menu

David Bowie - Glastonbury 2000 (2018)

mijn stem
4,29 (73)
73 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Parlophone

  1. Introduction (Greensleeves) (1:48)
  2. Wild Is the Wind (6:54)
  3. China Girl (4:24)
  4. Changes (3:40)
  5. Stay (7:12)
  6. Life on Mars? (4:42)
  7. Absolute Beginners (7:50)
  8. Ashes to Ashes (5:21)
  9. Rebel Rebel (4:12)
  10. Little Wonder (3:57)
  11. Golden Years (4:07)
  12. Fame (4:25)
  13. All the Young Dudes (3:43)
  14. The Man Who Sold the World (3:51)
  15. Station to Station (9:49)
  16. Starman (4:50)
  17. Hallo Spaceboy (5:28)
  18. Under Pressure (5:23)
  19. Ziggy Stardust (3:54)
  20. "Heroes" (5:57)
  21. Let's Dance (7:06)
  22. I'm Afraid of Americans (5:43)
totale tijdsduur: 1:54:16
zoeken in:
avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Een legendarisch optreden wordt dit genoemd in de vooraankondigingen. Ik was er niet bij, maar de tracklist is in ieder geval 'legendarisch'!

avatar van Mjuman
Maartenn schreef:
Een legendarisch optreden wordt dit genoemd in de vooraankondigingen. Ik was er niet bij, maar de tracklist is in ieder geval 'legendarisch'!


Fruit: nog een legendarisch optreden, retestrak:

David Bowie 1996 Loreley Festival - YouTube

Het erge is dat ik kaarten had, maar ogv werk moest afhalen

Ook Glastonbury 2000 staat (deels met beeld) op de Gluurbuis

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Mjuman schreef:
Het erge is dat ik kaarten had, maar ogv werk moest afhalen

Ai, dat is mij gelukkig nog nooit overkomen.

avatar van Mjuman
Ik heb een stuk bekeken en tav het optreden in 1996 is er iig 1 opvallend verschil: lead guitar wordt door een ander gespeeld en dat hoor je duidelijk: Earl Slick die ook meespeelt op Station to Station.

In Goarshausen speelde Reeves Gabrels mee.

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Helaas geen Adrian Belew - dat was helemaal top geweest.

avatar van Mjuman
Maartenn schreef:
Helaas geen Adrian Belew - dat was helemaal top geweest.


Die opmerking kan ik me voorstellen - in mijn boekje sta jij nl genoteerd als 'proggo'

Belew heeft een tamelijk uitgesproken stijl - King Crimson (het sublieme Elephant Talk bijv) en Talking Heads (live tour na Remain in Light) en die stijl past wellicht niet altijd bij Bowie.

Bedenk: Bowie heeft tweemaal met Belew gewerkt; eenmaal na zijn werk voor/met Zappa, '79/80 en de tweede keer in '90. Op YouTube vind je een clip waarin Bowie uiterst trots Belew presenteert. Wanneer Bowie van stijl verandert, kiest ie wel eens een andere gitarist omdat die beter past in zijn (geluids)visie (Mick Ronson >>> Earl Slick >> SRV >>> Reeves Gabrels); voeg daarbij dat ten tijde van een tour misschien iemand niet beschikbaar was (of geen zin had).

Zo heb ik met een maat ooit een discussie gehad over het drumwerk bij twee opeenvolgende Peter Gabriel tours (Secret World en Growing Up) en bij de eerste drumde Manu Katché en bij de tweede Ged Lynch. Die maat vond die tweede drummer (meer een rock-drummer, strak, hard hitter) maar niks, terwijl ie weg was van Manu Katché, meer een percussionist/drummer cum invullingsaccenten.

Growing Up was qua aanpak ook soberder, meer strak, minder op theatrale effecten gericht - vandaar misschien die keuze of was het toch gewoon dat Katché niet beschikbaar was?

avatar van Maartenn
Maartenn (crew)
Leuke informatie Mjuman!

Had het pas nog met Stalin over hoe blij Bowie was met Belew. Onder andere te horen inderdaad tijdens de bandintroductie op deze plaat tijdens Five Years, waar ook nog wordt opgemerkt dat hij bij Zappa vandaan komt. Kan helemaal niet meer stuk natuurlijk

Stijn_Slayer
Hoewel dit misschien wel Bowies beste band was en hij vocaal op zijn top was, is deze release een beetje overbodig. BBC Radio Theatre 2000 is namelijk nog een stuk beter.

Ik wacht nog even met stemmen tot ik de geluidskwaliteit gehoord heb.

avatar van Pitchman
BBC Radio Theatre was al geen misselijk optreden en supervet op cd gebrand. Alleen een van mijn favorietjes ´Always Crashing In The Same Car´ontbreekt. Maar als de geluidskwaliteit goed is , en door Viconti gemixt is komt dat meer dan goed. Er komt ook een versie met DVD uit zag ik. Die is dan wel gelijk prijzig.

avatar van lennon
4,5
Deze opname is al vele jaren bekend en we weten dus dat een Bowie in top vorm te horen krijgen.

