menu

Journey - Frontiers (1983)

mijn stem
3,83 (148)
148 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Separate Ways (Worlds Apart) (5:24)
  2. Send Her My Love (3:54)
  3. Chain Reaction (4:21)
  4. After the Fall (5:00)
  5. Faithfully (4:26)
  6. Edge of the Blade (4:30)
  7. Troubled Child (4:29)
  8. Back Talk (3:16)
  9. Frontiers (4:09)
  10. Rubicon (4:18)
  11. Only the Young * (4:17)
  12. Ask the Lonely * (3:54)
  13. Liberty * (2:54)
  14. Only Solutions * (3:32)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 43:47 (58:24)
zoeken in:
avatar van Broem
4,0
Idd een heerlijke plaat van Journey. Heb de albums uit de 70's en 80's nog allemaal op vinyl. Het wordt tijd voor een Journey weekje. Heerlijk om de albums weer eens te draaien. In verschillende samenstellingen stond de band garant voor goed gespeelde songs. Topmuzikanten. De stijl in die jaren stond dicht bij de AOR stroming. Voor mij echter zonder te zoet te worden. Sommige Amerikaanse bands gingen in die tijd net over THE edge (REO Speedwagon enz) waardoor ik afhaakte en meer richting symfo en progrock ging. Maar toch...Journey is top.

avatar van vielip
4,5
Toch vreemd dat (bijna) niemand Journey te zoet vindt. Ik vind dat ze wel degelijk te zoet zijn op sommige momenten. Eigenlijk alleen op deze Frontiers en op Escape staan best veel rockers. Op albums als Infinity, Raised on radio en Trial by fire (om er maar eens een paar te noemen) slaan ze toch best door in de hoeveelheid ballads op 1 album. Niet dat het slechte songs of albums zijn overigens. Maar dat Journey niet te zoet zou zijn gaat er bij mij niet echt in.

5,0
Neal Schon is nooit te zoet luister maar naar de Hendriks Set waar hij nummer van Jimi ten gehore brengt. Zag Journey live in de Heinekn Music Hall in 2010 en Neal stal ook daar de show. Topgitarist!!

avatar van Edwynn
Ja maar het is wel zoete muziek. Hele gave zoete muziek. Dat wel, maar niettemin zoet. AOR is toch gewoon zoet. Altijd.

Ozric Spacefolk
Aan Schon heeft het ook nooit gelegen, getuige Bad English en Hardline waar hij meer scheurt dan bij Journey.

Ik verdenk Jonathan Cain van de zoete hap. Al speelt hij dan ook weer in Bad English.

Misschien dan toch Perry?

avatar van Metalhead99
4,5
Of gewoon om de liefhebbers tevreden te stellen en een groot publiek aan te spreken?
In die tijd verkocht de zoete AOR best goed (in de V.S.).

avatar van vielip
4,5
Ozric Spacefolk schreef:
Aan Schon heeft het ook nooit gelegen, getuige Bad English en Hardline waar hij meer scheurt dan bij Journey.

Ik verdenk Jonathan Cain van de zoete hap. Al speelt hij dan ook weer in Bad English.

Misschien dan toch Perry?


De laatste Journey albums scheurt Schon anders ook weer meer dan de paar albums daarvoor. Het zal wel met de tijdsgeest te maken hebben gehad denk ik.

avatar van iggy
3,5
Ozric Spacefolk schreef:


Misschien dan toch Perry?


In de (te) korte docu Behind the Music is het inderdaad Perry die het meer en meer voor het zeggen kreeg. Eigenlijk best jammer dat Neal studio nooit de echte ruimte kreeg. De man kan natuurlijk veel meer en beter dan hij bij Journey laat horen. De laatste albums van Journey ken ik niet.

Ben het wel eens met Edwynn AOR is altijd zoet ja. Erg vaak zelfs te zoet. Bij Frontiers gaat het nog net vind ik.

avatar van vielip
4,5
De laatste albums zijn echt wel de moeite waard iggy! Zolang je die kleine alleen hoort maar niet ziet is er, wat mij betreft althans, niks aan de hand. Er wordt op de laatste paar albums in verhouding veel meer gerocked dan voorheen. Komt ook door de produktie. Die is veel meer gitaargericht dan vroeger.
De rol van Schon vertoond trouwens veel vergelijkingen met Steve Lukather bij Toto vind ik. Beide zijn fantastische gitaristen maar kunnen (of is het mogen?) binnen hun bands bijna nooit alles uit de kast halen krijg ik het idee.

avatar van iggy
3,5
Meschien is het wel willen vielip. Bij Journey vandaag de dag zal Neal heel wat meer te zeggen hebben. En zoals jij zegt zijn deze albums harder. Terwijl Lukather al jaren min of meer the boss is bij Toto. Maar bij mijn weten (ik ben niet echt op de hoogte hoor) is de muziek lees gitaar inbreng bij Toto nooit echt wezenlijk verandert. Het zal ongetwijfeld ook een vette cormerciele reden hebben.

