menu

Bring Me the Horizon - Amo (2019)

mijn stem
3,14 (47)
47 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Columbia

  1. I Apologise If You Feel Something (2:19)
  2. Mantra (3:53)
  3. Nihilist Blues (5:25)

    met Grimes

  4. In the Dark (4:31)
  5. Wonderful Life (4:34)

    met Dani Filth

  6. Ouch (1:49)
  7. Medicine (3:47)
  8. Sugar Honey Ice & Tea (4:21)
  9. Why You Gotta Kick Me When I'm Down? (4:28)
  10. Fresh Bruises (3:18)
  11. Mother Tongue (3:37)
  12. Heavy Metal (4:00)

    met Rahzel

  13. I Don't Know What to Say (5:25)
totale tijdsduur: 51:27
zoeken in:
avatar van ni slecht
Toevallig 'Mantra' gehoord, erg leuk, maar dat trukje moet toch al eerder gedaan zijn?

Also, is dit metal?

'Wonderful life' dan ook maar eens geprobeerd, maar daar is bijzonder weinig aan, wat een belachelijk geklap ook vanaf 2:40.
Geen metal dus.

avatar van joko150
2,5
De derde single ''Medicine'' klinkt wel heel standaard en poppy...

avatar van coldwarkids
3,0
Toch neig ik meer naar Suicide Season en There Is A Hell... Dat ware meesterwerkjes. Deze band wilde duidelijk hogerop komen dan ze al waren (meer mainstream) dat is ze nu meer dan gelukt.

avatar van murena68
4,5
Laat ons eerijk zijn, hier staat geen enkel slecht nummer op. Integendeel, op zijn minst goed en dikwijls excellent.
Geniale plaat.

avatar van koosknook
2,0
Een eigen smoel ontbreekt volledig. Pragmatisch weer een sterk staaltje, maar daar koop je verder geen brood voor (of in hun geval juist wel).

avatar van AOVV
1,5
Mantra was het nummer dat eerst werd vrijgegeven van deze plaat, en dat is, nadat ik het album een paar keer heb beluisterd, wat mij betreft ook het enige nummer dat een (ruime, dat dan weer wel) voldoende krijgt. Voor het overige hoor ik vooral ongeïnspireerde muziek die volop de kaart van de commerce trekt. Op zich is daar niets mis mee, maar wel als het zulke zwakke muziek voortbrengt.

Jammer is het zeker, want hoewel ik lang niet alles van de band ken, is een album als There Is a Hell Believe Me I've Seen It, There Is a Heaven Let's Keep It a Secret best goed, en keek ik hier zelfs naar uit na die eerste single. Maar neen, dit is het niet voor mij.

1,5 sterren

4,0
Zat onlangs op café en hoorde er een nummer op de radio. Ik dacht 'nice, klinkt wel goed' en vroeg me af wie het kon zijn. Bleek na shazammen BMTH te zijn. Mijn mond viel open. Ik dacht 'sinds wanneer zijn ze zo poppy geworden?'

Ik kende het anthemic Throne al. 30 Seconds to Mars maar beter. Vond ik ook al een goed nummer. Moet heerlijk zijn tijdens optredens en festivals.

Dan een kijkje genomen op metacritic. Blijkbaar erg goeie reviews dus zal het eens beluisteren. En hun andere albums, omgekeerd chronologisch. Ben enthousiast. Jullie blijkbaar minder...

avatar van gigage
Nou, dat wordt nog een zware opgave voor Pinkpop fans, kiezen tussen Krezip en deze band.

avatar van frolunda
1,5
Ik kan me bijna niet voorstellen dat deze band ooit een vorm van metal heeft gemaakt,dit is gewoon vrij gladde,commerciële,wat dansbare pop waar ik niks mee heb.Vind Amo van Bring Me the Horizon dan ook een erg matig album.

avatar van stoepkrijt
3,0
Met het uitbrengen van de drie singles werd in kleine stapjes al duidelijk dat de muziek op amo een stuk poppier zou worden: Mantra lag nog aardig in het verlengde van That's the Spirit, wonderful life was al een wat 'makkelijker' liedje en Medicine neigde plots naar pure pop. De rest van het album blijkt er vervolgens nóg een paar schepjes bovenop te doen.

Bring Me the Horizon kiest hier echt voor een compleet andere koers - zelfs met hun vorige album is het contrast groot - en ik hoor hier allerlei foefjes en effectjes terug die je tegenwoordig vooral in de hitlijsten tegenkomt. De uitvoering is eigenlijk helemaal niet slecht, maar waar ik wel mee in mijn maag zit is dat de liedjes een stuk simpeler en platter zijn geworden.

Op het eerste gehoor klinken In the Dark, Mother Tongue en Heavy Metal gewoon ontzettend lekker, maar al na een paar keer luisteren begin ik voorzichtig te merken dat die aanstekelijkheid niet al te lang houdbaar is.
Helaas staan er ook liedjes op amo die nog niet eens de aanstekelijkheid van dit drietal hebben en me hierdoor helemaal weinig doen. Deze nummers (met name Sugar Honey Ice & Tea tot en met Fresh Bruises) halen het niveau pas echt naar beneden.
De lichtpuntjes zijn vooral op de eerste helft te vinden: het intro is intrigerend, Nihilist Blues is boeiend door de overduidelijke Grimes-invloeden en de singles zijn heerlijke meezingers.

