Wibren schreef:
Het melodramatische is er volledig uit, de geweldige uithalen ook.
Het schijnt dat zijn avonturen in het ziekenhiis de stem van Gildenlöw toch best heeft aangetast. Dan snap ik ook wel dat je de vocale acrobatiek wat achterwege laat. Helemaal als je live ook nog eens de oudere nummers ook fatsoenlijk te gehoren wil brengen. Moet zeggen dat hij op dit album ondanks de wat meer gematigde zang toch een aantal zeer fraaie zanglijnen heeft op weten te nemen. En zo'n uithaal aan het einde van Accelerator mag dan wel niet zo hoog zijn als vroeger, de impact is niet minder wat mij betreft!
De hele plaat bevalt me eigenlijk best goed. Wellicht al wel wat beter dan de vorige, welke het toch vooral moet hebben van de femonenale opener en afsluiter. Hier bereikt niks direct dat niveau, maar het is wel lekker consistent. Het concept kan me, tot zover ik het snap wel gestolen worden (gaat het nu over "andersdenkende speciale mensen in een wereld vol normale/onwetende mensen" of zoiets dergelijks? Gaaap). De donkere vervreemde toon van het album daarentegen gaat erin als koek! Denk vooral dat de plaat me daarom doet denken aan Scarsick, al is het muzikaal verder wel erg verschillend.
Held van het album is wat mij betreft Leo Margrit trouwens, wat staat die vent te drummen zeg. Van het ogenschijnlijke rustige Restless Boy is nog een fraaie
drum playthrough online gezet en zelfs daar zit stiekem een ontzettend gave drumpartij in verstopt.