Pink Floyd - Delicate Sound of Thunder (1988)

Ook dat.

Had al het live album P.U.L.S.E. In huis maar zag deze live plaat voor nog geen 10 euro liggen. Goed album maar ik vind P.U.L.S.E. de betere van de twee. Heeft niet alleen met het songmateriaal te maken maar ik vind het naar de achtergrond mixen van het publiek storend. Wel Pink Floyd live in de Kuip gezien en dat was wel een belevenis.

Bij nader inzien toch een halfje omhoog, vanwege een geweldige uitvoering van Comfortably Numb & Run Like Hell.

CD1 is wel aardig, maar CD2 is echt schuimbekkend mooi, prachtig!!

Ik heb sinds vandaag de geremasterde 2LP uit 2017 en die klinkt echt fantastisch. Kristalheldere gitaren, diepe bassen en veel details. Echt een verbetering met mijn originele LP. Het geeft dit sterke concert nog wat extra.

Hier gisteren ook gearriveerd op deze 2LP. Pas één kant kunnen draaien maar het klinkt retevet. Had alleen de CD versie.

De CD-versie bevat een uur en drie kwartier muziek. Hoe persen ze dat op een dubbel-LP dan? Staan er minder nummers op (ik tel er 14 i.p.v. 15) of zijn er nummers ingekort? Teveel muziek op een plaatkant lijkt me niet bevorderlijk voor de geluidskwaliteit...

Ach zit wat in maar we moeten ook niet gaan overdrijven met het vinylofielen gebeuren. Vroeger had je diverse dubbellive LP’s die niet op een C-90 bandje pasten (om maar iets aan te geven) maar die op LP toch prima klinken. Tegenwoordig hebben sommige freaks het liefst 1 of 2 nummers per LP kant en dan ook graag op 45 toeren en toch zeker een schijf van 200 gram als het kan. Dat heeft voor mij niets met het al dan niet nostalgische gevoel van liefde voor vinyl te maken.

Seconds Out van Genesis duurt 1 uur en 35 minuten en werd altijd geroemd om de geweldige geluidskwaliteit en terecht. Deze Pink Floyd plaat duurt op CD 8 minuten langer en er is op de LP versie inderdaad 1 nummer weggelaten. Er zijn dankzij het CD tijdperk langere live dubbelaars (bijv. twee keer 70 min) maar dat valt bij deze Floyd plaat dus heel erg mee. Het wordt door de huidige vinylhype dus vaak vooral een verhaal wat tussen de oren zit. Maar bij mij doen de oren zelf het werk. Klinkt dus prima op vinyl deze live dubbelaar Delicate Sound Of Thunder van Pink Floyd.

Pulse is daarentegen een ander verhaal ( Van 2 CD’s naar 4 LP’s).

Klopt inderdaad: Us and Them staat niet op de 2LP. Kom je bij elkaar op ruim 1,5 uur (96 minuten). Dat is zo'n 24 minuten per LP kant, dat kan dus net. Ook voor de geluidskwaliteit, want het klinkt uitstekend. De originele LP was ook een dubbel LP, ik ben allang blij dat ze er hier niet een duurdere (box-)versie van 3LP's van hebben gemaakt. Zoals bijvoorbeeld Jimmy Page heeft gedaan bij The Song Remains the Same: 4 LP's voor teveel geld, waar het ook nog eens makkelijk op 3 LP's had gepast.

Lekker live album van de ouwe rotten . Ik ben niet zo'n enorme Floyd kenner/aanhanger , maar ga het naarmate ik ouder aan het worden ben wel meer waarderen. Deze plaat ken ik al een tijdje , want dit was een van de albums die we altijd bij ons hadden in de zomervakantie als we bij de meertjes gingen zwemmen. Zo heel af en toe stof ik hem weer eens af en afgelopen week heeft ie samen met P.U.L.S.E. regelmatig rondjes op de achtergrond gedraaid .Ik vind P.U.L.S.E. technisch gezien iets beter qua geluid .
Evengoed 4 sterren voor deze .

Maar pulse gaat toch nooit je nostalgiefactor vervangen toch? Voor mij al reden genoeg om het bij deze live registratie te houden. Meer is niet altijd beter, ook niet bij Pink Floyd.

voor de liefhebbers : zet 15 oktober in jullie agenda :
Concertfilm Delicate Sound of Thunder in de Nederlandse bioscoop !
Pink Floyd’s Delicate Sound of Thunder op 15 oktober in de bioscoop – Progwereld

https://www.jpc.de/s/Pink+Floyd+Delicate+Sound+of+Thunder

20 November wordt dit album opnieuw uitgebracht. Remastered met 8 extra tracks op 2cd, 3lp, DVD en blu-ray.
Wel aardig aan de prijs, maar omdat er volgens mij buiten de VHS deze show nooit officieel op dvd of blu-ray is uitgebracht, is dit toch wel een must have, samen met de nieuwe 2cd.

