menu

The Flower Kings - Waiting for Miracles (2019)

mijn stem
3,88 (52)
52 stemmen

Zweden
Rock
Label: Inside Out

  1. House of Cards (1:57)
  2. Black Flag (7:39)
  3. Miracles for America (9:56)
  4. Vertigo (9:59)
  5. The Bridge (5:32)
  6. Ascending to the Stars (5:40)
  7. Wicked Old Symphony (5:46)
  8. The Rebel Circus (5:49)
  9. Sleep with the Enemy (6:01)
  10. The Crowning of Greed (4:49)
  11. House of Cards Reprise (1:21)
  12. Spirals (5:06)
  13. Steampunk (6:30)
  14. We Were Always Here (7:35)
  15. Busking at Brobank (0:52)
totale tijdsduur: 1:24:32
zoeken in:
avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
DargorDT schreef:
Ik wil het niet voelen, maar misschien moet ik toch maar erkennen dat ik er wat meer van had verwacht. Een lichte teleurstelling kan ik moeilijk onderdrukken. [...] Waar dat aan ligt, weet ik wel. Er komen te weinig memorabele momenten langs. Een prachtige riff, een verrassende melodie, een bepaalde flow. Iets aparts dat je pakt. Dat heb ik altijd met deze band gehad. De herkenbare sound, het toetsentapijtje, de subtiele gitaren, die overdaad een speelse en leuke melodieën, het avontuur... Een goed FK-album is avontuurlijk, bezit een bepaalde energie en pakt je in met een flow die verslavend kan zijn. [...] Waiting For Miracles voelt anders. Het is een beetje hollen en stilstaan, het voelt wat fragmentarischer aan, wil in mijn oren niet lekker op gang komen en ik kan skipmomentjes lastig onderdrukken. Tijdens Vertigo bijvoorbeeld.

En dat fragmentarische resulteert bij mij in het feit dat de nummers eigenlijk nauwelijks een eigen identiteit krijgen, en hetzelfde geldt daarmee voor de plaat als geheel. Het luistert allemaal prima weg, maar als ik die lange nummers op de eerste CD van Waiting for miracles vergelijk met Calling home, One more time, Love is the only answer, Drivers seat en Love supreme (om maar een paar van de epische meesterwerken van eerdere FK-platen te noemen), dat waren echt nummers van 10 à 20 minuten die zó compact en to-the-point en hecht geconstrueerd waren dat ze voor mijn gevoel amper 5 minuten duurden. En zo krijg ik voor het eerst bij een Flower Kings-plaat ook het gevoel dat er teveel gitaarsolo's op staan: waarom moeten The bridge en Ascending to the stars en The rebel circus allemaal eindigen met een lange gitaarsolo die feitelijk niets toevoegt behalve, wel, een lange gitaarsolo?
        Een onvoldoende geven voor een plaat van de Flower Kings zal ik niet gauw doen, daarvoor zijn het enthousiasme en de positiviteit en de kleurigheid van hun muziek mij te lief, maar dit album bevat gewoon teveel momenten waarop mijn aandacht afdwaalt omdat de nummers nergens heen lijken te gaan. De nummers waarop Stolt wèl grip op zijn materiaal lijkt te hebben en die wèl kop + interessante structuur + staart hebben (Sleep with the enemy, Steampunk, We were always here) zijn dan ook meteen geweldig (of lijkt dat alleen zo maar vanwege het contrast met het overige materiaal?), maar dat is niet voldoende om de plaat als geheel een echt hoge score te geven.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:13 uur

geplaatst: vandaag om 17:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.