David Gilmour - David Gilmour (1978)

Heel jammer want ik vind dit een top plaat waar de sfeer van PF nog heel goed aanwezig is.

Ik kan mij best vinden in het oordeel van AC1.
Het zijn geen heel bijzondere composities, maar het musiceren staat natuurlijk wel op een hoog peil.
Een niet onaardige plaat die uiteraard wordt gedragen door Gilmour's geweldige gitaarwerk en stem.
Maar heel bijzonder is het maar mijn mening ook niet.

Mmm , raar maar ik respecteer je mening uiteraard. Voor mij toch nog altijd een cd met de bekende geweldige gitaarklanken van Gilmour en ja sorry de songs vind ik ook wel meer dan de moeite. Misschien jeugdsentiment ..

Ik kan er niets anders van maken TONYLUNA.
Ik vind Gilmour sowieso in de Pink Floyd setting een stuk interessanter. Geweldig muzikant natuurlijk, maar ik ben niet zo van zijn solowerk. About Face, zijn 2e album vind ik een stuk beter.

Niet doen.
Dat softe gedoe hier altijd

Snap ik wel. Ik ben zelf gitarist en mede daardoor enorm gefocust op gitaarsounds ........... en ja DG is dan ook niet ver weg he. Uiteraard is de PF periode fenomenaal . Denk maar aan WYWH, DSOTM, The Wall, Animals. Maar op één of andere manier toont David solo toch ook zijn kunnen.

Exact! Ik val letterlijk omver van zijn gitaarsolo's op DSOTM, WYWH, Animals, The Wall, enz., maar dat is hier spijtig genoeg niet het geval, alhoewel ik dat wel verwachtte. Aangenaam, mooi en verzorgd, dat wel, maar emotioneel net iets te vrijblijvend.

Jaren in de kast gestaan zonder er naar geluisterd te hebben. Maar valt me helemaal niet tegen, vindt de plaat nu beter dan toen ik hem net gekocht had zo'n 40 jaar geleden (WTF?) . Short and Sweet geschreven met de onvolprezen Roy Harper is mijn favoriet. There's no way out of here ook lang niet slecht. En het gitaarwerk is van de bovenste plank, doet echt niet onder voor menig PF solo. Mooie plaat kortom.