Maar beide gitaristen zullen inderdaad nooit echt tevreden zijn geweest wat hun inbreng betreft. Maar qua dollars weer wel denk ik zo. Je kunt in wezen ook zien aan de hoeveelheid solo platen die beide gitaristen met enige regelmaat hebben uitgebracht. En die verschillen behoorlijk van het moeder schip so to speak.

avatar van Edwynn
Nou, nou, alsof Journey heden ten dage zo hard is. Dat vind ik wel meevallen. Frontiers is één van de meer stevigere albums van Journey. Met een Edge Of the Blade en een Chain Reaction die qua drive bijna aan metal grenzen. Dat kom ik op het latere spul niet tegen. Het meest recente heb ik nog niet gehoord, maar die eerste met Arnel Pineda bestond ook uit (kwalitatief uitstekende) zeer gematigde AOR. Misschien lijkt het wat steviger omdat de huidige productiemaatstaven geen echo's toestaan en dus automatisch directer klinken.
Verder slaat Iggy de spijker op de kop dat de gitaristen binnen de band zich ondergeschikt maken en daarbuiten best lekker tekeer kunnen gaan. Of dat iets zegt over de mate waarin een Schon wat te vertellen heeft, haal ik daar niet uit. Het is gewoon de rol die hij speelt en het zou gek zijn wanneer Journey ineens als Sepultura ofzo ging klinken.

avatar van vielip
4,5
Ik bedoel ook niet te zeggen dat Journey hard is. De laatste albums klinken mij gewoon steviger in de oren in vergelijking met ouder werk. En dat komt mede door de produktie ja, zoals ik aangaf.

avatar van Edwynn
Generations is wat dat betreft wel een leuk album. Alle aspecten van Journey komen daar voorbij zeilen. En ja, daar staan ook wel wat stevige dingetjes tussen. Maar ja, Revelations vind ik ook erg mooi. Journey is nog altijd hofleverancier van puike AOR.

5,0
De Schön liefhebbers kunnen ook eens luisteren naar de twee albums die Neal met Jan Hammer heeft uitgebracht te weten "Untold Passion (met een subliem slotnummer waar beide heren tegen elkaar op soleren. Jan met de bekende gitaarsound op 'zn toetsen)
En Here to Stay die ik ietsje minder vind.
Daarnaast zijn de soloalbums meer dan meer dan het beluisteren waard.

ook zijn bijdrage in HSAS (Hagar,Schon,Aronson & Shrieve) is wederom top.

avatar van Edwynn
Soul Sirkus. Ook een mooi project. Samen met Jeff Scott Soto. Zonde dat die man nooit een echte kans bij Journey kreeg.

avatar van Broem
4,0
Edwynn schreef:
Soul Sirkus. Ook een mooi project. Samen met Jeff Scott Soto. Zonde dat die man nooit een echte kans bij Journey kreeg.


Dat is geen AOR meer maar echte Hardrock. Prima plaat overigens.

avatar van iggy
3,5
Nu we het er dan toch over hebben. Probeer dan ook maar eens Electric World. Een prachige instrumentale dubbel cd van Neal

avatar van iggy
3,5
Nu we het er dan toch over hebben. Probeer dan ook maar eens Electric World. Een prachige instrumentale dubbel cd van Neal

5,0
Ik kan hier eigenlijk hetzelfde schrijven als bij Escape. Frontiers is voor mij echt de beste Journey. De juiste mix van hard, soft en er tussen in. Dit was een band die op dat moment op de toppen van hun kunnen speelde. Hier hebben ze arenarock voor uitgevonden. Hierna werd het echter allemaal ietje minder, echter wel met positieve uitschieters hier en daar. Een vette 5.

avatar van steve harris
vielip schreef:
Toch vreemd dat (bijna) niemand Journey te zoet vindt. Ik vind dat ze wel degelijk te zoet zijn op sommige momenten. Eigenlijk alleen op deze Frontiers en op Escape staan best veel rockers. Op albums als Infinity, Raised on radio en Trial by fire (om er maar eens een paar te noemen) slaan ze toch best door in de hoeveelheid ballads op 1 album. Niet dat het slechte songs of albums zijn overigens. Maar dat Journey niet te zoet zou zijn gaat er bij mij niet echt in.
Je hebt helemaal gelijk het zoete er wat af dan was het helemaal een topband.

avatar van gigage
4,0
Ask the Lonely in al zijn gekweel overstijgt misschien wel Separate Ways, maar niet één song is Edge of the Blade de baas.

avatar van Pitchman
5,0
Daar ben ik het wel mee eens gigage. Edge of the blade is een fenominaal goed nummer met een Neil Schon in topvorm. Dit album is voor de rest ook heel goed. Een van de stevigste platen van Journey. Neal Schon soleert ook lekker in de harde ballad Troubled Child en Seperate ways. Na deze plaat ging het jarenlang wat minder met Journey. Maar de laatstse platen zijn wel weer lekker.

avatar van Bill Evans
Pas nu ik dit album de laatste tijd wat vaker luister, valt me op hoe goed het eigenlijk is. De nummers zelf, maar vooral ook de zanger. Seperate Ways, After The Fall, Troubled Child en Rubicon zijn momenteel wel favoriet, maar van het andere kan ik ook genieten. Alleen een nummer als Back Talk niet zo, maar skip 'm ook weer niet.

