Gorillaz - Song Machine, Season One: Strange Timez (2020)

Ondertussen ben ik twee luisterbeurten verder. Hoewel hierboven wel is beweerd wordt dat dit album meer als een verzamelaar aanvoelt dan als een album ben ik het daar niet mee eens. De verwante instrumentatie zorgt voor mij voor een coherente listen. Hoewel het sfeertje fijn is met een aantal toffe vocalisten mis ik toch wel een punch dat het oude werk van The Gorillaz wel bekleeft.

Eigenlijk vind ik het nog steeds zonde dat Damon Albarn na Plastic Beach onder de Gorillaz bandnaam weer muziek heeft uitgebracht. Had het toffer gevonden als dat gewoon was wat het was. Tevens vind ik Humanz nog steeds beter dan dit album. Al denk ik dat dat een onpopulaire mening is.

Maar dit album kan nog groeien, dus misschien komt ie uiteindelijk wel boven Humanz uit in mijn lijstje. Maar ik denk dat ie het oude werk nooit kan toppen.

Hoogtepunten: Fatoumata, Slowthai, Peggy, Octavian, Moonchild & Peter Hook

Ik heb hem nog niet beluisterd, maar ik zie Fatoumata weer voorbij komen Sinds Fenfo wel fan van haar geworden. Ze heeft onlangs ook een samenwerking met Disclosure uitgebracht die heerlijk is (Douha mali mali). Volgens mij wordt ze ook behoorlijk opgepikt bij andere artiesten. Ben benieuwd!

De extended versie van het nummer waarin zij schittert, Désolé, is misschien wel mijn favoriete moment op het album. Geweldig liedje.

Eens.

Ik zit denk ik aan mijn Albarn/Gorillaz tax voor nu. Humanz en The Now Now zitten nog vers in het geheugen. En dan is er ook nog Albarn’s Africa Express project van vorig jaar, wat een soort Gorillaz 2.0 album is.

Deze nieuwe collectie doet mij weinig. Zeker een aantal pareltjes. Ik heb het dan over Désolé, Aries, Momentary Bliss maar ook Friday 13th en With Love to an Ex.
Maar de rest pakt me niet en vind ik flauwtjes. Even afkicken eerst wellicht.

Good, Bad & Queen al geprobeerd?

Ik ben zwaar onder de indruk van wat Damon hierop presteert. 11, eigenlijk 18 nummers en eigenlijk geen enkele zwakke broeder. Deze vloeit ook beter als geheel dan de laatste 2 Gorillaz platen. Misschien omdat daar wel wat mindere nummers op stonden, die me graag deden skippen.

Maar deze nummers, heerlijk. Sommigen hebben een paar daagjes moeten rijpen, zoals de (bijna) titeltrack. De stem van van Robert Smith die 'strange times(z)' croont is heel vervreemdend, maar wanneer de laagjes en de beats erover vallen, word je zo in dat nummer gezogen. Het Beck nummer funkt lekker zoals Beck dat heel goed kan. Grappige lyrics ook:

The bees hiding in the clouds, no future, bad man
Nothing for Christmas, not very likely
One hundred million Viagra tablets
Stored in a warehouse in a valley

Daarna het prijsnummer met cult legende Lee John in een glansrol. En een falsetto van meneer Albarn. Man, wat hou ik van deze zwoele jam. Naast The Lost Chord ook grote fan van Désolé. En Pink Phantom (het moment waarin de 3 stemmen samenkomen aan het einde!). En Aries (een beter New Order nummer dan alles wat New Order de laatste 20 jaar maakte).

Dit is hoe je een return to form maakt.

Hoezo scoort Gorillaz hier zo slecht in het algemeen? Overal laaiende kritieken, hier maar 3,5 sterren. Zelfs meesterwerkje Demon Days haalt de 4 niet. Heeft dat iets te maken met de hoge leeftijd van de users (gezien een fijn maar niet zo verassend album van Springsteen zelfs een laaiende score krijgt).

Is het opgevallen dat het album ""Song Machine"" heet. Dus een verzameling losstaande muzikale projecten.
Dan is het uiteindelijk een bijzonder samenhangend geheel geworden. Waar luistergenot en de lol om samen muziek te creëren, voorop staan. Natuurlijk veroorzaakt door de sturende inbreng van
Damon Albarn and Remi Kabaka.
Désolé (eXtended version) is nog z'n kado. heerlijk toch om op 4:30 de song te breaken
en gewoon opnieuw te beginnen.

Dit album voelt inderdaad heel coherent aan ja. Wat mij betreft is er geen band die meer een stempel op dit jaar heeft gedrukt dan deze.

Nog maar weinig mensen hebben het gehad over de ‘bonustracks’ die zo goed zijn dat ze op Now Now of Humanz meteen de uitschieters waren geweest. Doet me een beetje denken aan die tweede disk van Radiohead’s In Rainbows, die ook een mooi geheel vormde naast het hoofdalbum. Served Head en MLS (JPEGmaffia in een glansrol!) zijn pareltjes.

En vergeet Opium niet, nog zo'n geweldige bonus track. Severed head is ook heerlijk inderdaad.

Knap om met zoveel gastartiesten toch met zo’n samenhangend album te komen. Dit is precies wat op Humanz is mislukt. Van begin tot eind een fijne plaat dit, eigenlijk geen enkele skipper so far!

