menu

Bob Dylan - Empire Burlesque (1985)

mijn stem
2,89 (137)
137 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Tight Connection to My Heart (5:19)
  2. Seeing the Real You at Last (4:18)
  3. I'll Remember You (4:12)
  4. Clean Cut Kid (4:14)
  5. Never Gonna Be the Same Again (3:06)
  6. Trust Yourself (3:26)
  7. Emotionally Yours (4:36)
  8. When the Night Comes Falling from the Sky (7:18)
  9. Something's Burning, Baby (4:51)
  10. Dark Eyes (5:04)
totale tijdsduur: 46:24
zoeken in:
avatar van spinout
3,0
Ik was op het ergste voorbereid, maar deze plaat valt me 100 % mee. Eigenlijk is elk nummer goed, alleen doet de typische jaren 80 productie sommige nummers de das om.

avatar van Snakeskin
3,0
In zijn repertoire is dit zeker geen topper, maar Dylan levert met deze plaat ook weer liedjes die de middelmaat ontstijgen.

avatar van Stalin
Kort geleden ineens 2 nieuwe bootlegs opgedoken met materiaal uit deze wat verguisde periode van Dylan.
After The Empire en The 1985 Rehearsals.

Blijkt ineens dat de ouwe held heel wat meer in zijn mars had, dan dat hij uiteindelijk officieel zou uitbrengen.

Iets waar hij wel vaker last van heeft.

meer info
NL info

Fedde
Verrassende release. Ik lees dat de geluidskwaliteit top is. Als Columbia een beetje slim is, beslaat de volgende officiële aflevering van de Bootleg Series (het jaarlijkse kerstkadootje voor de ware Dylan-verslaafde) deze periode. Zoals eerder opgemerkt, vinden we juist in deze verguisde jaren de meest onverwachte pareltjes. Nu eens geen opgewarmde kliekjes, met take 1 t/m 23, maar vers materiaal. Uit de kelders, of waar dan ook vandaan. Het staat er in ieder geval fris op. Tijd voor een herziening van het hoofdstuk 'de jaren '80 '.

avatar van fabrice
4,5
Arthur Baker.
‘Een ware geluidsalchemist, die van een rockcompositie een disco- of pophit kon maken (voorbeelden zijn Girls just wanna have fun en Born in the USA). Hij gaf Dylans songs een nogal metalig, koud geluid, destijds populair op rockradiozenders.’

Maar dan kom je covers van die nummers tegen (zonder die jaren 80 productie) en stijgt de waardering voor het album.

Tight Connection to My Heart - Jon Carroll
Seeing the Real You at Last - The Zimmermen
I'll Remember You - Amy LaVere
Clean Cut Kid - Carla Olson
Trust Yourself - Jonell Mosser
Emotionally Yours - Jimmy LaFave
When the Night Comes Falling from the Sky - Mojo Society
Dark Eyes - Joan Osborne

avatar van Snakeskin
3,0
zo beroerd als de score doet vermoeden is deze plaat niet. Het is voor Dylan een behoorlijk luchtige plaat, zonder lichtvoetig te zijn, en zo is het wel te vaak weggezet in mijn beleving. Vaak is het immers ook zo dat grote artiesten (en daar kunnen wij Dylan zeker toe rekenen) verweten wordt dat zij zich zelf herhalen, om dan snoeihard te worden afgerekend als er andere invloeden te horen zijn. Dan wordt het lastig om de grenzen te verleggen. Het is een plaat die anders is van hoe wij Dylan kennen en waar de man groot mee is geworden. Het is een plaat met ontegenzeggelijk minder zeggingskracht dan zijn topalbums. Maar elke Dylan bevat weer iets speciaals en dat is ook op deze plaat te vinden

bennerd
Dubbel bericht verwijderd.

3,0
Ik stond al klaar om te sneren: dit album is alleen de moeite waard vanwege die fan-tas-tische hoes. Maar wie niet vies is van een productie even gedateerd als het jasje van Clean Cut Kid Dylan, wordt getrakteerd op een heel fijne verzameling liedjes. Die, even onder ons, niet ondanks maar misschien juist wel dankzij die vreselijke productie een zekere charme hebben verkregen, 35 jaar na dato. Fout maar goud.

avatar van musician
De drumcomputer op When the night comes falling from the sky is werkelijk tenenkrommend.
Ik heb helemaal nog niet eens het idee dat het an sich zo'n slecht nummer is.

Zou Bob Dylan er niet eens voor willen gaan zitten, de mouwen op te stropen en dan het album met een goede producer te ontdoen van o.a. al dit soort bizar drumwerk?