Leuk dat t uitkomt, jammer dat ie best prijzig is. Ben een groot vinyl liefhebber, maar bij Bowie is een visueel schijfje ook wat waard,dus ga hier wel voor de cd/dvd.. maar wacht wel even op wat andere prijzen.

avatar van Minneapolis
4,0
Pitchman schreef:
BBC Radio Theatre was al geen misselijk optreden en supervet op cd gebrand. Alleen een van mijn favorietjes ´Always Crashing In The Same Car´ontbreekt.

Ook één van mijn favorieten, en helemaal die BBC uitvoering.

4,5
Wat vanavond bij de MediaMarkt en zag hem liggen, meenemen. Tot nu toe best redelijk. De band haalt het (net) niet bij het optreden bij de BBC uit 2000, maar toch wel strak. Bowie is goed bij stem en praat meer tussendoor dan bijv. op Stage of Blackout. Aanrader.

avatar van CWTAB
4,5
Zeer gave versie van Hallo Spaceboy

avatar van Jacobgallagher
Stijn_Slayer schreef:
Hoewel dit misschien wel Bowies beste band was en hij vocaal op zijn top was, is deze release een beetje overbodig. BBC Radio Theatre 2000 is namelijk nog een stuk beter.


Dat concert voor de BBC in het BBC Radio Theatre in 2000 is inderdaad ronduit briljant. Prachtige sound en mix. Het klinkt allemaal zó strak! De lange versies van 'Absolute Beginners' en 'Let's Dance' maken de nummers zo mogelijk nóg beter. De opener 'Wild is the Wind' is ook zál-lig. Wat dat betreft verschilt de setlist van dit concert op Glastonbury 2000 niet veel. Logisch; het betreft dezelfde 'Summer 2000 Tour' en Glastonbury was 2 dagen voor het optreden voor de BBC. Het klinkt hier op Glastonbury allemaal nét iets minder 'gelikt', maar dat komt wellicht doordat het concert in het BBC Radio Theatre een indoor venue is en het nagenoeg een studio betreft. Dit is toch een festival en buiten. Het ontbreken van de strakke uitvoeringen van 'Always Crashing in the Same Car' en 'This Is Not America' is daarbij ook echt een fikse aderlating. Toch is het geweldig dat deze iconische comeback van Bowie op Glastonbury nu dan in zijn geheel is uitgebracht, dat verdiende het zéker. En die hoes: schitterend!

avatar van Zwaagje
4,5
Tja...na een luisterbeurt op Spotify ben ik bang dat ik weer voor de bijl ga en het vinyl ga kopen.?

avatar van rbbrbass
5,0
Stijn_Slayer schreef:
Hoewel dit misschien wel Bowies beste band was en hij vocaal op zijn top was, is deze release een beetje overbodig. BBC Radio Theatre 2000 is namelijk nog een stuk beter.


Niet helemaal mee eens; Glastonbury 'wint' het wat mij betreft vanRadio Theatre. De laatste was mij te steriel en te opgepoetst waardoor het nauwelijks als een live album voelde. Glastonbury daarentegen rockt en schuurt met hier en daar een te late inzet of een drummer of gitarist die ernaast zit, maar over de hele linie staat het als een huis en heel erg LIVE!

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: David Bowie - Glastonbury 2000 - dekrentenuitdepop.blogspot.com

David Bowie was in 2000 al in de nadagen van zijn carrière op het podium, maar verkeerde op Glastonbury 2000 in grootse vorm

Op voorhand leek het zoveelste live-album van David Bowie dit jaar me niet zo heel interessant, maar het optreden dat de Britse muzikant gaf als hoofdact op de 2000 versie van Glastonbury is verrassend sterk. De band speelt hecht en gloedvol, Bowie is goed bij stem en in een goed humeur en de setlist is om je vingers bij af te likken. Op het Britse festival podium doet Bowie een fraaie greep uit een breed en veelzijdig oeuvre en bijna alles dat hij en zijn band aanpakken is goed op deze memorabele avond. Ook Glastonbury 2000 is daarom weer een live-album waar de Bowie fan niet omheen kan.

Er zijn dit jaar al aardig wat live-platen van David Bowie verschenen. Op Record Store Day verscheen het werkelijk geweldige Welcome To The Blackout, dat de Britse muzikant op zijn allerbest laat horen tijdens de roemruchte Isolar II tour uit de late jaren 70. Vervolgens verscheen een aantal weken geleden de box-set Loving The Alien, waarin werd teruggeblikt op de Serious Moonlight tour uit het begin van de jaren 80, waarin Bowie nog altijd in zeer goede vorm verkeerde, en op de Glass Spider tour uit de late jaren 80, die ik al een stuk minder interessant vond.