Dit is een fijn plaatje geworden. Ik was een beetje bang dat het zou tegenvallen vanwege de grote hoeveelheid gasten, net als bij Humanz. Gelukkig is dit niet het geval. De muziek is lekker swingend met uitstapjes naar verschillende genres en stijlen. De artiesten, die soms verbazingwekkend goed bij elkaar passen, zorgen samen voor een bont en divers album. Daarnaast is erg genoeg ruimte voor Damon Albarn die een soort rode draad in het geheel vormt, waardoor het niet onsamenhangend wordt.

Fijn album van Gorillaz. Alleszins het beste wat ze hebben uitgebracht sinds Plastic Beach. Friday 13th en Dead Butterflies zijn wat flets, maar voor de rest staan hier enkel aangename nummers op. Nu nog de b-sides luisteren.

Het lijkt een oppervlakkig nummer als het een eerste keer hoort, maar wat is Pac Man een sterke track. Zowel de zang van Albarn en het steeds intenser gerapte stuk van Schoolboy Q zijn om van te genieten. Goede productie ook.

Ik denk dat veel artiesten een linkerteelbal over hebben voor een album dat eindigt met een 2-punch als Désolé en Momentaty Bliss. En dan moet het B-kantjes stuk nog beginnen.

Gorillaz hebben al heel lang niet meer mijn aandacht veel langer dan één nummer weten vast te houden, en dat blijft helaas zo. Dit album begint erg goed met Strange Timez, dat ik denk ik nog veel ga luisteren. Daarna hoor ik met Valley of the Pagans, Pac-Man en later Désolé nog wat leuke nummers, maar de rest doet het echt niet voor mij. De bonustracks wil ik bijna allemaal skippen, gelukkig staan ze niet op het "gewone" album zoals ik eerst dacht. Het krijgt wel weer een voldoende, het zit beduidend goed in elkaar, maar het doet gewoon niet zoveel voor me.

Ik moet mijzelf misschien toch nog even corrigeren. Gisteravond het album nog twee keer beluisterd zonder de bonustracks, en dan is het al een heel stuk beter te pruimen. Sowieso maakt de kortere speelduur het dan iets minder fragmentarisch, of zoals sommigen het al zeiden: als een verzamelalbum. Maar zo sta je ook wat beter stil bij de kwaliteit van de echt goede nummers. Helaas springt Dead Butterflies er wel echt uit als een heel irritant nummer, dat ik eigenlijk niet kan uitzitten. Voorlopig een prima score van 3,5*, we zullen zien waar het verder heen gaat.

Eindelijk weer eens een Gorillaz die mij wel smaakt tot nu toe.
Veel afwisseling en heel aardige vondsten. Zal ook weer komen door de special guests uiteraard.
Paar draaibeurten geven nog, maar vind het sowieso een lekker album.

Ook na een tijdje blijft het een fijne plaat die lekker doordendert. De bonustracks staan gelukkig op een andere cd, die had er van mij niet bij gehoeven.

Dat Opium met Earthgang kan weleens een banger worden live.

Kaartje gekocht voor de Gorillaz live-stream optreden van 12 december, zin in !

site: Gorillaz - Song Machine Live - gorillazlivenow.com

Ik zat met het cijfer het hele album op 4*, maar die bonus tracks trekken het toch net wat naar beneden. Dan begin ik veilig op 3,5*, maar deze gaat de komende tijd nog wat meer luisterbeurten krijgen

Ik ook! Heel benieuwd. Ga er een momentje van maken.

Deze plaat van Gorillaz vind ik even goed als Plastic Beach, misschien zelfs beter .

En toch maar een karige 3,5?

Hier ook! Gastenlijst ziet er indrukwekkend uit. Ga er een momentje van maken. Chromecastje, wijntje dabei, buurtjes uit huis. Mooi.

Ik denk trouwens dat veel van de nummers op deze plaat heel goede livenummers kunnen zijn. The Valley of the Pagans, Aries, Momentary Bliss, Opium, MLS,...

Ready for the livestream

Vet Vet Vet... Wie had gedacht dat we in 2020 gingen zeggen dat we één van de beste shows/optredens van de voorbije jaren hebben beleefd.. (en dat waren er véél.....) Damm...

Gisteren ook de livestream meegepakt, mijn ouders hadden een ticket gekocht, en ik moet zeggen dat dit album live weer geweldig uit de verf kwam. Gezien het concept van Gorillaz is het redelijk ironisch dat hun muziek live minstens even goed werkt als op plaat.

Tracks als Aries en Désolé behoorden in mijn ogen al tot de beste singles van de groep sinds Demon Days, en de productiekwaliteit van de hele plaat was al gelijk een positieve noot, maar het hele album wist me voorheen niet goed te raken. Ik zal Song Machine, Season One de komende tijd nog eens wat vaker opleggen, want na de liveshow is er een goeie kans dat er nog flink rek zit in mijn waardering.

Eigenlijk past een 3.75 beter, maar een 4 wil ik het voorlopig net nog niet geven.

De fraaie deluxe editie van dit album in boekvorm met 2LP en CD is nu in de aanbieding op Bol voor maar 29 euro.

Dit krijg je allemaal thuis gestuurd: "Limited deluxe edition comprises of 1 180g LP, 1 180g 12", a deluxe CD, a 20-page hardcover 12” art book, 3 x 12” art prints, a 12” label copy sheet."

Wat een fantastisch nummer is dat. Ben ik blij dat ik de Deluxe editie heb, al is het alleen voor Opium. Maar op de 2e LP staat nog meer lekkers.