menu

Young Gun Silver Fox - Canyons (2020)

mijn stem
3,62 (49)
49 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Go!

  1. Kids (3:06)
  2. Who Needs Words (3:30)
  3. Baby Girl (3:51)
  4. Dream Woman (3:54)
  5. Long Distance Love Affair (4:31)
  6. Danny Jamaica (2:45)
  7. Just for Kicks (3:03)
  8. Private Paradise (3:37)
  9. Things We Left Unsaid (4:07)
  10. All This Love (3:16)
  11. Standing on the Edge * (4:07)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 35:40 (39:47)
zoeken in:
avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Beetje raar dat ze het bonusnummer Standing on the Edge - YouTube - audio uitgebracht wordt als single. Maakt ook niet veel indruk.

avatar van Dirruk
3,0
E-Clect-Eddy schreef:
Beetje raar dat ze het bonusnummer Standing on the Edge - YouTube - audio uitgebracht wordt als single. Maakt ook niet veel indruk.


Vind het overigens ook prima dat het een bonustrack is, mij doet het ook erg weinig. Net als Private Paradise trouwens.

Het debuut was een verademing, en de opvolger AM Waves vond ik zelfs nog beter. Maar zoals het er nu naar uit ziet lijkt de band gewoon hetzelfde pad te bewandelen waarvan ik bang ben dat het op den duur wat saai gaat worden. Zou zonde zijn want het lijken me muzikanten die wel wat kunnen.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Opener Kids was enkele dagen beschikbaar op Spotify, maar nu weer verwijdert.

Blijkbaar de volgende single die iets te vroeg werd vrijgegeven!?

avatar van Zwaagje
4,0
Ik kijk hier wel naar uit ondanks dat het waarschijnlijk meer van het zelfde wordt. Ga ze binnenkort ook live zien; ben benieuwd. De hoes is alvast niet verkeerd.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Eerste beluistering valt goed, eigenlijk een beetje verrast want wat ze doen is niet nieuw.

Wel is het 70s West Coast geluid nu veel meer Funk en Soul waarbij je eerder aan Chicago dan aan Earth Wind & Fire moet denken. Alleen komen de blazers dan helaas uit een kastje / synth, al hebben ze wel goede samples gebruikt. Hun geluid lijkt me ook iets minder 'glad' dan op hun vorige album, al zit het zoals gebruikelijk binnen dit genre wel allemaal binnen de lijntjes.

Naast de 3 single valt Baby Girl ook meteen in positieve zin op.

avatar van MoKnows
Wat een lekker plaatje is dit weer! Begint ijzersterk met Kids. Maar ook nummers als Who Needs Words, Baby Girl en de rustige afsluiter All This Love laten horen dat het muzikale talent van deze band afspat. Op 12 maart '20 ben ik er weer bij in de Effenaar!

avatar van Kevin91
4,0
Prachtig album. Hoewel niet vernieuwend, onderscheidt het album zich naar mijn mening wel van de vorige twee platen door de funky sound, zoals eerder aangehaald. Mij valt 'Things We Left Unsaid' na de eerste paar luisterbeurten op. Prachtig gevoelig nummer met mooie harmonieuze zang. Van de singles is Private Paradise mijn favoriet. Hoewel dit nummer eerst weinig indruk op me maakte, viel het kwartje later. Standing on the Edge vind ik weinig toevoegen. Kan niet wachten om ze live te zien.

avatar van fish
4,5
Heerlijk album en inderdaad, iets meer funk. Ook de teksten blijven als vanouds erg sterk. Er zijn van die bands die juist niet te veel moeten veranderen, aanpassen of experimenteren. Young Gun Silver Fox mag mij tot in de eeuwigheid deze koers blijven volgen. Eerlijke, geinspireerde muziek.

avatar van Zwaagje
4,0
En na een weekje zon is het album te beluisteren......heerlijk nog even van de zon (in mijn hoofd) genieten.

avatar van erwinz
4,5
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Young Gun Silver Fox - Canyons - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Young Gun Silver Fox - Canyons
De Nederlandse zomer laat normaal gesproken nog wel even op zich wachten, maar met Canyons van Young Gun Silver Fox haal je de zomer onmiddellijk in huis

AM Waves van Young Gun Silver Fox maakte bijna twee jaar geleden een hele stapel blue-eyed soul albums uit de jaren 70 in één klap overbodig. Het album klonk als een soundtrack uit vervlogen tijden en het was een soundtrack die niet of nauwelijks te weerstaan was. Op Canyons trekt het Brits/Amerikaanse duo de lijn door en strooit het nog wat driftiger met zonnestralen en honingzoete melodieën. De instrumentatie en de zang zijn ook dit keer prachtig, de productie is overdadig maar wonderschoon, terwijl de songs nog wat beter zijn en de grote voorbeelden uit de jaren 70 nadrukkelijk naar de kroon steken. Volstrekt onweerstaanbaar als je het mij vraagt.

