menu

David Bowie - Glastonbury 2000 (2018)

mijn stem
4,29 (73)
73 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Parlophone

  1. Introduction (Greensleeves) (1:48)
  2. Wild Is the Wind (6:54)
  3. China Girl (4:24)
  4. Changes (3:40)
  5. Stay (7:12)
  6. Life on Mars? (4:42)
  7. Absolute Beginners (7:50)
  8. Ashes to Ashes (5:21)
  9. Rebel Rebel (4:12)
  10. Little Wonder (3:57)
  11. Golden Years (4:07)
  12. Fame (4:25)
  13. All the Young Dudes (3:43)
  14. The Man Who Sold the World (3:51)
  15. Station to Station (9:49)
  16. Starman (4:50)
  17. Hallo Spaceboy (5:28)
  18. Under Pressure (5:23)
  19. Ziggy Stardust (3:54)
  20. "Heroes" (5:57)
  21. Let's Dance (7:06)
  22. I'm Afraid of Americans (5:43)
totale tijdsduur: 1:54:16
zoeken in:
Luister m nu voor het eerst, krijg er nog geen warm gevoel bij. Prachtige nummers, uitvoeringen heb ik op andere live platen veel beter gehoord, sterker nog vind eigenlijk alle tracks de studio versies beter en dat heb ik bv op Stage niet. Ook de "nieuwere" tracks uit eind jaren 70/begin 80 vind ik nog niet zo. En die vrouwen op de achtergrond, get rid of it!!!!!
Hoge score zie ik, zal er voor mij niet inzitten denk ik.
Life on mars ik hoor het niet dat het zo mooi is hier.
Had er natuurlijk wel heel graag bij willen zijn!
Oordeel volgt later na meer luisterbeurten


avatar van Zwaagje
4,5

Ieder zijn mening René R; ik hoor in de plaat iets heel anders inclusief " die vrouwen op de achtergrond". Die vind ik juist wel orgineel; Bowie gebruikt vaak mannelijke achtergrondzang.

[quote]Mjuman schreef:
(quote)


Die opmerking kan ik me voorstellen - in mijn boekje sta jij nl genoteerd als 'proggo'

Belew heeft een tamelijk uitgesproken stijl - King Crimson (het sublieme Elephant Talk bijv) en Talking Heads (live tour na Remain in Light) en die stijl past wellicht niet altijd bij Bowie.

Belew kan alles spelen,,bij TH, KC, Sakamoto, Sylvian, geen prog gelukkig niet dat gepiel....

Niet echt super deze uitvoeringen, mijlenver van bv Stage.
Snap de fuzz niet.
Ja de magie van Glastonbury dat snap ik wel.

avatar van Funky Bookie
4,0
Bowie in topvorm met een hele goede band en anderhalf uur aan grote hits. Toch word ik niet omver geblazen, maar ik denk dat dat met het geluid heeft te maken. Neemt niet weg dat dit uitstekend laat horen wat een bijzonder krachtig repetoire de man heeft.
Ik vind niet alle arrangementen even geslaagd. Verrassende hoogtepunt in de set is voor mij Station to Station.

avatar van Zagato
4,5
Ik ben geen Bowie adept of kenner maar kan The Thin White Duke (of is dat Bowie niet?) op zijn tijd erg waarderen. De uitvoering van Wild is the Wind is kippenvel om van Station to Station maar te zwijgen. Een mooi overzicht van zijn oeuvre tot dan toe, lekker hoor!

avatar van Zagato
4,5
Het album staat weer eens op, in tegenstelling tot enkele anderen hier vind ik de gitarist echt top. Voegt echt iets toe aan de nummers.

avatar van Zwaagje
4,5
Jacobgallagher schreef:
(quote)


Dat concert voor de BBC in het BBC Radio Theatre in 2000 is inderdaad ronduit briljant. Prachtige sound en mix. Het klinkt allemaal zó strak! De lange versies van 'Absolute Beginners' en 'Let's Dance' maken de nummers zo mogelijk nóg beter. De opener 'Wild is the Wind' is ook zál-lig. Wat dat betreft verschilt de setlist van dit concert op Glastonbury 2000 niet veel. Logisch; het betreft dezelfde 'Summer 2000 Tour' en Glastonbury was 2 dagen voor het optreden voor de BBC. Het klinkt hier op Glastonbury allemaal nét iets minder 'gelikt', maar dat komt wellicht doordat het concert in het BBC Radio Theatre een indoor venue is en het nagenoeg een studio betreft. Dit is toch een festival en buiten. Het ontbreken van de strakke uitvoeringen van 'Always Crashing in the Same Car' en 'This Is Not America' is daarbij ook echt een fikse aderlating. Toch is het geweldig dat deze iconische comeback van Bowie op Glastonbury nu dan in zijn geheel is uitgebracht, dat verdiende het zéker. En die hoes: schitterend!