Empire Burlesque Naked.

En dan alleen de sporen gebruiken die nodig zijn voor een goede weergave van de song. Desnoods wordt nog wat toegevoegd, waar nodig.

Dit doet bij een Bob Dylan album hoofdzakelijk pijn aan de oren.

avatar van gaucho
3,5
musician schreef:
De drumcomputer op When the night comes falling from the sky is werkelijk tenenkrommend.
Ik heb helemaal nog niet eens het idee dat het an sich zo'n slecht nummer is.

Klopt. Ik vind het zelfs een uitstekend nummer, zoals deze cover onderstreept.

Ja, dit album, en vooral dat nummer - dat een heel geschikte singlekandidaat had kunnen zijn - lijdt nogal onder de handhandig aangebrachte beats van remixer Arthur Baker. Het was een krampachtge poging om hip gevonden te worden door een nieuwe generatie, maar dat jasje (en ook dat jasje op de hoesfoto ) past hem niet. Het was feitelijk de enige keer dat Dylan zich uitleverde aan de destijds heersende muziektrends, waardoor Empire Burlesque een van de zwarte schapen is geworden in zijn discografie.
Naar mijn idee ten onrechte, want dit album bevat een behoorlijk staaltje goede songwriting, al moet je wel de kunst verstaan om door de overproductie heen te kunnen luisteren. En dat kan vast niet elke Dylan-fan. Afsluiter Dark eyes is het enige nummer dat niet ten onder gaat in de overkill. En geeft een indicatie van hoe dit album had kunnen klinken, want het is een geweldige song.

Ik ben het met je eens: dit album zou aan kracht winnen door een soort 'Naked'-benadering: een nieuwe versie met alleen de geluidssporen van bas, gitaar, harmonica, toetsen en 'echte' drums. Ik denk dat het album er in de herwaardering een stuk beter van af zou komen. Maar of zoiets ooit gaat gebeuren...?

avatar van LucM
2,0
De songs kunnen op zich er nog mee door - zeker tekstueel - maar het is de overproductie die het peil naar beneden haalt met foute achtergrondkoortjes, syndrums ... dat heeft Dob Dylan niet nodig. Ook zijn zang valt mij hier tegen. Zelfs de hoes is fout!

avatar van Wandelaar
Afsluiter Dark Eyes is, geheel anders dan de rest van het album, een prachtige pure song.

avatar van musician
gaucho schreef:
Ja, dit album, en vooral dat nummer - dat een heel geschikte singlekandidaat had kunnen zijn - (...)

Dat is nog gebeurd ook!
45cat - Bob Dylan - When The Night Comes Falling From The Sky / Dark Eyes - CBS - Netherlands - CBSA 6469

avatar van gaucho
3,5
musician schreef:
Dat is nog gebeurd ook!

Oh, dat had ik natuurlijk ook zelf even kunnen nazoeken... Ik wist dat Tight connection to my heart als (eerste?) single van dit album was verschenen, maar deze was me dus even ontgaan.

Ik doe er nog een schepje bovenop: het nummer is, in zijn volle albumlengte, zelfs op een 12 inch single verschenen. Toe maar Bob, doe maar hip...

Ja, het blijft in deze versie een redelijk onverdraaglijk nummer, vooral door die lengte. Je krijgt dan wel Dark eyes op de B-kant, dat is, zoals ik en anderen hierboven al opmerkten, het enige nummer van dit album dat de productionele overkill ongeschonden is doorgekomen. Ik heb aardig wat Dylan-albums, maar ben niet zo'n fan dat ik me verdiept heb in al die recente reissue-boxen met outtakes, live-opnames en alternatieve versies. Maar het zou mooi zijn als hier daadwerkelijk een andere versie van bestaat.

EDIT: Die is er inderdaad (natuurlijk), als onderdeel van de Bootleg Series. Helaas kan ik 'm niet beluisteren, want 'deze video is alleen beschikbaar voor leden van Music Premium.... Maar hij is vast beter te pruimen dan het origineel...