In het verleden greep ik op de vroege zondagochtend nog wel eens naar albums van vooral in de jaren 70 populaire muzikanten als Chicago, The Doobie Brothers, Kenny Loggins & Jim Messina, America, maar zeker ook The Bee Gees, The Eagles, Boz Scaggs, Steely Dan, Toto en Hall & Oates. Het is allemaal niet meer nodig sinds ik in het voorjaar van 2018 AM Waves van het Amerikaanse duo Young Gun Silver Fox in handen kreeg.

De Britse muzikant Andy Platts (eerder actief met de zwaar onderschatte band Mamas Gun) en de Amerikaanse muzikant en producer Shawn Lee (die onder andere werkte met Lana Del Rey en Jeff Buckley en een beroemd maker van soundtracks voor games is) grepen op het tweede album van hun band schaamteloos terug op de zonnige blue-eyed soul, die in de jaren 70 vooral aan de Amerikaanse westkust werd gemaakt. AM Waves van Young Gun Silver Fox was suikerzoet, maar het album ging er bij mij in als koek.

Vorig jaar was er het al even aangename soloalbum van Shawn Lee, maar dit jaar staat weer in het teken van Young Gun Silver Fox. Op Canyons zet het Brits/Amerikaanse tweetal geen nieuwe stappen, maar gaat het verder waar het bijna twee jaar geleden was opgehouden. Ook Canyons grijpt terug op de blue-eyed soul van de jaren 70 en strooit driftig met zonnestralen.

Vergeleken met AM Waves klinkt het allemaal nog wat zoeter en is de productie nog wat voller. Het levert een album op waarvoor heel wat muziekliefhebbers de neus zullen ophalen, maar ik kan ook het nieuwe album van Young Gun Silver Fox met geen mogelijkheid weerstaan. Ik hou zo af en toe immers wel van de muziek van de bovengenoemde inspiratiebronnen en kan ook een lekkere volle productie wel waarderen.

In muzikaal en productioneel opzicht haalt Young Gun Silver Fox alles uit de kast en laat het zich niet alleen inspireren door alle bovenstaande namen, maar dit keer ook zeker door Earth, Wind & Fire en hier en daar een beperkt vleugje 80s Prince. Invloeden uit de 70s blue-eyed soul en softpop domineren echter op dit album.

Canyons valt op door een vol, maar ook warm en zonnig geluid, dat bijzonder lekker uit de speakers komt. Er is flink gesleuteld aan de muziek van Young Gun Silver Fox en het resultaat is er naar. Laat Canyons uit de speakers komen en de gevoelstemperatuur stijgt tot een graad of 25. De bassen leggen een heerlijke basis, waarop met name het gitaarwerk en de orgeltjes kunnen excelleren, maar ook de blazers (die in tegenstelling tot een aantal beweringen op het Internet zeker niet uit een doosje komen) klinken geweldig.

Luister naar Canyons en de Nederlandse winter wordt in één keer verruild voor de Californische zomer. Het nieuwe album van Young Gun Silver Fox klinkt in muzikaal en productioneel opzicht fantastisch, maar ook de zang op het album verleidt bijzonder makkelijk en dan zijn er ook nog eens de songs, die in de jaren 70 stuk voor stuk wereldhits zouden zijn geworden.

De criticus zal beweren dat Young Gun Silver Fox een kunstje beheerst en dat inmiddels wel erg lang uitmelkt, maar ach wat beheersen Andy Platts en Shawn Lee dit kunstje goed en misschien nog wel beter dan veel van hun inspiratiebronnen. Canyons is 40 minuten pure nostalgie, maar ook 40 minuten zorgeloos genieten van laid-back muziek die lichaam en geest op bijzonder aangename wijze tot rust laat komen. Canyons klinkt misschien nog wel beter dan zijn voorganger en is een album dat ik heel vaak ga beluisteren. En zeker niet als guilty pleasure. Erwin Zijleman

avatar van Zwaagje
4,0
All this love.

Het is sowieso weer een pareltje. Het knappe vind ik dat alles bij het oude blijft, maar nóg betere songs en uitvoering. Wat mij betreft het beste album. Dat belooft wat; ik ga ze half maart live zien in Utrecht.

avatar van Dirruk
3,0
Voor mij voorlopig nog een magere voldoende. Wel naar verwachting, dus echt een tegenvaller is het niet.

AM Waves kwam na de release zowat elke dag aan bod voor een lange periode. Canyons heb ik met wat meer moeite nu 3 keer geluisterd.