Deze week verscheen Glastonbury 2000, waarop we Bowie aan het werk horen als hoofdact op het legendarische Britse popfestival. Vier jaar later zou het Britse icoon stoppen met touren na een hartaanval, maar in 2000 had hij er nog hoorbaar zin in.

Bowie had in 2000 zeker niet zijn beste kapsel, maar speelde volgens velen wel met de beste band die hij ooit had. Er is inderdaad niets mis met de band waarin onder andere gitarist Earl Slick, bassiste Gail Ann Dorsey, drummer Sterling Campbell en pianist Mike Garson te horen zijn, maar als ik moet kiezen geef ik absoluut de voorkeur aan de band die Bowie vergezelde tijdens de Isolar II tour. Geweldige muzikanten als gitarist Carlos Alomar, bassist George Murray, drummer Dennis Davis, toetsenist Roger Powell en vooral gitarist Adrian Belew zorgden voor een veel avontuurlijker en onderkoelder geluid, wat van het bijwonen van de concerten van de Isolar II tour bijna een surrealistische ervaring maakte.

Glastonbury 2000 vind ik dan ook niet zo imponerend als Welcome To The Blackout waarmee het jaar opende en vond ik in eerste instantie ook minder dan de Serious Moonlight registratie uit Loving The Alien, maar het bevalt me een stuk beter dan ik had verwacht. De band van Bowie is in 2000 zeer goed op dreef, met een hoofdrol voor gitarist en oudgediende Earl Slick, die al in de vroege jaren 70 met Bowie speelde en was te horen op Young Americans en Station To Station. Bowie is verder goed bij stem en verassend spraakzaam. Het meest indrukwekkend is echter de setlist, die een bijzonder fraaie dwarsdoorsnede uit het rijke oeuvre van David Bowie laat horen, met zowel aandacht voor zijn oude werk als voor het op dat moment nog betrekkelijk recente werk.

Bowie speelt uiteindelijk bijna twee uur en het twee uur muziek vol hoogtepunten. De oude songs klinken in veel gevallen net wat anders dan in het verleden, zeker wanneer Bowie volledig vertrouwt op pianist Mike Garson, terwijl een aantal wat nieuwere songs beter uit de verf komt dan op de matige platen die Bowie vanaf de tweede helft van de jaren 80 maakte.

Het zorgt er voor dat Glastonbury 2000 echt veel beter en interessanter is dan ik had verwacht en veel tracks op de setlist worden beter als je ze wat vaker hoort. Het is dit jaar een dure grap voor de liefhebbers van David Bowie, maar ook deze zou ik als fan niet laten liggen en uiteindelijk misschien zelfs nog wel prefereren boven de andere live-platen van dit jaar; na het onwaarschijnlijk goede Welcome To The Blackout natuurlijk. Erwin Zijleman

avatar van lennon
4,5
Het leuke van deze set is dat t echt een mooi overzicht biedt van 's mans carriere tot aan 2000.

Absolute beginners had ik live nog niet gehoord! Vind t erg gaaf om 'm zo te horen.

Under Pressure met Gail Ann Dorsey als tegenpartij vind ik wat minder geslaagd. Ze doet het voortreffelijk hoor, maar vind haar stem niet aantrekkelijk. Het is een kopie van hoe Bowie het tijdens de Mercury tribute deed met Annie Lennox. Queen speelde 'm altijd met alleen Freddie op alle vocalen, zo had ik 't bij Bowie ook liever gehoord. Maar wie ben ik? Overigens speelt Gail Ann nu bij Lenny Kravitz in de band, maar dat terzijde.

I'm afraid of Americans is wel een enorm mooie afsluiter van de set. Ik ben, zoals eerder al geschreven, gegaan voor de 2cd/1dvd set. Ben groot liefhebber van vinyl, maar de prijzen zijn echt (vooral bij Bowie) te gek voor die 3 of 4 lp sets. Er wordt me iets teveel uitgebracht om dit steeds te kopen. Plus dat ik het wel fijner vind om een live show in een continu staat uit te kunnen luisteren.
Mooi box setje zo, en een mooie afsluiter van het jaar.

avatar van R-Know
4,0
lennon schreef:
Het leuke van deze set is dat t echt een mooi overzicht biedt van 's mans carriere tot aan 2000.

Absolute beginners had ik live nog niet gehoord! Vind t erg gaaf om 'm zo te horen.

Under Pressure met Gail Ann Dorsey als tegenpartij vind ik wat minder geslaagd. Ze doet het voortreffelijk hoor, maar


.