Ik vind op YouTube trouwens ook nog een andere versie: live met bandleden van Tom Petty & the Heartbreakers, inclusief Tom zelf. Kijk, dat is het betere werk. Krijgt gaandeweg een enorme gospel-achtige drive mee. Jammer dat deze versie niet op een plaat te vinden is (voorzover ik weet).

avatar van sherpa
3,5
Ik had deze schijf zeker 35 jaar niet beluisterd. Maar in de opmars naar de 80e verjaardag van de maestro heb ik hem weer gedraaid. En het viel helemaal niet tegen. Zoals anderen hier al gezegd hebben doet de productie afbreuk aan de songs en klinkt het soms als een geforceerde poging om hip te zijn, compleet met drumcomputers en jaren 80 synthesizers. "Something is burning..." begint als was een nummer van Simple Minds. Tekstueel is het een echte Dylan. Ik hem deze plaat weer omarmd, als was het een verloren zoon.

avatar van kort0235
2,5
De albums van Bob in de jaren 80 waren zo slecht nog niet, maar toen ik na Infidels bij dit album aankwam, heb ik toch even moeten zuchten. Empire Burlesque kon mij niet boeien en dat komt door de vreselijke produktie en die irritante achtergrond koortjes. Bij Saved kon ik dat wel begrijpen, want daar was de gospelsound belangrijk.
Het eerste nummer kon me nog enigszins bekoren en zeker ook het laatste mooie nummer Dark Eyes.
Maar de rest was Dylan onwaardig!
Dus een onvoldoende: 2.0

gastheerg
Het is vandaag exact 60 jaar geleden dan Robert Zimmerman zijn naam liet aanpassen in Bob Dylan. Er zijn aanwijzingen dat hij eerst Dillon heeft gebruikt, maar het werd dus Dylan.
Om dat Dillon heb ik nog wel eens vreselijk gelachen. Eind jaren 70 kwam ik regelmatig in de Drie Ballons in Rotterdam. Een kroeg waar gasten als Jules Deelder zich ophielden en het trok veel intellectuele buitenlanders aan. Zo ook een Fransman waar ik heel wat avonden bier mee heb zitten drinken en uren mee kon filosoferen over de teksten van Dylan.

Deze Fransman kenden het verhaal over de naam Dillon. Hij sprak dat ook met een sterk gevoel voor zelfspot en dat heerlijke accent van Rene uit 'Alo' 'Alo': BOB DILLON.
Ik hoor het hem nog zeggen maar of ons gezamenlijk gebral vanachter het gouden vocht tot echt inzicht heeft geleidt ten aanzien van de teksten van Dylan betwijfel ik.
Goede muziek, goed bier, goed gezelschap........... je zou voor minder.

Dylan komt eerdaags naar Nederland maar dat laat ik lekker aan mij voorbij gaan. Ik zit liever met een Fransman en een biertje de teksten van Bob uit te kluiven dan met duizenden mensen teksten mee te blèren. Teksten waarvan de meeste niet eens weten wat ze betekenen.
Dylan wil ik alleen horen en hooguit met nog een, twee liefhebbers. Liefst met een lekker glaasje om het gefilosofeer een zetje te geven.

Het officieel aan laten passen van zijn naam kwam kort na het verschijnen van zijn debuut album een paar maanden eerder in '62. Robert was toen blijkbaar zeker van zijn zaak en nu 60 jaar later blijkt het nog steeds een uitstekend gekozen naam. Sterker Bob Dylan is niet zomaar een naam het is een ijzersterk merk geworden.
Of de dwarse protestzanger van weleer dat voor ogen had laat zich raden, maar het succes is nu eenmaal meer naar Dylan op zoek gegaan dan andersom. Sterker: Dylan heeft met Self Portrait (1970) toch eens stevig tegengas gegeven. Zelfs die poging is met terugwerkende kracht mislukt want ook dat album wordt meer en meer gewaardeerd.

60 jaar Bob Dylan vier ik even met een niet alledaags album namelijk Empire Burlesque uit 1985. Het album is op de een of andere manier altijd een beetje langs mij heen gegaan. Het kwam uit in de periode dat de CD in opkomst was en ik had alle officiële albums van Dylan op LP (tegenwoordig zeg je natuurlijk vinyl).
Bij de opkomst van de CD liet ik mij toch vooral verleiden tot muziek die het extra goed deed op een zilver schijfje zoals The Dire Straits en Pink Floyd om er een paar te noemen.

In het tweede deel van de 80er jaren draaide ik mooie muziek op CD en Dylan op vinyl. Dit had ook te maken dat ik toen best veel bootlegs van Dylan had.
M'n geld ging kort na de introductie van de CD volledig op aan zilveren schijfjes en de Dylan collectie groeide niet meer.