Het niveau is eigenlijk gewoon constant goed, de sound is nagenoeg hetzelfde, maar de spanning is er voor mij volledig uit. Vind Dream Woman en Long Distance Love Affair echt de grote uitschieters hier. Ik start met een 3*, wellicht zit er meer in.

avatar van nlkink
De mannen van deze band lijken vast te zitten in een muzikale 'loop' van de tweede helft van de jaren ’70 tot de eerste jaren van die van de ’80’s. Is dat erg? Wat mij betreft niet, want wat zij ons hier laten horen vind ik echt helemaal te gek! Geïnspireerd door de muziek van bands als Earth, Wind & Fire, Steely Dan of Hall & Oates, slijpen ze briljante songs die zich kenmerken door muzikaal vakmanschap en prachtige samenzang a la Venice. Het klinkt allemaal loepzuiver en je hoort eraan af dat hier veel tijd in gestoken is.

En natuurlijk speelt de nostalgie een spelletje met onze oren, maar wat is het genieten van zo’n heerlijk relaxt nummer als Kids waardoor je je zeker 40 jaar jonger voelt. Prachtige die vocalen op Who Needs Words, dit is echt totale onthaasting met subtiele trompet accenten.

Vet die bas in Baby girl met die magische regel ‘I Met Your Mother And We Went Walking On The Wild Side’. Heerlijk nummer dat Smokey Robinson als gegoten zou zitten. Gaaf hoe ze Earth, Wind &Fire in Dream Woman neerzetten in een prachtige space-trip! Dit album is één grote Top 2000 rollercoaster van tijdloze muziek. The Eagles, Fleetwood Mac, America, noem ze maar op, opgezogen in fonkelnieuwe songs met een onweerstaanbaar déja-vu gevoel.

Just For Kicks is een song die prachtig met het dna van Motown-sound stoeit en daar moeiteloos accenten van Steely Dan en E,W&F doorheen mengt. Afsluiter All This Love is een mooie jaren ’70 piano song, die een zaal muisstil krijgt. Wat een heerlijke plaat! Andy Platts en Shawn Lee spelen tijdens hun clubtour o.a. op 15 maart in de Oosterpoort!

avatar van Tonio
3,5
De door nlkink en erwinz genoemde invloeden zijn zeer herkenbaar. En hoewel ik vroeger nooit een echte fan was van deze blue-eyed soul, kan ik hem dit keer prima hebben. Met name door het lichte karakter van de songs en de enorme muzikaliteit.
Niet echt geweldig, maar wel een album dat ik regelmatig op zal zetten.

avatar van Marco van Lochem
3,5
Shawn Lee is een 56 jaar jonge Amerikaan die geboren werd in Wichita Kansas en tegenwoordig woonachtig is in de Engelse hoofdstad Londen. Deze multi instrumentalist heeft onder andere gewerkt met The Dust Brothers en Jeff Buckley, richtte zijn eigen Ping Pong Orchestra op en nam onder die naam meerdere albums op. Zanger en componist Andy Platts werd geboren in Kowloon Hongkong en heeft met de Engelse band Mamas Gun een vier albums uitgebracht, waarvan de laatste in 2017. Lee en Platts hebben elkaar ook gevonden in de liefde voor typische Amerikaanse westcoast muziek. Als Young Gun Silver Fox maken ze albums in de beste traditie van The Eagles, Doobie Brothers, America, Steely Dan, Hall & Oates en Seals & Crofts. In 2015 verscheen het goed ontvangen debuut “WEST END COAST”, met onder andere het prachtige “THE LONG WAY BACK” daarop. Twee jaar geleden kwam “AM WAVES” op de markt waarop mijn persoonlijk favoriete Young Gun Silver Fox track “MIDNIGHT IN RICHMOND” staat. Album #3 ligt nu in de winkels, is getiteld “CANYONS” en staat weer boordevol sferische westcoast muziek. Pop, een beetje rock, jazzy, beetje fusion, maar vooral zeer luisterbare muziek waarin de stemmen, ook de samenzang, een belangrijke rol hebben. Platts zorgt voor de lead vocalen, Lee vult het geheel instrumentaal in en levert ook de achtergrond vocalen. Opener “KIDS” geeft meteen het visitekaartje voor “CANYONS” af, in 3 minuten kom je meteen in een stemming waarbij je verlangt naar zon, zee, strand en in een auto langs de boulevard cruisen. In iets meer dan 35 minuten komen de 10 nieuwe songs aan je voorbij (11 als je een exemplaar met bonustrack koopt) en je drukt meteen op repeat als de laatste klanken verdwenen zijn. Young Gun Silver Fox brengt in deze regenachtige periode van het jaar een plaat uit waarbij de zon vanzelf gaat schijnen. Nu nog in het echt!