Op dit moment kan ik nog best genieten van amo, maar over een paar maanden verwacht ik niet dat ik hier nog makkelijk naar zal teruggrijpen. Meer dan een krappe voldoende zit er niet in.

avatar van james_cameron
3,5
Net als eerder Linkin Park en Thirty Seconds To Mars wijzigt deze britse metalband op curieuze cq dubieuze wijze van koers, resulterend in een album vol trendy, veelal dansbare popliedjes. Gezegd moet worden dat Bring The Horizon het er van de genoemde bands wel het beste van afbrengt. Men weet in ieder geval donders goed hoe je een aanstekelijk liedje moet schrijven, zonder daarbij al te plat te klinken. De uitstekende produktie helpt hier flink bij. Al met al hoor ik de band liever pure metal maken, maar ook binnen dit genre doet men het zeker niet slecht.

avatar van Tempel
4,5
Timesplitter schreef:
Zat onlangs op café en hoorde er een nummer op de radio. Ik dacht 'nice, klinkt wel goed' en vroeg me af wie het kon zijn. Bleek na shazammen BMTH te zijn. Mijn mond viel open. Ik dacht 'sinds wanneer zijn ze zo poppy geworden?'

Ik kende het anthemic Throne al. 30 Seconds to Mars maar beter. Vond ik ook al een goed nummer. Moet heerlijk zijn tijdens optredens en festivals.

Dan een kijkje genomen op metacritic. Blijkbaar erg goeie reviews dus zal het eens beluisteren. En hun andere albums, omgekeerd chronologisch. Ben enthousiast. Jullie blijkbaar minder...


Inderdaad reacties hier wat minder Timesplitter, helaas en hoewel ik het niet kan invullen voor een ander denk ik toch dat men niet alles heeft beluisterd dan wel een kans gegeven... teksten als inspiratieloos en termen als poppy...ik snap wel waar het vandaan komt, maar het dekt de lading niet echt... luister eens naar Sugar honey & ice tea, verre van poppy en zeker niet inspiratieloos, overigens is deze deels andere koers ook een teken van nieuwe inspiratie ... mij bevalt het en kan ook erg genieten van Mantra en vooral Mother tongue... trek het gemiddelde wel omhoog...
Inderdaad heerlijk zo niet waanzinnig tijdens festivals, wederom uitzinnig genoten van BMTH op Rock Werchter...

avatar van legian
3,0
Het klinkt als een pop act die graag wat stevigere muziek maakt. Of als een Metal band die graag popmuziek wil maken. Daarmee komen ze in een soort Limbo gebied waar het vaak een geval van net niet is. Niet stevig genoeg om echt als Metal te classificeren, maar net weer te stevig om als radiovriendelijke pop door te gaan.

Toch weten ze het wel leuk te houden. Hoewel het nergens echt hoogstaand wordt blijft de muziek makkelijk te consumeren en zitten er zo af en toe best lekkere hooks in de nummers. Of ik het veel ga luisteren betwijfel ik, maar zo af en toe zal er wel wat langskomen in de playlist op mijn werk. Werkt prima voor op de achtergrond.

3*

avatar van gigage
In het VK is dit album op 1 binnengekomen en de singles deden het daar ook ok. In de VS viel de verkoop juist wat tegen vergeleken met de voorganger (#14 tov #2). Dus de limbo werpt maar deels zijn vruchten af.

avatar van murena68
4,5
Dit matige album, volgens veel MM'ers, is toch maar genomineerd voor de Grammy's, in de categorie "Best Rock Album".

3,5
Het heeft 4 rondjes draaien gekost toen bij veel nummers het kwartje viel. Mantra, In the Dark en Sugar, Honey, Ice & Tea zijn super songs.
Jammer dat er ook een paar erg matige/vage songs op deze CD staan. Een 3.5 is echt het maximale. De voorganger was echter wel veel beter!

3,5
Alhoewel een heel andere stijl dan hun eerdere albums, nog steeds een prima album. Wilde het eerst 4* geven, maar de laatste 4 tracks vielen tegen in vergelijking met de rest van het album.

Favorieten: nihilist blues, wonderful life, sugar honey ice & tea

avatar van jellylips
3,5
Ben eerder een metal fan, maar bmth’s metal heeft me nooit zo bekoren. De groovende rock die hier en daar op deze plaat staat, wel. Favoriete nummer is toch wel Nihilist Blues, een soort duistere versie van eurodance? Echt ongelofelijk goed gedaan die track.

avatar van Dale Cooper
Als men heeft over sell-outs, dan is dit toch altijd één van de eerste bands die me te binnen schiet. De eerste keer dat ik Mother Tongue hoorde, dacht ik dat het Bieber was.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:06 uur

geplaatst: vandaag om 11:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.