Ik beluisterde dit album in het kader van het RateYourMusic top-250 review topic - dit is de RYM #249
Moment of Truth wordt vrijwel unaniem besproken als het ‘finest hour’ van Guru en Premier (met
allmusic.com als opvallende uitzondering). Die status heb ik nooit helemaal begrepen – voor mij is dit juist het moment geweest waarop Gang Starr hypegevoeliger werd en van zijn unieke aanpak afstapte. Zoals meer classic HipHop eind jaren ’90 niet helemaal leek te weten welke kant het op moest, met nogal opmerkelijke artistieke keuzes van Nas, Wu-Tang, Mobb Deep en meer ‘90s iconen, zo vind ik dat ook
Moment of Truth hier ook niet vrij van blijft: de plaat moest in lijn met de standaard opeens 78+ minuten duren, met logischerwijs fillers tot gevolg. Samples moesten explicieter zijn met herkenbare melodietjes of vocale soulsamples (Work, Above the Clouds, JFK 2 LAX, …). En bedenkelijke gastartiesten als K-Ci & Jo-Jo en M.O.P. mochten hun opwachting maken.
Premier produceert hier nadrukkelijk toegankelijker en herkenbaarder dan in de early nineties, met de expliciete breaks die in deze periode de uit duizenden herkenbare “Premier-beat” zouden vormen, waarmee hij ook als gastproducer eind jaren ’90 weer een enorm stempel zou drukken. Op albums van Rakim, Nas, Mos Def, Common, Capone-N-Noreaga en vele anderen uit die tijd produceert hij 1 of 2 tracks, die direct duidelijk maken hoeveel niveaus hoger Premier stond dan zijn collega-producers uit die tijd. ‘The Rep Grows Bigga’ is hier een goed voorbeeld van: zeer sterke beat, maar ook Premier-by-the-numbers. Vooral het scratchwerk tussen de coupletten is bijna karikaturaal Premier. Zo wordt hier duidelijk: deze man heeft in zijn pink meer talent dan 90% van de producers uit die tijd in hun hele lichaam. En dat maakt de hele plaat altijd minimaal genietbaar. Maar soms ook wat voorspelbaar. Ook Guru bereikt op de beste momenten grote hoogten, met de titeltrack als moderne introspectieve klassieker en hoogtepunt van deze plaat, maar heeft te weinig te vertellen om meer dan een uur te boeien.
Moment of Truth is een solide en coherente plaat waarop weinig uit de toon valt. Maar hij duurt veel te lang, en dan gaan de matige momenten (‘Royalty’, ‘BI vs. Friendship’, ‘The Mall’, …) tegenstaan. Vrijwel elke beat is klasse, maar doordat sommigen zo volgestopt zitten, treedt achter elkaar beluisterd eerder verzadiging op. Als ik aandachtig luister hoor ik hoe sterk een track als ‘Make ‘Em Pay’ is, maar tegen die tijd is mijn aandacht doorgaans al wat verslapt. Ik gebruik deze plaat daarom meestal om te cherry-picken, of gewoon de titeltrack op repeat te zetten, terwijl ik hem zelden in zijn geheel opzet. Waar een album als
Daily Operation bij mij na talloze beluisteringen nog elke keer blijft groeien, verrast, en details prijsgeeft, is
Moment of Truth in your face, expliciet, maar ook een behoorlijk lange zit. Een kwalitatieve zit, dat wel.
Ruime 3.5*