Hier misschien wel maar de uitvoering op de Reality Tour is/vind ik dan weer super. Ze kan het wel.
Freddy had wel de de beste stem, maar ach, ook dat kan niet meer.

avatar van R-Know
4,0
Wel een paar heel mooie uitvoeringen op deze cd.
Zeker de moeite van het luisteren/kopen waard.

avatar van Broem
4,0
Las een recensie (dacht in de VK) dat het een plichtmatig album was waar Bowie zich niet op z’n gemak voelde om al z’n greatest hits te spelen. Merk daar weinig van. Album klinkt erg lekker en het is ‘n klein feestje om al die mooie songs live voorbij te horen komen. Zo te horen heeft ie het echt wel naar z’n zin.

avatar van Minneapolis
4,0
Ik geniet erg van deze cd's. Mooie versies en ook wel eens lekker die samenhang in sfeer van nummers uit zulke verschillende periodes. Ik denk dat dit de perfecte aanrader is voor jongeren die Bowie niet goed kennen. Het blijft wel jammer van mijn favoriet Always crashing.

avatar van galleryplay
lennon schreef:
Queen speelde 'm altijd met alleen Freddie op alle vocalen, zo had ik 't bij Bowie ook liever gehoord. Maar wie ben ik?


Punt is: Bowie heeft niet Freddy's vocale capaciteiten.
Dat gezegd hebbende, wie wel?

avatar van Zwaagje
4,5
En dan "eindelijk" het vinyl in handen. Als kerstcadeau gekregen, dus ik weet gelukkig niet hoe duur ie was. Wat een mooie mix van oud en nieuwer werk. Top muzikanten, mooie arrangementen en één en al gedrevenheid; top!
Zonder de andere briljante muzikanten te kort te doen valt de pianist mij erg op. Luister alleen eens naar Changes......Wat geeft hij de muziek extra kleuring! Even googlen leert me dat hij wel een constante factor is geweest in de carrière van Bowie.

avatar van bikkel2
4,5
Mike Garson is een gigant. Bowie heeft idd veel beroep om hem gedaan.
Wel eens eerder gememoreerd; Bowie heeft altijd een neusje voor musici gehad die uitstekend bij zijn muziek pastte.
On topic: Deze één dezer dagen eens beluisteren.

avatar van Zwaagje
4,5
bikkel2 schreef:

On topic: Deze één dezer dagen eens beluisteren.

Zeker doen!

avatar van west
4,5
Heb even gewacht en eindelijk het vinyl voor een hele aardige prijs gekocht. Een uitstekende persing van een prachtig concert, zoals velen hier boven mij al hebben beschreven.

avatar van bikkel2
4,5
Sterke sfeervolle liveregistratie van Bowie + band.
Bowie begreep de insteek van een festival als Glastonbury maar al te goed.
Het publiek krijgt dan ook een wervelende hitshow met hier en daar wat recenter werk.
Ik vind 'm op A Reality Tour net even beter bij stem en het gebodende wat interessanter, maar deze is gewoon een must in de collectie. Met name ook omdat hij nooit voor de gemakzucht gaat. De oudere songs krijgen altijd wel weer een andere muzikale behandeling en dat was Bowie ten voeten uit natuurlijk.
Fijn om krakers als Wild Is The Wind, Starman, Absolute Beginners, Let's Dance, Stay en vooral ook Station To Station voorbij te horen komen.
Maar Hello Spaceboy is in de loop der tijd ook een favo geworden van mij.
Superieure band en met veel energie gebracht. De man zelf hoorbaar in zijn element. Thuiswedstrijd en in vorm.
Mooie release en blij dat dit is uitgebracht.

avatar van west
4,5
Zwaagje schreef:
Zonder de andere briljante muzikanten te kort te doen valt de pianist mij erg op. Luister alleen eens naar Changes......Wat geeft hij de muziek extra kleuring!

Nou dat kan je wel zeggen! Mike Garson (bedankt bikkel2) heeft wel erg veel gevoel in zijn vingers. Echt prachtig spel.

avatar van TEQUILA SUNRISE
4,5
Grandioze live plaat van Bowie.
David is goed bij stem, heeft een stel rasartiesten bij elkaar gezocht en heeft er duidelijk zin in! Setlist is ook om je vingers bij af te likken, had hij The Jean Genie & Sound And Vision nog gespeeld dan was het feest helemaal compleet geweest. Binnenkomer Wild Is The Wind is indrukwekkend, zijn vocalen bij Life On Mars? imponerend. Van het wat recentere werk vind ik I"m Afraid of Americans eruit springen. DVD overgeslagen, ik heb zijn Reality Tour op DVD in mijn bezit en vond hem er daar beter uitzien ( in ieder geval qua kapsel ? ).

Gast
geplaatst: vandaag om 11:59 uur

geplaatst: vandaag om 11:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.