conspiracy schreef:
Een aantal keer beluisterd, maar de eerste indruk is toch aardig minder dan de vorige platen. Sowieso een stuk minder hard. De typische Slipknot songs zijn aanwezig, maar op de een of andere manier grijpen ze nog niet echt aan. Liar's Funeral is interessant. Een wat rustige nummer, maar toch met indrukwekkende vocals van Corey. Daarnaast kan ik dan weer niets met een track als Spiders.
Ik moet het album zeker nog een paar keer goed luisteren om het een plek te kunnen geven, maar waar ik bij andere albums van Slipknot vrijwel meteen enthousiast was, ben ik dat hier nog niet.
Een ander minpuntje is het gebruik van de vele interludes, die halen de vaart eruit. Hetzelfde geldt voor de langzame tracks tegen het einde. De singles die tot nu toe uitgebracht zijn, zijn dan wel weer erg sterk.
Minder hard? Ik ben zelf echter al na één luisterbeurt compleet weggeslagen. De skits/korte bruggetjes tussendoor waren voor mij een verademing ten opzichte van hun voorgaande platen. Ademruimte is mij heilig. Maar meningen verschillen.
Dat deze “We Are Not Your Kind” de sfeer heeft van een heuse horrorfilm geef ik hen graag als groot compliment. Een muzikaal spookhuis is het in mijn beleving ook echt. Is dat immers ooit anders geweest sinds het debuut? Wat mij betreft niet.
Over de nummers zelf. “Birth Of The Cruel” en “Critical Darling” zijn wat mij betreft regelrechte voltreffers in/binnen het Slipknot ouvre! ? “My Pain” klinkt ook zo heerlijk onheilspellend, met dat toffe speeldoosje (?). Doet mij zelfs bij vlagen denken aan de obscure films van regisseur/filmmaker David Lynch. Slotnummer “Solway Firth” is een genadeloze beuker die doet vermoeden dat we voorlopig nog niet klaar zijn met Taylor en kornuiten. In positieve zin weliswaar.
Het beste album? Nee. Het meest veelzijdig en interessantste sinds Iowa uit 2001? (..time flies! ?), ..absoluut! ?