Eerlijk gezegd ken ik de BBC live sessie niet; ik moet me dus eigenlijk niet in de discussie mengen. Wat ik echter zo leuk vind aan live albums is dat het juist afwijkt van studio werk; ik wil het live gevoel erbij. Ik hoef niet perse een uitmuntende mix/cq geluid. En we nemen onszelf in de maling hé. Ook live albums worden opnieuw gemixt. De afstelling in een zaal of buitenlucht is anders dan op een geluidsdrager. Tijdens het optreden zal alles heel anders hebben geklonken.

Stijn_Slayer
Goed concert, maar haalt het qua spel, geluid en stem niet bij zijn optreden in het BBC Radio Theatre. Voor mij daarom geen essentiële must have. Glastonbury is wel iets uitgebreider, maar 'China Girl' en 'Under Pressure' hoeven voor mij al niet en Bowies vocalen op 'Changes' zitten tegen het belachelijke aan.

avatar van Rainmachine
4,5
Bowie At The Beeb live is onovertroffen maar dit is ook heel erg fraai. Wat een bizar goede band had hij ook bij zich live. Mega respect voor het soepele baswerk van Gayl Ann Dorsey en de drums van Sterling Campell, met deze twee is de marathon al voor de helft gelopen. Gitaarwerk van Earl Slick is ook top en ook het toetsenwerk van Mike Garson mag er zijn. Tsja en dan heb je dus gewoon een stel waanzinnige muzikanten bij elkaar.

Dat het concert begint met Wild Is The Wind vind ik persoonlijk waanzinnig fraai, Station To Station is (samen met Young Americans) mijn favoriete Bowie plaat dus dat is ook meteen een inkopper. Enige missers zijn voor mij China Girl en Let's Dance, dat vind ik (ook nu) nog steeds vreselijke nummers. Verder is dit kwalitatief om door een ringetje te halen, zowel hoe het klinkt als hoe het eruit ziet. Ik neig naar 5 sterren maar hou het nog even op 4,5 voor deze geweldenaar.

avatar van Mjuman
Rainmachine schreef:
Bowie At The Beeb live is onovertroffen maar dit is ook heel erg fraai. Wat een bizar goede band had hij ook bij zich live. Mega respect voor het soepele baswerk van Gayl Ann Dorsey en de drums Sterling Campell, met deze twee is de marathon al voor de helft gelopen. Dat het concert begint met Wild Is The Wind vind ik persoonlijk waanzinnig fraai, Station To Station is (samen met Young Americans) mijn favoriete Bowie plaat dus dat is ook meteen een inkopper. Enige missers zijn voor mij China Girl en Let's Dance, dat vind ik (ook nu) nog steeds vreselijke nummers. Verder is dit kwalitatief om door een ringetje te halen, zowel hoe het klinkt als hoe het eruit ziet. Ik neig naar 5 sterren maar hou het nog even op 4,5 voor deze geweldenaar.


De laatste Bowie Box David Bowie - Brilliant Adventure [1992-2001] (2021) - MusicMeter.nl bevat ook: BBC Radio Theatre, London, June 27, 2000 en dat is een fijn live album, iets intiemere setting. Op YouTube vind je ook Bowie live in Goarshausen (Loreley), sterke band - had kaarten, maar moest afhaken (duty called).

avatar van metalfist
Het was me nog niet eerder opgevallen, maar praktisch alles wat ik aan livemateriaal van David Bowie in huis heb, situeert zich in de jaren 70. Dan denk ik aan zo'n David Bowie at the Tower Philadelphia of Santa Monica '72 en hoewel dat allebei fantastische liveregistraties zijn, is het natuurlijk fout om de carrière van Bowie enkel tot die periode te reduceren. Vandaar maar eens aan dit Glastonbury concert begonnen en daaruit blijkt toch maar weer eens dat ik het feit dat ik Bowie nooit live ga kunnen zien misschien wel het grootste muzikale gemis is in mijn leven. Deze registratie uit 2000 bevat dan ook een uitmuntende setlist die lekker afwisselt tussen het begin van zijn carrière (met onder andere Changes), een paar bezoekjes brengt aan mijn favoriete periode (met Rebel Rebel en Ziggy Stardust), een aantal van die onverwoestbare klassiekers brengt (Heroes, Ashes to Ashes, China Girl) en me zelfs introduceert tot nieuwe nummers zoals de afsluiter I'm Afraid of Americans. Bowie is bovendien in een opperste bui en heeft met een aantal grapjes meteen ook het publiek op zijn hand. Het verrast me ook dat hij zo goed bij stem is, want hij geeft zelf tijdens Life on Mars al aan dat hij week geleden laryngitis heeft gehad. Hij klinkt echter loepzuiver en Life on Mars is zelfs één van de hoogtepunten in het concert. Sowieso eigenlijk weinig echt op aan te merken. De band waarmee Bowie zich omringt, speelt de pannen van het dak, maar ook de backing vocals klinken erg sterk. We kennen Under Pressure allemaal in de versie met Freddie Mercury, maar Gail Ann Dorsey moet daar absoluut niet voor onder doen.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:22 uur

geplaatst: vandaag om 15:22 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.