Ken verder geen albums van Journey en kan me ook nauwelijks voorstellen dat ze zo goed als deze zijn, maar zal eens wat proberen..

avatar van gaucho
4,5
Bill Evans, met Escape heb je een gelijkwaardig album te pakken, zo mogelijk nog beter dan Frontiers. De rest is minder. Maar als de zanger en de instrumentalisten je bevallen, is het zeker de moeite waard om albums als Raised on radio, Trial by fire (wel veel ballads) en misschien Evolution eens uit te proberen.

Ik was/ben een groot Journey-fan, maar minder gecharmeerd van het recente werk. Al klinkt die Arnel Pineda, de 'nieuwe' zanger, wel precies als Steve Perry in zijn hoogtijdagen.

avatar van Bill Evans
Ok gaucho, tnx. Ik ga dan Escape maar eens proberen

Don't Stop Believin' vond ik sowieso a een goed nummer..

avatar van Edwynn
Als dat je bevalt, zou ik ook zeker eens kijken naar Infinity en Evolution. Of misschien beter de liveplaat Captured eens proberen. Frontiers is de ruigste uit de discografie. De eerste 2 zijn wat progressiever. De rest varieert van zoet tot mierzoet. Maar dan wel op fraaie wijze zoet.

avatar van vigil
4,5
gaucho schreef:

Ik was/ben een groot Journey-fan, maar minder gecharmeerd van het recente werk. Al klinkt die Arnel Pineda, de 'nieuwe' zanger, wel precies als Steve Perry in zijn hoogtijdagen.

Check de nieuwe live plaat met heel Frontiers en Escape. Echt heel erg goed!

5,0
Klopt LIVE in Tokyo is BERE goed!!!

avatar van milesdavisjr
4,0
Een uitstekende plaat van de heren. Dat Perry een van de beste stemmen heeft in het rockgenre is geen geheim. De wijze waarop hij ook soms wat mindere nummers naar een hoger niveau kon/kan tillen is top. Ook een voordeel aan deze schijf, het rockt allemaal wat meer in vergelijking met andere worpen van de band. Prijspakkers; Separate Ways, Chain Reaction en afsluiter Rubicon. De wat zachtere AOR kant van Journey heeft mij nooit zo kunnen bekoren, het is mij allemaal wat te zoetsappig en langdradig, de kant van Journey die je op deze plaat echter terughoort heeft mijn voorkeur. Prima songs, een uitstekende productie, weinig ballads en een Schon en Perry in topvorm, beter zou het niet meer worden. In het genre van de Classic/AOR rock wat mij betreft verplichte kost.

5,0
Ook dit is een gaaf product waar geen negatief woord op aan te merken is. Top tijd van Journey!

avatar van aerobag
2,5
Als de band het bombastische niveau van het openingsnummer door had weten te trekken, had ik hier absoluut van genoten. Hoe catchy is dat refrein? Helaas blijkt het toch een valse start. Ik trek de langzamere nummers niet zo goed en ze leggen het er in sommige nummers wel erg dik bovenop en dan zijn er niet genoeg catchy hooks meer om de boel te redden. Dan wordt het me toch wat teveel van het goede.

avatar van MetalMike
4,5
Geweldige elpee, met genoeg afwisseling. Enkel het refrein van "After The Fall" trek ik nog steeds maar moeilijk en "Back Talk" is gewoon niet goed genoeg. Het rest van de nummers kan ik eigenlijk alleen maar een 11 voor geven. Okay "Chain Reaction" een 9.
Perry klinkt wat heser hier, komt mooi uit op sommige nummers zoals "Send Her My Love" (de tering, hoe mooi is dat nummer zeg). Op kant B brengen ze nog heerlijk de Prog. invloeden naar voren, hadden ze wel vaker mogen doen in carrière. "Edge Of The Blade", "Troubled Child", "Rubicon"... ze laten je naar adem snakken. Top, gewoon top!

avatar van ZAP!
Leuke plaat die ik meteen maar 2x gedraaid heb. Af en toe rockt het ook nog eens heel lekker.

Prachthoes.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:41 uur

geplaatst: vandaag om 18:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.