The Ocean Collective - Phanerozoic II: Mesozoic | Cenozoic (2020)

Als deze minstens zo goed is als Phanerozoic I dan word ik heel blij.

1e nummer vrijgegeven: The Ocean - Jurassic | Cretaceous (feat. Jonas Renkse of Katatonia)
Klinkt veelbelovend; en met zo'n gastzanger zit je natuurlijk altijd goed...

Deel 1 maakte al veel indruk en de nieuwe single ook.

Deze zag ik niet aankomen, zin an

Voor de geïnteresseerden: vanaf 19u00 album listening party via Youtube!
Hierzo!

Klopt en dat geldt ook voor hun optreden in het voorprogramma van Leprous vorig jaar in Zwolle, ben erg benieuwd, maar wat betreft de Youtube listening party: ik kan nog wel 1 nachtje wachten op het album...

Jemig, die eerste nummers zijn weer om je vingers bij af te likken. Onmiskenbaar The Ocean, maar net even anders...godsamme wat kijk ik naar deze uit

Tussen het Idles en Deftones geweld kwam deze dezelfde dag uit. Wat een knaller alweer, inderdaad met een soms wat subtieler insteek dan vorige schijven. Heb er nog wat werk aan maar deze komt alweer hoog uit.

Hoor ik daar nu Scott Kelly op gastvocalen in het nummer Palaeocene? Erg sterk album weer zeg! Ik vind 'm denk ik nog ietsje sterker dan deel 1.

Idem hier

Het laatste nummer is geen Bon Iver-cover. Gemiste kans, jammer.

Helaas wat minder sterk dan het eerste deel, met name door de wat rommelige productie en het gewoonweg minder boeiende songmateriaal. De eerste twee tracks zijn het beste (en het langste), met een fraaie gastrol voor Katatonia's Jonas Renske in Jurassic I Cretaceous. Daarna zijn de songs aan de wisselvallige kant. Pleistocene is tegen het einde nog wel te gek, maar er zijn wat mij betreft te weinig positieve uitschieters.

Het is de zanger van Breach

Edit: zijn naam is Tomas Hallbom.

Bedankt voor deze informatie, Mindscapes.

The Ocean is in recente jaren uitgegroeid tot een van mijn favoriete bands, een status die de band met het tweede deel van Phanerozoic moeiteloos weet vast te houden. Met name het eerste deel - Kant A en B - is bijzonder sterk, waarbij Jurassic | Cretaceous zich mag voegen bij de sterkste nummers uit het oeuvre van de band.

Hierna kent de plaat toch een klein dipje in de vorm van het duo Palaeoce en Eocene, waar de band een wat eendimensionale geluid laat horen. Het instrumentale Oligocene besluit kant C en is het rustpuntje waar de luisteraar weer even bij kan komen.

De laatste drie nummers sluiten weer aan bij het niveau van de eerste nummers van de plaat en laten de enorme diversiteit van de band nog maar eens horen. The Ocean heeft met dit album weer een flinke kluif op de mensheid losgelaten waar ik voorlopig nog niet op uitgeluisterd ben.

Het slotstuk van de muzikale vertaling van de geologische tijdschaal, die al begon bij het album Precambrian. Het torenhoge niveau van de opener en het geniale 'Jurassic/Cretaceous' wordt niet het hele album gehandhaafd, maar er valt gedurende het Cenozoicum ook nog genoeg te beleven. Wie er een boekje met de geschiedenis van de aarde naast houdt, kan de ontwikkelingen op aarde goed koppelen aan de muziek. Werken als deze dien je dan ook niet alleen te beoordelen op de muziek, maar op het geheel van muziek, tekst, artwork en concept. Geen makkelijke kost, maar - en dat zeg ik als geoloog - buitengewoon goed gedaan. Ik neem mijn petje af voor de heren van het Oceanografisch Collectief.