De vernieuwde bluray inmiddels via de box bekeken die een paar maand terug werd uitgebracht, als ook de Pulse remaster. Met namde deze DSOT klinkt geweldig en laat ook prima opgepoetst beeldmateriaal zien.
Voor wie de VHS destijds heeft aangeschaft, deze ziet er nu totaal anders uit. En daarmee bedoel ik niet alleen resolutie etc ( totaal andere edit, camerabeelden )

Ja heb hem gezien. Is enkele weken geleden in België uitgezonden. Is de blu-ray aanschaf wel waard wat mij betreft.

Gisteren de 2cd/dvd/blu-ray box ontvangen. De eerste 45 minuten van de blu-ray zitten kijken. Wat een genot is dat zeg! Superscherpe beelden, zowel van het podium en publiek, maar vooral van de "cut-scenes", de filmpjes die op het grote scherm op het podium werden geprojecteerd.
Het 5.1 geluid van de oude dvd (semi bootleg) was al lekker zwaar, op blu-ray is deze wat helderder.

Op de blu-ray en dvd uit de box staan een handvol bonustracks, die niet op de losse release staan.
Heb de cd's nog niet kunnen beluisteren. Ben benieuwd hoe de uitgebreidere versie hier op MuMe ingevoerd moet worden, aangezien de tracks nu niet ge-edit zijn.

Vandaag de prachtige 3 lp box binnen gekomen.
Wat 'n mooie box!!
Features 9 songs not included on the 1988 lp/cd. Alleen daar al om. Heb de cd al jaren in huis. Dure box 64 euro..... Maar meer dan zijn geld waard. Mooi 24 - pagina's boekwerk erbij. Ga de lp's de komende dagen rustig beluisteren en van genieten!
Druk in huize viking 1. Vandaag ook nog Iron maiden legacy of the beast live, Iron maiden England '88 en Neil Young return to Greendale binnen gekomen alles op vinyl. Wat 'n heerlijk muziek jaar 2020! Ondanks de corona beperkingen, nu meer tijd om muziek te luisteren en aan te schaffen haha. De nieuwe Joe bonamassa en Springsteen en Walter trout en laaste deep purple al aangeschaft. Volop genieten van heerlijke muziek en de collectie rustig uitbreiden. Maar eerst deze week pink floyd time.
Cijfer en oordeel volgen spoedig. De cd van dit album was al top! Ben benieuwd naar de nieuwe remixen en de 9 nieuwe nummers. Maar dit 'n mooi verzorgde box.

Erg mooie dubbel CD, het vuurwerk zit vooral in de 2e cd met Comfortably Numb, wat een fantastische live versie word hier even neergezet, echt genieten.
Ik heb ze live mogen zien in Nijmegen.
De vergelijkingen met Pulse die ik alleen op DVD heb is lastig, beide concerten vind ik mooi, Delicate is misschien wat puurder

Deze uitgebreide nieuwe versie uit 2020 kan zich wat mij betreft ruimschoots meten met Pulse.
Ik had het origineel al op dubbel-CD. De nieuwe geremixte variant laat wat meer details horen en klinkt wat evenwichtiger en directer dan het origineel en betrekt je daardoor beter bij het Live gebeuren. De extra tracks vormen goede aanvullingen, m.n. op disc 2 On the run, The great gig in the sky, en Welcome to the machine. Op het origineel zijn On the turning away, Us and them en Comfortably numb mijn favoriete tracks.

Ik heb mijn score met een halfje verhoogd vanwege deze prachtige remix. Bijv. Comfortably Numb klinkt niet alleen beter qua geluidskwaliteit dan op de oorspronkelijke uitgave maar is ook muzikaal wat mij betreft verbeterd. De nieuwe versie duurt bijna een minuut langer met o.m. meer impact van de drums tijdens de gitaarsolo op het eind. Het lijkt erop dat alle goede momenten van de vijf concerten die de bron vormen zijn samengevoegd op deze uitgave. Petje af!

