In eerste instantie was ik behoorlijk sceptisch over deze uitgave. Mijn eerste reactie was weer iets wat we allemaal al jaren hebben, i.p.v. iets nieuws. Die mening moet ik echter bijstellen. Nagenoeg alle versies op dit album hebben we nog niet eerder gehoord (al dan niet door creatief knippen en plakken), dat maakt het de meest interessante release van de estate tot nu toe.
Uiteraard ben ik weer voor de deluxe versie gegaan en net als
lennon begin ik dat paars langzaam passend te vinden. Wat deze plaat vooral laat horen, is dat Prince zijn protégé's kant en klare songs gaf en dat zij de guiding vocals vaak nauwgezet volgden. Leuk om te zien dat Jill Jones veelvuldig achtergrondzang deed.
Sex Shooter
Prince zingt in falsetto het nummer exact zoals we het kennen. Appolonia heeft later vooral gekreun en gehijg teogevoegd, maar verder is de Prince versie vele malen beter dan de Appolonia 6 versie.
Jungle Love
Morris doet de achtergrondzang en de apengeluiden aan het begin en Jesse speelt gitaar. Verder ook hier exact de versie zoals die bekend is van The Time. Het is uiteindelijk een bevestiging van het feit dat The Time geen creatieve inbreng had, maar gewoon de richtlijnen van Prince moest volgen. Prince is een betere zanger dan Morris en mede daardoor doet deze versie niets onder voor die van The Time, behalve dat het veel te kort is.
Manic Monday
Oorspronkelijk bedoeld voor Ap[polonia 6 wordt Prince hier begeleid door Jill Jones en Brenda Bennett. Prince zijn vlakke vocalen waren haalbaar geweest voor Appolonia, maar het nummer slaat wel wat dood. The Bangles liften het nummer en geven het de nodige pit, waardoor het een ontzettend fijn nummer bleeft. Het origineel van Prince is hier echt minder dan de bekende uitvoering.
Noon Rendezvous
De grootste verrassing van dit album. De versie van Sheila E. deed mij nooit heel veel, maar deze kale uitvoering met ijzingekkende vocalen gaat door merg en been en zorgt ervoor dat ik met open mond zit te luisteren.
Make-Up
Een heerlijk kil nummer waar Prince er ook een aantal van op Dirty Mind heeft gekwakt. Geschreven voor Vanity 6, maar Prince komt er met zijn controversiële sekse-onafhankelijke teksten prima mee weg. Hij zingt in zijn lage register en dat doet het nummer goed.
100 MPH
Het nummer dat Prince schreef voor Mazerati in ruil voor wat zij met Kiss hadden gedaan. Het nummer funkt er heerlijk op los en beide versies zijn m.i. even goed.
You're My Love
Het minste nummer van dit album. Ik kan ontzettend waarderen dat Prince hier zijn schrijftalent laat zien met een nummer behoorlijk ver uit zijn comfort zonde. Het doet mij in de verte wat denken aan Crazy You. Op het laatste stuk na waar Prince gas geeft en het nummer meer diepgang krijgt, vind ik het vrij matig en Prince heeft nog nooit zo blank geklonken.
Holly Rock
Bekend van Sheila E. uit de hip-hop film Krush Groove. In de vocalen is al te horen dat het nummer is geschreven voor Sheila E. die ook te horen is op percussie. DIt nummer is altijd al een funkfeest geweest en dan maakt het heel weinig uit wie de vocalen doet.
Baby, You're a Trip
Geschreven voor Jill Jones die hier de backing vocals verzorgt. De versie van jill is 1 van de hoogtepunten van haar album en hier horen we dat ze exact de guiding vocals van Prince heeft gevolgd. Ik kan hier niet goed kiezen welke versie ik het beste vind.
The Glamorous Life
De grote hit van Sheila E. De percussie ontbreekt waardoor het minder feestelijk is. Ik vind dat partygevoel toch wel een essentieel onderdeel van dit nummer waardoor ik voorjkeur heb voor de Sheila versie.
Gigolos Get Lonely Too
De versie van The TIme is niet wereldschokkend, maar Prince zingt zoveel beter dan Morris dat deze versie meer diepgang krijgt en wat serieuzer van toon wordt.
Love... Thy Will Be Done
Op verzoek van Jay-Z is dit nummer op deze plaat gekomen. Alhoewel het qua tijd buiten de boot valt, vind ik het een hele prettige toevoeging. Martika had er een hitje mee, maar ook de Prince versie was al bekend en bij mij zeer geliefd. Schitterend nummer.
Dear Michaelangelo
Wederom een nummer voor Sheila E. Hier gebeurt eigenlijk hetzelfde als bij de nummers van The Time. De versies zijn identiek, maar Prince zingt zoveel beter dat de Prince versie superieur wordt aan de bekende uitvoering. Lekkere 80s funk.
Wouldn't You Love to Love Me?
Dit nummer dat is geschonken aan Taja Sevelle had voor mij weggelaten mogen worden. Het geluid is kwalitatief veel minder dan de rest en alhoewel Prince zijn versie beter is, heb ik weinig met dit nummer.
Nothing Compares 2 U
Dit nummer werd geschreven voor The Family, maar Sinead O'Connor had er een wereldhit mee. Dit is duidelijk de vesie van The Family waar ik nooit zo kapot van ben geweest, mede door de matige vocale capaciteiten van St. Paul. Prince zingt beter en dat is prettig en Eric Leeds zijn bijdrage is fantastisch, maar uiteindelijk blijft de Sinead versie beter.
Op (o.a.) de Japanse CD staat ook de Cinematic versie van dit nummer. Kaler qua muziek, maar wel met meer bombast. Leuk om in de kast te hebben en doet weinig onder voor het origineel.
Al met al komt de estate eindelijk met een mooie release en dan ga je hopen dat ze hier meer van gaan brengen.