Lunatic Soul - Through Shaded Woods (2020)

Hier ook de 1e luisterbeurt erop zitten. Geluid steviger dan zijn eerdere LS albums. Muziek van Riverside en LS lijken wat naar elkaar toe te groeien. Charme van LS was toch de ambient-sound die nu naar de achtergrond is gegaan. Geen slecht album hoor maar ik mis toch dat bezwerende van eerder werk. In de herhaling de komende dagen en ff aanscherpen die mening (zeg ik tegen mezelf)

Ben het met Broem[/user] eens, een wat steviger geluid en de ambient-sound wat naar de achtergrond. Geluid neigt naar progfolk, niets mis mee overigens. Meer aandacht ook voor "trommels", waardoor een aantal songs worden opgestuwd. Prijsnummer voor mij is "Summoning Dance", wat me enigszins doet denken aan Jethro Tull-zonder-dwarsfluit. Had die niet ook een album gemaakt over bosgeesten?

Echt overtuigd ben ik nog niet na 2 luisterbeurten. De folk achtige inslag staat me wat tegen. En ik weet niet door wat voor waterfilter hij zijn zang haalt op Through Shaded Woods, maar ik vind het niets.

De 'waterfilter' geluiden moeten de boze geesten voorstellen die hem trachten mee te sleuren... blup blup... het stinkende moeras in.
Doet mij ook wel denken aan mijn doucheputje van eergisteren, toen ik een overstroming had in de badkamer.

Prachtig! Zal er binnenkort nog wel wat over zeggen.
Over het album dan.

Iemand bonustrack Transition II al gehoord? Een vervolg op Transition van Lunatic Soul II en daarom misschien interessant om na elkaar te beluisteren?
Die 2 tracks alleen al zijn even lang als dit volledige album, dus ik vraag het alvast even op voorhand...

Ik heb Transition II meerdere keren beluisterd. Dit lijkt mij meer een verzameling aaneengesloten (in elkaar overlopende) verschillende losse muzikale schetsen. Zo komt het althans op mij over. Het ene stukje Transition II is wat mooier dan de andere. Ik heb Lunatic Soul II nog niet. Staat gelukkig nu op Spotify. Ga straks luisteren.

Op basis van de eerder vrijgegeven 3 nummers en inmiddels enkele album recensies, o.a. Rockportaal.nl | Lunatic Soul - Through Shaded Woods erg veel zin in; vanmiddag eerste luisterbeurt.

Eens met Alicia, het is meer een verzameling. Hoewel sommige stukken wel doen denken aan de oudere lunatic soul. Wil ze zelf ook nog eens na elkaar zetten.
Moet zeggen dat de bonus nummers verder niet echt bijzonder zijn. Transition II trok vooral mijn aandacht, maar weet het niet geheel waar te maken. De andere twee nummers zijn vooral meer van hetzelfde.


Aha, watergeesten dus . Tja dat krijg je als je in de ongerepte bossen gaat verdwalen. In ieder geval had het van mij niet gehoeven. Het haalt me vooral uit de muziek en irriteert. Gelukkig blijft het bij dat nummer.

Ik schrok ook in het begin. Was bang dat Mariusz de autotune route ging nemen. Het duurt echter maar kort. Ik hoor het geeneens meer.

Mooie mystieke sfeer creërt Duda op dit album; duidelijk anders dan z'n voorgaande werk en passend bij het thema. Inderdaad vrij "folky", maar (gelukkig) niet van het blije soort waarbij je huppelende elfjes met fluiten hand in hand rond het kampvuur voor je ziet; dan eerder Orcs zwaaiend met hun knotsen...
(OK, ik laat me misschien iets teveel meeslepen in het duistere bos thema)

Anyway: hiermee zet hij Lunatic Soul voor mij definitief op de kaart ! Hoogtepunt is voor mij Summoning Dance, verder vind ik het openingsnummer Navvie erg aanstekelijk en goed gekozen om je verder het album in te trekken. En het terugkerende thema van dat nummer aan het einde van The Fountain is ook een mooie afsluiting. Klasse !

Eindelijk ontvangen vandaag en nu bezig aan de 2e luisterbeurt!

Bevalt allemaal weer uitstekend; later deze week eens gaan vergelijken met nummers van de andere albums .

Nu eerst met volle aandacht luisteren naar Summoning Dance

Wederom een zeer fraai album van deze alleskunner! Een verdiende 4,5* !

Hoogtepunt voor mij is The Passage; wat een heerlijk nummer met mooie effecten en een fraai ritme!
Nr. 2 nu Summoning Dance.

Die zijn helaas een stuk minder en toch wel storend op Through Shaded Woods want muzikaal is dat nummer ook erg fraai net als de kalme afsluiter The Fountain.

Voor mij valt deze toch een beetje tussen wal en schip in en is het een net niet resultaat. In tegenstelling tot zijn voorgaande albums weet hij me hier niet mee te sleuren in het avontuur. En na ook het oudere werk weer eens beluisterd te hebben mis ik hier een stukje sfeer en gevoel wat die wel hadden. Daarbij ook dat de folk-achtige inslag mij ook niet echt bevalt.

Wil niet zeggen dat de muziek slecht is, er staan best wat fijne nummers op. Maar het raken en meesleuren wilt hier niet lukken helaas. Alleen de afsluiter The Fountain weet dat voor mij echt te doen.

Lunatic Soul - Through Shaded Woods

Prima album van Lunatic Soul. Luistert makkelijk weg en is sfeervol. Favoriete nummer is voor mij The Passage, de zang hierop is prachtig, net als naar het einde toe het instrumentale stukje.
Ook Summoning Dance mag er wezen. Ik krijg op dat nummer wel het idee dat er goed is gekeken naar het nummer Wasteland van Riverside
Het titelnummer vind ik dan wel het minste, vooral die stotterende zang staat me toch wat tegen. Net wat te experimenteel wat mij betreft. The Fountain is dan wel weer een prima afsluiter.

4*

Dat er goed gekeken is naar Wasteland van Riverside voor Summoning Dance is niet zo vreemd aangezien Mariusz Duda ook bijna alle muziek voor Wasteland heeft geschreven. Wiet weet hoe lang hij al heeft gewerkt aan Summoning Dance? Ik vind beide nummers gelukkig mooi; Wasteland nog net iets meer wel.

The Passage en Summoning Dance zijn prima nummers. Voor het overige vind ik Through Shaded Woods minder dan voorgaande Lunatic Soul albums. De nummers zijn wat moeilijker door te komen.

Blijf hem toch vaker opzetten dan ik dacht. Heerlijk no-nonsense folky, bezwerend met vlagen.

Hier staat hij ook regelmatig op. Dat komt ook vooral door de wat kortere speelduur. Meestal zet ik slechts één van de twee cd's aan. Om beide achter elkaar te horen is mijn net iets teveel folk muziek.

Mooi warm geproduceerd album, met ditmaal wat meer folk-elementen binnen het overwegend instrumentele songmateriaal. Even sfeervol als altijd; neem ook de tijd om het tweede schijfje te luisteren, met daarop oa het bijna 28 minuten lange Transition II. Hier en daar wat langdradig en onnodig uitgesponnen, maar de meeste songs zijn toch wel weer bezwerend en aangenaam. Beste track is wat mij betreft het lange The Passage, met in de tweede helft fijne gitaarriffs die doen denken aan het vroege werk van Metallica.