire vind ik het beste nummer op deze cd. Dat dan weer wel.

avatar van The Eraser
5,0
Prachtige recensie!

Man man, wat blijft dit toch een mooie plaat. Zeker nu ik ook stilaan de leeftijd bereik waarin ik de teksten kan terugkoppelen op mijn eigen leven. Moderne klassieker, absoluut.

avatar van thetinderstick
4,5
Der Jan, een fantastische review!
Vaak kan ik geen chocola maken van teksten van the National, maar jouw interpretatie klinkt zo logisch dat het wel moet kloppen, bedankt!

avatar van keijzm73
5,0
Der Jan schreef:
..... [knip] ... de schitterende slagen van Bryan Devendorf. Een verrijking doorheen het ganse album trouwens, het drumwerk. Blijkbaar werd Bryan niks voor niks afgebeeld op de hoes van hun eerste album “The National”: een topmuzikant.

Een knip omdat bovenstaande ook wel eens gezegd mag worden en dus, bij deze nogmaals benadrukt!! Het drumwerk van Bryan heeft er grotendeels aan bijgedragen dat 'The National' op een gegeven moment wel op z'n plek viel bij me. Misschien ook niet gek dat dit gebeurde bij 'Bloodbuzz Ohio'. Een heerlijk op percussie gedreven nummer. Afgelopen periode (anderhalf jaar) alle albums vele malen geluisterd en inmiddels tot de conclusie gekomen dat 'The National' geen slecht album heeft gemaakt. Ook de eerste twee albums - waarbij het drumwerk nog wat op de achtergrond zit - zijn geweldig. Vanaf Alligator is de rol van Bryan alleen maar groter geworden. En terecht!

Voor mij is de 'ferme inkomer' nog steeds favoriet van 'Boxer'. Door de tekst die jij beeldig weet te omschrijven maar dus ook vanwege de opbouw in het nummer. Want ook dat heeft 'The National' is huis.
Der Jan schreef:
Subliem hoe het nummer halfweg een tikkeltje afremt om daarna nooit meer stil te vallen en te eindigen in een georchestreerde chaos van instrumenten.



Werkelijk een prachtige recensie 'Der Jan'. Leuk om te lezen dat iemand anders er ongeveer dezelfde dingen in hoort. Sommige nummers had ik tekstueel nog niet ontleedt, maar wat je erover schrijft is niet onlogisch..

4,5
essentieel stuff.
ik heb ze pas ontdekt met high violet. daarvoor was ik niet rijp voor deze muziek.

diezelfde warmte die hun muziek kenmerkt en wat volgens mij hun enorme aantrekkingskracht is, vind je ook hier terug.

avatar van Môrthul
4,0
Ik heb ook maar moeten verhogen naar 4.5*. Brainy en Guest Room zijn namelijk zo ongelofelijk goed! Eigenlijk houden alleen Start a War en Gospel me van een 5* notatie..

Jav-
Is er van dit album eigenlijk een versie met een kartonnen klaphoesje, zoals die van High Violet en Trouble Will Find Me? Ik heb namelijk gewoon een jewelcase uitgave.

avatar van legian
4,0
Jazeker, heb hier een kartonnen versie in de kast staan.

Jav-
Gaaf, weet je nog waar je die vandaan hebt?

avatar van legian
4,0
De platenwinkel in Almere, weet niet of die versie nog beschikbaar is though.

avatar van Fathead
4,0
Deze vanavond weer eens aan het draaien en de klasse druipt er wel weer vanaf hoor. Begint met redelijke afstand mijn favoriet te worden van de band. Slow Show, Fake Empire, Mistaken for Strangers, Racing Like a Pro, Ada en Gospel zijn zó verschrikkelijk goed, niet normaal. Matt zingt op dit album het beste, Bryan trommelt op dit album het beste. De albums erna zijn (ondanks hun kwaliteit) toch echt zo spannend niet meer...

Grote meneren, inderdaad Der Jan.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:31 uur

geplaatst: vandaag om 14:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.