Dat ben ik de laatste jaren recht aan het zetten en heb inmiddels wat recente albums van Robert. Uiteraard het briljante Rough and Rowdy Ways uit 2020, maar ook voor albums als Tempest (2012) en Fallen Angel (2016) heb ik een spaarvarken aan de lijn laten doen.
Door de revival van de LP zijn de albums van Bob de laatste 10-15 jaar prima verkrijgbaar op vinyl. Het is vooral de periode 1985-2005 waar het vinyl heel schaars is. Veel is inmiddels opnieuw uitgebracht maar het blijven lastige jaren.

Zaterdag liep ik voor een prikkie tegen een mooi exemplaar van deze Empire Burlesque aan. Klein stickertje op de hoek maar verder keurige hoes en vinyl als nieuw.
Waarom denk je dan?

Na een eerste luisterbeurt is het duidelijk dat we niet met Dylan's beste album te maken hebben. Het staat ook niet in de top 10, maar is toch verre van een slechte plaat. Het luistert wat argeloos weg en misschien is dat de enige kritiek. De nummers nodigen niet gelijk uit om samen met een Fransman over de betekenis te gaan zitten filosoferen.

Voor Dylan was het zijn 23e studio album en hoewel we zo nu en dan wat Blues Rock denken te horen leunt Dylan als nooit te voren tegen de Pop aan. Het is ook wat overgeproduceerd en ik sluit niet uit dat Arthur Baker (bekend van disco, hip-hop, dance) die het album heeft gemixt daar een belangrijk aandeel in heeft gehad.
Die clean mix zorgt in mijn geval ervoor dat ik wat minder aandacht voor de teksten heb en dit album had ik eind jaren 80 echt niks gevonden.

Ouderdom gaat echter ook gepaard met wat meer vergevingsgezindheid en eigenlijk ben ik gewoon blij met deze aanvulling in de Dylan collectie........

Net een glaasje ingeschonken (ik heb dit verhaal gisteravond laat zitten maken) en met een glimlach doe ik de Fransman uit de Drie Ballons nog even na: Bob Dillon!

avatar van nlkink
Le chansonier de proteste Bob Dillon. Mijn vroegere buren zaten in een bepaalde religieuze hoek waardoor zij bij tijd en wijle in de zomermaanden diensten in de open lucht volgden ergens in een bos bij het Drentse Norg. Twee van hun drie zonen hielden daar wel eens een preek, reden des te meer voor de trotse ouders om aan te schuiven. Toen de twee een keer thuis terugkwamen van zo'n dienst en mij in de tuin zagen staan kon de buurvrouw het niet nalaten om even aan te halen dat één van de zonen de preek had verzorgd om er als bonus aan toe te voegen dat er een popbandje was geweest die live liedjes had uitgevoerd van niemand minder dan Bob Dilling: "Die ken je zeker wel?" Ja hoor Alie, die ken ik.

avatar van devel-hunt
2,5
Spotify, vandaag voor het eerst gehoord, door alle slechte recensies nooit de moed gehad Empire Burlesquete te beluisteren, nu toch wel, een aantal keer, echt slecht is het niet, maar voor de Dylan norm wel magertjes, sowieso is deze plaat behoorlijk anoniem, terwijl de kracht van Dylan juist in het karakteristieke schuilt, er is maar één Dylan, maar niet op Empire Burlesque, een krampachtige poging om aan te sluiten bij de tijdsgeest van de jaren 80, een vrij anonieme plaat, zijn stem herkenbaar uit duizenden, dat blijft overeind, verder is het muzak, muzikaal behang, niet slecht maar wel nietszeggend, een kwalificatie die Dylan onwaardig is.

avatar van jerome988
3,0
De opener en Emotionally Yours heb ik altijd gezien als twee van de meest onderschatte Dylan's. Eén van zijn leukste en één van zijn mooiste nummers. I'll Remember You luistert ook fijn weg. Een nummer als Dark Eyes zou mij normaal gesproken goed moeten liggen, maar deze melodie is me denk ik iets te zoet. Slechte nummers staan er verder niet op, maar deze komen niet echt goed uit de verf.

avatar van Deranged
Tight Connection een topsong en een geinige videoclip.

3,0
Wat me het meest tegenstaat is de opname. Die zwembadakoestiek doet het geheel geen goed. Jammer, want er staan best goede nummers op dit album. 3 Sterren.

avatar van vanwijk
3,5
Wim D schreef:
Wat me het meest tegenstaat is de opname. Die zwembadakoestiek doet het geheel geen goed. Jammer, want er staan best goede nummers op dit album. 3 Sterren.

Dank voor het woord zwembadakoestiek , begrijp meteen wat je bedoelt!

Gast
geplaatst: vandaag om 14:17 uur

geplaatst: vandaag om 14:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.