clutch schreef:
Oei, als results may very van Limp Bizkit beter is dan dit..
Ik heb het album vanmiddag weer eens zitten luisteren van begin tot eind, inclusief bonustracks, sinds een zeer lange tijd. Uiteraard is en blijft het enigszins leeftijdsgebonden muziek, en dat merk je dan ook aan de teksten. Ik ben heel erg lang Limp Bizkit fan geweest, al was het alleen maar om te benadrukken dat ik gewoon nooit helemaal volwassen zal worden, en dat ook niet wil.
maar ik zal dit even terzijde schuiven, en hier en daar objectief proberen te blijven.
1. Het feit dat er in dat album nog altijd in ruim 5 a 6 nummers een tierende Fred Durst voorkomt, doet mij eigenlijk al goed. Het is net als wat er hierboven gezegd wordt, ter ontstressing
, bij Minutes To Midnight: 1 nummer, 1!(no more sorrow), en die haalt het niet bij een nummer als eat you alive. Met QWERTY erbij gedacht is het alsnog een schrale troost.
2. Rappen, scratchen en mixtafels zijn volop aanwezig, en DJ Lethal doet het gewoon prima, ik kan trouwens wel zeggen dat ik Shinoda een betere rapper vind dan Durst,
en het feit dat Shinoda meer zingt dan rapt op MNM, vind ik dan ook nogal zwak, hij had in die 4 jaar tijd heel goed zijn skills tot een hoger niveau kunnen pompen wat betreft lyrics en rappen, dat heeft hij niet gedaan of in ieder geval niet gebruikt, want hij moest blijkbaar gaan zingen. Fred Durst legt bovendien, zoals het in mijn oren klinkt, meer gevoel in de ballads dan dat Chester dat doet. Als ik Results May Vary hoor, dan hoor ik melodieen, die een bepaalde sfeer overbrengen. Die mis ik bij MnM.
3. Results may vary maakt een zeer wezenlijk verschil met voorgaande albums, vanwege het hoge aantal stevige en zachte rockballads(ook hier zit dus een hoop verschil in op het album). De teksten zijn mijns inziens wellicht niet dichterlijk op topniveau, maar ze zijn goed genoeg om verschillend geïnterpreteerd te kunnen worden, en er een gevoel bij te krijgen van herkenning (en al helemaal bij pubers, zoals dat ook zo is bij HT en Meteora).
4. Limp Bizkit staat er bekend om dat ze veel samples en teksten jatten van anderen. Wat dat betreft zie ik het door de vingers met behulp van de uitspraak: beter goed gejat dan slecht verzonnen. En jatten kunnen ze goed.
Maar wanneer ik praat over de SOUND van de band of het album, dan is Limp Bizkit dus nooit zo sterk van z'n roots afgeweken als LP dat dus nu overduidelijk gedaan heeft. Results may vary is een album dat afwijkt van andere albums, maar nog steeds een Limp Bizkit album is. En niet, ondanks de vele muren van melancholische riffs, een rip-off van een U2 album of iets dergelijks, iets wat MnM mijns inziens wel is geworden.
Linkin Park heeft met hun album niet een andere 'eigen' sound gecreeerd, het heeft pop-sound gecreeerd, die behalve de gebruikte teksten, alles behalve origineel is. What I've Done, is mijns inziens het schoolvoorbeeld hiervoor, en het signaal dat de bekendere Nu-Metal officieel dood wordt gestoken, medio half mei 2007. (of ben ik nu misschien ietsje te apocalytisch bezig, om maar even in het thema van het album te spreken) You tell me.