Ook ik verhoog met een halfje, dus de maximale score! Zoals Progfan2019 aangeeft is dit een prachtige remix. En persoonlijk ben ik, als “oude Floyd liefhebber” wel gecharmeerd van A Momentary Lapse Of Reason en die wordt hier toch geweldig gespeeld.

Niet de sterkste periode voor Pink Floyd dit. Op wereldtournee met voor het eerst een matig album op zak, dat zal even wennen voor ze zijn geweest. Eén en ander werd gecompenseerd met een grootse live show. Ik mis inhoud, daarom draai ik deze ook vrijwel nooit, het is me te gekunsteld, alsof er iets gecamoufleerd moest worden. De klassiekers luister ik sowieso liever met Waters nog in de band, dus meer dan de helft van Delicate Sound of Thunder kun je dan al skippen.

Blijven over de songs van A Momentary Lapse Of Reason en het moet gezegd, ze klinken in deze live uitvoeringen beter. Weg zijn de holle eighties drums en de matte productie. De nummers klinken opeens minder kil, meer organisch en luisteren daardoor fijner weg. Neemt niet weg dat het nog steeds bepaald geen hoogvliegers zijn. Learning To Fly, Dogs Of War, Sorrow en On The Turning Away zijn in deze uitvoering op zijn hoogst best ok. Zeker op de momenten dat Gilmour zijn gitaar even lekker laat scheuren (het einde van On The Turning Away is zeer geslaagd te noemen) maar ze missen de diepgang die zo kenmerkend was voor Pink Floyd.

Ik zal hier niet weer de eeuwenoude Waters versus Gilmour discussie willen overdoen maar Pink Floyd was in deze periode slechts een bombastische schim van zichzelf.

Faalhaas, er is inmiddels ook een remix van A Momentary Lapse Of Reason uitgekomen. Die klinkt een stuk minder gedateerd en 'voller' dan de originele release en bevalt je wellicht beter.
Sorrow op een flink volume afgespeeld deed bij mij thuis letterlijk de muren resoneren hetgeen mijn vrouw even de wenkbrauwen deed fronsen!
Ik vind overigens A Momentary Lapse Of Reason een prima album dat zich zeker kan meten met The Final Cut.

Ja die remix ken ik, klinkt idd iets beter dan het origineel.

The Final Cut heb ik veel geluisterd afgelopen dagen, geweldige plaat. Kan ik veel meer mee dan deze periode.

Ik heb Pink Floyd vier keer live gezien: in Rotterdam Ahoy, De Kuip, Earls Court London en Estadio Vicente Calderon in Madrid. Omdat die laatste het promotieconcert was van A Momentary Lapse of Reason waarvan enkele titels op deze dubbel-cd terecht zijn gekomen hierbij mijn ervaringen in Madrid.
Het Delicate Sound of Thunder concert vond plaats in de zomer van 1988. In die tijd woonde ik in Lissabon. Mijn toenmalige Portugese vriendin en ik zijn destijds met de auto naar Madrid gereden, een tocht van 650 kilometer. Ach, als Pink Floyd fan had ik dat er maar al te graag voor over. Het was een nogal heftige rit waarin wij ook nog een bosbrand passeerden die voor wat vertraging zorgde. Het was op een vrijdag wat merkbaar was aan het verkeer. Het concert zou om 21u beginnen en wij reden rond 20u Madrid binnen. De kofferbak van mijn Simca Horizon puilde uit en ik had ontdekt dat het slot kapot was. Rond kwart voor negen parkeerde ik m'n karretje vlakbij het stadion en op de gok dat de wagen niet leeggeroofd zou worden betraden wij het stadion. Net op tijd om de aanzwellende bastonen van Shine on you crazy diamond op mijn borstkas te voelen. Wat volgde was een waanzinnig muziek- en lichtspektakel in een imposant stadion gevuld met meer dan 50.000 toeschouwers. De complete playlist was een feest van herkenning. En de afsluiting met Comfortably numb van hoog gehalte. Dit was "mijn" Pink Floyd zoals ik ze het liefst hoorde. Een onvergetelijke ervaring op een zwoele Madrileense zomeravond, ver van huis en haard.
Oh ja, bijna vergeten: mijn auto was niet opengebroken!

Wederom een prachtig verhaal! Toch mooi dat je in zo'n wereldstad je auto nog 'gewoon' kan parkeren zonder op slot te doen

Tja, andere tijden, nietwaar ArthurDZ? Ik mis die goeie ouwe jaren '80 nu zou z'n auto wel leeggeroofd zijn denk ik, na twee minuten al waarschijnlijk!