4,5
'Canyons' is wat mij betreft de eerste echte verrassing van 2020. Het is een album vol heerlijke 70s synths, pakkende melodieën en bovenal een ontwapend gevoel. Young Gun Silver Fox lijkt met elke plaat beter te worden, want 'AM' was een stap voorwaarts ten opzichte van het debuut en 'Canyons' is net weer iets beter dan 'AM'. Op het album lijkt meer ruimte te zijn voor melancholie, alhoewel 'The Long Way Back' op het debuut daartoe al de eerste aanzet gaf.

Vanzelfsprekend sluit ik mij aan bij velen die claimen dat dit wel eens dé zomerplaat zou kunnen worden, ook al is 'Canyons' uitgebracht in februari. De timing is derhalve opmerkelijk. Ik ben blij met albums die tegenwicht bieden met betrekking tot de hedendaagse negatieve teneur van wereldwijde spanningen. Escapisme is wat wij allen nodig hebben: Young Gun Silver Fox levert ook op dat vlak.

avatar van Dirruk
3,0
Marjet schreef:
Vanzelfsprekend sluit ik mij aan bij velen die claimen dat dit wel eens dé zomerplaat zou kunnen worden, ook al is 'Canyons' uitgebracht in februari. De timing is derhalve opmerkelijk.


Gek genoeg brengen ze nooit iets uit in het voorjaar of de zomer. Debuut kwam uit in november, AM Waves in april (nou vooruit), en dan deze ook weer in februari. Optreden Utrecht in 2018 was in november. Dit jaar treden ze op in maart. Ik denk dat ze 's zomers alleen nieuwe muziek schrijven.

avatar van Broem
2,0
Album een paar keer geprobeerd en net zo vaak blij dat ‘t weer voorbij was. Krijg het gevoel dat ik een partij zoetigheid in m’n mond krijg die overal aan blijft plakken. Opener Kids is wel ‘t ergste. Niet mijn kopje thee.

Kevin91 schreef:
Prachtig album. Hoewel niet vernieuwend, onderscheidt het album zich naar mijn mening wel van de vorige twee platen door de funky sound, zoals eerder aangehaald. Mij valt 'Things We Left Unsaid' na de eerste paar luisterbeurten op. Prachtig gevoelig nummer met mooie harmonieuze zang. Van de singles is Private Paradise mijn favoriet. Hoewel dit nummer eerst weinig indruk op me maakte, viel het kwartje later. Standing on the Edge vind ik weinig toevoegen. Kan niet wachten om ze live te zien.


Het nummer ‘The things we left unsaid’ lijkt wel erg veel op ‘Flowers voor Zoë’ van Lenny Kravitz. Misschien vind je dat dan ook wel wat...

avatar van Eddie
Hoorde hier toevallig een nummer van voorbij komen op BNR radio. Ondanks dat ik meer van het betere metalen beuk werk ben vind ik dit heerlijk ontspannen muziek voor in de auto

avatar van AOVV
2,5
Broem schreef:
Album een paar keer geprobeerd en net zo vaak blij dat ‘t weer voorbij was. Krijg het gevoel dat ik een partij zoetigheid in m’n mond krijg die overal aan blijft plakken. Opener Kids is wel ‘t ergste. Niet mijn kopje thee.


Ik ben het grotendeels met je eens, Broem, al is mijn eindoordeel iets positiever; op een zomerse avond durft dit namelijk nog wel goed uit te draaien. Ik drink sowieso al liever koffie dan thee.

2,5 sterren

avatar van rider on the storm
3,5
Heerlijk zomers album met Westcoast sfeertje. Ik las in de recensies de linkjes naar o.a de Doobie Brothers, Hall & Oates en Steely Dan. Niet bepaald de minsten en bands die ik erg graag beluister.

Dus het album aangeschaft en zeker geen misser. En de eerdere aangehaalde invloeden hoor ik er zeker in terug.

Plaat om lekker bij te relaxen.

avatar van Mssr Renard
3,0
Dit is inderdaad een gelickt yachtrock-plaatje. Het heeft een seventies-sfeertje, maar ook een beetje een 80's sfeertjes (richting Al Jarreau, Michael Jackson, Sade).

Ik vind dan bijvoorbeeld Once & Future Band - Deleted Scenes (2020) een stuk beter, omdat daar de jazzrock wat meer aan bod komt. Dit is gewoon te veilig en té pop, zonder ergens instrumentaal interessant te zijn.

Nee, dit is wel leuk, maar niet voor mij bedoeld. Het doet mij eigenlijk heel erg denken ook aan Tennis - Young & Old (2012).

Ik vind het eerlijk gezegd ook niet erg authentiek klinken.

avatar van principal2000
4,0
Lekker, relaxed, niet aan de hand album met zeer toegankelijke nummers die mij eigenlijk allemaal kunnen bekoren. Dream Woman skip ik als enige regelmatig. Eigenlijk kan ik alle albums van deze band wel goed hebben. Ze lijken dan qua sound ook heel erg op elkaar.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:03 uur

geplaatst: vandaag om 21:03 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.